De Contactbrief No. 152 juni 2004 Klik hier
Van de Provinciaal
Beste Mensen,
Eind februari. Prachtig weer. ‘s-Nachts wat nachtvorst. ‘s-Morgens de ijzel
nog van de voorruit van de autos krabben. Nog wat proestende, verkouden
mensen in omloop. Maar in onze eigen tuin rondom ons huis in Dongen, in het
achtertuintje van het huis in Den Bosch en op het kerkhof in Heythuysen
lopen de bomen al uit, schieten de groene scheuten overal uit de koude
grond, zitten de struiken vol knoppen en verschijnen de katjes in hun warme
bontjassen aan de wilgentakken. Nieuw leven. Onverwoestbaar nieuw leven na
de donkere dagen. Nog even en dan slaat het jonge groen door de bomen heen
en steken de bloemen hun kop weer op. Elk jaar opnieuw. Na de doodse winter
het wonder van nieuw leven. En zo, na de vasten- en lijdenstijd: Pasen.
Toch slaat de vreugde niet echt toe. Mensen gaan wel carnaval vieren over
een paar dagen, maar de feestvreugde lijkt wat schril. De kranten staan vol
oorlogsdreiging. Iedereen weet plotseling waar Irak ligt. iedereen weet wie
Saddam Hoessein is. Iedereen loopt rond met dezelfde vragen: Zal er oorlog
komen of toch niet? En als het gebeurt, wat een verwoesting zal het met
zich
meebrengen? En wat zal het aan gevolgen hebben? Voor het Iraakse volk, die
hun doden zullen betreuren, maar dan hopelijk verlost zullen zijn van een
meedogenloze tiran. Voor Moslims, die zich opnieuw vernederd zullen weten
door de niets ontziende overmacht van het Westen. Voor de verhouding van
Moslims, Christenen en Joden: hardnekkige vooroordelen zullen weer gaan
opspelen....
Waar haalt Amerika de pretentie vandaan om de hele wereld de les te lezen?
Amerikaanse presidenten hebben de wereld ingedeeld in bondgenoten,
oud-Europese lafaards en schurkenstaten. Het eigen land is God’s own
country: enige voorvechtster van gerechtigheid en vrede. Maar wie steunde
in Afrika Savimbi en
Mobutu, Siad Barre en Hassan II? Wie speelt mee in de
leegroof van Kongo? In Latijns Amerika werden folteraars opgeleid in the
School for the Americas. Het wettige gezag in Chili en in Nicaragua
werd
omvergeworpen of ondergraven. Amerikaanse sekten werden misbruikt om de
bevrijdingstheologie in te dammen. Samen met Europese staten heeft Amerika
nota bene Sadam Hoessein zelf van wapens en van biologische ingrediënten
voor oorlogvoering voorzien, die nu moeten worden ontmanteld en vernietigd.
Frankrijk is tegen de oorlog. Maar handelsbelangen spelen in die keuze een
grotere rol dan ethiek. Miljarden worden geïnvesteerd in die oorlog. Maar
er
is nooit geen geld om de VN doelstellingen voor bestrijding van honger,
voor
verstrekken van zuiver drinkwater, voor opheffen van de moordende
schuldenlast, en voor onderzoek naar tropische ziekten tot uitvoer te
brengen. Het geld en de leugen heersen.
De kerken zijn vrijwel unaniem in hun bedenkingen tegen deze oorlog. En hun
invloed draagt hopelijk bij tot het groeiend besef dat oorlog het
allerlaatste middel is om onrecht en dreiging met geweld tegen te gaan.
Kiezen tegen oorlog is overigens niet kiezen voor Saddam Hoessein. Hij is
een gewetenloze misdadiger. Het is kiezen voor een wereld waarin geweld
niet
langer een vanzelfsprekend machtsmiddel is, maar waar vrede een kans
krijgt.
Maar het blijft ontmoedigend dat eigenbelang, macht en geld nog steeds of
steeds meer het wereldgebeuren blijken te beheersen. En zo zit je met een
kluitje van al wat oudere missionarissen in een vergaderzaaltje en buig je
je over een over een stapel paperassen. Want je bent lid van de Commissie
Gerechtigheid en Vrede. En je vraagt je wat mismoedig af, Haalt het
allemaal
wel iets uit? Of je zit ergens in Afrika en je leest de 'Petit Echo' vol
mooie plannen voor moderne missieaanpak en over de prioriteiten van de
Sociéteit. En in je achterhoofd knaagt de onzekerheid of je missie nog wel
eens overvallen zal worden en wanneer dan wel. En je vraagt je af hoe je
mensen het maken die de wouden zijn ontvlucht. Je bent niet eens bij machte
om je gewone werk-bezoeken naar buitenstaties af te leggen. Al maanden
niet.
Een gevoel van onmacht verlamt je. Of je loopt mee met de grote
vredesdemonstraties in de Europese hoofdsteden met honderdduizenden mensen
van goede wil. Maar je weet eigenlijk niet of het wel zin heeft. Of je bent
oud, maar draagt Afrika, de hele wereld, nog een goed hart toe en droomt
van
een betere wereld. En je bidt vaak om vrede en welzijn voor de volkeren. Je
hoopt zelfs dat je aanvaarding van de ouderdom iets positiefs uitwerkt in
de
wereld. Maar dan lees je de krant en denkt, Legt mijn gebed wel enig
gewicht
in de schaal? Doet mijn levenswijze er wel iets toe?
Ik vond een bemoedigend woord van de Amerikaanse bisschoppen in het
Wereldwijd Brevier, en las het voor aan het begin van de Provinciale
Raadsvergadering. Als leerlingen, als kinderen van God, is het onze
opdracht om vergeving, recht, barmhartigheid en Gods liefde gestalte te
geven in een wereld vol geweld en vijandigheid. Christenen zijn geroepen om
te leven in de spanning tussen het visioen van vrede en de harde
werkelijkheid, tussen het Rijk Gods en onze verscheurde wereld. Het
Koninkrijk is ons beloofd, maar het is nog niet voltooid. Dus leven we als
pelgrims onderweg in een wereld vol conflict en onrecht. Eenmaal zal het
Rijk van God, zullen recht en vrede werkelijkheid zijn. Nog staan onze
pogingen om vrede en recht te verwezenlijken vaak regelrecht tegenover het
eigenbelang van staten en individuen. In die spanning leven wij, gelovigen.
Maar we verliezen de moed niet. Want God heeft ons in en door zijn Zoon de
beloften meegegeven dat vrede en recht uiteindelijk zullen overwinnen.
Ik moet er wel bij zeggen dat die agressie en vijandigheid, die neiging tot
geweld en oorlogszuchigheid ook in mijzelf soms de vredelievendheid, de
tolerantie en begrip ..... wegdrukken. In kleine dingen misschien. In
kleinzieligheden. In korzeligheid in de dagelijkse omgang met medemensen.
rancuneuze onwil tot vergeven. In toegeven aan vooroordelen...
Kleinigheden??? ... Maar toch, ik sta zelf ook niet altijd aan de kant van
het leven!!! Zal de lente inderdaad eens doorbreken na de lange
winter? Zal
het toch ooit Pasen worden voor ons allemaal? Zal onze oude wereld
langzaam maar zeker naar vrede en gerechtigheid toe groeien?
Gelovige mensen zijn mensen die EN TOCH..... blijven zeggen. Ondanks alle
schijn zal het goede het TOCH winnen van het kwade. Uiteindelijk zal vrede
het TOCH winnen van oorlog en geweld. Uiteindelijk zal TOCH recht gedaan
worden aan kleine mensen. Uiteindelijk zullen de Sadams en de Bushes
TOCH de dienst niet uitmaken. Want na het aardedonker van Goede Vrijdag
brak
TOCH het licht van Pasen door. Leven uit de dood. Leven is sterker dan de
dood. God geve ons dat koppige Paasgeloof.
Piet Kramer
In Memoriam:onze Medebroeders
Pater Adriaan Peters 1914 - 2003
Broeder Benoît de Kort 1912 - 2003
Pater Jos van de Klundert 1919-2003
.
Onze Overleden familieleden
23.11.2002 te Amsterdam, Mw.Emma A. M. de Rijk.weldoenster van
de kerk in Ghana.
26.11.2002 te Spaarndam, Mw. Hendrika C. M. Raijmans-Vink.schoonzus van overleden pater J.
Raijmans.
12.12.2002 te Breda, Dhr. Johan
Wigman,een vroegere medebroeder.
16.12.2002 te Apeldoorn, Dhr. Guillaume T. L. Buitendijk, een vroegere medebroeder.
24.12.2002 te Bladel, Dhr.
Gerardus J. M. Vekemans, o.praem, neef van pater K.v.d.Wee.
27.12.2002 te Anna Paulowna, Dhr. Adrianus J. Koning, broer van broeder K. Koning.
06. 01 2003 te Amsterdam, Dhr. H.
Th. Rademaker, broer van pater Jan Rademaker.
09. 01. 2003 te Venlo, Dhr. M. Kerkhof broer van pater Willem Kerkhof.
24. 01. 2003 te IJmuiden, Mw. C.Nuijens-Maarschalk, moeder van pater
Peter Nuyens.
03. 02. 2003 te De Meern, Mw. A. v. Maarseveen-Bonenkamp,zus van
overleden Br. Ludovic Bonenkamp.
20.02.2003 in Den Haag, Mw. A. J. Kager-Jansen, schoonzus van
pater Henk Kager.
28.02.2003 in Elst, Mw.M. Hoppenreijs-van Huet, moeder van broeder
Gerard Hoppenreijs.
Mogen zij allen rusten in
vrede !
Confraters of vakantie
Aangekomen :
op 01 februari Jo van de Ven uit Oeganda
op 16 februari Toon van Kessel uit
Zambia
op 19 februari Hans Remhs uit Mauretanië
op 27 februari Theo de Jong uit Oeganda
op 28 februari Harrie van de Ven uit Kongo
Worden verwacht
eind maart Piet Verkleij uit Zambia
op 08 april Kees Akkermans uit Tanzania
op 10 april Jan Rademaker uit Kongo
op ?? mei Hugo
Hinfelaar uit Zambia
Nieuws in 't kort
* Provinciale Overste: Op 19 februari kwam het bericht dat de Algemene
Overste, na de consultatie van de leden van de Provincie en in overleg met
de Algemene Raad van de Societeit besloten heeft Pater Piet Kramer te
benoemen tot provinciaal van de Nederlandse provincie voor een tweede
mandaat, dat op 30 juni 2006 zal aflopen.
* Leidschendam: Leegstand in Heythuysen,
de behoefte aan betere verzorging,
de onmogelijkheid om nog mensen te vinden voor functies als plaatselijke
overste en econoom ..... hebben ons doen besluiten om het mooie huis in
Leidschendam te gaan sluiten. Uiterlijk december 2004 zal het verkocht
worden. Voor sommige confraters in Leidschendam is dat een teleurstelling,
voor anderen een opluchting. De eersten hebben al indicatie aangevraagd en
zullen dus binnen afzienbare tijd naar Heythuysen vertrekken.
*Geert Groenewegen (Den Haag, Schilderswijk) heeft een benoeming aanvaard
in het Lumko Pastoraal Centrum
nabij Johannesburg in Zuid-Afrika. Hij verwacht
halfverwege dit jaar te kunnen vertrekken.
Onze zieken:
* Sjef Kuppens (Den Haag) werd opgenomen in het ziekenhuis in Leiden waar
hij een omleiding heeft gekregen en geopereerd is aan een hartklep. Eerst
ging alles goed met hem, toen ineens veel minder goed en moest hij met
spoed
naar het ziekenhuis in Den Haag, waar bleek dat het toch zo een vaart niet
liep. Hij is nu tot rust gekomen, thuis, in de Schilderswijk, en paft zo nu
en dan alweer aan zijn pijp.
* Piet van der Linden (Heythuysen) ging naar Roermond vanwege pijn in zijn
onderbuik. Wat aanvankelijk gedacht werd, was het niet - het was wel iets
in
de galblaas. Intussen is hij geopereerd, hij voelt zich weer goed, en wacht
op permissie terug te gaan naar huis.
* Stef Wellens (Heythuysen) ging
naar het ziekenhuis waar hij door de
dokter werd onderzocht en geholpen aan zijn probleem. En hij mocht terug
naar huis. Maar op zondag, 02 maart, viel hij, had een interne bloeding, en
werd met spoed teruggebracht naar het ziekenhuis. Van hier ging hij op
“ Wim Boenders (Heythuysen) maakt het niet goed, helemaal niet goed. Hij is
thuis want in het ziekenhuis konden de doktoren hem niet verder helpen. Als
een van onze zieken ons gebed nodig heeft, dan zeker Wim om sterkte te
krijgen van de Heer.
* Theo Hendriks (Heythuysen) heeft zijn goede en kwade dagen, zijn ups and
downs. Hij komt zo goed als niet meer uit zijn kamer. Ondanks zijn
pacemaker
heeft hij toch dikwijls problemen met zijn ademhaling en zijn hart.
* Evert van Oostrom (Kenia // Heythuysen) maakt het goed naar
omstandigheden. Zijn hartoperatie is goed geslaagd, en Evert is goed onder
weg om zijn vroegere krachten terug te winnen.
* Toon van Kessel (Zambia) heeft zijn intrek genomen in Heythuysen, waar
hij
tot rust komt. Later zullen de doktoren zien wat er gedaan kan en moet
worden: revalidatie? operatie? Samen met Toon wachten we het allemaal
rustig
af. En na al zo veel te hebben meege-maakt de laatste maanden, slaagt Toon,
zo te zien, hier goed in.
* Hans Remhs (Mauretanië // Leidschendam) belde vanuit Nouakchott dat hij
twee dagen later zou aankomen vanwege problemen met zijn oog. Kort na
aankomst werd hij onderzocht door de dokter in het AMC, Amsterdam, maar
deze
kon niets vinden. Twee dagen later werd hij verder onderzocht, weer niets.
Bij een diepergaand onderzoek bleek hij een kleine tia te hebben gehad
welke
zijn oogzenuw enigszins heeft geraakt. Het laatste nieuws is: er is goede
hoop op genezing, maar het kan wel even duren.
De Kroniek van "St. Charles"
Jan Franse schrijft het volgende :
Van buiten ziet St. Charles er misschien wat grijs en saai uit, maar van
binnen zit het vol leven en afwisseling. Zo hebben we een ware mijlpaal op
onze recordlijst kunnen bijschrijven. Dertig van de 55 W.P. bewoners
hebben nu de leeftijd van 80 jaar of ouder bereikt.
Misschien valt het woordje W.P.-bewoners op. Inderdaad verblijven hier bij
uitzondering ook andere zorgbehoevende bewoners, die uit de omgeving
afkomstig zijn. Het betreft mensen voor wie om de een of andere reden een
noodoplossing gevonden moet worden. Dit kan bij ons als er kamers vrij
zijn.
Verschillenden hebben hier al gebruik van gemaakt. Drie van hen zijn zelfs
vaste bewoners geworden. Wel een bewijs van wederzijdse tevredenheid.
Op een totaal van 56 inwoners, zijn er nu 22 niet-geïndiceerde bewoners,
allen missionarissen, en 32 geindiceerde bewoners, waarvan 28
missionarissen
en 4 leken, allen dames; van deze vier is er een opgenomen voor tijdelijke
verzorging, de andere drie zijn er definitief. Een kamer is in gebruik door
Br. W. van de Smissen, belast met receptie, en een kamer staat leeg.
Carnaval is in Limburg een hoofdstuk apart. Tijdens het Prinsenbal koos
VV De Charretels van Huize St. Charles Br. Eduard van Rijckevorsel als
Prins
Edward I. Mede dankzij hem is Carnaval hier goed verlopen, behalve dan dat
de Boerenbruiloft geen doorgang kon vinden bij gebrek aan een bruid om in
de onecht te verbinden.
Nu zitten we in de voorbereiding op Pasen. Met het klimmen van de jaren
wordt dit feest steeds belangrijker voor ons. Daarom vanuit St. Charles
een zalig Pasen toegewenst.