 |
Lavigerie Website |
EEN MISSIEPOST IN EEN OUDE HAAGSE STADSWIJK.
Januari 2007: Het Missieproject in de Haagse Schilderswijk bestaat nu 12 jaar. Een terugblik, en toekomst verwachting. Bijelkaar geschreven door Geert Groenewegen m.afr.Klik hier.
voor de inhoud van Migranten-Pastoraat: klik op de titels.
1. Migranten Pastoraat in Den Haag|
|
|
|
|
|
|
8. September 2005: na een stage van ruim twee en een half jaar in het Bisdom Johannesburg op het "Lumko Pastoraal Instituut", is Pater Groenewegen weer terug in Nederland: en wel via een omweg naar Zambia, zijn oud missieterrein.
Dit was niet om als toerist daar een paar weken te verblijven, maar om de ruim 60 Missionarissen van Afrika die in Zambia werkzaam zijn, te helpen gedurende hun Post-Kapitulaire vergaderingen te Lusaka. Het ging hier om de rapporten van het Kapittel van 2004 te bestuderen, en de besluiten die daaruit voortkwamen aan te passen aan de Pastoraal van hun werkterrein.
Na een rustperiode heeft hij zijn oude werkplek in de Haagse Schilderswijk weer ingenomen, tezamen met onze confraters Hans Pauwels, Sjef Kuppens, en Johan Miltenburg, die in 2003 het missionaire équipe was komen versterken als Islam specialist.
|
1. Migranten Pastoraat in Den Haag |
 Een van de activiteiten die de Nederlandse Provincie van de Witte Paters in eigen land
heeft ontwikkeld, is het Missionair Pastoraat, de z.g.n. "Missie voor Migranten".
Op verzoek van de Bisschop van Rotterdam zijn de Witte Paters (Missionarissen van
Afrika), tezamen met de Missionarissen van het Goddelijk Woord (SVD) en de
Zusters Missionarissen van de H.Geest, ingegaan op de "uitdaging" van deze
missionaire aktiviteit in eigen land; en wel in de Haagse Schilderswijk.
Begonnen met twee missionarissen, één Missionaris van Afrika en één SVD-er - sinds
januari 1994, is dit equipe uitgegroeid tot 9. Begin 2003 maken drie Witte Paters,
twee SVD-ers, vier Zusters en één MBA-ster (Missionaire Beweging voor Afrika)
deel uit van het Missionair Pastoraat.
In bijna tien jaar tijd is er heel wat water door de Haagse Beek gevloeid, en hebben de
eerste resultaten zich ook aangediend in de vorm van de multi - of liever gezegd pluri-
culturele Geloofsgemeenschap in de Willibrord Parochie. Deze bestaat uit een
"Gemeenschap van Gemeenschappen", waar iedereen zich thuis kan voelen, zowel de
Nederlandse geloofsgemeenschap als de gemeenschappen van nieuwe Nederlanders:
Afrikaanse Frans en Engels sprekende gemeenschappen; Portugees sprekende
gemeenschap ; Surinaamse gemeenschap ; Antilliaanse gemeenschap, alsmede een
scala van individuele katholieken die uit Polen, Tchechië, Indonesië, Vietnam, en
elders naar Nederland gekomen zijn, en hier hun domicilie gekozen hebben.
14 januari 2003
De Schilderswijk in Den Haag is een zeer multiculturele en multireligieuze wijk. Begin 1995 hebben de missionarissen van Afrika ( Witte Paters ) samen met de paters van het Goddelijk Woord (SVD),en de Missie Zusters van de H.Geest (SSPS) zich gevestigd in deze wijk.
Aanvankelijk zocht men aansluiting met het maatschappelijke en stond men vooral in dienst van de diakonie met name wat de positie van de vluchtelingen betrof. Dit aandachtsveld gaat nog steeds door. Tevens stond men in dienst van de Willibrordparochie en Antilliaans/Arubaanse Gemeenschap. Toch krijgt onze aanwezigheid andere accenten. Langzaamaan bewegen we ons naar het pastorale, het spirituele, het religieuze. Hier ligt een zeer belangrijk krachtveld wat wederzijds begrip en integratie kan bewerken.
In Den Haag is er ook een groot aantal Afrikanen: Congolezen, Togolezen, Kameroenezen, Nigerianen en vooral Ghanezen; Het kan wel tegen de 8 tot 10.000 zijn. Het zijn groeperingen, waar de burgelijke administratie zeer weinig vat op heeft. Ze staan over het algemeen buiten het maatschappelijk gebeuren en houden zich ook afzijdig. Toch zal Nederland voor velen van hen hun "thuisland" worden, zeker voor de geregisteerden. Hun kinderen gaan hier naar school. In het artikel, "De Ghanese gemeenschap: van migranten tot etnische minderheid? " zegt dr.Kwame Nimako, een Ghanese socioloog en econoom: " Slechts 29 procent van de 1998 geregisteerde ghanezen heeft de ghanese nationaliteit of is in het bezit van een ghanees paspoort. Dit betekent dat 71 procent van de ghanezen inmiddels nederlander is geworden" (Afrikanen in Nederland p.130 ).
Veel Afrikanen zoeken hun geborgenheid in de vele afrikaanse kerken. Hier wordt gebeden, gezongen, gedanst, religieuze ervaringen worden uitgewisseld en er wordt gepredikt. Ook wordt enige maatschappelijke hulp aangeboden zoals ziekenbezoek, het vinden van onderdak en werk. Er zijn namelijk vele illegalen: dezen zijn uiterst kwestsbaar. In kleine groepen zijn de Ghanezen b.v. goed georganiseerd, maar niet wat het algemene welzijn betreft. Er is er weinig georganiseerd en te grote verdeeldheid hoewel de noden groot zijn. Er is bvb grote nood aan een kindercrèche, aan ontmoetingruimten, en cursussen om de nederlandse taal en levensstijl te leren kennen.
In deze gekluisterde en moeilijke situatie is beweging aan het komen. De kracht hiervan ligt bij de Afrikanen zelf. Zij zijn zich bewust van hun zelfwaarde. Het probleem is nog hoe het afrikaanse cultuurgoed een plaats te geven in de westerse samenleving.
Zelf hebben we de overtuiging dat Afrika veel te bieden heeft aan de Nederlandse samenleving, zeker op cultureel en religieus gebied. Duizenden jaren van levenservaringen hebben een culturele en religieuze levensbeschouwing gecreëerd, welke grote wijsheden in zich dragen. Men ontmoet deze wijsheden in spreekwoorden, verhalen en in kunstuitingen zoals in dans en beelden. Dit alles mag voor henzelf en voor de mensheid niet verloren gaan.
Met dit gevoel van grote waardering voor Afrika maar ook door de ondervonden ervaring van de "trots" van de Afrikaan, zeker van de Ghanees, hebben we contacten gelegd met de Afrikaanse gemeenschappen in Den Haag. De opzet is verbondenheid te scheppen naar elkaar toe en ruimte te scheppen dat ze er mogen "zijn". Het "er zijn" zal dan het werk zelf wel doen.
Ik ben begonnen met de vele verschillende afrikaanse kerken (meestal evangelische en/of pinkstergemeenten) te bezoeken. Uren zat ik in deze vieringen. Bijna altijd kreeg ik de gelegenheid om me voor te stellen en te vertellen wie en waarom ik aanwezig was. Ik zag dat vele afrikanen zich thuis voelden in deze gemeenschappen vanwege de sfeer: er werd, zoals reeds vermeld, gebeden, gedanst, gepredikt, ervaringen werden verteld etc. Zeker maatschappelijk gezien stralen deze kerken iets positiefs uit; er is een plaats waar men afrikaans mag zijn.
Dit is uiterst belangrijk want als afrikaan bevindt men zich in een maatschappij, waarin men zich niet echt welkom voelt. Tevens bevinden ze zich op de arbeidsmarkt op het laagste niveau, hoewel sommigen een behoorlijke opleiding hebben. Wat de religieuze boodschap betreft neigen deze kerken nogal evangelisch fundamentalistisch te zijn, maar dan wel op zijn afrikaans d.w.z. er is flexibiliteit.
Via het kerkgebeuren ligt er een uitdaging om iets van het afrikaanse cultuurgoed en religieusiteit naar een wijdere kring uit te dragen. Dit gebeurde dan ook met de door de kerken georganiseerde Pinkstervieringen. Er werd een oecumenische viering georganiseerd, waaraan protestantse, katholieke en afrikaanse kerken in de Schilderswijk deelnamen. De viering was voor velen een eerste kennismaking met afrikanen en de afrikaanse kerken. Het werd beleefd als een zeer positieve ervaring.
Onder de Afrikanen zijn er ook velen van katholieke huize; vanwege taal en sfeer voelen de meesten zich niet thuis in de nederlandse manier van vieren. Velen hebben hun weg gevonden naar de Afrikaanse kerken. Dat zij hier een gemeenschap hebben gevonden, is iets waardevols.
Toch als Missionarissen van Afrika, die Afrika tot op een zekere hoogte aanvoelen, vonden wij het noodzakelijk om de katholieke afrikaan onze bijdrage aanbieden en zo zijn we in de Willibrordparochie in de Schilderswijk met een afrikaanse engelssprekende en franssprekende
katholieke gemeenschap begonnen. Zij vormen een gemeenschap in de parochie en zijn dus met de parochie verbonden. We constateren dat ook de andere etnische groepen zoals antillianen,arubanen, surinamers, portugezen, zuidamerikanen etc. die hier in de wijk kerken, ook zulke gemeenschappen gaan vormen met de parochie.
Deze ontwikkeling lijkt stapje voor stapje werkelijkheid te worden. Hier liggen grote mogelijkheden, waarin zowel eigenheid en wederzijdse integratie in beweging kunnen worden gezet.
In dit gebeuren moeten we toch mensen zijn die een lange adem hebben.
Dit wordt nog nijpender als we kijken naar de toenadering naar de moslim-wereld en andere religieuze levensbeschouwingen. Hier wordt ook aandacht aan besteed. Er is al een Licht en Kerstfeest. Hieruit kwam voort het opzetten van een multireligieuze viering op het eind van het jaar 2002; de initiatiefneemster van dit gebeuren is een katholieke politica. Ze kan rekenen op al onze medewerking.
We hebben hier een paar lijnen aangeraakt; sommige zijn in volle ontwikkeling, andere zijn aan het broeien, weer andere moeten nog in het vizier komen zoals het economische en maatschappelijk veld. Een ding lijkt me overtuigend: er is iets moois aan het ontluiken in de Schilderswijk !
Sjef Kuppens m.afr. Den Haag. 1 mei 2003 wordt vervolgd.  
3. Afrikaanse Vluchtelingen Organisatie
Afrikanen in Nederland hebben"Afro-Von"opgericht: een Platform van Afrikaanse Vluchtelingen-organisaties in Nederland. Dertien landelijke organisaties hebben zich aangesloten.
Het Nieuwe Platform wil de belangen van hun individuele leden behartigen, en de Overheid adviseren in haar beleid ten aanzien van Afrika en de Afrikanen.
Zo hopen ze dat Nederland de Afrikanen in dit land naar waarde leert schatten; en ze dan ook inzet op plekken waar ze het meest nodig zijn.
Gedacht wordt aan:
het vluchtelingen-beleid
het Onderwijs
de ziekenzorg
de Hulp-organisaties voor Afrika en
het Buitenland-beleid.
Info WWW no.5,mei2003
4 .Missie voor Migranten in Europa
Witte Paters openden een missiepost in de Haagse Schilderswijk al in begin 1994 !
"De Blijde boodschap verkondigen aan de armen”: dat is het wat de missionarissen van alle tijden geïnspireerd heeft naar verre streken te gaan om mannen en vrouwen tot Christus te brengen. En voor de Witte Paters was dat meer in het bijzonder in Afrika: daarvoor had Cardinaal Lavigerie in 1868 de Societeit van de Missionarissen van Afrika gesticht.
Maar vandaag de dag is het voor ons niet meer nodig naar Afrika te gaan om Afrikanen te ontmoeten: voortaan leven ze aan onze voordeur, vooral in de grote steden van Europa.
Dat heeft onze Oversten in 1992 doen besluiten missieposten te stichten in onze grote steden: in Brussel, Berlijn, Montréal, Toronto, Marseille, Antwerpen, Den Haag, Fribourg, en onlangs in de voorstad van Parijs, te Montreuil waar zich in Frankrijk de grootste concentratie van migranten vreemdelingen bevinden.
Missies voor de migranten ! Nooit zou ik me voor hebben kunnen stellen dat ik op een dag “missionerend” missionaris zou zijn in mijn eigen land, Nederland ! om me in een wijk van Den Haag te installeren, waar 80 % van de inwoners buitenlanders zijn, en van die 80 % zijn 60% moslims! Zo is het dus gekomen dat ik, terugkerend uit Burkina Faso in januari 1995 in Den Haag benoemd ben, tegelijk met twee konfraters, de een gewerkt hebbende in Mali en in Zambia, terwijl de tweede van Tanzania kwam. Kort daarna kwamen twee missionarissen SVD en enkele missie Zusters van de Heilige Geest zich bij ons voegen. Zo bevond ik me dus na een veertig jarig verblijf in Afrika, eveneens als een “migrant” in mijn eigen land…!
Aanvankelijk wisten we niet goed wat en hoe we te werk konden gaan. Maar uiteindelijk is het middels de diaconale taken aan de basis, diep in de wijk, ons begevend onder de bewoners, levend zoals zij, dienst verlenend door voor de kranten advertenties te verkopen aan de handelaren van de wijk, door dienst te verlenen aan de associaties van de huurders, de plaatselijke belangen-verenigingen, zelfs door nachtronden te doen met de burgerwachten om de veiligheid te verzekeren tegen dieven en verslaafden.. Of ook door ons bezig te houden met de daklozen, door ons te interesseren in de vluchtelingen zonder papieren….., dat wij erin geslaagd zijn ons onmisbaar te maken, terwijl we tegelijk diensten verleenden aan de wijkparochie die geen priester meer heeft. Maar we weigerden de verantwoordelijkheid te nemen van een parochie, daar we hier benoemd waren voor een welomschreven missionaire opdracht.
Evenwel door de bemiddeling van de CURA MIGRATORUM, het Nationale Pastorale Bureau voor de Migranten, dat functioneert uit naam van de Bisschoppen Konferentie, zijn we in contact gekomen met de Antillaanse gemeenschap, zeer talrijk in de stad, en hebben daarvan de pastorale verantwoordelijkheid op ons genomen. Maar langzamerhand werden de Afrikanen steeds talrijker: deze mensen vormde eigenlijk onze uiteindelijke doelgroep die zich meer en meer begon af te tekenen (zonder echter de andere migranten uit te sluiten !!): vooral de engelssprekenden, komend uit Ghana en Nigeria. En sinds enkele jaren zijn het de Ruandezen, Burundezen, Congolezen (Ex-Zaïre), Camerounezen en Togolezen die het Afikaanse schilderij vormen dat zich aan ons voorstelde.
Thans hebben we óók oecumenische groepen van Ghanese evangelische- en pinkster-gemeenten, maar eveneens Katholieken. Zo zijn we begonnen met het organiseren van een groep franssprekende Afrikanen met de medewerking van de Franse parochie van Den Haag.
Na 5 jaar missiewerk hebben we uit onze activiteiten het volgende beeld kunnen distilleren :
In navolging van Jesus Christus proberen wij een menselijk gezicht te geven aan de blijde boodschap, en er de getuigen van te zijn in een multiculturele samenleving door :
het wederzijds respect en vertrouwen te stimuleren en te promoveren;
op alle nivo’s samen te werken met de mensen van diverse culturen en godsdiensten, katholieken zowel als protestanten; en interkerkelijk met de godsdiensten die in de wijk aanwezig zijn: moslims, boeddhisten, hindoes, en andere traditionele Afrikaanse godsdiensten.
Op die manier proberen we de lokale kerk te helpen om de overgang naar een multiculturele Kerk te aanvaarden.
Wat vijf jaar geleden nog slechts een droom was, begint beetje bij beetje een levende werkelijkheid te worden in de parochie van de wijk, die de naam draagt van Parochie Sint Willibrord.
Sint Willibrord, een Engelse monnik, die uit Ierland kwam samen met Bonifatius, Fréderic, Ansgard en andere keltische missionarissen, en die Nederland heeft bekeerd in de 7e eeuw. ten slotte was hij óók een migrant, gekomen van elders om Gods rijk te verkondigen in deze contreien. Uiteindelijk is hij de Heilige Patroon van het land geworden.
Wij danken God op de goede weg te zijn. En zoals we het gedaan hebben in Afrika, na een zeker aantal jaren, zullen wij op een dag dit nieuwe model van een Multiculturele Parochie kunnen doorgeven aan onze broeders de plaatselijke Pastorale Werkers van het bisdom Rotterdam,om ons vervolgens terug te trekken, na onze missionaire taak vervuld te hebben.
nov.2002
Carol Vismans, M.Afr.
5. Afscheid van Witte Pater Geert Groenewegen, in en rondom de Marthakerk van de Haagse Schilderswijk Op zondag 29 juni 2003 nam pater Geert Groenewegen m.afr. tijdens een zonale eucharistieviering in de Haagse Marthakerk afscheid van de Schilderswijk.
Tevens vierde hij, dat hij 40 jaar geleden als missionaris van Afrika priester werd gewijd.
Geert Groenewegen heeft bijna 10 jaar “missionair opbouwwerk” verricht in de Schilderswijk (en ook daarbuiten), in samenwerking met zijn collega’s Witte Paters en de paters en zusters van HIRCOS.(Haagse Internationale Religieuse Communiteit Schilderswijk: een stichting van de SVD paters en zusters) Nu vindt hij het tijd voor een nieuwe uitdaging, en vertrekt hij in juli naar het Lumko-Instituut te Johannesburg, Zuid Afrika.
Geert Groenewegen was begin 1994 de eerste Witte Pater, die neerstreek in Den Haag. Daarvóór had hij jaren gewerkt in Mali, en later in Zambia.
Tegelijkertijd arriveerde pater Theo Smeets SVD, vanuit Ghana.
Tot ons verdriet is Theo Smeets enige jaren later
overleden.
De provinciale besturen van de Witte Paters en de SVD (missionarissen van het Goddelijk Woord) hadden elkaar gevonden in een gemeenschappelijk voornemen: zij wilden een experimenteel missionair project starten in de Haagse Schilderswijk. Men wilde als missionarissen present zijn in deze wijk. Immers,op het snijvlak van vele culturen, nationaliteiten en religies, levend en werkend tussen de bewoners, zagen zij een nieuwe taak voor zichzelf weggelegd. In andere grote steden in Europa werden gelijksoortige projecten opgezet, eveneens in oude stadswijken waar veel immigranten wonen.
Immers de Europese kerken, die vroeger alleen missionarissen en zendelingen uitzonden naar andere continenten, bezinnen zich op een nieuw missionair getuigenis, maar nu dichter bij huis. Daar komt bij, dat missionarissen die gewerkt hebben in Afrika, Azië of Latijns Amerika een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan de dialoog in een multiculturele samenleving. Zo hebben velen van hen bv. al heel veel ervaring opgedaan met de dialoog tussen christendom en islam, terwijl de Nederlandse samenleving (en de kerken) op dit terrein nog veel moeten leren.
Het was een goed beleid, dat de paters en zusters die op twee plekken in de wijk kwamen wonen, zich onafhankelijk opstelden van de parochie.
Zo hadden zij de ruimte om hun eigen visie en activiteiten te ontwikkelen, in samenspraak met wie zij dat nuttig achten, en met hun verantwoordelijke Oversten en het Bisdom Rotterdam. En dat zonder meteen ingekaderd te worden in de bestaande kerkelijke structuur. Juist deze benadering heeft uiteindelijk zoveel vruchten afgeworpen. En vooral heeft deze benadering gaandeweg voor zoveel toenadering tot de Willibrordparochie gezorgd, die in 1997 werd opgericht (na de fusie van de Joseph, de H. Hart,de Martha en de Engelbewaarders-parochies).
Pater Geert Groenewegen kan met tevredenheid terugkijken naar wat de laatste jaren allemaal tot stand is gebracht. De samenspraak tussen de Willibrordparochie, het “missionair pastoraat”
(d.w.z. de communiteiten van Witte Paters, paters SVD en zusters van Steyl), met de overige religieuzen in de wijk, de migranten-gemeenschappen, de Werkgroep Oecumenisch Pastoraat (W.O.P.) enz. heeft geleid tot een verlevendiging van de (katholieke) kerk in de Schilderswijk. De kerk in de Schilderswijk is nu steeds meer een multiculturele gemeenschap aan het worden: dat is de toekomst!
Geert Groenewegen had hierin zijn eigen karakteristieke inbreng. Zijn aanwezigheid zal na zijn vertrek door velen worden gemist, zeer zeker ook door vele bewoners (en bewonersorganisaties!) van de Schilderswijk! Wij wensen Geert een goede toekomst toe in Johannesburg en zullen vast en zeker nog van hem horen.
pastor Jan Eijken
verantwoordelijke van de Willibrord-parochie
en de Portugees-sprekende Gemeenschap in Den Haag
Laat iets van je horen: klik hier voor een mailtje naar Geert Groenewegen !
Hoofdmenu  |
6. Een Witte Pater vertrekt uit de Schilderswijk. Verder nieuws over Pater Groenewegen vanuit Zuid Afrika zal verschijnen op de web-page "Zuid Afrika" die binnenkort geopend zal worden. Klik hier.
| | 
