De Schakel van december 2006

Van harte mooie kerstdagen toegewenst aan een ieder

en een gezegend nieuw jaar 2007

De Schakel

Missionarissen van Afrika No. 368 – december 2006

- Witte Paters -

Modestusstraat 20

5101 BP DONGEN

Beste confraters

Enige tijd geleden hoorde ik iemand zeggen:

“genegeerde identiteiten radicaliseren!”

De persoon die deze woorden uitsprak, had het van horen zeggen. Zij was ervan onder de indruk geraakt en ook ik kon bij het horen van deze woorden, ze niet meer loslaten. Ze kwamen steeds weer naar boven en begonnen mij steeds beter zicht te geven op wat er allemaal gaande is in kerk en maatschappij.

Ze gaven mij een nieuwe stimulans bij mijn werk en bij mijn missionaire inzet. Ik hoor ze nu steeds opnieuw in de schreeuw van zoveel mensen en groepen van mensen: dichtbij en veraf, die om erkenning vragen, om waardering, om respect; allemaal mensen, zoals ik. Maar die steeds weer opnieuw worden genegeerd in hun diepste werkelijkheid, mens te mogen zijn, ook in de wereld van vandaag.

Ik zie dan zovele gezichten die vragen om gezien te mogen worden, die smeken om erkend te mogen worden in hun persoonlijke eigenheid, ieder met zijn eigen geschiedenis, hoedanigheden, eigenschappen, maar ook beperktheden, zwakheden en kwetsbaarheden.

Ik word me er steeds meer van bewust dat ik aan veel mensen, ook in mijn naaste omgeving, hun eigenheid, hun identiteit ontken, in ieder geval niet waardeer, en zeker niet zie maar er aan voorbij ga of er omheen loop. En dan is het een feit dat er een radicalisering optreedt, waar die genegeerde identiteiten steeds meer en harder gaan schreeuwen en roepen om erkenning, en van alles doen en laten om aandacht te krijgen en gezien te worden.

Ik zie dan ook voor me dat mooie tafereel van de blinde bedelaar Bartimeüs uit het Marcus evangelie. (hoofdstuk 10, vers 46) Hij maar blijft roepen, ondanks het feit dat heel die massa mensen die Jezus vergezelt bij het verlaten van de stad Jericho, alles doet om hem tot zwijgen te brengen. Hij blijft de orde verstoren totdat Jezus hem ziet en hem erkent in zijn eigen situatie. Ik krijg dan ook het goede gevoel dat deze nieuwe kijk op mensen helemaal deel uitmaakt van mijn missionaire inzet hier, in Afrika en in de wereld overal.

Zouden zovele conflicten en tegenstellingen, zoveel oorlog en geweld niet vermeden hebben kunnen worden? In het Midden-Oosten (Israël, Palestina, Irak), en ook in Afrika, als men, wij - elkaar beter hadden kunnen waarderen, erkennen. En oog hadden gehad voor ieders eigenheid; en elkaars identiteit hadden leren erkennen en waarderen? Op deze weg blijven gaan is, denk ik, werken aan vrede en gerechtigheid, aan medemenselijkheid en solidariteit, aan eenheid in verscheidenheid.

In dit kader moet ik ook denken aan wat mij onlangs overviel, toen ik in de trein werd benaderd door een jonge student, die mij vroeg of ik reisde met ‘n voordeeluren abonnement. Toen ik bevestigend antwoordde, vroeg hij mij of hij met me mee kon reizen. Ja, dat is het steeds weer, mensen die vragen om mee te mogen doen, mee te mogen gaan, samen op weg in solidariteit, en in wederzijdse erkenning.

Nu zijn we op weg naar de viering van het Kerstmysterie, de menswording van het goddelijke in de persoon van Jezus van Nazareth. Hij kwam - dacht ik zo - om ons te helpen onszelf te zijn, en het steeds meer te worden. Om ons te helpen naar elkaar toe te groeien, elkaar te waarderen en te erkennen in onze eigenheid als mens; en uit te nodigen mee te doen in eerbied voor elkaar.

Mijn wens is dan ook dat wij grote vreugde en vrede mogen beleven in de ontmoeting van hem, Jezus, die kwam om ons te helpen groeien in onze eigen (mede-) menselijkheid.

Jan Mol

NAAR EEN EUROPESE PROVINCIE

De CEP (Council of European Provincials) is weer bijeen geweest in Parijs de 9de en 10de november. Deze keer was hij niet voorafgegaan zoals gebruikelijk door een bijeenkomst van de door de Council in het leven geroepen “Charter Commission”. Voor het eerst was ook de algemene raad vertegenwoordigd in de persoon van een van de assistenten, te weten Georges Jacques.

Er is weer goed werk geleverd en er werd een duidelijk tijdschema uit gewerkt zodat we nu weten waar we naar toe gaan en wat er nog te doen staat.

Een opmerking van het algemene bestuur, in het begin van de vergadering, gaf de geest aan volgens welke we zouden moeten werken. Het gaat erom een nieuwe enige provincie van Europa op te richten, geheel in lijn met de huidige constituties en wetten. Het zal dan de nieuwe provincie zelf zijn, de provinciaal met zijn raad, die verantwoordelijk zullen zijn, wederom volgens de constituties en wetten, om de provincie intern te organiseren.

Het is dus niet zo dat het een federatie van provincies gaat worden, waar elke huidige provincie streeft naar zoveel mogelijk dingen te behouden en dan maar te zien wat ze gaat toeschuiven aan de nieuwe Europese provincie. Het is een kwestie van waar leg je het accent.

Ook werd er tijdens de vergadering besloten dat de Charter commissie naar de nabije toekomst een duidelijk mandaat krijgt toegewezen, te weten het opstellen van drie afzonderlijke maar op elkaar afgestemde documenten:

de statuten (een kort en bondig meer juridische tekst)
een begeleidend vademecum (hoe in de huidige situatie de statuten toe te passen)
en een wat genoemd zou kunnen worden: intentie verklaring (de voorgeschiedenis en de geest waarin wij willen samenwerken).

En zo is er ook een werkschema en vooral een tijdschema tijdens de vergadering uit de bus gekomen:

Van 6 t/m 8 februari 2007 komt de commissie bijeen in Brussel voor het opstellen van de drie bovengenoemde documenten. Deze zullen dan aan al de huidige provincies worden toegezonden, zodat ze bespreekbaar kunnen zijn ook in de verschillende huidige provinciale raden.
Van 16 t/m 19 mei 2007 komt dan weer de CEP bijeen, dit keer in Lublin, Polen, om de drie documenten, die tot dan toe nog werkstukken waren, definitief goed te keuren en ze dan vervolgens voor te leggen aan het algemeen bestuur in Rome.
In november 2007 stellen we dan voor om de oriëntatie ronde te organiseren ter voorbereiding van de consultatie voor de benoeming van de Europese provinciaal. Deze consultatie zou dan van start zou kunnen gaan in het vroege voorjaar van 2008.
We hopen dat de benoeming van de provinciaal door de algemene Overste, na eventueel een tweede consultatieronde, zou kunnen plaats vinden eind maart, begin april 2008. En dan zal er nog overgegaan moeten worden tot het verkiezen van een provinciale raad.

Volgens de huidige regels (art. 259) wordt de confrater die door een sector gekozen is in de provinciale raad, tevens benoemd tot verantwoordelijke overste van die sector.

Als dat allemaal rond is en de provinciaal benoemd, de raadsleden gekozen en de gedelegeerde oversten van de sectoren bekend zijn, kan de algemene overste per 1 juli 2008 alle huidige Europese provincies of eenheden opheffen en de nieuwe enige Europese provincie oprichten.

Nog een laatste informatie: tijdens de CEP werd ook voorgesteld om het provincialaat van de Europese provincie in Brussel te vestigen.

LAATSTE ONTWIKKELINGEN BETREFFENDE HEYTHUYSEN

Er is niet veel echt nieuws te vertellen. Praktisch alle besprekingen met betrekking tot de verkoop van ons eigendom in Heythuysen zijn nu afgerond. Tot onze grote tevredenheid zijn wij met het “Land van Horne” overeengekomen, dat een groot aantal afspraken die in de tijd van de onderhandelingen al waren aangekaart, nu zwart op wit als bijlage zullen fungeren bij de (ver)-koop akte. Deze kan echter pas getekend worden als alle diverse vergunningen betreffende de koop, de verbouwing en de nieuwbouw binnen zijn.

De lange lijst van afspraken kunnen in dit kader niet zomaar gepubliceerd worden; maar wij hebben nu de zekerheid dat wij ook naar de toekomst toe voor alle Missionarissen van Afrika een goede bewoning zullen hebben. En dat er voor hen een zeer goede verzorging zal zijn gegarandeerd. Eveneens is het duidelijk dat wij er ook als gemeenschap kunnen blijven fungeren.

Tijdens de vergadering van de provinciale raad die op 6 november bijeenkwam, was ook het bestuur van het Land van Horne aanwezig, alsmede het architectenbureau dat ons de laatste bouwtekeningen kon laten zien. Er zijn tot ieders tevredenheid wat veranderingen in aangebracht in vergelijking tot eerdere gepubliceerde tekeningen.

Wij zijn overtuigd dat het toekomstige St.Charles een mooi huis zal zijn, waar iedereen naar tevredenheid zal wonen en al de verzorging zal genieten die hij nodig heeft. Maar voor dat alles zover is, zal er nog heel wat werk verzet moeten worden. Wij hebben de verzekering gekregen dat alle onnodige overlast zal vermeden worden.

Confraters schrijven:

Jan Heuft schrijft uit Algerije: “Ons dagelijks leven !”

Het is goed om van een “betere wereld” te dromen, maar het is nog beter om eraan te werken! Nou en dat willen we toch allemaal! Met hartelijke groeten, Jan.

Lees de gehele tekst van de brief en klik hier.

MISSIE-ANIMATIE EN ROEPINGEN

Carol Vismans woonde van 22-27 september in Lublin, Polen, een vergadering bij van mannelijke en vrouwelijke missionarissen van Afrika met als thema “Missieanimatie en roepingen”. De vergadering werd bijgewoond door Georges Jacques, Geert Groenewegen als vertaler, en de vertegenwoordigers uit Frankrijk, Spanje, Polen, België, Duitsland en Rome. Er waren 10 paters en 8 zusters aanwezig en dat was van Europa niet erg veel.

Bij de inleiding sprak Georges Jacques dat we de jongeren van nu de missionaire boodschap moeten doorgeven. Zijn inleiding ging over het volgende:

In Europa zijn we begonnen aan een nieuwe missionaire periode waarin we missionarissen ontvangen én veel met leken werken. Ook stichten velen die hier recent zijn komen wonen, hun eigen kerkgemeenschappen. Hoe reageren wij op die nieuwe situatie? Welke zijn de prioriteiten en hoe brengen we de missionaire boodschap bij de jongeren? Georges vertelde dat het generale bestuur in Rome begaan is met het werk in de provincies en benieuwd is naar de samenwerking binnen de ene Europese Provincie.

Marek Guzowski sprak over zijn drie weken durende bezoek aan Ghana waar het ging over de motivatie van het missiebewustzijn. Hij was vooral getroffen door de internationaliteit van onze sociëteit.

Joasia Wojtowics, een afgestudeerde studente in de psychologie sprak over hoe men de jeugd van vandaag kan bereiken. Dit ging gepaard met een workshop in kleine groepjes.

Witte Zuster Chantal Vankalck van het generaal bestuur sprak over hoe jonge zusters en postulanten voor te bereiden op het missionarisleven. In Europa is er vooral in Polen goede hoop op het aantrekken van jongeren.

Ook sprak een Poolse priester, Mietek Puzewicks die aalmoezenier is van de jeugdbeweging in het diocees Lublin en hij zei zich geen zorgen te maken over de vermindering van de kerkgang. Hij benadrukte de noodzaak samen te zijn met de jongeren in hun omgeving en de dialoog met hen aan te gaan. Wanneer je je duidelijk als geëngageerde kerkelijke persoon opstelt roept dat vragen op bij de jongeren, bijvoorbeeld bij gelegenheid van een gezamenlijk bezoek aan het ziekenhuis, en wanneer er vragen komen over lijden, eenzaamheid en euthanasie. We moeten niet zozeer belerend zijn, maar eerder voorlevend en doende.

Bijeenkomst Missie-animatie in Lublin, Polen

Confrater Jacek Wróblewski sprak op maandag over manieren om de jongeren van vandaag te benaderen. In Polen was de kerk lange tijd de grote kracht tegen het communisme. De rol van paus Johannes-Paulus II is daarin van groot belang geweest. Dat voerde ook veel Poolse jongeren naar Rome voor de wereldjongeren dagen.

De reactie na de val van het communisme is enorm geweest, maar nu richt de kerk zich door nieuwe jeugdbewegingen op nieuwe situaties. Het aantal roepingen in Polen daalde wel na het overlijden van genoemde paus. Maar nu komen priesterroepingen meer uit de steden in tegenstelling tot vroeger toen de meeste roepingen van het platteland kwamen. Er is nog steeds interesse in de missionaire roeping.

JONGEREN REIZEN EN MISSIONAIRE KAMPEN

Verder werd er gesproken over jongerenreizen en missionaire kampen en ook over websites.

Het volgende missionaire kamp zal het volgend jaar in Ghana gehouden worden maar of dit op den duur in Afrika te realiseren blijft is een vraag. (vanwege de minder wordende witte paters communiteiten) Jongeren zijn geïnteresseerd in dit soort reizen.

Adam Cytrynowski organiseert voor 2007 een Poolse reis naar Tanzania. Zr Marie Carmen zal er voor de Witte Zusters aan deelnemen. Meer hierover op onze website www.lavigerie.org

en ook www.maisonsaintjoseph.wanadoo.fr

EVALUATIE

Uit de evaluatie blijkt dat de ontvangst uitstekend is geweest. Het intranet zal meer gebruikt gaan worden zodra deze via de Website van Rome operationeel zal zijn; en dat de samenwerking tussen de witte zusters en witte paters van belang is en blijft.

Voor het volgend jaar werd Madrid voorgesteld als plaats van samenkomst,

De groep bracht ook nog een bezoek aan het Nazi concentratiekamp nabij Lublin.

De laatste dag om 12 uur werden wij ontvangen op het aartsbisschoppelijke paleis van de aartsbisschop en metropoliet Josef Zninski van Lublin, wat heel aangenaam was en na het maken van een gezamenlijke foto vertrokken we weer.

Daarna volgde nog een kleine wandeling door de oude stad, en na de avondmis bij de Witte Paters was het een gezellige avond buiten, ter afsluiting van een goed verblijf in Lublin.

N.B. Het volledige verslag kunt u hier lezen.

Zef Kuppens, Mali.

Uit een artikel van Frank Heythuysen in “de Trompetter” van Weert: lees verder..

Harry van de Ven uit Congo: een gedrukte en verlate e-mail van kwam aan op het provincialaat op 8 november. Klik hier en lees!

Piet de Bekker schreef een bericht aan velen in het Engels, eind oktober en vóór zijn terugkeer naar Ghana. Hij voelt zich best nu dat de dokter hem gerustgesteld heeft. Dat maakt dat hij weer terug kon keren naar Ghana. Hij zal gaan werken in het noordoosten van het land in de buurt waar hij vroeger was en hij zal wonen in Bunkpurugu. Wij wensen Piet alle gezondheid en mentale kracht om goed te werken maar het zal zeker een feit zijn dat de mensen hem weer graag terug zullen zien.

Klik hier voor de brief, die we in het Nederlands hebben vertaald.

Cor van de Brand is voor de verkiezingen van 29 oktober in Congo daarheen gegaan. Hij doet zijn bevindingen op het pedagogische instituut te Bukavu. Maar Cor bezoekt ook andere stembureaus. Tussendoor is er kans voor een maaltijd met bananenfrites en kip. Berichtgevingen over de stemming in de stad zijn gunstig. In de stad stemden 65% van de stemgerechtigden. De dag na de verkiezingen was alles rustig.

De volgende dag bericht Cor per e-mail zijn bevindingen naar het thuisfront. Klik hier
Natuurlijk volgen ook bezoeken aan bekenden en vrienden, soms van heel lang terug.

Op de terugweg naar huis was het in Congo zelf van belang, je goed kenbaar te maken als officiële waarnemer; en zo gemakkelijker doorgang te verkrijgen. Via Rwanda kwam Cor weer veilig en voldaan terug in Nederland. Het vliegtuig bleek echter onderweg niet voldoende kerosine aan boord te hebben om Amsterdam te bereiken; en daarom landde het in Keulen en ging de verdere reis met de bus. Bravo.

De volgende twee artikels zijn overgenomen uit de CONTACTBRIEF:

Piet en Marij van Bragt uit Roermond:

Een zoon van mevrouw van Bragt schreef ons het volgende:

Vandaag vind ik de Contactbrief van jullie in de brievenbus. Alweer, want de Contactbrief is een trouwe gast die regelmatig opduikt. Het is steeds leuk om te lezen over al die bekende namen en gezichten.

Hoewel het al weer een hele tijd geleden is dat wij bij jullie aan de eettafel zaten en ettelijke uren met jullie in het huis in Boxtel over van alles en nog wat gezellig zaten te praten. Soms tot diep in de nacht met alcoholische versnaperingen. We waren niet direct familie, maar soms leken we halve broers.

Dat kon ook niet anders aangezien we dezelfde moeder hadden : Koosje van Bragt, jullie steun en toeverlaat, altijd weer opruimend, regelend, opvoedend en vooral kokend. Zij moet voor jullie buikomvang een ramp zijn geweest. Trouwens ook voor ons.

Ik lees dat het jullie goed gaat. Jan Mol is provinciaal geworden, wie weet over twee jaar sollicitant voor de functie van Europees provinciaal. Langzaam maar zeker neemt Dongen dan Europa over.

Is Martien van de Ven al weer op verlof ? En Piet de Bekker is ook weer geweest. Het is niet zo slecht bij jullie. Wim Wouters en Frans van der Weijst die elkaar aflossen in Lage Mierde, Harrie van de Riet die nog steeds niet aan zijn rust toekomt, want hij zit weer in de provinciale raad. En dan die arme Piet Kramer. Fietsen is misschien wel zijn sterke kant, maar afstappen, dat moet hij nog leren.

Zo zie je maar, jullie Contactbrief is steeds voor ons een hernieuwde kennismaking. Alle namen die ook voor ons gezichten zijn en personen waarmee we hebben afgewassen na het eten blijven dan nog iets voor ons leven. We hopen jullie weer eens in levende lijve te zien. Piet en Marij van Bragt, Roermond.

“WP 71” is een club die in 1971 werd opgericht door zelatricen en zelateurs. Zij wilden een steun zijn voor oude en zieke missionarissen en daarbij ook kleine projecten steunen.

35 Jaar geleden werd de WP 71 opgericht

Vandaar dit korte overzicht.

Het was in Santpoort in een klas

omdat de jeugd op herfstvacantie was.

Een naam was erg moeilijk te vinden

Zodat men W.P 71 maar verzinde.

Gerard Versteegh werd secretaris-penningmeester.

Na 35 jaar is hij nog steeds geldmeester.

Iedereen kent het dorp (de Bilt) waar Gerard is geboren.

Elke dag is het op de radio of op TV te horen.

De eerste voorzitter was Hero Janzing uit Uithoorn.

Maar die is wel in de provincie Groningen geboren.

Hij was ambtenaar van de burgerlijke stand

Dus het spreken was aan zijn kant.

Toen kwam Jaap Betjes uit Assendelft.

Die deed zijn taak maar voor de helft.

Hij ging daarom vroeg met pensioen.

Hij woont nu in Frankrijk met zijn poen.

De in Borneo geboren Wil Brandsen nam toen de voorzitter’s hamer.

dat is toch meer dan directeur of gevangen bewaarder.

In de Amsterdamse Bijlmer bajes was hij toen.

Al vlug ging hij naar het Zutphens’ gevang dat gaf meer poen.

Met Wil en Gerard hebben wij een heel goed beleid.

Zij zijn beiden altijd zeer toegewijd.

Veel medebroeders kregen in Afrika Nederlandse knaken

Voor allerlei materiële en geestelijke zaken.

Elk jaar gingen wij met de WP 71 er op uit

Met bus of auto of varen met een schuit.

De Biesbos – de Maas en meerdere malen de Vecht

Dat waren hoogtijdagen zeker en echt.

Wij gingen ook naar Hilversum naar de AVRO

En kwamen daar zelfs voor de radio.

We bezochten ook het vogelpark in Alphen aan de Rijn

Het park was zeer mooi en het eten en de wijn zeer fijn.

We bezochten Breda – Rotterdam – Dongen en Kevelaer.

Dan kwam er een grote bus uit Budel zowaar!

In Asten gingen we naar een roofvogel team

Daar kregen we heel mooie demonstraties te zien.

Afgelopen jaar bezochten wij het missiemuseum in Steyl.

Daar zagen veel wilde dieren en vlinders hun heil.

Hoogland was speciaal met de WP 71 getrouwd

Zij hebben het bijna helemaal opgebouwd

Kamers ingericht en andere dingen voorzien

Voor dit alles verdienen ze zeker een tien!

Zij speelden er bingo en vierden het St. Nicolaasfeest.

Dank zij hen was er in Hoogland een zeer goede geest.

Na al die vele uitjes kwam dan het slot

Een borrel en dan aan de etenspot.

De voorzitter bracht gebraden haantjes mee.

Sommigen namen er dan zelfs meer dan twee.

Ook de koude schotel uit het Budelse land,

Die schoof men ook niet zomaar aan de kant.

Vele dingen zou ik nog kunnen verhalen

Maar drink nu eerst een biertje of klare.

Verder hangt er op het prikbord een groot papier

Je zult het lezen met heel veel plezier.

Hoeveel geld de club heeft bijeengebracht

En menigeen hun leed in Afrika heeft verzacht.

Vandaag vieren wij het 35 jaar bestaan

En daarom zijn wij heel gezellig bij elkaar.

Het groepje WP 71 is nog maar heel klein

Maar ze mogen er nu zeker ook nog zijn.

Wij danken alle leden ook die hier niet zijn

Voor hun geld en inzet al is die nog zo klein.

Hopelijk gaan jullie door met je taak

Maar dat is niet onze maar jullie zaak.

Dankbaar heffen wij nu het glas

Gelukkig dat er een WP 71 was.

Albert van der Pol.

Confraters op verlof :

Na de zomervakantie gingen velen weer terug, anderen kwamen vanwege diverse redenen.

Bij het klaarmaken van dit blad zijn (nog) in Nederland:

Jo van de Ven, komt net terug uit Canada, waar hij een sessie volgde van ‘ongoing formation’. Hij vertrekt half december terug naar Oeganda.

Maarten Bloemarts, bereidt zich in onze gemeenschap van ‘s Hertogenbosch voor op zijn vertrek naar Mali.

Martien van de Ven, vertrok op 2 december naar Tanzania.

Piet Hooijschuur kwam vanwege de ziekte van zijn zwager,

Overledenen:

25 april Gerard Dekkers, broer van Jan Dekkers

5 mei Jan Leenders, zwager van Jan Dekkers

07 sept. Mevr. M. Kuppens-Coenen, moeder van pater Jos Kuppens.

12 sept. Mevr. Dymphna Benning-Folst, zus van pater Rein Folst

25 sept. Sjef Daniëls, zwager van pater Frank Dirven

25 sept. Truus van Lieshout-Wiltschut, zus van overleden pater Toon Wiltschut.

17 okt. Dokter Pascal Verniers, zwager van pater Jacques Van Nieuwenhove

24 okt. De Heer Alphons van Rijckevorsel van Kessel, broer van overleden broeder Edouard van Rijckevorsel van Kessel.

10 nov. Mevr. Zus Gobbens-Koevoets, zus van overleden pater Jos Koevoets.

Nov. C.M. Cras- van Loosdregt, zus van overleden Jacques van Loosdregt

Mogen zij met de Heer tot nieuw leven verrijzen.

Op onze dodenherdenking in Heythuysen op 4 november herdachten we speciaal hen die dit jaar uit ons midden zijn heengegaan :

Pater Paul van Thiel, overleden 3 januari

Broeder Willem van der Smissen, overleden 9 januari

Broeder Willy de Boer, overleden 22 februari

Pater Henk Buys, overleden 9 maart

Pater Léon Gadet, overleden 29 maart

Pater Wim Settels, overleden 7 april

Broeder Edouard van Rijckevorsel van Kessel, overleden 23 augustus.

Onze zieken:

Harry van de Ven in Badya (Bunia) is eind oktober over zijn hond gevallen toen hij uit bed kwam om een vreemd geluid te inspecteren. Hij heeft daarbij zijn rechterschouder gebroken, werd in Bunia behandeld en het gaat nu wat beter. Aldus zijn zus uit Veghel.