Nog een keer proberen om wat van me te laten horen. Er is ondertussen veel gebeurd. De strijd tussen milities en regeringstroepen is nu zeldzaam. Gewapende overvallen nemen toe. Gewapende bandieten, met of zonder medewerking van soldaten nemen toe. Zo ook hier op de missie. Eerst een kleine diefstal van een pot verf en een petroleum lamp. Dat maakte ons niet ongerust.

Drie dagen later op zondag 17 september dacht ik morgens rond 3.30 uur iets verdachts te horen en omdat ik toch naar de het toilet moest ben ik opgestaan om te zien. Niets verdachts, maar ik ben toen gevallen over onze nieuwe-lieve hondjes. Geweldige pijn in mijn bovenarm. Zijn toen we morgens om 9 uur naar Bunia vertrokken naar de dokter. De röntgenfoto wees uit dat er een breuk was in de bovenarm. Artsen zonder grenzen hebben mijn arm netjes ingepakt: om niet te bewegen.

Woensdag na de  controle gingen terug naar Badiya. De volgende avond een beetje na 8 uur terug naar mijn kamer. Was amper binnen en het had net het licht aan toen plotseling een gemaskerde vent voor me stond. Ik ben toen beginnen te roepen om hulp zo hard als ik kon en heb zittend op mijn bed geprobeerd hem op afstand te houden met mijn voeten.

Toen hij te dicht bij me kwam om me te doen zwijgen veronderstel ik, heb ik zijn masker kunnen afrukken en hij is toen meteen verdwenen, bang van herkend te worden.

Toen mijn confrater Michael binnen kwam was hij juist verdwenen. Terwijl, ervoor, of erna ook ingebroken was bij mijn confrater en er geld hebben gestolen terwijl hij hulp is gaan halen. Spannend moment. Ik dacht dat mijn arm opnieuw was gebroken.

Tot nu toe is de dokter heel tevreden en ik ben nu al een week zonder verbanden. Moet nu oefenen om de spieren los te maken. Volgende week weer op controle. Een volgende keer meer over o.a. de verkiezingen van as. zondag. Hier in Badiya en omgeving zijn de verkiezingen rustig en probleemloos verlopen. Wachten nu op de uitslag