BIJEENKOMST VAN DE EUROPESE COMMISSIE
“MISSIE ANIMATIE EN ROEPINGEN”
VAN DE MISSIONARISSEN VAN AFRIKA (m/v)
TE LUBLIN, POLEN

van 22-27 september 2006

Thema voor 2006: “hoe moeten we de missionaire boodschap -
en de inzet daarvoor - doorgeven aan de jongeren?”

We werden door de Witte Zusters en de Witte Paters van Lublin ontvangen, eerst in hun respectievelijke huizen, vanwaar we samen vertrokken naar een buitenwijk van de stad, Dabrowica geheten, waar het Diocesane conferentieoord en retraite centrum “Dom Spotkania” ligt (“huis van het samentreffen”), ongeveer tien minuten rijden van de WP/WZ. (n.b.: Lublin heeft plm. 450.000 inwoners, waarvan meer dan 100.000 studenten; en heeft een Katholieke Universiteit, en een klein- en grootseminarie)

We hadden het geluk de verantwoordelijken voor de Missie Animatie vanuit het Hoofdbestuur van de WP en de WZ hier ook te kunnen ontmoeten: Pater Georges Jacques, die anderhalve dag voor ons had uitgetrokken, en Zuster Chantal Vankalck, die de gehele sessie met ons heeft meegedaan.

De aanwezigen waren minder talrijk dan was voorzien: Engeland, Ierland, Italië en Zwitserland lieten jammer genoeg verstek gaan. Degenen die wèl aanwezig waren:

1.    FRANKRIJK (3): Jean Moriaud (verantwoordelijke van de commissie namens de W.P) Bernard Laur (vice-provinciaal van Frankrijk) en Marie-José Blain.
2.    NEDERLAND (3): Geert Groenewegen (die als tolk via een geluidsinstallatie met koptelefoons van frans naar engels, en vice versa een instante vertaling aanbood), Carol Vismans en Anne Helwegen.
3.    SPANJE:(2) Eugenio Bacaicoa en Maite Sans de Pablo (verantwoordelijke van de commissie namens de W.Z. Maite woont en werkt zelf echter in Lublin, spreekt engels, frans, spaans en pools!)
4.    POLEN (4): Jacek Wróblewski (verantwoordelijke van ons opleidingshuis in Lublin, en door de C.E.P. aangewezen om namens de Europese Provinciaals als gedelegeerde deel te nemen, om dan vervolgens in de CEP-vergadering van november a.s. verslag te doen), Adam Cytrynowski, Zero Boguslaw (was niet altijd aanwezig vanwege afspraken met scholen voor animatie) en Celina Nataneck WZ.
5.    BELGIË (2): Willy Trypsteen en Patricia Massalt.
6.    DUITSLAND (2): Gertrud Glotsbach (Provinciale van de Europese Provincie van de W.Z.) en Rita Schrenk. Peter Pilawa was ziek gemeld.
7.    ROME (2): Georges Jacques (namens Hoofdbestuur W.P. moest echter zondag in de loop van de ochtend ons weer verlaten) en Chantal Vankalck (namens Hoofdbestuur WZ),

Totaal: 18 missionarissen waarvan 10 paters en 8 zusters.

VERSLAG VAN DE BIJEENKOMST.

VRIJDAG 22 sept. Na het avondmaal hadden we een informatieve avond, met praktische zaken voor een goed verloop van de sessie. De verslagen van de verschillende Provincies/Regio’s WP/WZ, die iedereen in zijn/haar bezit had, werden verondersteld gelezen te zijn, en zouden niet meer besproken worden zoals voorheen het geval was. Er zouden wel in de loop van de sessie vragen over gesteld kunnen worden. Uiteindelijk werd dit door meerderen betreurd, daar er gedurende deze dagen helemaal niet meer specifiek over de missionaire activiteiten van onze groep in de verschillende landen gesproken werd; en we daar ook geen tijd meer voor hadden. Jammer!
pagina 2

INLEIDING DOOR GEORGES JACQUES
“Aanmoedigende woorden”.

1.- Onze communicatie met jongeren, maar ook onder ons als confraters met elkaar. Hoe moeten we vandaag de dag de missionaire boodschap aan hen doorgeven, en hoe een beroep op hen doen voor een geëngageerde roeping tot missionaris?
Een constatering: we hebben geen missionaire roepingen meer. (cf. de brief van 2004) Hier en daar hebben we echter nog enkele hoopvolle situaties.

2.- De kerk van Europa staat aan het begin van een nieuwe missionaire periode: zij moet nu zelf missionarissen ontvangen in plaats van uit te zenden zoals voorheen:
·    Afrikaanse priesters, die als missionarissen naar Europa toe komen.
·    Veel leken die van andere landen afkomstig zijn, zetten zich hoe langer hoe meer in op missionair nivo in Europa.
·    De miljoenen vreemdelingen die, vooral vanuit Afrika, Europa overspoelen hebben behoefte aan missionarissen, en stichten hun eigen kerkgemeenschappen.
·    We moeten ons afvragen hoe wij reageren als missionarissen naar deze situaties toe? Hoe zijn we temidden van hen aanwezig? Werken we aan gerechtigheid en vrede, eerste evangelisatie? Wat is de taak van onze “Missie Animatie en Roeping” hierin?

3.- Wat zijn onze prioriteiten?
·    De Missionaire Projecten. (NB.: dit is niet specifiek ons M.A.R. terrein!!)
·    Ieder van ons moet zich aangesproken voelen: “engagement”, “commitment.”
·    Overal waar wij aanwezig zijn, moeten we een duidelijke missionaire positie innemen.
·    De Christengemeenschappen aanmoedigen en oproepen missionair te zijn.
·    Maar ook de verschillen van mening of reacties bij anderen respecteren, en altijd van onze missionaire bewogenheid getuigenis afleggen.
·    We moeten duidelijk onszelf kenbaar maken, zodat we zichtbaar zijn voor de anderen die we ontmoeten, hen ontvangen, en zorgvuldig / respectvol behandelen.

4.- Hoe de Missionaire Boodschap aan Jongeren over brengen? (thema van 2006)
·    We moeten onszelf concreet inzetten naar hen toe. En daar ook geloof in hebben!
·    Onze missionaire bewogenheid nieuwe impulsen geven ten opzichte van allen (asielzoekers, vreemdelingen werkmensen, etc.) die naar Europa toekomen.
·    Proberen aanwezig te zijn in jeugdgroeperingen. Zoals bvb gebedsgroepen, Jongeren en Missie, jongerengroepen die voortgekomen zijn uit de Wereld-Jongeren dagen of Afrika-reizen. Voormalige vrijwilligers die in Afrika gewerkt hebben.
·    Onszelf profileren op het Internet! Door aantrekkelijke sites te maken, met video-clips etc..proberen vindingrijk te zijn in dezen.
·    Meer werk maken van Missionaire reizen naar Afrika.

5.- Met betrekking tot Polen: Georges besprak met ons de brief die we vanuit Den Haag in november 2005 hadden geschreven m.b.t. de M.A.R. We vroegen om meer animateurs in Polen, een tweede stichting, en prospectie voor roepingen in Litouwen, Bellarus en Ukraïne. Het antwoord van Georges Jacques was: “niyet” op deze voorstellen. “We moeten zelfs communiteiten sluiten in Europa en Afrika! Maar we proberen het hoofd boven water te houden. Oudere confraters zijn echter erg welkom in Polen .
Montreal in Canada is weer dynamisch bezig met de talrijke Afrikanen, en met een nieuw ontmoetingscentrum.”
pagina 3

Een laatste bemoediging van Georges Jacques: “We zijn in de Generale Raad met jullie allemaal begaan! En we zijn benieuwd om te kijken hoe jullie gaan functioneren in de aanstaande Europese Provincie”!
(Na afloop werden de Engelse en Franse tekst van zijn uiteenzetting beschikbaar gesteld)


Zaterdag 23 september. De hele morgen werd besteed aan de conferentie van Marek Guzowski, een Poolse student die in 2003 de Afrika reis naar Ghana had meegemaakt. De ondervindingen die hij daar heeft opgedaan, en de gevolgen daarvan na zijn terugkomst in Polen vertelde hij in alle eenvoud. Zijn inzet m.b.t. missionaire aspecten voor leken en studenten. Zijn openheid naar Missie en Ontwikkeling. Zijn samenwerking met de studenten-aalmoezeniers, Katholieke Aktie etc.
Zijn conclusie was: “het is niet zozeer mijn contact met Ghana en wat ik daar hebt meegemaakt, dat het hoogtepunt was: maar hoe het mijn leven heeft veranderd na mijn thuiskomst! Dat leidde naar missionaire activiteiten hier ter plaatse. Voor mij was Ghana geen toerisme: in drie weken kun je niet veel doen. Maar de motivatie die je hebt, helpt veel, en geeft je een zekere voldoening in wat je in Polen hier en nu kunt realiseren i.v.m. “mission awareness” en bewustwording van de universaliteit van de kerk. Het internationale karakter van onze Ghana groep heeft veel indruk op mij gemaakt.”

Georges Jacques hielp ons gedurende de Eucharistieviering met Lukas 8,4-15, het evangelie van de zaaier: het woord van God dat we in handen hebben en uitwerpen in allerlei omstandigheden om het te laten ontkiemen..of niet..of gedeeltelijk maar; .. en dat dan toch nog tot 30, 70 of 100 maal vrucht af zal werpen. Ons werk voor Missie Animatie en Roepingen hebben we ook in onze hand als een zaadje..Werp het dan uit!

Zaterdagmiddag werd besteed aan een workshop, geleid door een Poolse afgestudeerde studente in psychologie, Joasia Wojtowics: “hoe men de jeugd van vandaag kan bereiken”. De ervaring die je van iedere dag hebt ondergaan, is het beginpunt van de ontwikkeling van je kennis, dialoog, confrontatie, tevredenheid, etc. Dit zijn allemaal steunpunten die leiden tot de effectieve hulp die je kunt bieden aan anderen. Of het vergaren van de “know-how” van een missionaris die zijn missieanimatie een gezicht kan geven..

Deze ervaring mondt uit op autoriteit. Deze geeft je weer verantwoordelijkheid, maakt een leider van je, maar ook een dienaar: zie de tekst van Joh.13, 12-17: dienaar en meester.. Of ook macht en/of machtsmisbruik..in het tegenovergestelde geval.

De vraag werd aan ons door Joasia gesteld: “welk beeld heb jij van de ideale autoriteit die je wilt bezitten om je werk goed ten uitvoer te brengen?” Dit leidt ons dan naar een methode die je je aan moet leren om creativiteit te ontwikkelen; en kennis uit te wisselen om beter die circel rond te maken, weer naar de ervaring toe, en weer opnieuw de circel rond te gaan, altijd maar weer opnieuw. (N.B. Commentaar van ons: het geheel was nogal “fastidieux” en moeilijk te begrijpen: die dame sprak zó vlug en met moeilijke woorden, dat Jacek er ook niet veel meer van snapte en zijn vertaling in het Engels te wensen over liet, en Geert maar moest gissen wat er in het Frans van te maken.)

GEZICHTSPUNTEN NAMENS DE WITTE ZUSTERS

Namens het Generaal Bestuur van de Missiezusters van O.L.V. van Afrika werd een inleiding gehouden door Zr.Chantal Vankalck. Ze haalde op de eerste plaats de optie van het Kapittel van de Witte Zusters van 2005 aan, waarin gezegd werd dat “de optie die al eerder geformuleerd werd ten behoeve van de Missie Animatie en Roepingen, nogmaals door het Kapittel herhaald werd. De leefbaarheid en de vitaliteit van onze Congregatie hangt hier van af.”
pagina 4

Dit alles met betrekking tot:
·    De voorbereiding van de nieuwe postulanten op het missionarisleven.
·    Jongeren trekken jongeren aan. In het oude Europa is dit moeizaam, maar in Polen is er goede hoop.
·    We insisteren op een goede en vruchtbare samenwerking tussen SMNDA en M.AFR, vooral m.b.t. missiekampen, Afrika reizen etc.
·    Meedoen aan de grote Bijeenkomsten die in Europa worden georganiseerd: Wereld Jongeren Dagen; Taizé; Bruxelles-Toussaint 2006; Wenen, Parijs, Lyon Lissabon; Jumelages…etc.
·    Alle activiteiten die in de Bisdommen worden georganiseerd aanpakken, om present te zijn en ons te profileren op allerlei gebied.
·    De missionaire bewustzijn of bewustwording wordt door de Conferentie van de Europese Bisschoppen “missionariëteit” genoemd. Uitleg van deze term.
·    Contact met de studentenwereld is daarvoor van belang. We sturen bvb ook onze zusters naar het Centre Sèvres te Parijs.

De volledige tekst van de interventie van Zr. Chantal werd ons later uitgedeeld ter bestudering.

AFRIKA REIZEN

De namiddag van zaterdag werd afgesloten met een begin van de discussie over de Afrika Reis, die naar Ghana had moeten gaan in augustus j.l., maar die uiteindelijk niet is doorgegaan, i.v.m. onder anderen de steeds stijgende reis en verblijfskosten.
Verschillende vragen en problemen rond deze reizen werden opgehelderd:

1.    Het wordt hoe langer hoe moeilijker om een WP missiepostpost of parochie te vinden in Frans sprekend Afrika, iets minder in Engels sprekend Afrika, maar dan weer: welke post wil deze ervaring aangaan met jonge mensen?
2.    Afrika reizen worden genoemd: “Africa Youth Project”, terwijl de “Route Missionnaire” zich tot Europees nivo beperkt. Maar deze routes missionnaires zijn min of meer gestopt. Het voorstel is om deze routes in eigen land te houden en niet meer internationaal te doen. De taal moeilijkheden verhinderen dikwijls een goede verstandhouding, elkaar te begrijpen wordt bemoeilijkt, en verarmt de kwaliteit van de bijeenkomsten, etc.
3.    De vraag is nu: Wat gaan we doen? Maar wat willen we eigenlijk met deze reizen? Wat zijn onze ambities om ons doel te bereiken met deze reizen? We moeten een duidelijke visie hierover ontwikkelen: de ander ontdekken als verschillend van jezelf, en de manier die je opbouwt om met die ander in contact te treden.
4.    De discussie ging over: “wat is onze VISIE? Wat zijn de OBJECTIEVEN? Hoe gaan we onszelf ORGANISEREN als we deze visie als basis willen gebruiken?”
5.    Willen we nog steeds een Internationale reis voor de jongeren? Het antwoord hierop was voor velen een volmondig JA! Behalve Zwitserland, Spanje en Italië, die ieder jaar onafhankelijke reizen organiseren resp. naar Tunesië, Tanger, en de Sahara. Maar er gingen ook stemmen op om in iedere provincie een “camp missionaire” IN EUROPA te organiseren, en dan eventueel ook andere provincies uit te nodigen hieraan deel te nemen, en dat alles “with a vision to the African Continent”.
6.    Financiën: evenwichtige verdeling onder de Provincies onderling. (principe de péréquation) Maar de moeilijkheid is: als er maar 15 jongeren op zijn hoogst mee kunnen gaan, met 3 accompagnateurs/trices, kan Nederland maar 1 persoon leveren…
7.    In ieder geval moet de reis TWEE JAAR VAN TE VOREN uitgezet worden, het program klaar en duidelijk zijn, de Afrikaanse en Europese Provinciaals gecontacteerd worden, de missieposten voorbereiden, het land uitzoeken (Tanzania, Zambia en Ghana voor de engels sprekenden, Burkina en Mali voor de frans sprekenden d.w.z. om de twee jaar frans of engels)

pagina 5
8.    Er werd ook voorgesteld een “ondersteuningskas op te richten, door de confraters en zusters /resp. de provinciale economaten gespekt.

Zie voor het vervolg over Afrika Reizen op blz. 8


De dag werd afgesloten met een “aangeklede vesperdienst” in Frans Engels en Pools.

Zondag 24 september. De ochtend conferentie werd gegeven door een Poolse priester van het Aartsbisdom Lublin, en een goede kennis van onze confraters: Mietek Puzewicks, 46 jaar. Hij is diocesaan aalmoezenier van de jeugdbeweging, en spreekt op de plaatselijke radio. Zijn getuigenis werd met veel enthousiasme door ons ontvangen, ondanks de moeilijkheid van de vertalingen die de taak van Jacek en Geert niet altijd gemakkelijk maakten:

“Ook hier in Polen is er een grote vermindering van de kerkgang en praktijk bij de jongeren. Dit is het gevolg van de jaren 1968, en de instauratie van de democratie na het communistische tijdperk . Dit alles heeft ook het gedrag van de jongeren beïnvloed, “maar” zegt Mietek, “ik maak me hier niet bezorgd over. Ze stellen ons in ieder geval veel vragen. Maar de moeilijkheid is dat de kerk hun vragen niet beantwoordt!”

Maar om met jongeren goed om te kunnen gaan zijn er wel een paar dingen vereist:
1.    Het “zijn met…” (être avec) Je moet hiervoor uit de kerk weggaan, want die is voor de sacramenten als ik die moet toedienen, en de jongeren proberen te vinden dáár waar ze bijeenkomen of te vinden zijn.
2.    Leren luisteren. Als je weet te luisteren ben je niet zoals een van onze Katholieke Radio’s, die niet persoonlijk kan zijn. Je moet het dialoog aangaan met jongeren, en je niet laten domineren door je eigen weten en kunnen om indruk op hen te maken! Dan ben je in staat om vertrouwen te wekken voor een goede dialoog.. Dan mag je gerust ook bij hen een attitude van “kleinheid” aanhouden, op het voorbeeld van Maria in het Magnificat. Maar als je hun vertrouwen in jou misbruikt, ga je regelrecht naar een”échec”!
3.    Noodzakelijke karakteristieken vis à vis jongeren:
·    Alle dingen samen doen.
·    Duidelijk de concrete voorstellen helder maken. Jouw engagement en je activiteiten wekken bij hen vragen op, waar wij op moeten inspelen op een positieve manier, bvb bij gelegenheid van een gezamenlijk bezoek aan het ziekenhuis komen vragen over lijden, eenzaamheid, euthanasie naar voren.
·    Onze objectieven en doelstellingen duidelijk verwoorden:
“Het Koninkrijk Gods wordt alleen maar opgebouwd door een beschaving van naastenliefde te realiseren, in plaats van geweld en drugs.”
We hebben de methodes van vroeger niet helemaal over boord gegooid, maar of we willen of niet, we moeten ons aanpassen aan de realiteit van de huidige wereld van de jongeren. En daar weer het Evangelie et het voorbeeld van Jezus inpassen.

Met betrekking tot onze groep WP/WZ was het voorbeeld dat Marek ons gisteren gaf sprekend. Als wij veeleisend voor onszelf zijn, zullen zij ook veeleisend zijn ten opzichte van zichzelf. Daarom moeten we niet “belerend” zijn maar “voorleven” en “doen”. Dan kunnen we samen mét hen een beschaving verwerkelijken waar de liefde de boventoon kan voeren.

pagina 6.

ENKELE VRAGEN

De tijd die ons overbleef van deze zondagmorgen werd besteed aan de formulering van enkele vragen, waar we gedurende de volgende dagen een antwoord op zouden moeten geven:
a/ Met betrekking tot jongeren reizen en missionaire kampen:

1.    Afrikareis voor jongeren: wie zijn er beschikbaar voor de begeleiding? Een francofoon en een anglofoon? Wie? WP/WZ/MBA?
2.    Een jongerenreis of missionair kamp in eigen land? Bvb bij gelegenheid van een bedevaart. Nederland en Vlaanderen zouden samen kunnen gaan hierbij, in het Nederlands.
3.    Aan elkaar vermelden wat we organiseren, en eventuele gegadigden de gelegenheid geven óók mee te doen.(bvb een Nederlandse jongen die graag mee wil gaan naar Lourdes met de Franse groep)

b/ Met betrekking tot onze websites:

1.    Vermelden en uitwisselen van artikelen en publicaties, met nieuws over je activiteiten, die andere Provincies kunnen inspireren.
2.    De urgentie van een Intranet-site voor ons eigen gebruik met password (WP én WZ), om de uitwisseling gemakkelijker en meer frequent te maken. Dit was vorig jaar ook voorgesteld aan de Webmaster van Rome, maar heeft geen uitvoering gekregen. We vragen Carol nogmaals bij de webmaster van Rome te insisteren voor de realisatie ervan. Met CC aan Georges Jacques, en Chantal Vankalck: met het adage: “s’informer et informer les autres”. Dit intranet zou door alle provincies, incluis Afrika en de USA-Canada gebruikt moeten worden, in Frans en Engels.

Na de Eucharistieviering en het middagmaal vertrokken we rond 15.00 uur met z’n allen naar het klooster van de Witte Zusters in de stad, voor een grondige visite, en een high tea. Een “gezellige” zondag-middag!
’s Avonds werden we verrast met een paar complete video’s over de priesterwijding en de eerste mis en het dorpsfeest van onze jonge Poolse confrater Piotr Bartuzi. Een prachtige overdaad van oude Poolse gewoonten die de moeite waard waren te bekijken! Klik hieronder voor een kijkje naar de foto’s die Rome publiceerde:
http://www.africamission-mafr.org/ordination_bartuzi_photos.htm

Maandag 25 september. Onze confrater Jacek Wróblewski, die verantwoordelijk is voor al het Witte Pater gebeuren in Polen hield de inleiding over

"De verschillende manieren om de jongeren van vandaag te benaderen”.

Dit vooral in het perspectief van een eventuele roeping in een context van veranderingen die Polen in de laatste decennia heeft ondergaan. Jongeren zijn overal hetzelfde, dat hebben we geconstateerd, maar de impact van de geschiedenis van Polen heeft hen ook een speciale achtergrond gegeven:

1.    Onze recente geschiedenis in Polen: oorlog, Duitse en Soviët overheersing, communisme, verlegging van de grenzen van ons land, onze strijd voor onafhankelijkheid, solidarnosk: dit alles heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van een zeker patriottisme, dat goed te voelen is bij de jongeren.
2.    Religie heeft in Polen een context van sociale en politieke dimensies. De Kerk was een bolwerk van strijd tegen het communisme. Die kracht van het verzet die hier ontplooid werd, trok de jongeren aan, die contestatair werden en op vrijheid uit waren. Kortom de kerk was een alternatief op het communisme; en zo ontstonden er clandestiene jongerenbewegingen in de kerk, waar ze een plaats vonden om hun ideeën te uiten.
pagina 7.
3.    De persoonlijkheid van Joh. Paulus II had veel invloed op de jeugd. Hij was hun idool, hun icoon, hun vaderfiguur, de allerbeste Pool, een patriot, een vriend van de jeugd. Hij had een manier van communicatie die de jeugd beviel: eenvoud, blijheid, open, vrij, onbevangen, gemakkelijk te benaderen, en aldus aantrekkelijk voor de jongeren. Hij wist hun gevoelens te interpreteren; kortom hij was voor hen een “popstar”, die kon rekenen op honderdduizenden Poolse jongeren in Rome bij de Wereldjongeren dagen.
4.    Een nieuwe “way of life” melde zich aan na 1989: vrije markteconomie, nieuwe levensstandaards kwamen in zicht; creativiteit, competitie, nieuwe normen en waarden, en “macht” met financiële voordelen etc. Dit trok de jongeren aan als een alternatief op de traditionele waarden. Met het gevolg dat er in de kerk een gevecht ontstond tussen de katholieke traditie en de markteconomie.
5.    Reactie van de R.-K. Kerk:
·    Negatief: paniek. Deze moderne situaties werden als demonisch beschouwd. En katholieke extremisten staken de kop op: Radio Maria, traditionalisten, afkeer van de huidige situatie. Etc.
·    Positief: géén woede hierover, maar men probeert de positieve waarden van al die veranderingen naar voren te halen en te beïnvloeden. Hoe kan de kerk zich aanpassen aan deze nieuwe situatie? H.Schrift: “zie ik maak alles nieuw”: teken van de Geest. De Paus: “heb vertrouwen, wees niet bang”!
·    De Kerk probeert de nieuwe situatie op te pikken door nieuwe bewegingen op te richten, en via de evangelische waarden ervan zich aan te passen: “De Katholieke Jongeren Beweging”, “Het Christelijk Leven” (van de Jezuïeten Beweging) etc. Door creatief te zijn en aan te sporen ja te zeggen tegen het referendum vóór de Europese Unie.
·    Religieuze vorming wordt geïnstitutionaliseerd vooral in die regio’s waar alleen de grootmoeder nog de “pauzin” van de familie is, en het voor het zeggen heeft. Catechese wordt de grote uitdaging waardoor de Kerk een “model” wil worden i.p.v. de grootmoeder. Een alternatief wordt geschapen voor publieke scholen via onderwijs van de “Ethiek”. Zo blijven: “God, het Evangelie en de Kerk” nog steeds overal aanwezig, en deze blijven hun waarde behouden in de moderne wereld.

6.    Roepingen. In de statistieken van de mannelijke Religieuze Ordes en Congregaties aanwezig in Polen (zie papier van 1 januari 2006) scoren de Witte Paters op de 46ste plaats (van de 59) met 29 leden. De S.M.A. staan op de 42ste plaats met 33 leden. Er zijn nog altijd ieder jaar tussen de 500 en 600 nieuwe kandidaten voor het priesterschap in de Poolse Bisdommen. De dood van Paus Joh. Paulus veroorzaakte een stijging in het aantal roepingen, maar de statistieken van 2006 gaven aan dat het aantal roepingen van de Religieuzen met 200 was gedaald, en die van de Bisdommen met 100.
7.    Wie zijn de kandidaten? Ze zijn nu ouder dan in vroegere tijden: plm. 24 jaar bij de aanmelding. De meesten komen uit de stedelijke milieus, in tegenstelling met vroeger toen het platte land de overhand had. Het intellectueel en cultureel nivo van de studenten is hoog. De meesten hebben geijverd in allerlei bewegingen. Veel jongeren komen voort uit families met problemen. Maar sommigen zijn op emotioneel gebied (nog) niet rijp, en behoeven psychologische of professionele therapie.
8.    Motivaties die aangegeven worden bij roepingen:
Positief: Gods wil voor mij; ik denk dat dit mijn levensrichting zal zijn; ik wil de armen helpen; ik wil een gemeenschapsleven leiden, en niet op mijn “eentje” blijven leven; ik wil geen militaire dienst verrichten; ik kan geen andere baan vinden; ik wil werkeloosheid vermijden; ik verkies het priesterschap boven onderwijs of verpleging als dokter, etc.
pagina 8.
Negatief: durf me niet hiervoor in te zetten; wil geen verantwoordelijkheid op me nemen; mijn familie, of mijn pastoor is tegen mijn roeping tot missionaris; de “challenge” van de WP is té hoog voor mij: ik wil me niet bij een internationale groep aansluiten, kan ook in mijn eigen land verdienstelijk zijn, waarom dan naar Afrika gaan? etc.
Conclusie van mijn studie: Ondanks tegenwerking in sommige kringen is ons werk hier positief te noemen: er is nog steeds interesse in missionaire roeping. En wijzelf geloven in deze missie die ons is toevertrouwd. Het ideaal van onze missie hier is: de jongeren door onze getuigenis aan te trekken. Soms zijn de ouders besluiteloos tegenover hun kinderen, en moeten we hen overhalen door hen uit te leggen op een volwassen manier dat naar Afrika gezonden te worden geen “straf” is, maar een zending.”

AFRICA YOUTH PROJECT
(vervolg van pagina 4)

Gezien de moeilijkheden en de financiële lasten met betrekking tot reizen naar Afrika in groepsverband (15 jongeren en 3 begeleiders) werd er voorgesteld een Missionair Kamp in Europa te houden. Maar dit mag dan niet de missionaire reizen, door de verschillende Provincies georganiseerd doorkruisen. Na veel heen en weer gedebatteerd te hebben, zetten we de volgende punten op een rijtje, in afwachting van een serieuze oplossing voor deze problemen, en een consensus m.b.t. de beslissingen:

1.    We houden de reis naar Ghana aan voor 2007. Jean Moriaud zal er een schrijven over maken naar de Provinciaals van de WP en de WZ. Dezen kunnen dan contact opnemen met de verantwoordelijken van de M.A.R. in de Provincies/Regio’s.
Twee WP (Jean Moriaud en François Xavier Baud en 2 WZ zullen de reis voorbereiden met medewerking van Zr. Maite de San Pablo, en détails doorgeven geven, in Frans en Engels. Ze zullen zo gauw mogelijk contact opnemen met de confraters in Afrika.
2.    We constateren dat jongeren geïnteresseerd zijn in dit type van reizen. Maar deze mogen niet langer duren dan 3 weken.
3.    Missionaire reis in Europa: deze optie wordt vastgehouden, maar dit moet nog helemaal bestudeerd worden. Misschien worden de taalproblemen en het aantal deelnemers een probleem?
4.    Twee alternatieven: Afrika Reis én Missionair Kamp in Europa? Of afwisselend één jaar in Europa, en het volgende jaar in Afrika? Of afwisselend één jaar francofoon, en één jaar anglofoon?
5.    Voor de verschillende missionaire tochten die door Italië, Zwitserland en Spanje ieder jaar worden georganiseerd, is de mogelijkheid open ook jongeren van andere landen deel te laten nemen. Maar er moet wel rekening gehouden worden met de taal die dan gesproken wordt: Italiaans, Frans, Duits, of Spaans!
6.    Adam Cytrynowski organiseert voor 2007 een Poolse Reis naar Tanzania. Deze zal in Engels gedaan worden. Zr. Marie Carmen zal er voor de WZ aan deelnemen. Adam zelf vertrekt in de loop van 2008 voor goed naar Tanzania, als zijn bail in Polen voor missie-animatie afloopt.
7.    Spanje laat weten: “ieder jaar hebben we een missionair kamp: in juli in Almeria en in augustus in Tanger, Marokko (vaste prijs 350 euro)”
8.    We worden verzocht de nationale websites van de WP en de WZ te bekijken, en onze indrukken weer te geven. De links naar deze sites kunnen gevonden worden op de site van Rome. Jean Moriaud heeft zijn eigen webpage, die te vinden is op
www.maisonsaintjoseph.wanadoo.fr


Dinsdag 26 september.

pagina 9.

1.- We kijken reeds vooruit naar 2007. Een jaarlijkse bijeenkomst voor de animateurs is noodzakelijk. Er werd voorgesteld om deze slechts éénmaal in de 2 jaar te houden. De reacties waren hevig: “dat zal het begin van het einde worden, en dan kunnen we beter de MAR opheffen!” De kosten zijn miniem voor de reizen binnen Europa, en de uitwisseling is van groot belang.
We doen een beroep op onze Oversten om ons meer jongere confraters en zusters te geven voor dit werk.

2.- We maken een korte evaluatie van onze bijeenkomst hier in Lublin.

- De aanwezigheid van Georges Jacques heeft ons aangemoedigd. Jammer dat hij na anderhalve dag weer weg moest.
- Dank ook aan Chantal Vankalck die de gehele sessie met ons heeft meegemaakt. Ze zegt hierover: “Hartelijk dank voor alles wat ik hier heb mogen ervaren! Jullie rapporten waren zeer serieus. Fijn dat we als leden van het Generalaat M.Afr en SMNDA mee mochten draaien. Het zou misschien nog wenselijk zijn dat we de visies van ons laatste Kapittel nog eens doorlezen en bestuderen.
- We moeten alsmaar weer onze missionaire specificiteit aan de wereld uit blijven spreken!
Ik insisteer ook weer op onze samenwerking WP WZ. Zo kunnen we elkaar aanmoedigen en ondersteunen.
- Mijn laatste wens en raad: het is zeer belangrijk dat we de modus van het INTRANET moeten gaan gebruiken als een bevoorrechte manier van samenwerking en uitwisseling!”

---

- De ontvangst was overal uitstekend: op het station, de airport, in de huizen en op het centrum Dom Spotkania. Jammer dat we de verantwoordelijke van dit huis niet hebben ontmoet! De maaltijden waren uitstekend. De dagelijkse liturgie was minder: we hadden praktisch geen tijd om deze goed voor te bereiden. Jammer.

De conferenties.
- Marek: goed, maar vooral ook in relatie met ons werk als animatoren.
- Joasia: moeilijk te begrijpen, en minder geapprecieerd. We hadden beter deze tijd kunnen besteden aan de behandeling van de Jaarrapporten! Die zijn er zonder meer bij ingeschoten…Jammer!
- Mietek: Uitstekend, en gaf een goed beeld van de jongeren in Polen.
- Jaceck: Lest BEST !!

- Afrika reizen: de discussies waren te verwarrend (caffouillage) We zullen niet klaar zijn voor 2007(?) Waarom niet uitgesteld tot 2008?
- Besuiten: brief door coördinator Jean Moriaud aan de Provinciaals
Brief aan Webmaster van Rome door Carol Vismans i.v.m. Intranet voor M.A.R.


3.- Voor onze bijeenkomst van 2007 wordt als plaats Madrid voorgesteld: Eugenio zal ons per omgaande laten weten of dit mogelijk is. De datum zou - indien mogelijk - vóór eind september moeten worden vastgesteld. Voorstel is: 26-30 september 2007. Mocht Madrid niet mogelijk zijn, dan is Keulen de volgende optie.

Het thema voor 2007: “Missionaire Roeping: een droom of een uitdaging? ”

Het gaat hier om onze bezorgdheid (concern) en ons dynamisme voor Missie Animatie
Topics voor sharing: Wat kan ik als “goed” bestempelen in mijn ondervindingen met Missie Animatie en Roeping? Waar is het tegen gevallen of niet goed? (What is good in my experience of Animation? Partager ce qui est bon dans nos expériences)
Waaruit bestaat de VISIE van de Afrikaanse Provincies met betrekking tot Missie Animatie en Roepingen?

pagina 10.
Waaruit bestaat die visie in jouw Provincie?
Kunnen wij een Missionaire Spiritualiteit ontwikkelen m.b.t. Missie Animatie? Hoe en wat?

4.- We vertrekken met de hele groep naar Lublin-stad voor een visite aan het Nazi Concentratiekamp. We ontmoeten daar veel groepen met jongeren die worden geconfronteerd met deze realiteit, die voor het nageslacht als het ”Staatsmuseum van het Martelaarschap” in stand wordt gehouden.

360.000 gevangenen uit 26 Europese landen werden er vergast, of kwamen om van honger en ziekte. Veel barakken, de gaskamers, het crematorium, documenten en persoonlijke eigendommen zijn te zien, als stille getuigen van de Nazi wreedheden. Een groot mausoleum werd opgericht waarin de assen van de overledenen worden bewaard. Zie foto’s.

5.- Om 12.00 uur precies werden we ontvangen op het Aartsbisschoppelijk Paleis van Aartsbisschop en Metropolitain Josef Zninski van Lublin. Een joviale man die ons vroeg in welke taal we wilden spreken met hem: Frans, Engels, of Spaans? Ruim 20 minuten konden we vragen stellen, en hij vroeg ook ons wat we hier deden. Een sympathieke bijeenkomst, die besloten werd met een groepsfoto en het uitdelen van een prentje van de Zwarte Madonna van Czestochowa, waarop ook zijn wapen was afgedrukt: “In Spiritu et Veritate”.

Na een kleine toer in de oude binnenstad van Lublin, vertrokken we weer naar Dom Spotkania voor een lichte lunch en een rustperiode om de boel op te ruimen van ons verblijf aldaar. Want de volgende dag (woensdag 27 sept.) zou het vertrek van de meesten van ons plaats hebben.

6.- Om plm 17.00 uur werden we allemaal verwacht bij de Witte Paters, waar we met z’n allen eerst een mooie Eucharistieviering hadden tezamen met de studenten en de andere paters.
Daarna werden alle registers geopend, en staken de jongens de barbecue aan, met gevolg dat de magen begonnen te snakken naar een gebraden worstje….En de rest!
Met het mooie weer zaten we allemaal buiten, en er werd zelfs gedanst! Adam probeerde ons een Poolse polka te laten dansen, zinder veel succes!
Al met al een mooie afsluiting van ons verblijf in Lublin.

Dongen, 4 oktober 2006
Carol Vismans

Webmaster-NL