De laatste weken werden getekend door het overlijden van drie van onze medezusters.
Jeanne van der Pas mocht 18 juni, na een lang ziekbed, vertrekken naar het huis van de Vader. Gedurende de uitvaart werd een boodschap van haar enige nicht voorgelezen waaruit bleek hoezeer zij van Jeanne hield en door haar geïnspireerd werd.
Het afscheid van Francien Franssen die op 2 juli overleed, was bijzonder hartelijk. Meer dan 150 mensen uit Esch, Boxtel en Veghel kwamen om haar uitgeleide te doen. Ook al overheerste de droefheid over haar plotseling heengaan, blijft zij toch in onze herinnering voortleven als de vrolijke, hartelijke Francien en hebben wij spontaan als afscheid het lied: “Laat zingen de bloemen, zingen de wei…”, voor, en zeker ook met haar gezongen.
Na een dappere strijd tegen haar ziekte overleed Francine van Geelop 4 juli. In de voorafgaande maanden had zij de eucharistie ten afscheid zelf kunnen voorbereiden. Ook deze keer was de kapel in Esch overvol. Met het gezongen tafelgebed en het lied : “De Heer richt op Zijn berg een maaltijd aan”, hebben we op een waardige manier afscheid van haar genomen. Zoals ze zelf gezegd had, zal zij er hopelijk met een knipoog naar gekeken hebben en nu genieten van “Het hemelse feestmaal”.
Intussen is op het kerkhof Munsel te Boxtel de rij graven die voor onze overleden zusters bestemd is, vol. Aan de rechterzijde is intussen een nieuwe strook aangelegd als verdere uitbreiding van onze begraafplaats.
VERTREK en AANKOMST
19 juli is Theresia Brattinga na haar vakantie weer vertokken naar Kadutu, Congo. We wensen haar een vruchtbare missie en veel sterkte in de moeilijke situatie van dit land.
Op 2 augustus komt Johanna van Oostrumweer terug uit Canada waar zij zes weken bij haar familie op bezoek was.
OVERLEDEN FAMILIELEDEN
Op 17 juni is de jongste schoonzus van Cecilia Terwisscha van Scheltinga overleden.
( mevr. Joke Terwisscha van Scheltinga
Hoekstra )
ONZE ZIEKEN
Op 9 juli ontvingen wij een e-mail van Berti Lintsen uit Erie dat na 8 jaar de botkanker zich weer manifesteert en er nu gevaar is van een spontane beenbreuk. Ze krijgt iedere vier weken een infuus om de beenderen te versterken. Op 4 augustus zullen er weer testen worden gedaan en de onecologist zal dan een bestralingsschema opstellen. Berti vraagt om ons gebed. We wensen haar heel veel strekte toe in deze moeilijke tijd en bidden voor een verbetering van haar ziekte.
Beter laat dan nooit !
Zr. Divera schreef begin dit jaar het onderstaande stukje voor de nieuwsbrief. Onze excuses dat het zo laat wordt gepubliceerd want we vinden het zeker de moeite waard om het alsnog aan jullie door te geven.
BOSSCHE- VRIJWILLIGERS - DAG
De jaarlijkse manifestatie van waardering door het Stadsbestuur van Den Bosch voor haar vrijwilligers, trok ruim drieduizend mensen naar het Theater.
Een gevarieerd programma voor deelname aan sport - en spelactiviteiten; een sneltekenaar die in een paar trekken expressieve gezichten op papier schetste; en nog veel meer werd aangeboden.
Ons trok de muziek en dans optredens. Een half uur lang waanden wij ons terug in Afrika, toen zes jonge mannen op echte Afrikaanse drums met stok of handen, fantastische melodieën ten gehore brachten. Hun lichaamstaal was één met het ritme en snelle tempo van de muziek. Een waar feest om van te genieten !
Uit ervaring is duidelijk geworden, dat het fijne van zo’n gezelligheidsdag doorwerkt in de gevolgen. Als op huisbezoek bij zieke en eenzame mensen over zo’n evenement verteld wordt, wil de één meer over Afrika horen.
Een andere zieke begint over aangename feiten te praten die haar geraakt hebben. En een eenzame man veert op en kan weer glimlachen als hij over de jeugdvereniging vertelt waarvan hij een enthousiast lid was.
Andere, optimistische verhalen, komen eruit voort.
