Homepagina > Onze overledenen > Jaar 2020. > Pater Henk van de Ven overleden.

Pater Henk van de Ven overleden.

dinsdag 15 december 2020, door Webmaster

In medeleven en dankbare herinnering
delen wij U mede dat

Henk van de Ven


Henricus Godefridus Marinus
Missionaris van Afrika - Witte Pater,

op 11 december 2020 is overleden.



Henk werd geboren op 17 juni 1930 te Tilburg. Hij had 5 broers maar geen zussen. Hij wilde missionaris worden en volgde de opleiding in onze vormingshuizen van Sterksel, St. Charles (bij Boxtel), ’s-Heerenberg en Monteviot (Schotland). Op 22 juli 1955 verbond hij zich in ’s-Heerenberg aan onze Sociëteit door het afleggen van de missionariseed. Een jaar later, op 24 mei 1956, werd hij in Galashiels (Schot-land) priester gewijd.

Henk had een sterk ontwikkeld plichtsgevoel en hij voelde het als zijn verantwoordelijkheid om anderen regelmatig op hun plicht te wijzen, iets wat niet altijd op prijs gesteld werd. Het was niet gemakkelijk voor hem om tot een beslissing te komen, maar als hij eenmaal zover was, zette hij die door met grote wilskracht en toewijding. Wanneer men een beroep op hem deed, was hij onmiddellijk bereid te helpen. Hij leefde zeer sober.

Na zijn priesterwijding werd Henk benoemd voor het aartsbisdom Tabora (Tanzania). Maar de voorbereidende vaccinaties veroorzaakten zodanige complicaties, dat die de specialist deden besluiten enige maanden strenge bedrust voor te schrijven, in combinatie met een dieet. Hij rustte eerst 3 maanden in ’s-Heerenberg en ging daarna naar onze gemeenschap in Rotterdam, waar hij wat licht werk kon doen op onze procure. Henk zou nog jarenlang onder medische controle blijven, en de specialist raadde hem af om naar Afrika te gaan.

Na een jaar kon Henk aan de slag; niet in Afrika maar in Nederland. Hij werd benoemd als leraar op ons klein seminarie te Santpoort om les te geven in aardrijkskunde en Engels op het Gymnasium Paulinum in Driehuis, een gezamenlijke school van de Missionarissen van het H. Hart (MSC) en de Missionarissen van Afrika. Het jaar daarop ging hij in Amsterdam studeren voor een diploma Middelbaar Onderwijs Aardrijkskunde, maar na enige tijd werd hij gevraagd over te stappen naar de universiteit voor de studie sociale geografie, met als bijvak geschiedenis om breder inzetbaar te zijn op het seminarie. Medio 1966 studeerde hij af als doctorandus.

Het was de tijd dat het aantal roepingen snel begon terug te lopen en dat het einde van het seminarie in zicht kwam. Henk gaf nog één schooljaar les op Gymnasium Paulinum. Omdat daar, naast de klein-seminaristen, steeds meer andere leerlingen kwamen, werd het ook tijd om meer lekenleraren aan te trekken. Henk zocht werk op een andere school, wat in de omgeving van Santpoort niet gemakkelijk was. Zo gaf hij één schooljaar les op het Thomas More college in Den Haag, een half jaar enkele lesuren op de Pedagogische Academie in Breda, en vond toen een volledige werktaak op de middelbare school Pius X van de paters Karmelieten in Almelo. Hij beleefde daar zijn missionair ideaal door bij de leerlingen een missionaire geest en aandacht voor ontwikkelingswerk te stimuleren. Enkele confraters hebben van zijn aanwezigheid in Almelo geprofiteerd door een of ander klein project te laten financieren door de leerlingen van deze school. Henk kreeg een kamer in de gemeenschap van de Karmelieten en werd zó gastvrij opgenomen dat hij er zich echt thuis voelde. Zij ontdekten dat Henk vaak de best geïnformeerde bewoner van het huis was, een lopend nieuwsblad zogezegd, en zij vermaakten zich over zijn gezucht en gesteun over kommer en kwel op school en over het leven in het algemeen.

Henk wilde toch wel eens testen of zijn gezondheid en leeftijd het toe zouden laten om in Afrika te leven en te werken. Hij verkreeg voor het schooljaar 1979-1980 onbetaald verlof om een vacature voor docent aardrijkskunde te vervullen op het kleinseminarie in Itaga, in het aartsbisdom Tabora, Tanzania. Dit beviel hem goed en hijzelf schreef: “Het missionaris-virus heeft mij beet”. Hij ging nog één jaar terug naar het college in Almelo en kreeg er eervol ontslag op 15 maart 1981. Op 21 april van datzelfde jaar, slechts 6 weken daarna, stond hij weer voor de klas in Itaga. Inderdaad, het virus had hem beet!

Henk bleef maar één jaar in Itaga. De paters Kapucijnen in Tanzania leidden een intercongregationeel kleinseminarie in Maua, in het bisdom Moshi, en vroegen aan de Witte Paters een leraar aardrijkskunde. Henk ging op dat voorstel in en vanaf mei 1982 leefde hij in de gemeenschap van de Kapucijnen in Maua, op de helling van de berg Kilimanjaro. Henk is daar 19 jaren gebleven en heeft er zich met hart en ziel ingezet voor de seminaristen van de verschillende congregaties en sociëteiten. Een van hen werd Witte Pater en werkt in Zambia. De dichtstbijzijnde Witte Pater gemeenschap was in de hoofdstad Dar es Salaam, waar Henk regelmatig zijn vakanties doorbracht.

Henk maakte veel aardrijkskundig lesmateriaal voor de studenten, waaronder een door hemzelf samengesteld handboek. Ook deed hij veel stencilwerk voor collega-leraren van de school en voor leraren van een andere school. De rector schreef in 1990: “Wij zijn hem zeer dankbaar ... voor het werkelijk goede werk dat hij tot nog toe deed in deze 8 jaren in Maua. Hij is een zeer gewetensvolle leraar met een grote inzet voor zijn voorbereidingen en voor het lesgeven zelf”. In november 1993 schreef Henk: “Ik heb hier ontzettend veel geleerd, wat ik in Nederland nooit geleerd en ervaren zou hebben”.

In juni 2001 kwam Henk voorgoed terug naar Nederland en vestigde zich in onze gemeenschap in zijn geboortestad Tilburg. Van daaruit ging hij van tijd tot tijd 2 dagen naar het provincialaat in Boxtel, om het archief over te nemen van Carel Swennen. Toen het provincialaat in juli 2002 naar Dongen verhuisde, heeft Henk het archief ingepakt, en samen met provinciaal Piet Kramer weer uitgepakt en ingericht. Ook hijzelf verhuisde in juli 2002 naar onze gemeenschap in Dongen en bleef er de archivaris. Elk jaar bond hij de jaargang in van de Petit Echo en de Schakel. Met de hulp van 2 confraters, René van der Mast en Marien van den Eijnden, schoonde hij het archief op en stopte alles in zuurvrije mappen en dozen ter voorbereiding van het overbrengen van het archief naar het Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven in St. Agatha. In zijn vrije tijd volgde Henk lessen in het schilderen van aquarellen, vooral bloemen. En wanneer de dame die de was deed afwezig was, deed hij de was voor het hele huis en deed ook de strijk, samen met een andere confrater.

Op 26 juli 2009 verhuisde Henk naar onze gemeenschap in Heythuysen. Hij ging verder met het schilderen van aquarellen en maakte zich verdienstelijk voor de gemeenschap, o.a. door 100 misboekjes van een stevige kaft te voorzien. Door vergroeiing van zijn rechterarm en hand werd het schilderen en ander handwerk steeds moeilijker, tot hij dit moest opgeven. Twee avonden in de week speelde hij een gemeenschapsspel met een confrater, meer voor het plezier van zijn tegenspeler dan voor hemzelf. Ook deed hij voor die confrater, zolang hij kon, de boodschappen in het dorp.

In de loop van 2018 begon Henk steeds slechter te lopen, totdat een rollator hem te hulp moest komen. Begin 2020 kreeg hij een scootmobiel waarmee hij zich zelfstandig kon verplaatsen. Eind november 2020 werd hij voor onderzoek opgenomen in het ziekenhuis in Roermond. De resultaten van de onderzoeken waren niet gunstig en zijn toestand ging snel achteruit. De laatste dagen gingen zijn medebroeders van Heythuysen tweemaal per dag bij hem op bezoek in het ziekenhuis. Ook zijn broer Wim kwam hem enkele keren bezoeken. Daar is hij op 11 december 2020 rustig overleden, op 90-jarige leeftijd.

Vanwege het coronavirus en de daarbij geldende beperkende maatregelen zullen we in zeer besloten kring afscheid nemen van pater Henk van de Ven. Dat doen wij op vrijdag 18 december 2020 om 14.30 uur, tijdens een Eucharistieviering in de kapel van Huize St. Charles in Heythuysen. Daarna zullen we hem op het kerkhof aldaar ter ruste leggen. In gedachten en gebed kunt u met ons mee vieren en gedenken.

Namens de Familie

Wim van de Ven
Gregoriusdonk 2
4707 VA Roosendaal

Namens de Witte Paters

Jozef de Bekker
Op de Bos 2
6093 NC Heythuysen