Homepagina > Onze overledenen > Jaar 2020. > Pater Willy Delen overleden.

Pater Willy Delen overleden.

dinsdag 7 juli 2020, door Webmaster

In medeleven en dankbare herinnering
delen wij U mede dat

Willy Delen


Willibrordus Christianus Jeroen
Missionaris van Afrika - Witte Pater,

op 4 juli 2020 is overleden.



Willy werd geboren op 18 augustus 1933 in Noordwijk, in de provincie Zuid-Holland. Na de lagere school ging hij eerst enkele jaren naar de HBS in Doetinchem en vervolgens naar de Latijnse School in Gemert. Hij wilde Witte Pater worden en volgde de opleiding in onze vormingshuizen van St. Charles bij Boxtel, ’s-Heerenberg en Totteridge (Engeland) waar hij zich op 11 juni 1961 door een missionariseed verbond aan onze Sociëteit. Op 29 juni 1962 werd hij, samen met 7 andere medebroeders, in Santpoort priester gewijd. Een andere groep van 8 medebroeders werd diezelfde dag priester gewijd in Breda.

Willy had een gezond oordeel en een prettig karakter en hij kon met iedereen goed overweg. Hij was rustig en eenvoudig, trad niet graag op de voorgrond, en was altijd bereid een dienst te verlenen. Hij wist wat hij wilde en zette zich daar helemaal voor in. Hij was serieus en als dingen wat moeilijker werden kon hij daar soms over piekeren en wat zwaarmoedig worden.Maar daar kwam hij ook weer overheen. Zijn vader was geïnteresseerd in theologie en maakte aantekeningen van boeken die hij gelezen had. Willy heeft daar zijn hele leven gebruik van gemaakt. Eén van zijn broers ging, na zijn vervroegd pensioen, als hobby filosofie studeren. In discussies met hem en met zijn zus die ook veel las, was Willy meer geïnteresseerd in de praktische dan in de theoretische toepassing van de uitkomsten van deze discussies. Hijzelf las veel en kon er interessant over vertellen. Voor hemzelf zocht hij vooral boeken en artikelen die hem op een eigentijdse manier konden inspireren.

Willy vertrok op 10 december 1962 naar Uganda, naar de parochie Kisubi in het aartsbisdom Kampala. Daar leerde hij de Luganda taal en cultuur en begon zijn missionaire werk.
In januari 1964 verhuisde hij naar Bujuni waar hij weer een andere taal (Lunyoro) en een andere cultuur moest leren. Het was een parochie met veel katholieken. Hij leerde daar een catechist van 80 jaar kennen over wie hij schreef: “Een voorbeeld voor mij: een man vol vuur, vol wijsheid en een man van gebed”. In mei 1968 werd Willy pastoor van de parochie Bujuni. Hij vond dat in het begin niet gemakkelijk, hij voelde zich nog te onervaren. Veel later, na nog weer een periode in deze parochie, schreef hij: “de tijd in Bujuni zijn de mooiste jaren van mijn leven geweest”.

In oktober 1973 verhuisde Willy als pastoor naar Mugalike, een uitgestrekte parochie met 52 kerkdorpen, een opleidingscentrum voor catechisten en met een groot regeringsziekenhuis. Om het een en ander te financieren had de parochie een grote boerderij met 20 Friese koeien en een benzinestation. Het was geen peulenschil om dit allemaal goed te laten functioneren! Het was in de tijd van president Idi Amin (1971-1979), een woelige periode met angstige dagen van oorlog en met een groot vluchtelingenkamp binnen de parochie.

In oktober 1982 keerde Willy terug naar Bujuni. Enige jaren lang was het gebied daar het strijdtoneel tussen twee partijen: aan de ene kant de rebellen, geleid door de huidige president Museveni, en aan de andere kant de regeringstroepen van toenmalig president Obote. Veel katholieke lekenleiders werden onrechtmatig beschuldigd van allerlei “misdaden” en werden gevangen gezet. Pas na 1986 kon Willy weer maandelijkse bijeenkomsten hebben met de catechisten, samen bidden en preken met hen voorbereiden. Hij kon de kerkdorpen en de mensen thuis weer bezoeken. In die tijd werd er ook een huishoudschool gebouwd. Om de bouw en het functioneren van die school te bekostigen begon de parochie een boer-derij met lokale koeien.

In maart 1988 werd Willy benoemd voor Rwemisanga waar hij samen met 2 andere medebroeders een nieuwe parochie stichtte. Eén medebroeder hield zich vooral bezig met de bouwactiviteiten en met de opleiding van catechisten. De andere 2, waaronder Willy, concentreerden zich meer op het pastoraat in het centrum van de parochie en in de dorpen. Alles was in het beginstadium en het vroeg veel geduld een geloofsgemeenschap op te bouwen. Voor bezoeken aan de vissersdorpen aan het Albertmeer gebruikten zij een opblaasbare boot met buitenboordmotor. Ook in deze parochie was er een kamp van 10.000 vluchtelingen met heel traumatische ervaringen. Op 65-jarige leeftijd kreeg Willy een nieuwe benoeming voor de parochie Hima, gelegen in het bisdom Kasese. Hij had er vooral de pastorale zorg voor scholieren en onderwijzers. In september 2004 werd de parochie overgedragen aan de priesters van het bisdom, en kwam hij voorgoed naar Nederland.

Tijdens al die jaren dat hij in Uganda verbleef was Willy vooral getroffen door de hartelijke gastvrijheid van de plaatselijke bevolking, waar dan ook, en door de levenswijsheid van de ouderen, zowel mannen als vrouwen. Zijn hele pastoraal was er op gericht leken te helpen zich bewust te worden van hun eigen verantwoordelijkheid. Na zijn terugkeer naar Nederland schreef hij: “Mijn leven als missionaris is sterk beïnvloed door het tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) en door de onafhankelijkheid van Uganda (1962): een tijd van vernieuwing en een tijd van vrijheid en openheid. Mijn periode in Afrika (1962-2004) staat in het teken van afrikanisering en van een enorme groei van de lokale kerk. Ik begon te werken onder de eerste Afrikaanse bisschop, Mgr. Joseph Kiwanuka, die zelf ook Witte Pater was”.

Van 2005 tot 2009 verbleef hij in onze gemeenschap in Dongen, daarna verhuisde hij naar Heythuysen. Hij ging voor in de viering van de Eucharistie in onze gemeenschap en verving regelmatig de aalmoezenier van Zorgcentrum St. Elisabeth. Zijn overwegingen werden zeer gewaardeerd. Willy bleef altijd heel geïnteresseerd in wat andere deden en beleefden. Tot aan het einde van zijn leven bleef hij belangstellend luisteren en geïnteresseerde vragen stellen.

Wanneer het weer het maar enigszins toeliet, trok hij er minstens een uur op uit met zijn elektrische fiets. De rest van de dag las hij graag. Geleidelijk aan raakte hij meer beperkt en kon hij zich nog maar moeizaam voortbewegen met behulp van een rollator. Aanvankelijk ging hij zo toch nog naar de winkels in het dorp en naar fysiotherapie, maar vanaf begin 2020 was ook dat te ver. Een medebroeder bewees hem een grote dienst door voor hem de boodschappen te doen en daarbij hoorde, tot aan de laatste week, ook een portie gerookte forel!

In het laatste weekend van juni kreeg hij erg veel pijn in zijn buik. Een operatie zou hem misschien nog wat verlichting kunnen brengen, maar Willy gaf duidelijk aan dat hij niet meer geopereerd wilde worden. Hij zei: “Ik heb een prachtig leven gehad, en daar ben ik dankbaar voor”. Op 1 juli ontving hij het sacrament van de zieken, in het bijzijn van zijn nicht Marie-Ange en van enkele confraters. Op 4 juli 2020 is hij rustig in zijn appartement overleden.

Het aspect van Jezus wat Willy, zijn hele leven overziend, vooral beleefde was:

“Alles heeft hij wel gedaan”,
Mk. 7, 37



Op vrijdag 10 juli 2020 zullen we om 14.30 uur afscheid nemen van Pater Willy Delen in een uitvaartdienst in de kapel van Huize St. Charles in Heythuysen en hem daarna, omstreeks 15.15 uur, ter ruste leggen op het kerkhof aldaar.

Vanwege de maatregelen i.v.m. het coronavirus zal dat afscheid in besloten kring plaatsvinden. Er is maar een zeer beperkt aantal plaatsen in de kapel. Familieleden die graag in de kapel aanwezig willen zijn worden verzocht contact op te nemen met Marie-Ange, een nicht van Pater Willy Delen.

Namens de Familie

Marie-Ange Delen
van der Woertstraat 43
2597 PJ Den Haag

Namens de Witte Paters

Jozef de Bekker
Op de Bos 2
6093 NC Heythuysen