Homepagina > Onze overledenen > Jaar 2022. > Pater Evert van Oostrom overleden.

Pater Evert van Oostrom overleden.

zaterdag 23 juli 2022, door Webmaster

In medeleven en dankbare herinnering
delen wij U mede dat

Pater Evert van Oostrom


Everardus Johannes Maria
Missionaris van Afrika - Witte Pater,

op 20 juli 2022 is overleden.



Evert werd geboren op 5 mei 1932 te Houten (provincie Utrecht) als 5de kind van het gezin. Het missionaire ideaal was niet vreemd in zijn familie. Zijn halfbroer Hugo van Bentum († 2002) en zijn neven Kees Goes († 1944), Toon Goes († 2005) en Johan Miltenburg werden Witte Pater, hij had 3 nichten bij de Witte Zusters en 2 andere neven traden in bij de Missionarissen van Scheut en bij de Redemptoristen. Evert volgde de opleiding in onze vormingshuizen van Sterksel, St. Charles bij Boxtel, Alexandria Bay (VS), Eastview-Ottawa (Canada) en Totteridge (Londen). In Eastview verbond hij zich op 21 juni 1958 aan onze Sociëteit door het afleggen van de missionariseed en op 2 februari 1959 werd hij te Rotterdam priester gewijd.

Evert had een gezond verstand en een goed geheugen en wist goed gebruik te maken van zijn intuïtie. Hij had wel wat tijd nodig om tot een beslissing te komen. Hij was goed van karakter, opgewekt, en paste zich gemakkelijk aan. Hij was steeds bereid een dienst te verlenen en was een gestage en methodische werker op wie men kon rekenen. Hij ontwikkelde zich als iemand die anderen kon inspireren, zij het dat hij wel wat breedsprakig kon zijn. Alles bij elkaar iemand die gemakkelijk inzetbaar was, wat wel blijkt uit de vele benoemingen die hij zou krijgen naar verschillende landen.

Zijn eerste benoeming (1959) bracht hem naar Rome om Theologie en Bijbel te studeren. Daar behaalde hij in 1960 het Licentiaat en deed vervolgens een Bijbel specialisatie. Door deze studie was Evert vooral voorbestemd om leraar en professor te worden op seminaries en om lezingen en sessies te geven voor zusters, broeders, catechisten en pastorale werkers.

In augustus 1962 begon Evert zijn docentenloopbaan in ons opleidingshuis in Carthago (Tunesië). Hij doceerde er Bijbel en stimuleerde studenten en professoren om samen de betekenis van de Bijbel voor ons leven te ontdekken en om de opgedane kennis op een pastorale manier te gebruiken. In 1964 werden het opleidingshuis en de ernaast gelegen kathedraal genationaliseerd zodat Evert beschikbaar kwam voor een andere benoeming.

Op 14 oktober 1964, vier dagen voordat de Martelaren van Oeganda door Paus Paulus VI heilig verklaard werden, arriveerde Evert in Oeganda. Na enige maanden in Kisubi om de taal en cultuur te leren, ging hij in januari 1965 werken in de parochie Katimba, bisdom Masaka, waar hij de culturele achtergrond van de mensen leerde kennen, wat hem zeker ook goed van pas kwam toen hij docent werd op het grootseminarie. In de buitenstaties ervoer hij dat het Bijbelwoord ook voor de gewone mens levengevend is. In februari van dat jaar kon hij aanwezig zijn bij het zilveren bisschopsjubileum van de eerste Oegandese Witte Pater, Mgr. Joseph Kiwanuka.

In januari 1966 verhuisde Evert naar het grootseminarie te Katigondo met ruim 180 studenten. In die tijd was er al het verlangen om de staf van het seminarie steeds meer Oegandees te maken. Verschillende jonge diocesane priesters werden gestuurd voor verdere studies, en in januari 1969 kwam er de 1e Oegandese Rector. In het academisch jaar 1973-1974 volgde Evert in Jeruzalem een cursus aan de School voor Bijbel en Archeologie, en behaalde het Certificaat voor Bijbelstudie. Daarna was hij van 1974 tot 1980 in ons opleidingshuis in Totteridge (Londen).

In september 1980 keerde Evert terug naar Oeganda, naar het grootseminarie te Alokolum. In die tijd maakte Oeganda een moeilijke politieke en economische periode door. De seminaristen en leraren waren afkomstig van bijna alle Oegandese stammen, met alle spanningen van dien. De hele gemeenschap werd opgesplitst in kleine leefgroepen, om zo een familiesfeer te scheppen waar de persoonlijke ontwikkeling van iedereen een betere kans kon krijgen en men zo kon getuigen toch vredig samen te kunnen leven. Kort na zijn aankomst daar schreef Evert: “Ik ben zeer gelukkig deze tijd mee te mogen maken met de mensen hier ondanks alle beperkingen”.

Tijdens een sabbatjaar (1984-1985) in Chicago (VS) volgde Evert een cursus in Geestelijke Begeleiding en vond daar juist wat hij nodig had: persoonlijke vernieuwing en professionele bekwaamheid om geestelijke begeleiding te geven.

In augustus 1985 keerde hij voor drie jaar terug naar het grootseminarie in Katigondo, waar hij ook gedoceerd had van 1966 tot 1973. Juist vóór zijn aankomst had er een staatsgreep plaatsgehad en het was een woelige tijd. Bijna dagelijks hoorden zij de machinegeweren, maar op het seminarie konden zij min of meer normaal doorgaan. Wel schreef hij met Kerstmis 1985: “We leven van dag tot dag”.

In september 1988 aanvaardde Evert een nieuwe uitdaging en vertrok naar West-Afrika. Hij doceerde vier jaar lang in het grootseminarie van Koumi in Franssprekend Burkina Faso. Er waren meer dan 100 studenten uit 7 landen. Evert was de enige Witte Pater in de staf. In april 1992 ging hij naar Engelssprekend Ghana. Daar doceerde hij Bijbel op het grootseminarie in Tamale en tijdens de vakanties leidde hij retraites voor priesters, broeders, zusters, catechisten en onderwijzers in Ghana, maar ook in Kameroen.

Na zes jaar in Ghana keerde Evert in 1998 weer terug naar Oeganda om in Kisubi staflid te worden van het nationale Centrum voor voortgezette menselijke en geestelijke vorming van vrouwelijke en mannelijke pastorale werkers. Elk jaar was er een cursus van negen maanden met tussen de 20 en 30 deelnemers. Evert gaf les over Bijbelvernieuwing, Gebedsleven en Kerkgemeenschap. Hij schreef in maart 1998: “Dit is ook heel goed voor mijn eigen vernieuwing”.

Bijna 70 jaar oud ging Evert naar Nairobi (Kenya) om er staflid te worden van ons opleidingshuis, met studenten van vijftien nationaliteiten en uit drie continenten: Afrika, Azië en Europa. Voor hun lessen gingen de studenten naar het intercongregationele Tangaza College, wat nog méér internationaal was. In de weekenden vierde hij de Eucharistie in een parochie. In april 2001 schreef hij dat hij een stem in zijn hart hoorde zeggen: “Evert, groei waar je geplant bent”.

Vanwege hartproblemen werd Evert eind april 2002 in Nairobi gedotterd en in januari 2003 ontving hij het sacrament van de zieken. Het was een teken dat hij het rustiger aan moest gaan doen. Na een goede vakantie in Nederland ging hij weer terug naar Oeganda met als standplaats Kampala. Hij leidde retraites, gaf bijbel conferenties, cursussen over zelfkennis, etc. Hij kon zelf het tempo regelen en noemde het zijn “eigen zaakje”. De volgende veertien jaar besteedde Evert nog steeds zijn krachten aan het geven van retraites en recollecties en aan het persoonlijk begeleiden van talrijke mensen, voornamelijk religieuzen, zonder vaart te minderen en zonder naar zichzelf te kijken. In november 2017 was de tijd gekomen om afscheid te nemen van Oeganda en terug te keren naar Nederland voor een welverdiende rust. Begin december 2017 nam hij zijn intrek in St. Charles te Heythuysen.

Na een periode van wennen aan de nieuwe omgeving voelde hij zich goed thuis in de gemeenschap en deed mee aan alle activiteiten. Hij was graag samen met de confraters en stelde vaak dezelfde vraag: “Wat is mijn taak hier?” Ja, Evert was een man die tot het einde toe dienstbaar wilde zijn. In december 2021 moest hij vanwege Alzheimer in verpleeghuis Hornerheide opgenomen worden. Dat vond hij heel moeilijk want hij miste erg het samen zijn en het samen bidden van de gemeenschap. Hij was altijd blij met bezoek van medebroeders, familie en vrienden. De laatste twee weken van zijn leven ging zijn gezondheid snel achteruit. Zijn neef en confrater Johan, op vakantie vanuit Nigeria, was elke dag even bij hem op bezoek en bad met en voor hem een psalm of ander gebed. Evert is rustig overleden op zijn kamer in Hornerheide.

Op maandag 25 juli zullen we om 14.30 uur afscheid nemen van pater Evert van Oostrom tijdens een Eucharistieviering in de kapel van Huize St. Charles in Heythuysen en hem ter ruste leggen op het kerkhof aldaar.

Omdat de coronapandemie nog steeds niet helemaal tot het verleden behoort, wordt u verzocht om bij lichte verschijnselen van ziekte of bij twijfel niet naar de uitvaart te komen. Bent u gezond en is er geen twijfel, dan bent u van harte welkom.

Namens de familie
Annie van Bentum
Beusichemseweg 47
3997 MH ’t Goy

Namens de Witte Paters
Jozef de Bekker
Op de Bos 2
6093 NC Heythuysen