Week Nederlandse Missionaris:

Thema voor het jaar 2004:
"Afrika: een zegel op mijn hart"

Missie komt regelrecht uit het hart. De keuze om als missionaris naar elders te trekken is een keuze van het hart. Missie wil zaaien, een begin zijn van nieuwe dingen. Het brengt vruchten voort. Soms klein, soms groot. Zo gaat de missie voort.

Het actielogo van de Week voor de Nederlandse Missionaris 2004 verbeeldt die voortgang van missie. Het nieuwe boekje "Afrika: een zegel op mijn hart" sluit bij het thema aan en gaat over de missie van de

Zusters Missionarissen van Onze Lieve Vrouw van Afrika.

In deze 28ste uitgave in de serie mensen met een missie vertelt een aantal van deze zusters over hun invulling van de missie van toen, van nu en van de toekomst.


De Franse kardinaal Charles Martial Lavigerie, Aartsbisschop van Algiers en stichter van de missionaire instituten van de "Missionarissen van Afrika", spoorde zijn missionarissen (m/v) aan om er zorg voor te dragen dat de lokale kerken van Afrika konden rekenen op eigen priesters en religieuzen.


Zo gaven vele Witte Zusters hun beste krachten aan de stichting en de opbouw van religieuze instituten voor Afrikaanse vrouwen. Halverwege de vorige eeuw al gaven zij een deel van hun missie in Afrikaanse handen. Hoe dit in zijn werk is gegaan en hoe zij elkaar ook in dit nieuwe millennium blijven aanvullen, is te lezen in "Afrika: een zegel op mijn hart."

Vrede en verzoening

Een van de Nederlandse Witte Zusters die nu als missionaris nog in Afrika werkzaam zijn, is Anne-Katrien van Ool. Zij vertelt over haar missie in Rwanda, een land dat zich langzaam herstelt van de genocide in 1994. In de gevangenis van de hoofdstad Kigali bezoekt ze vrouwen die met hun kinderen nog steeds op een proces wachten. “Ik ga gewoon bij hen op de binnenplaats zitten. Er zijn, luisteren, tijd geven voor hun verhaal, delen in hun verdriet en machteloosheid, hun onzekerheid proeven en met hen uitkijken naar de dag dat ze vrede zullen vinden, de dag het proces begint en het oordeel valt.”

In haar omgeving ziet ze in het klein wat kardinaal Lavigerie, stichter van de Witte Zusters en Witte Paters, ruim 150 jaar geleden al begreep: hoe belangrijk de rol van vrouwen is. Hij zag in dat zij een verantwoordelijke taak vervullen in hun samenleving.


De vrouwen die zich staande houden in het moeilijke, harde en vaak uitzichtloze leven binnen de gevangenis maken op zuster Anne-Katrien een onuitwisbare indruk. “Wat mij het meest treft, is de vaste wil van deze vrouwen om het niet op te geven. Zich inlaten met het leven en de zorgen van een ander is vaak de beste manier om te overleven. En, dat kan ik getuigen, aan solidariteit ontbreekt het in deze gevangenis niet. Door vrouw te mogen zijn met deze vrouwen heb ik meer vertrouwen in de toekomst gekregen.”

In de toekomst vertrouwen

Bewust van hun beperkingen, en durven te vertrouwen in de toekomst is een terugkerend thema in getuigenissen.
Een van hen schrijft op de website van de congregatie: We moeten durven te leven door elke dag de weg te gaan die zich voor ons ontvouwt. We hoeven niet met velen te zijn, we hoeven ook niet sterk of rijk te zijn. Want in het kleine en in het zwakke ontplooit God zijn grote daden.’

Zuster Johanna van Lieshout is van deze droom het levende getuigenis. Teruggrijpend naar herinneringen uit de zestiger jaren toen ze nog algemeen overste was van de jonge congregatie van de zusters van Maria Koningin in Tanzania, zei ze: Ik heb er geen spijt van dat wij als Witte Zusters ons zo hard hebben ingespannen voor de stichting van Afrikaanse congregaties. "

"Ik deelde volledig de visie van onze stichters en van de bisschoppen in Afrika dat het Afrikaanse kerkvolk recht heeft op eigen religieuzen. Wij waren daar niet voor onszelf."

"Pas toen die lokale congregaties bloeiden, heeft ons eigen instituut de deuren opengezet voor Afrikaanse vrouwen. Dat nu Afrikaanse vrouwen, zoals wij, missionaris worden, vind ik fijn. Het is een bevestiging van Afrikanen dat ons leven de moeite waard is."

"De stichting van religieuze instituten in Afrika heb ik nooit gezien als een voortzetting van onze missie. Het was onze plicht om voor vrouwen die dit wensten, de weg naar het religieuze leven te openen."

"Als we spreken over het voortzetten van onze missie, dan ligt die taak in de handen van de bevolking in Afrika. Missie is nooit afgelopen."

"Uitwisseling onder mensen over alle grenzen heen die ze vaak zelf hebben opgetrokken, is steeds weer en overal aan de orde. In Afrika, zoals bij ons, gaat missie voort."

Het boekje over de Week van de Nederlandse Missionaris, getiteld: "Afrika, een zegel op mijn hart", met verhalen van en over de Missiezusters van Kardinaal Lavigerie, kan besteld worden bij het CMC (Centraal Missio Commissariaat) te Den Haag:
Postbus 16442
2500 BK Den Haag.
Tel. 070-31 36 700; fax: 070-31 36 777
Email: cmc@cmc.nu
Website: www.cmc.nu

Lees verder over de betekenis van de Week van de Nederlandse Missionaris. Klik hier.

Donateurs van de Week van de Nederlandse Missionaris kunnen het boekje gratis ontvangen. Elke goede gave geeft u verder recht op een exemplaar: maak het geld over naar GIRO no. 676
Bank 64 45 33 676 t.n.v. Nederlandse Missionaris Den Haag.

Webmaster-NL