Contactbrief

No. 153 - september 2004

ADRESSEN PATERS


DONGEN   Provincialaat, Economaat en Residentie
      Modestusstraat 20
       Postbus 118, 5100 AC DONGEN

      Tel. 0162 - 31 38 45 \ Fax 0162 - 38 63 16

      Giro: 107 12 50   n. v.   Witte Paters, Dongen           
      Bank: ABN-Amro 52 45 47 513   
       
’s-GRAVENHAGE   Teniersstraat 19, 2526 NX HAAG
       070 - 384 00 60

’s-HERTOGENBOSCH    Orthenseweg 43, 5212 EA BOSCH
       073 - 613 91 16

HEYTHUYSEN    Huize st. Charles
      de Bos 2, 6093 NC
       0475 - 49 45 55            

LEIDSCHENDAM    Beethovenlaan 1, 2264 CG  LEIDSCHENDAM
       070 - 317 65 53

LAGE MIERDE    Dorpsplein 27, 5094 GJ MIERDE
       013 - 509 33 13

STERKSEL    Beukenlaan 2, 6029 PZ
        040 - 226 13 15

Sociëteit Missionarissen van Afrika:
www.africamission-mafr.org
Nederlandse provincie Missionarissen van Afrika: www.lavigerie.org

De jaarlijkse
DODENHERDENKING
van onze medebroeders
die overleden zijn
in Nederland of in Afrika
zal plaatsvinden op “St. Charles” te
HEYTHUYSEN
op zaterdag 6 november
om 15.00 uur


Aansluitend vindt op het kerkhof
de zegening van de graven plaats

Indien u hieraan wilt deelnemen, zullen wij het op prijs stellen dit van u te horen vóór 28 oktober in verband met het koffiedrinken na afloop van de plechtigheid op het kerkhof.
Belt u a.u.b. St. Charles te Heythuysen: 0475 - 494 555.

VAN DE PROVINCIAAL

Beste mensen,
Elke zes jaar komen afgevaardigden van alle uithoeken van Afrika, Europa en elders bijeen voor een Kapittel: een vergadering om een nieuw Algemeen Bestuur te kiezen, terug te kijken op de afgelopen periode en te zien hoe we verder moeten.

Zo een vergadering hadden wij dit jaar in Rome van 8 mei tot 17 juni. De toekomst vraagt om aanpassingen. Zo is de terugloop in onze Sociëteit aanzienlijk. In 1967 waren we meer dan 3500. Nu nog 1700. We verliezen dus zo¹n 50 mensen per jaar.
Over niet al te lange tijd zullen we nog maar met zo¹n 600 leden zijn. (In Nederland liep ons aantal terug van 525 in 1968 tot   Daarvan zijn 135 boven de 65 jaar oud !!) Maar ...... tegelijk komen er  wel elk jaar 13 jonge mensen binnen. De meesten uit West- en Oost-Afrika. Maar ook Polen, Indiërs, Latijns-Amerikanen en Filippino's.
De vraag is dan hoe we verder moeten.

Maar blindelings op Gods voorzienigheid vertrouwen en zien waar het schip strandt? Of je verantwoordelijkheid nemen en met Gods hulp proberen tot zinnige keuzes te komen. Keuzes waardoor er toch weer toekomst in zicht komt.
Een hamvraag is daarbij of we maar rustig door moeten gaan met wat we altijd deden en waar we goed in zijn: pastoraat in parochies. Maar dan wel op plekken waar we echt onze missionarisroeping waar maken.
Dat houdt in: Parochies, die we lang geleden gesticht hebben en waar alles nu redelijk goed georganiseerd is, graag overdragen. En verder trekken. Naar plaatsen waar het evangelie onbekend is. Of waar mensen door de volkerengemeenschap in de steek gelaten worden. Waar ze geen deel van leven hebben door armoede, geweld, onrecht.
En ook naar plekken waar de Christenen leven temidden van andersgelovigen. Waar onderling respect en samenwerking en gesprek bevorderd moeten worden omwille van een samenleven in vrede.

Of moeten we juist tot een veel duidelijker keuze komen? Ons specialiseren op een of enkele deelgebieden? Het pastoraat maar overlaten aan anderen. En ons volledig wijden aan een onderdeel van evangelisatie: werken voor gerechtigheid en vrede bij voorbeeld? Of voor dialoog en ontmoeting met Islam ? Wellicht ook met de overal massaal groeiende Afrikaanse onafhankelijke kerken en kerkjes en de Nieuwe Religieuze bewegingen en Pinksterkerken.
Belangrijke vragen. Wekenlang zijn we o.a. daarmee bezig geweest. In een heel broederlijke sfeer. Verheugend was dat van de zestig afgevaardigden er 24 waren onder de 50 jaar, 37 onder de 60!!! Er waren 14 Afrikanen. Heel hoopgevend. Ook omdat het betekent dat de jongere mensen het vertrouwen genieten van de ouderen. Want die hadden hen afgevaardigd.

Duidelijk is wel dat missionarissen kiezen voor de grenzen van de kerk en maatschappij. In het Frans klinkt dat allemaal zo mooi: “zônes de fracture” d.w.z. “op de breuklijnen”. Maar het is juist. Wat gevestigd is en goed op poten staat, dat dragen we over aan mensen ter plekke. En wij trekken verder. Dat is tenminste altijd de opzet geweest!!
Soms verzeilen we ook in “zônes de fracture”, in gevaar, zonder dat we er voor kiezen: als geweld losbreekt rondom ons, spanningen oplopen en het leven van onze mensen en soms zelfs van onszelf bedreigd wordt. Dan blijven we vaak waar we zijn. Uit aan mensen waar vaak verder niemand naar omkijkt.

Andere besluiten en tendensen:
·    Waar aantallen sterk teruglopen worden provincies samengevoegd. Dat moet na rijp beraad. En met goede afspraken. In Europa, waar de aantallen nog erg groot zijn, mag dat proces wat rustiger verlopen. Daar wil de Sociëteit ook in de toekomst aanwezig blijven in “de wijdere Afrikaanse wereld” met o.a. vier missionaire projecten, waarvan “het missionair project in Den Haag” er een is.

·    De vestigingen in Latijns-Amerika en Azië blijven gehandhaafd. al omdat opgeven betekent dat je het interraciale karakter van de Sociëteit opgeeft. We tellen nu negen Polen onder onze manschappen, acht Latijns-Amerikanen, vier Aziaten. Er zijn er dertig in opleiding.

We hebben, denk ik, ook een goed team gekozen. Het had van mij wat “zwarter” gemogen. Maar het is een goed stel mensen met kwaliteit. Dat is trouwens ook weer het hele bemoedigende van zo¹n Je zit wekenlang met een hele bonte verzameling van goede en toegewijde en meestal ook nog aardige mensen in de boot.
Er waren zelfs een heel stelletje van “mijn” oud-studenten onder de capitulanten!! Dan krab je toch eens achter je oren: Als “jouw”jongens in een kapittel zitten, dan wordt je toch wel oud!! En onze gedelegeerde vanuit Nederland, Jacques Van Nieuwenhoven WAS de oudste!!

Oud of niet: We hebben nog toekomst.
Hartelijke groet,
Piet Kramer,m.afr.

Confraters op verlof

* Piet de Bekker kwam aan op 01 april vanuit Ghana en zal vertrekken op 10.08.
* Toon Oostveen kwam aan op 23 april vanuit Zambia; hij heeft een sabbatjaar.
* Kees Koning kwam aan op 5 mei vanuit Tanzania.
* Hugo Hinfelaar arriveerde op 7 juni vanuit Zambia en zal vertrekken in oktober.
* Willy Burm kwam aan op 11 juni vanuit Burkina Faso.
* Piet van Heijst kwam aan op 15 juni vanuit Zambia.
* Piet Hooyschuur kwam aan op 23 juni vanuit Oeganda.
* Jan de Bekker vanuit Kongo op 24 juni en vertrekt weer in september.
* Jan Heuft op 15 juli vanuit Algerije.Confraters die wordt verwacht
* Gerard Hoppenreijs op 14 september vanuit Tanzania.

Onze overleden Confraters

PATER HANS VAN BREUGEL
·    Rotterdam , 13 april 1929 - Leiden, 2 juni 2004. Klik hier


PATER JOOP KOCKEN
·    Utrecht, 21 december 1928 - Arnhem, 20 juli 2004. Klik hier


Overleden Familieleden en vrienden

30.04.2004   w. L. Hoppenreijs-Brouwer, te Elst,
      van overleden pater Th. Hoppenreijs.
02.06.2004    Jo Franssen-Slippens, in Veghel,
      van pater H. Franssen.
04.06.2004     Mw. Corry Dirven-Windt, te Eindhoven,
      van pater F. Dirven.
07.06.2004    Wilhelmus Verheul, te Tiel,
      van pater K. v. d. Wee.
12.06.2004    H. v. d. Laak, te Deurne,
      van pater A. v. d. Laak.
02.07.2004    Francien Franssen, Witte Zuster, te Heeswijk,
      van pater H. Franssen.
02.07.2004    J. v. d. Klundert, te Amstelveen,
       broer van overleden pater Jos v. d. Klundert
16.07.2004    René Van Nieuwenhove te Brugge, België;
      van pater Van Nieuwenhoven.

Requiem aeternam dona eis, Domine,
et lux perpetua luceat eis.

Uit het veld.

Harry van de Ven schrijft vanuit Congo:-

“Nieuws over de algemene situatie in Bunia kun je vinden op het internet. Hier wat meer nieuws over mijn missie in Badya.

Ondanks twee legerkampen van rebellen op de weg tussen Bunia en Badiya, was de toestand veilig genoeg voor ons om er heen te gaan. De binnenweg, 3 km vanaf de grote weg tot aan de missie, was veilig van landmijnen verklaard door de opruimingsdienst. Het olifantengras had bezit genomen van de weg, maar de bevolking kapte het zodat de weg weer zichtbaar was.

Dan 30 april - een onvergetelijke dag. Samen met de vicaris van het bisdom zijn we s morgens rond 7 uur vertrokken voor een eerste kennismaking. Wat ons meteen opviel was dat hele dorpen veranderd, of gewoon verdwenen, zijn in een grote wildernis. Geen enkel huis meer te zien langs de weg.

Op de missie alleen nog de woonhuizen van en een paar huizen van verplegend personeel. Veel gebouwen zonder dak. Het woonhuis van de paters staat nog overeind, maar alles is geplunderd of kapot geslagen. De meeste deuren gestolen en bijna alle ruiten kapot. Alleen wat papieren rommel op de vloer. Alle meubels en bedden weg of resten van kapotte tafels en kasten. De meeste wastafels gestolen of kapot geslagen.

Eén klooster van de zusters is afgebrand, en het andere voor het grootste deel zonder dak. In het ziekenhuis is alles gestolen of vernield en de meeste gebouwen zijn dakloos. De kerk is min of meer in goede staat: een deur afgerukt, het altaar kapot en alle beelden in stukken op de grond. De sacristie helemaal leeg, zelfs de kelken en cibories zijn verdwenen, alsook alle gewaden van priesters, misdienaars, enz.

Hoewel er niemand meer op de missie woont, was de kerk bijna vol met mensen uit de omgeving. Een zeer indrukwekkende en ontroerende eucharistieviering, na ruim een jaar zonder priester. Op 9 mei zou ik daar teruggaan voor het doopsel van volwassenen en van kinderen en om huwelijken in te zegenen. Maar de weg was te onveilig.

De rebellen hadden op de Blauwhelmen geschoten en er een gewond. De legerleiding van de VN heeft toen besloten die twee kampen van de rebellen te sluiten en te vernietigen; grondtroepen en pantserwagens, bijgestaan door een gevechtshelikopter, hebben ze de strijders achtervolgd. Een week later was de weg weer veilig en ik ben toen op 16 mei er heen gegaan.

De bevolking begint terug te keren. Op het ogenblik zijn ongeveer zestig families teruggekeerd; d.w.z. meestal mannen. De vrouwen en kinderen komen later. Ze wonen voorlopig in de huizen van de onderwijzers en het verplegend personeel. Eén groep is in het huis van de zusters gegaan, d.i. het gedeelte dat nog een dak heeft, en anderen zijn in de schoolgebouwen gegaan. We doen nu een beroep op hulporganisaties voor medicijnen, huisvesting en om de waterbron te herstellen en twee bruggen; ook zoeken we landbouwgereedschap en zaaigoed.

In Kinshasa hebben alle krijgsheren een vredesakkoord getekend. Het grote probleem blijft de ontwapening en de reïntegratie van al die soldaten. We hopen maar dat het akkoord wordt gerespecteerd. Hoop doet leven. Het geloof, de moed, het doorzettingsvermogen en de overlevingskunst van onze mensen is voor ons een stimulans en een aanmoediging om door te gaan en trouw te blijven aan onze roeping.

Wil je Harry van de Ven plezier doen met een brief of kaart ? stuur deze dan naar het volgende adres:(vanaf deze plaats zal de brief meegaan met interne meegeef-post)

nog naar een andere missiecongregatie om ons werk hier voort te zetten, maar dat zal niet meevallen.

Gelukkig krijgen we drie nieuwe priesters voor ons bisdom en daar hebben we op gewacht. Een probleem is echter dat alle jonge diocesane priesters verder willen gaan studeren in Europa, en daar dan vele jaren blijven hangen, waardoor de parochies onderbemand zijn. De bisschop vindt het moeilijk om “nee” te zeggen want hij heeft zelf ook in het buitenland gestudeerd.

Egidio kwam heel vaak met John Kakubi en Hillary naar Totteridge toen wij nog in Londen zaten. De diocesane priesters hebben het financieel niet makkelijk en hopen door studies in Europa wat weldoeners te kunnen vinden.

Een artikel uit een krant.

Actie ! Tijd voor actie !

Pater Harrie schakelde zijn thuisfront in om aan geldmiddelen te komen. Gerard neemt zelfs het woord “schooien” zijn mond. “Samen met broer Sjef heb ik zowat heel de familie, vrienden en nutsbedrijven aangeschreven. De eerste financiële injectie moest van ons komen. De organisatie Bilance zou na een goede start het bedrag met 80.000,- gulden verhogen.” De “schooierij” werd een succes: 180.000,- gulden werd ingezameld.

Pater Harrie kon aan de slag, samen met de inwoners van het dorp. “Dat is het belang van alle acties in de ontwikkelingslanden. De mensen daar moeten er zelf mee aan de slag. Je kunt wel iets hypermoderns in zo¹n dorp willen zetten, maar dat schiet niet op. Ze bezitten niet over de kennis. Alles moet stapje voor stapje.

Een technisch dossier werd opgesteld en alle mannen moesten meewerken om de waterleidingen uit te graven. Een watertoren werd als een reservebron opgesteld. Vanuit die toren werden in het dorp acht tappunten aangelegd. “Mensen liepen voorheen één uur met een grote teil op hun hoofd om water te halen. Door het waterproject heeft het dorp nu acht tappunten waar mensen water kunnen halen.”

De inwoners kregen niet alleen extra watervoorziening. Ook werkvoorziening. De acht tappunten worden gecontroleerd: wie haalt er water en hoeveel? “Onder meer gehandicapten worden ingezet als een soort beheerders van de tappen.”

Na ruim een jaar was er drinkwater in het dorp. Alle inwoners van Solenzo waren bijzonder dankbaar. Uit brieven citeert Harrie wel eens uitspraken, zoals deze van de burgemeester: “Ik heb heel mijn leven al water gedronken maar nog nooit zo lekker als dit.” Mensen zagen ons toen wij daar waren, als écht waterkoningen. Een onbeschrijfelijk gevoel”, vertelt Gerard...              

VOWP
VERENIGING  OUD-STUDENTEN   WITTE  PATERS

Uitnodiging voor de reünie op zaterdag 2 oktober 2004
bij de Witte Paters
Modestusstraat 20, 5101 BP  DONGEN
telefoon 0162 - 31 38 45

Voor deze reünie worden uitgenodigd:
Alle oud-studenten met echtgenote/partner
Alle in Nederland vertoevende Missionarissen van Afrika
Alle oud-Missionarissen van Afrika met echtgenote/partner.

10.00 uur Ontvangst met koffie/thee koekjes.
11.00    Eucharistieviering tot intentie van overleden leden, en broeders.
11.45       Welkomstwoord door de voorzitter Theo Meijer.

      Vervolgens zal Herman Obdeijn, tot zijn pensionering Noord-Afrikaanse geschiedenis aan de  Universiteit van Leiden, praten over Marokkaanse moslims in Nederland.
      Daarna kan er weer worden "bijgepraat" onder uitwisseling van persoonlijke ervaringen en       gebeurtenissen, onder het genot van een drankje.
13.30       Soep en belegde broodjes.
      Voor de liefhebbers een rondleiding door het huis en een wandeling buiten.
ca. 16.00     Afsluiting van het formele gedeelte van de reünie.

De onkosten voor de reünie bedragen EUR 10, 00 p.p. (lunch en drankjes inbegrepen); de jaarcontributie is EUR 5, 00.

U wordt verzocht het verschuldigde bedrag over te maken naar de rekening van de VOWP bij de ABN/AMRO te Goirle onder nummer 61.66.06.575 t.n.v. de nieuwe penningmeester P. Fruytier, inzake VOWP.

U gelieve uw deelname aan de reünie zo spoedig te bevestigen naar de secretaris van de VOWP, telefonisch of per e-mail.
Eenieder wordt aangespoord aan bekenden kennis te geven van d e reünie, zodat wij op deze manier ons bestand kunnen uitbreiden.

Wij zien u  gaarne op 2 oktober nu voor de tweede keer in DONGEN.

Met vriendelijke groet,
Kees (C.H.N.) Veenhof, secretaris,
Herenweg 83A, 2105 MD
Telefoon 023 - 528 11 01; Email:veenhofc@worldonline.nl
.......................................................................................................................

Naam en voorletters:        

Telefoon:

Adres:                

Postcode en plaats:

neemt deel aan de reünie op zaterdag 2 oktober 2004: 1 of 2 personen (doorhalen wat niet van toepassing is).