"KIPPENBOUTJES"
OF:
"HOE EUROPA VAN AFRIKA EEN GEPLUKTE KIP MAAKT..."

Iedereen houdt wel van een lekker gebakken of zachtgekookt eitje of van een heerlijke omelet. Als je eieren gaat kopen dan heb je veel keus, naast de gewone eieren zijn er scharreleieren,vier granen eieren en weet ik veel wat voor soort eieren nog meer.
Iedereen weet ook waar de meeste eieren vandaan komen. Uit grote zogenaamde legbatterijen. Honderdduizenden kippen, ieder in haar eigen hokje hebben de hele dag niets anders te doen dan "verrijkte" graantjes pikken, water drinken en eieren leggen.
Bio-industrie heet dat. Breekt er een kippenziekte uit, vogelpest of zo, dan worden de kippen geruimd, wat niets anders betekent dan: per miljoenen tegelijk gedood en vernietigd. Erg voor de pluimveehouders maar het blijft overigens maar een klein deel van de totale kippenbevolking in Nederland.

Als de productie vermindert, als de kippen niet meer elke dag haar eitje leggen, gaan ze gezamenlijk op reis, naar een kippenslachterij. Nederland is trouwens dé fabrikant van slachtmachines voor kippen, volledig geautomatiseerd, aan de lopende band, zeer hygiënisch. Wij fabriceren ze, verkopen ze en installeren ze over de hele wereld. Dat alles is niet zo leuk voor de kippen, maar ja, er wordt goed geld aan verdiend.

Tot zover het verhaal over de "kippenellende"; we gaan nu over naar de "mensenellende"...

Wat gebeurt er met al die geslachte kippen? Natuurlijk worden ze goed schoongemaakt, opgedeeld in stukken, gesorteerd, verpakt en ingevroren per dozen van 10 kilo. Containers vol vertrekken over de hele wereld, vooral naar Arabische landen en derde wereldlanden.

MAURITANIE

In Nouakchott, de hoofdstad van Mauritanië zijn de kippenbouten, nog ingevroren op de markt te koop of worden ze gegrild in kleine restaurantjes of zelfs op straat aangeboden. Het is goeie business! Het vlees is niet al te best, een beetje slap en vooral smakeloos ! Maar dat is geen probleem.
Want tijdens het grillen worden de kippenboutjes rijkelijk bestrooid met verkruimelde blokjes "Jumbokip" (een soort maggi-blokjes), ook weer een westers product. Volgens een Libanese hartspecialist in Nouakchott is het regelmatige gebruik van de glutamaten (smaakstoffen)die daar in zitten de oorzaak van hoge bloeddruk. Maar dat merk je niet als een op smaak gebrachte kippenbout eet en voor de prijs hoef je het niet te laten.

Derde Wereldlanden de dupe van onze overproductie!

Kippen gefokt door boeren in het zuiden en naar de hoofdstad gebracht kosten minstens drie keer duurder. Het zijn wel echte scharrelkippen, wat magerder en taaier: maar je voelt wèl dat je een heerlijke "poulet rôti" tussen je tanden hebt, om van te smullen!; maar ze zijn door de concurrentie van hun soortgenoten uit Europa, praktisch onverkoopbaar.
In het tijdschrift «Développement Magazine », een uitgave van het franse "comité catholique contre la faim et pour le développement" (CCFD met het bekende logo), staat een uitgebreid artikel over dit probleem:
"Het is een ware catastrofe voor de kleine lokale pluimveehouders in alle landen van West Afrika. Ze kunnen hun kippen niet meer kwijt en missen zo een deel van hun inkomsten. Enkele jaren geleden kwamen de opkopers uit de grote steden regelmatig naar de plaatselijke kleine markten en kochten alle kippen op tegen een redelijke prijs.

Maar dat is nu afgelopen."
Waarom ?     
Sinds het jaar 2000 hebben veel Afrikaanse landen uit naam van de mondialisering van de vrije wereldhandel, de douane-voorschriften versoepeld en hun grenzen opengesteld voor allerlei producten uit Europa en Azië. De markt wordt daar nu overspoeld en van alles is te koop tegen afbraakprijzen.

Een typisch voorbeeld is dan de slachtkip.
SENEGAL

In Senegal werd er in 1999 aan ingevroren kippenvlees 1137 ton ingevoerd. In 2003 waren dat er 11.950 ton waarvan 70% uit Europa kwam! Maar in West Afrika heeft dit de plaatselijke ontwikkeling van de landbouw en veeteelt doen stagneren, en de armoede weer doen stijgen

Want in die verschillende Afrikaanse landen zijn er in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw heel wat kleinschalige ontwikkelingsprojecten opgestart om b.v.b. de mensen te helpen een kleine pluimveehouderij op te zetten. Het project voorzag meestal in het uitbroeden van geïmporteerde eieren, het opstarten van het bedrijf, het inenten van de kippen en de eerste zakken kippenvoer.

Eenmaal draaiend kon de pluimveehouder met de verkoop van de eieren en van de kippen verzekerd zijn van een redelijk inkomen, zijn kinderen naar school sturen,schoolboeken schriften en schrijfgerei kopen, en soms zelfs een bromfiets kopen.
Dit is nu allemaal de grond ingeboord. Zelfs grotere bedrijven gaan over de kop, zonder te spreken van de veeartsen die geen werk meer hebben, de tussenhandel die plat ligt en al die mensen die de plaatselijke kippen slachtten en klaar maakten voor de consumptie.
In Senegal zijn er hierdoor zo'n 2000 arbeidsplaatsen verloren gegaan en zijn de activiteiten in de pluimveesector met 30 % gedaald.

Een bijkomend gevaar is ook dat de dozen met ingevroren kippenbouten over grote afstanden naar het binnenland vervoerd moeten worden. Ze ontdooien en bederven. Dikwijls worden ze dan in de grotere steden weer ingevroren... En dan: "och, smaakmiddelen kunnen veel verhullen."
Smakelijk eten, maar het is zeker niet gezond!

De meeste Afrikaanse regeringen trekken er zich weinig van aan. Ze hebben handelsovereenkomsten getekend en strijken nu de invoer-rechten op.
Zoals een Afrikaanse pluimveehouder verklaart: “De regering maakt ons alleen maar kwetsbaarder door deze politiek. Op deze manier komen wij nooit uit de armoede en de honger waar zoveel over gepraat wordt. Maar de weinige middelen die we hebben om die armoede te bestrijden worden ons ontnomen.”

BON APPETIT ?

Faim et Développement
nummer 197 van oktober 2004
H.Remhs/C.Vismans

Webmaster-NL