Broeder René van der Mast overleden

René werd geboren op 29 augustus 1937 te Ginneken, als derde kind in een gezin van vijf jongens en een meisje. Na de lagere school ging hij naar de ambachtsschool en behaalde hij zijn diploma als huisschilder. Vervolgens volgde hij op de avondschool een 2-jarige cursus decoratief tekenen. René hield van kleur en had een schitterend handschrift.

René wilde missionaris worden en meldde zich daarom aan bij de Missionarissen van Afrika (Witte Paters). Hij volgde de opleiding in onze vormingshuizen in Boxtel (St. Charles) en ‘s-Heerenberg, waar hij op 28 januari 1958 de missionariseed aflegde en broeder werd in onze Sociëteit. Volgens de gewoonte van die tijd nam hij als broeder de naam van Irenaeus. In datzelfde jaar ging hij voor één jaar naar Mariënthal (Luxemburg) voor verdere vorming in andere beroepen, met name in de bouw.

René had een gezond oordeel, was intelligent en leergierig. Hij was enthousiast, vrolijk, vol initiatieven en af en toe ook een beetje impulsief. Overal waar hij werkte en verbleef was hij een echt gemeenschapsmens, steeds bereid een dienst te verlenen.

In augustus 1959 vertrok hij naar Engeland om zich te daar aan te sluiten bij een groep van broeders die het St. Edwards College in Totteridge (Londen) verbouwde en inrichtte tot scholastikaat (een huis voor opleiding in voornamelijk theologie en bijbelkennis).

Na deze bouwervaring kwam het moment om naar Afrika te vertrekken. Op 24 oktober 1961 nam René het vliegtuig naar Tanzania. Zoals alle nieuw aangekomen missionarissen moest hij de taal (Swahili) en de cultuur van de mensen leren, maar omdat de taalcursus pas in januari begon, ging hij voor enkele maanden naar de parochie Mpanda, in het bisdom Sumbawanga, om daar wat hand- en spandiensten te verrichten. Daarna ging hij zes maanden naar Kipalapala voor de taalcursus.

Vanuit Kipalapala ging René naar het bisdom Mbeya waar hij ruim 20 jaar zou blijven. Hij realiseerde nieuwbouw in veel pas opgerichte parochies: in Kisa (1962) een kerk en een huishoudschool, in Mwambani (1963) een kerk, een pastorie met kantoren en een huis voor de zusters, in Ipinda (1968) ook een heel nieuw parochie.

Ook andere talenten van René werden ingezet voor de missie. Van 1970 tot 1984 was hij econoom en gastheer in het bisschopshuis van Mbeya, waar veel bezoekers kwamen. Tegelijkertijd was hij ook verantwoordelijk voor een groot magazijn van het bisdom, een soort winkel waar je van alles kon vinden dat elders in de stad moeilijk te krijgen was: van speciale etenswaren tot bouwmaterialen. Achter in die winkel had René een gezellig hoekje ingericht met wat gemakkelijke stoelen op een oud tapijt en een koelkast. Onder het genot van een drankje kon je er even rusten en de laatste nieuwtjes uitwisselen. Hij had erg goede contacten met de mensen in de stad. Dat kwam door zijn vriendelijke karakter maar ook door zijn uitgebreide kennis van het Swahili.

In 1984 verhuisde René naar de hoofdstad Dar-es-Salaam om er gastheer te worden in “Atiman House” een zojuist gerealiseerde nieuwbouw met 25 kamers achter het historische Sultanshuis. Van binnen en van buiten was die nieuwbouw helemaal wit geschilderd. René bracht heel artistiek wat vlakken kleur aan in de eet- en zitkamer, en aan de buitenkant tussen de ramen van het hele gebouw. Het huis ontving veel gasten, medebroeders en Tanzaniaanse bisdompriesters. Wanneer er een bisschoppenconferentie voor Oostelijk Afrika was, logeerden verschillende bisschoppen in Atiman Huis; hun aanwezigheid was altijd een welkome gelegenheid om nieuws uit hun hun landen te horen.

Aan het einde van zijn verlof in Nederland in 1988 keerde René niet terug naar Tanzania. In januari 1989 werd hij econoom van ons “kloosterbejaardenoord” in Heythuysen. In die tijd woonden daar 60 medebroeders en was het de grootste gemeenschap binnen onze Sociëteit. Twee jaar later verliet hij Heythuysen en werd hij in Boxtel assistent algemeen econoom van de Nederlandse Provincie.

In september 1993 kon René weer terugkeren naar Dar-es-Salaam om daar opnieuw gastheer te worden in Atiman Huis. Later werd die taak uitgebreid met het regelen van reizen en tickets voor medebroeders en bezoekers; in 2000 werd hij bovendien overste van de huisgemeenschap. Hij had de reputatie een bijzonder gastvrij man te zijn, die zich goed van zijn taken kweet en iedereen op zijn of haar gemak stelde.

In 2002 kwam René definitief terug naar Nederland. Na een periode van uitrusten ging hij naar ons huis in Dongen dat toen net was aangekocht, en waar het Provincialaat zijn intrek nam, gevolgd door de gemeenschappen van Tilburg, Vaassen en Leidschendam. René werd er huiseconoom en gastheer. Geen sinecure, want er waren vijftien vaste bewoners en er was plaats voor zeven gasten en vakantiegangers. Een paar keer per week sleepte René autovrachten levensmiddelen en huishoudartikelen aan; geregeld stond hij voor het ontbijt eieren te koken of te bakken, of voor de avondboterham iets extra’s te bereiden. Hij had de gave om voor elke feestelijke gelegenheid of ontvangst de eet- en zitkamer gezellig te maken.

Hij nam toen ook tijd voor zijn hobby’s. Samen met zijn broer Harrie begon hij aan de genealogie van hun familie, welke in 2010 werd gepubliceerd in een klein boekje van maar liefst 216 bladzijden, voorzien van veel foto’s en historische documenten. René typeerde ook de geschiedkundige omstandigheden van elke periode. Hij besteedde de vrije tijd die hij had graag aan het afleggen van bezoekjes aan zijn familie waarmee hij een zeer goed band had.

Tussen de bedrijven door bracht hij een groot deel van het archief van de Nederlandse Provincie op orde, een waar monnikenwerk met indrukwekkende lijsten; ook begon hij de foto’s van ons archief te digitaliseren en kleine onvolkomenheden bij te werken, zoals het wegwerken van vlekjes of het rechtzetten van een scheve stropdasknoop.

Op zijn verzoek werd hij op 29 augustus 2012, de dag van zijn 75ste verjaardag, ontheven van zijn taak als gastheer en huiseconoom. Hij ging nog wel door met het digitaliseren van foto’s, maar hij kocht daarnaast ook een fiets met elektrische ondersteuning en trok er veel op uit. Nadat hij heel veel werk had verzet om het huis in Dongen leeg te ruimen en veel van de archieven over te brengen naar Heythuysen, verhuisde René op 6 april 2016 zelf ook naar Heythuysen. Ook daar ging hij door met het digitaliseren van foto’s en met dagelijks een rondje te fietsen. Ook bracht hij graag zijn tijd door met lezen.

René genoot van zijn rustige verblijf in Heythuysen waar hij steeds de attente en zorgzame medebroeder bleef die hij altijd al was geweest. Daar kwam echter een eind aan toen in 2022 de ziekte van Alzheimer bij hem aan de deur klopte. Beetje bij beetje moest hij zijn onafhankelijkheid opgeven en zich overgeven aan de zorg en aandacht van anderen. Hij was zich daarvan bewust en dat viel hem zwaar, ook al probeerde hij dat door een lieve glimlach te verbergen.

De laatste tien dagen van zijn leven heeft hij vanwege zijn zorgbehoefte niet meer in de gemeenschap van Heythuysen kunnen doorbrengen. Op 18 juli 2024 verhuisde hij naar verpleeghuis “Hornerheide” waar hij op 28 juli 2024 vredig is ingeslapen.

Op vrijdag 2 augustus 2024 zullen we om 14.30 uur afscheid nemen van broeder René van der Mast tijdens een Eucharistieviering in de kapel van Huize St. Charles in Heythuysen en hem ter ruste leggen op het kerkhof aldaar.

Namens de familie
Piet van der Mast
Dippert 12
4854 SJ Bavel

Namens de Witte Paters
Jozef de Bekker
Op de Bos 2
6093 NC Heythuysen.