Psalm van een Migrant

woensdag 11 november 2009

Psalm van een Afrikaanse migrant
achtergelaten in de woestijn

Mijn God, mijn hulp en mijn toevlucht,
sinds de moederschoot ken Jij mij
en houd Je van me.
Mijn moeder heeft me gezegd
dat Jij hen, die vertrouwen in Je hebben,
nooit aan hun lot overlaat.
Maar dat Je ze leidt langs rechte paden,
dat Je ze voedt met brood uit de hemel.
Kijk naar mij, Heer, ik ben hier,
verloren, ver van mijn vaderland,
in een land dat van niemand is.
IK wil LEVEN!

Ik wilde ontsnappen aan de greep van die multinationals
die van ons land een vuilnishoop hebben gemaakt.
Ik wilde ontsnappen aan al die oorlogen
die aan ons, armen, alleen maar hongersnood
en ellende gebracht hebben.
Ik wilde LEVEN, Heer!

Maar kijk waar ik nu ben aangekomen.
Rondom mij is er geen leven,
Alleen maar de dode lichamen
van mijn ongelukkige reisgenoten.
Ik voel dat mij spoedig hetzelfde lot wacht.
Ik weet dat ik ga sterven, Heer.
Maar ik zou Je één ding willen vragen.

Laat niet toe, dat mijn moeder, mijn zussen, mijn jongere broers
en allen die ik nooit meer terug zal zien,
ongelukkig zullen zijn, omdat ik er niet meer ben.

Wees hun toevlucht, hun hulp en hun herder, Heer.
Neem ons op in een plaats waar geen oorlog,
geen multinationals, geen uitbuiting is,
maar alleen maar LEVEN en
LEVEN IN OVERVLOED.