Anne-Katrien mz.afr.
werkt in Rwanda onder de gevangenen
van de genocide te Kigali.
Op 11 augustus 2003 schrijft ze vanuit
Kigali het volgende :
…De Nederlandse ambassadeur te Kigali kwam zelf voor mij tussenbeide om verlof te vragen bij de Rwandese Autoriteiten; en zo kreeg ik de toestemming om bij de mannen en de vrouwen in de gevangenis te werken: en dat zo vaak als ik kan.
Bij de vrouwen en de meisjes doet Zr. Bénedicte, zelf gedetineerd, het grote werk. Ze zit nu ook al 9 jaar vast en is op leeftijd ( 63 jaar ) De andere zuster, Bernadette, óók gedetineerd, is overgeplaatst naar een binnenpost. Zij delen lief en leed met de andere gevangenen en staan dag en nacht klaar om hun lotgenoten bij te staan. Hun naai-atelier functioneert goed en praktisch iedereen is bezig.
Wij proberen hen met onze aanwezigheid en hulp zoveel mogelijk van dienst te zijn. De parochie van Muntelt-Vliert, in Den Bosch, waar Zr. Anne Helwegen achter staat, ondersteunt hen ook en daar zijn we uiterst dankbaar voor. Vanmorgen zijn ze aan de Nederlandse bestelling van kaarten en servetten begonnen met heel veel ijver.
Bij de mannen- en jongerenafdeling ondernemen ze ook van alles. Vanmorgen b.v. hadden zij mij gevraagd om hen te helpen de doopleerlingen te ondervragen, ongeveer 150 personen. Ze boden me hun lijsten en hun schriften aan waarin de lessen zijn voorbereid. Enkelen van de catecheten zijn heel goed op de hoogte van alles; anderen proberen wat ze kunnen, maar zijn erg gretig om geholpen te worden.
Wanneer ik zo naar de mensen kijk en al die jongeren zie die bidden en goede antwoorden geven dan gaat er echt zoiets door me heen van verwondering en compassie. De Heer heeft zo zijn wegen en houdt toch van iedereen ondanks zijn fouten en tekortkomingen. Hij alleen peilt ook deze mensen en kent de onschuldigen onder hen…
