Op 18 juni 1943 werd hij door het afleggen van de missionariseed
lid van de Sociëteit van de Missionarissen van Afrika en op 6 juni 1944 werd hij priester gewijd.
Hij overleed in ’s-Gravenhage op 10 juni 2003 na zestig jaar als missionaris te hebben gewerkt
in Nederland (11 jr.), Groot-Brittannië (5 jr), Tanzania (7 jr) en in Oeganda 36 jr.

Op zaterdag 14 juni zullen wij hem om 15.00 uur gedenken tijdens een eucharistieviering

in Huize St. Charles te Heythuysen, waarna we hem te rusten zullen leggen op ons kerkhof aldaar.
U wordt uitgenodigd om dit samen met ons te doen.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Niet lang na zijn priesterwijding werd Wim benoemd om theologie te doceren, eerst op ons groot-seminarie in ’s-Heerenberg, daarna op onze seminaries in Groot-Brittannië. Vanaf het begin profileerde hij zich als een uitstekende leerkracht en een harde werker, en aldus was hij een duidelijk voorbeeld voor anderen. Zijn benoeming voor Oeganda in 1952 bracht eigenlijk geen verandering in zijn werk alhoewel hij eerst een jaar in de missie’ doorbracht, en wel in de parochies van Rwera en in Nyamitanga. Al die tijd gaf hij aan velen de indruk meer op zijn gemak te zullen zijn op het seminarie dan in een parochie. In 1953 werd hij dan ook benoemd voor het grootseminarie te Katigondo, waar hij met een onderbreking van een paar jaar als overste van ons seminarie in Boxtel (1954-1958), verbleef tot 1963. Niettemin voelde hij het seminarieleven als een soort kluizenaarsbestaan: opgesloten tot en met, ver weg van het voorbijrazend verkeer en van wat zich voordeed in de rest van de wereld.

In 1963 kwam er een beetje verandering in zijn dagelijks leven omdat hij gevraagd werd te verhuizen naar Tanzania om er te doceren op het pasgebouwde seminarie in Ntungamo nabij de stad Bukoba. In de zeven jaar dat Wim hier werkte als professor en als rector, toonde hij zich een even plichtmatig man als hij vroeger was geweest in Oeganda en in Groot-Brittannië. Hij zette altijd zijn beste beentje voor, en toonde zich uiterst geïnteresseerd in de geestelijke vorming en intellectuele vooruitgang van de seminaristen. In 1970 volgde hij een aantal cursussen kerkgeschiedenis en spiritualiteit aan de Gregoriaanse universiteit in Rome, waarna hij in juni 1971 kon terugkeren naar het Katigondo seminarie in Oeganda. Fysiek bleef hij fit, hielp, wanneer zijn seminariewerk het toeliet, in parochies en buitenposten. Hij bleef dezelfde evenwichtige man van vroeger, een charmante persoonlijkheid, die op een heel rustige manier uitstekend werk deed.

In 1984 veranderde zijn werk totaal toen hij gevraagd werd de zorg op zich te nemen voor de seminariebibliotheek welke zeker 30.000 boeken telde. Het was een moeilijke beslissing voor hem op te houden met lesgeven en werk te gaan doen dat veel geleek op kantoorwerk. Maar Wim zag in dat zijn leeftijd toenam; ook dat hij niet meer zo accuraat was als hij dacht. Daarom zei hij ja’ en zette zich in voor deze nieuwe opdracht met dezelfde toewijding als hij vroeger had gedaan in de klas. Maar langzaam aan verminderde zijn gezondheid: artritis, maagklachten en bloeddruk begonnen het hem moeilijk te maken. Dit leidde in 1999 tot de beslissing om terug te keren naar Nederland, waar hij in ons huis in Leidschendam zijn intrek nam. Hier heeft hij een paar rustige jaren mogen doorbrengen totdat hij op zaterdag voor Pinksteren plotseling last kreeg van zijn hart en in aller ijl naar het ziekenhuis moest worden gebracht. Van hier is hij op dinsdagochtend 10 juni naar de Heer gegaan.


F. van Vlijmen, m. afr.
Prov. Secretaris
Postbus 118
5100 AC Dongen

Webmaster-NL