VROUWEN MET EEN MISSIE

Vier congregaties in Nederland, en de toekomst van hun missionair verleden.

Bij missionarissen wordt meestal gedacht aan paters met lange baarden die naar de heidense missielanden gingen om daar het geloof te brengen. Maar missie was veel meer dan alleen het ‘winnen van zieltjes’. Het ging gepaard met kerkopbouw, onderwijs, gezondheidszorg en de zorg voor zwakkeren, zoals wezen en gehandicapten. Bovendien waren missionarissen een belangrijke schakel in de vroege ontmoetingen tussen westerse en niet-westerse culturen. Op al deze terreinen waren behalve mannelijke religieuzen (paters en broeders) ook tientallen orden en congregaties van zusters actief.
In 1887 werd in Wijck bij Maastricht het eerste Nederlandse huis speciaal voor missiezusters opgericht. Sindsdien zijn duizenden Nederlandse vrouwen als missionaris naar de toenmalige missielanden getrokken.
Ook in latere tijd, toen de traditionele missie een aflopende zaak was, zijn missiezusters zich blijven kenmerken door hun maatschappelijk engagement, zowel in de voormalige missielanden als in Nederland zelf.

 
Dit boek gaat over vier missiecongregaties:
1. de Missiezusters van Onze Lieve Vrouw van Afrika,
2. de Missiezusters Dienaressen van de H. Geest,
3. de Medische Missiezusters
4. en de Missiezusters Passionistinnen van de H. Gemma.

Na een beschrijving van hun ontstaansgeschiedenis, hun missionaire spiritualiteit en hun vroegere en huidige activiteiten wordt de vraag gesteld hoe deze ‘vrouwen met een missie’,  nu zij in Nederland nauwelijk nog aanwas kennen, de toekomst zien.

Beschouwen zij hun missie als voltooid, of zien zij wegen om in Nederland een zinvolle bijdrage te blijven leveren aan de eenentwintigste-eeuwse multiculturele samenleving?

Dit boek is een uitgave van het Nijmeegs Instituut voor  Missiewetenschappen.
Valkhof Pers. ISBN 978 90 5625 271 7
© 2008 by the authors.
Verspreiding in België: Maklu-Distributie, Antwerpen.