Van tijd tot tijd gingen we ergens heen zodat hij vrijuit kon praten zonder uitgelachen te worden. Dat betekent niet dat we geen plezier hadden: we hebben samen heel wat af gelachen.
Op een dag was er een ceremonie op de universiteit waar de verschillende buitenlandse studenten hun vaardigheden konden tonen. De eregast was niemand minder dan de Tanzaniaanse President William Mkapa. Tim was uitgekozen om een gedicht voor te lezen in Swahili, waarvoor hij uit handen van de President de tweede prijs kreeg. Hij was daar heel blij mee en het gaf hem het nodige zelfvertrouwen dat hem goed te pas kwam bij het schrijven van zijn thesis. Hij had namelijk besloten deze te schrijven over de geschiedenis en de gewoonten van de Maasai. Stel je voor, een Ghanees die in het Swahili over zo’n onderwerp schrijft: de man heeft toch wel lef hoor!. Om zijn thesis wat te verlevendigen wilde hij graag wat foto’s hebben van Maasais en liefst óók een foto genomen samen met hemzelf, gekleed zoals de Maasai zich kleden. Maar wanneer hij de Maasai daarom vroeg weigerden dezen; of men vroeg er veel te veel geld voor. Toen hij me daarover aansprak kreeg ik een idee. Maar om dat uit te leggen, moeten we even terug naar wat er twee jaar daarvóór gebeurde bij het Oysterbay Hotel aan de Indische Oceaan.
Op een dag reed ik langs dat hotel op mijn weg naar de binnenstad. Dichterbij gekomen werd ik gestopt door één van de bedienden en zag ik dat er een Maasai bewaker op de grond lag: in feite lag hij dood te bloeden. De bediende vertelde me dat die Maasai het in zijn eentje opgenomen had tegen een bende van zeven dieven, die het hotel wilden beroven. Hij dad al vier van hen "knock-out" gemaakt; de anderen waren gevlucht; maar zelf was hij ook behoorlijk toegetakeld !
De bediende vroeg mij of ik wilde helpen om deze man naar het ziekenhuis te brengen. Dat deed ik, en - bij het ziekenhuis aangekomen, is die bediende daar verder bij hem gebleven. Gedurende méér dan een jaar of zo, heb ik niets meer over dit voorval vernomen; totdat er een "Maasai Chief" bij ons huis in Dar es Salaam kwam, en naar ene broeder René vroeg. Nadat ik hem wat te drinken had aangeboden vroeg hij me of ik degene was die het jaar daarvoor een Maasai naar het ziekenhuis gebracht had. Als plaatselijke Chief van de Maasai kwam hij mij daarvoor bedanken. Maar hij zei ook, dat het gebruikelijke geschenk van een paar koeien in een huis als het onze niet paste. Daarom had hij mijn naam bekend gemaakt over heel het Maasailand waardoor ik er een soort "ereburger" van werd ! En door mijn naam te noemen kon ik voortaan altijd een beroep doen op hun hulp en gastvrijheid. Wat 'n geschenk ! Dat maakte me inderdaad héél trots !
Zo, toen Timothy me dus uitgelegd had,
dat het zo moeilijk was om die foto’s te krijgen van de Maasai, kreeg ik het idee om een beroep te doen op de belofte van die Maasai Chief. We reden naar dat Hotel en ik legde de dienstdoende bewaker uit wat ons probleem was. Eerst had hij er moeite mee om in te stemmen, maar toen ik vertelde dat ik broeder René was, was er helemaal geen probleem meer ! Timothy moest de volgendedag terugkomen met een camera; hij zou er dan zijn met z’n vrienden, en zorgen voor Masaai-kleding voor Tim !
En zie hier het resultaat: kijk maar eens naar de foto’s: dit is "Timothy de Maasai uit Ghana" !
