DE LAATSTE POSTHOORN.

Zoals u in dit nummer kunt lezen, is deze Posthoornt de laatste in haar genre, en zal vanaf 2004 door een ander blad vervangen worden; dit in verband met de nieuwe opzet van de "Europese Provincie" van de Witte Zusters.

INHOUD

Blz. 1     Inleiding
Blz. 2 - 3     Ons familie-jubileumfeest
Blz. 3    Sluiting van Den Haag
Blz. 5    Nieuws uit Wijchen.
Blz. 5    Italiaanse vakantieweek op Molenweide
Blz. 6     Tieners Zomerfestivalkamp
Blz. 7     Kort nieuws
        * Een wonderlijk ontmoeting.
        * Afbraak Maria Regina kerk
Blz. 7-8     Nieuws uit Afrika
* Een zaadje dat ontkiemde
        * Uit de brief van Nel Boons
Blz. 8-9     Mededelingen    

    NB. Enkele artikelen van dit blad staan elders afgedrukt, bvb bij "Justice and Peace", of bij "Dialoog en ontmoeting"

Woord van de Regionale Verantwoordelijke.


Het jaar schiet aardig op. We zitten alweer in september, het regent voor het eerst na weken van droogte en de herfst is in aantocht.

We hebben deze keer werkelijk een prachtige zomer gehad en ik hoop dat iedereen weer nieuwe kracht en energie heeft opgedaan. We zien echter dat alles ook zijn keerzijde heeft en de droogte, die herinneringen opriep aan Afrika waar dit herhaaldelijk voorkomt, heeft hier en elders slachtoffers gemaakt. Het maakt ons ook duidelijk dat ondanks al onze technologie we toch afhankelijke mensen zijn en dat zorg voor aarde en milieu een blijvende opdracht is.

Met dankbaarheid kijken wij terug op ons jaarlijks familiefeest op 15 augustus waar onze jubilaressen in het zonnetje werden gezet. Een groep jongeren was te gast op Sancta Monica’ voordat zij naar Ghana vertrokken en U kunt lezen over een zomerfestival kamp voor jongeren in Nederland. Wij blijven ons inzetten op het terrein van Vrede en Gerechtigheid.

Enige tijd geleden hebben de zusters Jet Eppink en Toos van Kaam afscheid genomen van Den Haag; en een vertrouwd beeld van Boxtel verdwijnt met de afbraak van de Maria Regina Kerk. Zuster Nel Boons is na 9 jaar voor een periode van 6 maanden naar Congo vetrokken en voelt zich er al aardig thuis.

Zo valt er weer heel wat te lezen in dit nummer van onze Nieuwe Posthoorn. Dit is ook de laatste Posthoorn die in deze vorm verschijnt.

Zoals aangekondigd is besloten om langzamerhand te komen tot één Provinciale Nieuwsbrief: “DE ECHO”. De INFO die regelmatig zal verschijnen, zal de nieuwtjes en belevenissen binnen onze regio vermelden. Het meer belangrijke nieuws verschijnt dan in de “ECHO”.

Wij blijven echter wel de Familiebrief aan het einde van het jaar uitgeven. Zo moeten ook wij ons werk vereenvoudigen om zo goed mogelijk te blijven functioneren.

Met allerbeste wensen

Zr.Tiny Hölscher

2

Op hoge leeftijd dragen ze nog vrucht …
zijn ze nog fris en groen …

Deze tekst naar psalm 92.15, stond met grote letters op de muur van de eetzaal in Huize Sancta Monica te Esch waar we op 15 augustus de 13 jubilaressen van 2003 vierden. De schildering op de muur presenteerde een grote boom met 13 vruchten, verschillend in grootte en kleur : voor de enige 70 jarige een donkergroene, voor de twee 65 jarigen iets lichter van kleur en zo steeds lichter wordend voor de drie 60 jarigen, de zes 50 jarigen en tot slot een hele lichtgroene, nog niet zo’n rijpe vrucht, voor onze benjamin en laatste 40 jarige jubilaresse.

Ofschoon het aantal zusters dat nog deel kan nemen aan onze jaarlijkse familie- jubileumdag steeds kleiner wordt, waren we toch nog met 85 ! Enkele zusters die vorig jaar niet konden komen, waren nu zover hersteld dat ze dit jaar weer van de partij konden zijn maar voor anderen was de tocht naar Esch te zwaar geworden. Al de afwezige zusters waren echter in onze gedachten en in ons gebed aanwezig. Ook Catharina Kuyken, die samen met Oliviera van Mierlo, vandaag haar 40 jarig jubileum zou hebben gevierd.

De dag begon rond 10.00 uur met een blij weerzien vergezeld van koffie en gebak. Om 11.30 uur de eucharistieviering voorgegaan door Frits van Asten M.Afr. Ook Piet Kramer, provinciale overste van de M.Afr. was aanwezig samen met Frits van Vlijmen M.Afr., die vroeger geregeld vanuit Boxtel voor onze eucharistievieringen kwamen.

In haar inleidend woordje, herinnerde Tiny Hölscher ons eraan dat het dit jaar de 25 ste keer was dat deze jubilaressendag gezamenlijk werd gevierd in Esch.
Maria Schoorlemmer, als een van de gouden karavaan, verzorgde de homilie en ( hoe kan het ook anders ! ) maakte enkele toespelingen op onze tuin en op een waterlelie in een schaal, die zij later tijdens de offerande naar voren bracht.

“Van de professie zelf zie ik een beeld in onze vijver : een mooie waterlelie altijd drijvend op het water met vier groene bladen tussen de bloem en het water. Ze zit geworteld in de grond, haar kroon open voor de zon. Zo vinden wij onze wortels in God, ons hart open voor de grote liefde naar Afrika toe”.

“In onze tuin staan veel mooie oude bomen, vol kleur en vorm, die samen het bos maken
maar nooit volgroeid zijn. Ze laten veel afgebroken takken vallen die worden omgevormd
in vruchtbare humus. Een beeld van onszelf dat wij nooit volgroeid zijn en moeten loslaten. Het gebeurt : we groeien bloeien en laten los. Toch : we mogen er zijn, iedere nieuwe dag, hier op “Sancta Monica” of elders, want de Heer is ons getrouw. Dat vieren we vandaag met veel zomerglans en in grote dankbaarheid !!!

Beatrijs ten Hagen had weer voor het gebruikelijke feestlied gezorgd dat na de eucharistieviering in de eetzaal werd gezongen.
Al de jubilaressen werden, op de wijs van “Jingle Bells”, in 14 coupletten vernoemd met als refrein :

        “Hiep hoera, hiep hoera in de gloria !
     720 jaar allen bij elkaar !
          Hiep hoera, hiep hoera in de gloria !
     Van Robijn tot Platina mille gratia !”

3

Het laatste refrein maakte een toespeling op psalm 92, 15 :

Ben je oud, niet gerouwd, wees maar niet beducht,
zelfs al word je eeuwenoud, sappig blijft je vrucht !!

Om 12.30 uur lieten we ons de koude schotels goed smaken waarna we genoten van een rustpauze en gezellige ontmoetingen in de mooie, zonnige tuin van Esch.
Het afsluitende gebed om 16.30 werd verzorgd door Zrs. Francine van Geel en Angela Brekelmans waarna de verschillende auto’s en busjes de gasten weer naar huis brachten.

Het is weer een onvergetelijke dag geweest !

Antoinette Winkelman

Oliviera van Mierlo schrijft ons het volgende:

Lieve zusters,

Na het geweldig geslaagde feest van 15 augustus,vind ik de Nieuwe Posthoorn een mooie
gelegenheid om jullie allen héél hartelijk te bedanken voor al de lieve attenties - vele
cadeautjes en brieven. Veel dank !!

Onze communiteit Den Haag gesloten

Op 28 juni 2003 werd de communiteit van Den Haag officieel gesloten en vertrokken de zusters Jet Eppink en Toos van Kaam naar Esch. Maar voor het zover was, is er heel wat aan vooraf gegaan. Jet en Toos schreven twee artikeltjes voor hun parochieblad. We hebben enkele gedeelten hiervan overgenomen en / of aangepast.

Er is een tijd van komen … Er is een tijd van gaan ...

Zo zijn wij dan vertrokken uit Den Haag. Wij willen hier even enkele ogenblikken stilstaan bij het feit dat wij, als Witte Zusters, 8 jaar door mochten brengen in de Theresia Parochie en wonen in de pastorie. In mei 1995 kwamen Agaath van Bentum en Toos van Kaam voor 14 dagen op verkenning in Den Haag. Dit gebeurde onder leiding van Pater Geert Groenewe-
gen. M.Afr. We deden alles per fiets en u kunt zich voorstellen dat wij, die jaren hebben doorgebracht in de bush-bush van Afrika, het geregeld benauwd kregen bij het zien van zoveel verkeer in de binnenstad van Den Haag. Het was steeds op en af de fiets! Geert hield ons in de gaten en wachtte geduldig tot wij weer dicht bij hem waren. Dan ging de tocht weer verder. Eind september 1995 namen wij onze intrek in de pastorie.

Onze eerste contacten werden gemaakt bij het “Wereldvenster” in het Westeinde. In die tijd startten de Broeders van Maastricht een nieuw project voor asielzoekers: een school waar les werd gegeven zoals Nederlands, computer-, naai- en timmerles. Toos kon direct beginnen met naailes geven. Agaath zorgde voor de koffie en andere huishoudelijke bezigheden. Al gauw werden we uitgenodigd door de parochie om lid te worden van het zangkoor “Deo Cantemus”. Wij waren blij om met onze stem de liturgie op te luisteren. Ook werd Toos gevraagd of zij bereid was ouders voor te bereiden op de doop van hun kind. En zo groeiden de activiteiten.

4

In november 1998 vertrok Agaath naar “Sancta Monica” in Esch. In maart 1999 kwam Zr. Jet Eppink in Den Haag aan, niet zonder kleerscheuren want bij haar aankomst op het Centraal Station in Den Haag werd ze beroofd van haar tas! Ook zij moest wennen aan het drukke stadsleven in Nederland na 43 jaar Afrika.

Wij kunnen nu met een oprecht hart zeggen: het zijn mooie, blijde en verrijkende jaren geweest, fijn om op terug te kijken. Wij zijn dankbaar voor zoveel vriendschap, voor lief en leed dat we met zoveel mensen mochten delen. Bij de evaluatie van onze activiteiten eind 2002, samen met Tiny Hölscher, gaf Jet te kennen dat ze, gezien haar gezondheid, het in de toekomst toch wat rustiger aan wilde doen. Na overleg werd toen besloten de communiteit in Den Haag te sluiten. Het wonen op de pastorie hebben we ervaren als een voorrecht: ruimte…licht…rust voor gebed en bezinning.

Onvergetelijk gebeuren

Ons vertrek uit Den Haag is buiten verwachting een onvergetelijk gebeuren geweest. Waar we zo tegenop gezien hadden, werd een feest met ongekende verrassingen. Het begon al op zondag 22 juni met een eucharistieviering, waarin de pastor voorging met Jet en Toos als lectrice en acoliet. Eén van de misdienaars was gedoopt tijdens ons verblijf in Den Haag. Onze Regionale Overste Tiny Hölscher was ook aanwezig en was getuige van de gezellige sfeer in de kerk.

Na de viering werden we toegesproken door de voorzitter van het parochiebestuur. Heel grappig schetste hij een beeld van ieders persoonlijkheid. Twee personen die elkaar complementeren. Daarna kreeg ieder van ons een prachtige bos bloemen aangeboden.
Na de zegen volgde het slotlied en was er koffie achterin de kerk. Het was erg gezellig. Mensen namen de tijd om ons het beste te wensen. Sommige vroegen zich af hoe wij, zo ver van Den Haag, in een klooster zouden kunnen wennen…

De volgende dag ontvingen wij Maria Peters. Dinsdagmorgen was gepland om afscheid te nemen van alle vrijwilligers (sters) en de koorleden. Het werd een fijne ontspannen morgen die voortduurde tot in de vroege middag. Koffie met gebak en een drankje naar wens, alles was tot in de puntjes verzorgd! Wij werden verwend met bloemen en leuke verrassende cadeautjes.
Woensdagmiddag was gepland om de religieuzen en andere vrienden en vriendinnen de gelegenheid te geven om van ons afscheid te nemen. Ook deze keer is het een onvergetelijke middag geworden. Het Haags Religieuze Beraad heeft met haar opkomst duidelijk laten weten dat onze aanwezigheid in Den Haag zeer werd gewaardeerd. Pater Kees Hillenaar, sj, als afgevaardigde van de bisschop voor het Haags Religieuze Beraad, was ook aanwezig. In zijn afscheidswoordje bedankte hij heel bijzonder Toos namens de bisschop voor haar onvermoeide inzet als bestuurslid.
Enkele moeders die zij had voorbereid op het doopsel van hun kind, kwamen met hun kinderen ons het beste wensen. Het was een prachtige middag, jong en oud zaten gezellig met elkaar te babbelen tot laat in de middag.


Zaterdag, 28 juni, was de dag van ”onze uittocht”. Tegen één uur zat alles in de twee daarvoor bestemde auto’s. Om 3 uur hebben wij met een prop in de keel afscheid genomen van de Apeldoornselaan 240. Wij kunnen met een dankbaar hart terug kijken naar een mooie tijd…
Zoveel lief en leed hebben we mogen delen.

En nu gaat onze Missie verder in huize “Sancta Monica”...

Jet Eppink en Toos van Kaam

5

Nieuws uit Wijchen

Bij gelegenheid van de naamswijziging van “Stichting La Verna” in “Stichting LuciVer” en de wijziging van de bestuursstructuur, was er in de K.V.H. van Wijchen een zomerfeest georganiseerd voor alle bewoners en medewerkers van de 3 huizen.

De naam LuciVer staat voor licht en warmte wat de verzorging wil zijn voor de bewoners.
Het feest begon in de morgen met een eucharistieviering. In de namiddag liet het weer niet toe om het feest buiten voort te zetten. Toch was er licht en warmte in de overvolle zaal “de Ark”. Allen werden eerst getrakteerd op koffie of thee en gebak uit eigen keuken.
Hierna lieten sommige paters en zusters zich van hun beste kant zien en horen in zang en gedichten. ( de oudste was 94 jaar )
Onder het genot van een hapje en een drankje luisterden we naar de muziek van de “Old timers”. Ook de medewerkers lieten hun lied horen voor de bewoners.

Toen werd het de tijd voor de ballonwedstrijd. Ieder kreeg een kleurige opgeblazen ballon en mocht er een kaartje met naam en adres aanhangen. Al diegenen die konden gingen naar buiten (het was ondertussen droog geworden) en daar gingen de kleurrijke ballonnen de lucht in. Enkelen konden na herhaalde pogingen de hoogte toch niet krijgen. Anderen verdwenen in het vergezicht naar …. ? We zullen het later nog wel horen.
Hierna ging ieder even zijn, haar weg.

Het feest werd afgesloten met een barbecue en heerlijkheden van de chef-kok, die iedereen zich liet welgevallen. Als allerlaatste werd er nog getrakteerd op ijs. Toen was de middag echt wel lang genoeg voor sommigen.

En nu maar hopen dat onze oudere mensen dagelijks kunnen genieten van het licht en de warmte hun toegezegd. Het was een fijne middag waar iedereen tevreden over was.

Zr. Truus Bos

Italiaanse vakantieweek op Molenweide

Als je op zondag, 6 juli en de week daarna hier binnen kwam zag je buiten de Italiaanse vlag wapperen en stond boven de deur in grote letters :

ALBERGO CAMPO MULINO” ( Herberg Molenveld )

Bij de ingang ging je door een Italiaanse boog, langs cipressen via de Trevi fontein met het spetterende water en veel munten naar een gezellig zitje in Italiaanse stijl.
De meeste festiviteiten waren in de grote zaal beneden. Op het podium zag je op de coulissen een muur met ramen en luiken. Het leek wel of ze uit VILLA VECCHIA waren weggelopen !

De hele week waren we in Italië. Iedere dag werden we verrast door een uitgebreid programma met heerlijke gerechten : Italiaanse schotels; allerlei soorten ijs, die soms door de koks geflambeerd werden binnen gedragen; kopjes expresso en cappuccino met bijbehorend gebak of koekjes; een glaasje chianti, enz.
Als amusement: muziek van Vivaldi, optreden van het “ Trio melodique“ met operamuziek en Italiaanse aria’s. Een medebewoonster die naast mij zat kon bijna al die liederen meezingen ! Geweldig !

6

Verder kwamen de gitaar - en mandolinevereniging met Italiaanse muziek, een duo met harmonica en fluit, een Italiaanse film en andere muzikale evenementen en activiteiten, zoals het vakantie-kienen. Ook was er een sfeervolle markt met allerlei producten, een devotiekraampje en een kraam met lectuur.

Ondertussen wachtte de ijscoman met z’n witte kar buiten op het terrasje op klanten. Die waren er volop en ze kwamen soms twee, drie keer terug.
Iedere dag kregen we een “woordenlijst voor beginners”. Van morgen tot avond hoorde je dan ook : “ Buon giorno … bienvenuto … buona notte.”

De week werd geopend en gesloten met een eucharistieviering in de kapel.
De laatste dag in la bella Italia kwam vlugger dan we wilden en in grote dankbaarheid konden we zeggen : “ Grazie, grazie … saluto a tuti … arrivederci ! “

Zr. Hanny Jeunink

Tieners “4 U “ zomerfestivalkamp

Dit jaar was het de derde keer dat ik meegedaan heb met “4 U” ( for you ) festival voor tieners van 12 tot 18 jaar dat gehouden werd van 27 juli 2 augustus te Austerlitz.

Elk jaar organiseert de K.C.V. ( Katholieke Charismatische Vernieuwing ) dit “4 U” kamp. Het is geen gewoon kamp van spel en sport, maar gaat speciaal over het “GELOOF EN GEBED”. Iedere leeftijdsgroep heeft zijn eigen groepje van 6 8 kinderen elk met 2 of 3 begeleiders, die hen helpen, of leren, Jezus te ontdekken.

Het dagprogramma begint s morgens met een gebedsdienst, met een lezing en uitwisseling aangepast aan de leeftijd. Iedere dag is er een eucharistieviering en de jongeren worden aangespoord om tijdens een vrij momentje in de bijbel te lezen en met behulp van enkele vragen te begrijpen wat God hen wil vertellen.

In de namiddag hadden ze een paar uur lang sport en spel en zwemmen als dit mogelijk was en s avonds ging het dag programma weer door van 19.00-22.00 met een pauze voor een drink. De eerste dag was er een inleiding voor een biechtgesprek.

Zelf zat ik in het gebedsteam, want er was in die hele week 24 uur per dag aanbidding. Zo werd ik gevraagd om tijdens de maaltijden in de kapel te blijven.
In een van de groepen was een meisje dat slecht kon lopen. Door het gezamenlijk gebed van de groep voor haar, heeft zij weer de kracht ervaren om beter te kunnen lopen.

Kardinaal Simonis kwam ook op bezoek en hield een toespraak voor de oudste groep. Hij legde vooral de nadruk op het volgen van Jezus, ons voorbeeld, en op de viering van de eucharistie. Tevens was hij diezelfde middag hoofdcelebrant in de eucharistieviering en speelde een ½ uurtje op de piano voor de kinderen die hem met een groot applaus beloonden. Hij zei tegen hen bij zijn afscheid dat zij, eenmaal weer thuis, het geloof uit moeten dragen aan anderen.

Voor mijzelf was het een mooie tijd, ook al om het enthousiasme van de kinderen te zien, vooral met het zingen onder begeleiding van de’band’ die heus niet altijd zachtjes was.

Zr. Annie de Groot

7

Kort nieuws

Een wonderlijk ontmoeting !

Mrs. Aniek Jameson Henket, een dochter van mevrouw Henket uit Esch ( een van onze buren) , woont in Oxford. Zij geeft daar thuiszorg aan enkele oudere heren. Op een dag moest zij de koffer pakken van één van hen toen hij haar zei :” Dat moet je wel netjes doen want dat heb ik zo geleerd in het leger”. Daarop vroeg zij : “ Bent u dan misschien in het leger geweest gedurende de tweede wereldoorlog ?”
Ja, hij had meegeholpen bij de bevrijding van Nederland en was in 1944 ingekwartierd geweest in een klooster in Esch bij Witte Zusters ! U kunt zich de verbazing voorstellen van de dochter van mevrouw Henket, daar haar eigen oma in ons klooster is gestorven rond die tijd. Mr.Fred Dawson, dat is de naam van deze heer, wilde graag meer weten over de tijd rond onze bevrijding en over die “indrukwekkende zusters geheel in het wit gekleed “. We hebben een brief meegegeven met wat informatie over deze laatste oorlogsjaren en over onze congregatie met een foto van een Witte Zuster zoals hij ons toen gezien heeft. De tekst was getypt op oranje papier met een Hollands vlaggetje er bij om hem te laten weten hoe dankbaar wij zijn voor wat hij en zijn compagnons voor ons land hebben gedaan. We schreven dat wij hem en al zijn metgezellen in ons gebed zouden gedenken. De brief was door 22 zusters getekend en ging vergezeld van een Hollands molentje in Delfts blauw. De volgende morgen kregen we al een telefoontje uit Engeland om ons te laten weten hoe gelukkig we deze 91 jarige veteraan hebben gemaakt !!

Er is een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen … Pred. 3.

Velen van ons herinneren zich de Maria Regina kerk in Boxtel waartoe onze communiteit in de Adrianastraat vroeger behoorde. Ook andere Witte zusters maakten geregeld gebruik van de diensten die daar werden gegeven. Deze kerk behoort nu tot de verleden tijd want hij staat op het punt om afgebroken te worden. Alleen de toren, “Magere Josje”, blijft overeind. ( niet te verwarren met Magere Hein, zoals een zuster eens vroeg aan de buschauffeur om haar af te zetten bij Magere Hein !) Verschillende zusters gingen op 17 mei 2003 naar de mooie afscheidsviering.
Op 24 mei werd de inventaris van de kerk verhuisd naar een mooie zaal in het vroegere gebouw van de Gemeentelijke Dierendienst aan de Molenwijkseweg in Boxtel. Hier worden voorlopig de liturgische diensten gehouden van de Maria Regina parochie. Het is voorzien dat deze zich over enkele jaren zal aansluiten bij de H.Hart parochie.

NIEUWS UIT AFRIKA

Nel Boons, die 30 juli naar de Congo vetrok om daar Patricia Massart voor een paar maanden te vervangen, is inmiddels goed aangekomen. Hier enkele gedeelten uit een brief die zij op 11 augustus naar Esch stuurde :

8
“

De reis naar Congo is heel voorspoedig verlopen : vliegtuigen op tijd, zonder moeite door
de controles en een hartelijke ontvangst in Kigali en Bukavu …

In de namiddag zijn we allen, Anne-Katrien, Daphne Alphonso, Helen Buyamba en ik naar Butare gereden met de auto. Voor mij was het een bijzondere gewaarwording weer op bekende Afrikaanse wegen te rijden en te zien dat “uiterlijk“ alles doorgaat, mensen proberen het leven zo goed als het kan op te pakken. Wel zie je overal militaire posten langs de weg, die allen met opgeheven hand groeten en ons rustig door laten rijden…

Ook in Butare was het een blij weerzien, iedereen is blij zo nu en dan bezoek van andere zusters te krijgen, want de twee communiteiten liggen een behoorlijk stuk van elkaar af, ongeveer 2 uur rijden. Aan de grens kwam Herenia Ezquerra, de provinciale overste, ons afhalen en dat betekende een lunchpauze op het provincialaat alvorens Kadutu ongeveer 8 km. verder te bereiken. Met de grensovergang zagen en “voelden” we ook meteen het verschil op de weg. Hoe dichter we bij Kadutu kwamen hoe hobbeliger onze route werd …

Hier zijn de gevolgen van de oorlog nog duidelijk zichtbaar. Maar de eerste tekenen van nieuw leven zijn al zichtbaar. Mensen durven s avonds weer op straat te komen, je hoort ook weer muziek en dans bij de volle maan en overal langs de weg zitten vrouwen die wat verkopen en zo ook weer de familie kunnen voeden. Uithoudingsvermogen en creativiteit is er genoeg…

Dit waren zo mijn eerste indrukken na een afwezigheid van 9 jaar. Wel was het of ik weer thuis kwam na een lange reis. Na een week wennen begin ik nu alvast wat taken over te nemen van Patricia. Dankbaar ben ik dit nog te kunnen en mogen doen.
Eén in gebed en feestvreugde met jullie op 15 augustus. Veel hartelijke groeten”.

Nel Boons

MEDEDELINGEN

* Van 5 tot 25 juli was Tiny Hölscher, op uitnodiging van Marie McDonald voor een verga-
dering in Nairobi, Kenya.

* Zr. Mariastella Wapemba, algemene overste van de congregatie: “ Zusters van Koningin van Afrika” uit Sumbawanga, Tanzania, samen met haar assistente Zr. Martha Ngua verblijdden ons met een bezoek van 18 tot 27 augustus. Zij verbleven in Esch maar bezochten ook de communiteiten in Boxtel, Warmond, Wijchen en Etten-Leur waar zij veel zusters ontmoetten die hen in Tanzania hebben gekend. Het was een blij weerzien van beide kanten ! Ook verbleven zij een dag in Dongen bij de Witte Paters.

* Op 23 oktober verwachten wij Marie McDonald, onze algemene overste, voor een bezoek
aan onze regio. Zij is van plan om tot 3 november te blijven. Van harte welkom Marie !

VERTREK

30 juli : Nel Boons naar de Congo voor een paar maanden om Patricia Massart te vervangen.

BENOEMINGEN

Jeanne Simons is per 1 augustus benoemd voor Esch.

9

OVERLEDEN FAMILIELEDEN

28 mei	Een zus van Maria Bekkers ( mw. Dien van Genugten Bekkers )
12 juni	Een schoonzus van Annie Sonder ( mw. Marie-Sonder- Oude Bekke )
13 juni	Een zus van Clasine Vugs ( mw. Anne Marie Vugs )
06 juli	Een schoonzus van Elisabeth Nederpelt ( mw. Annie Nederpelt Koppen )
10 juli	Een zwager van Truus Stevelink ( dhr. Gerard Droste )
12 juli	Een schoonzus van Veronika Verhaar ( mw. Huberta Verhaar Pieterse )
13 juli	Een broer van Veronika Verhaar ( dhr. Arie Verhaar )
24 juli	Een zwager van Irma Fijt ( dhr. Karel Migchels )
05 augustus	Een schoonzus van Agnes Kerstens ( mw. Christine Kerstens Op t Veld )

Webmaster-NL