DE SCHAKEL
NO. 369, FEBRUARI 2007
“IN HET HUIS VAN MIJN VADER ZIJN VELE WONINGEN….”
Deze evangelietekst ( Joh. 14, 2
), die ook nog wel eens anders wordt vertaald als: “ In het huis van mijn Vader
is ruimte voor velen…”, komt maar steeds weer terug in mijn gedachten.
En dat gebeurt zo regelmatig bij
het beleven van allerlei feiten en gebeurtenissen, zowel in het wereldgebeuren
van elke dag als ook wat er zo allemaal plaats vindt in de kerk.
Ik had onlangs een
verkenningsronde achter de rug in Dongen, en ontdekte toen die mooie oude Kerk
van uit de middeleeuwen, sinds de reformatie in protestantse handen. Ze staat
er wel een beetje lelijk bij zonder dak over het middenschip, maar de rest is
erg mooi gerestaureerd. Ik dacht zo – en het was toen ook de
internationale gebedsweek voor de eenheid van de christenen – waarom al die
christenen niet samen van dit mooie kerkgebouw gebruik zouden kunnen maken, in
plaats van veel geld te besteden aan het in stand houden van andere meer recente
katholieke bouwwerken, als symbolisch teken ook van ware oecumene, want ”in het
huis van mijn vader zijn toch vele woningen“.
Zou het echt niet mogelijk zijn
ieders tradities en geloofsbeleving, als ook ieders eigen lezen van Gods woord
en evangelie te
waarderen en samen in liefde en respect het evangelie gestalte te geven in de
wereld van vandaag? Misschien slechts een utopische droom…
Dezelfde woorden klonken weer in
mijn hart toen ik las over de erkenning van de theologische opleiding in
Utrecht als de enig door de kerk erkende opleiding voor het ambt - door de
Nederlandse bisschoppen. Is het echt niet mogelijk om ook binnen de katholieke
kerk meerdere verschillende stromingen te erkennen die samen in liefde en waardering
binnen de kerkelijke eenheid zouden kunnen bestaan? Moet iedereen nu echt helemaal
hetzelfde zeggen en uitdrukken en vieren? Kunnen er ook binnen de katholieke
kerk niet vele woningen zijn waar men de verschillende tradities kan beleven in
de eenheid van geloof? Maar misschien is ook dit slechts een utopische droom……
Ik liet diezelfde woorden weer
in mij opkomen toen we zo bezig waren met het missionaire project in Den Haag,
in de Schilderswijk, waar onze confraters, samen met de Paters van S.V.D. en de zusters Dienaressen van de Heilige Geest, en
ook met heel veel andere mensen, zoeken naar wegen om mensen van verschillende
culturen en godsdiensten bijeen te brengen, om in liefde en respect met elkaar
te leren omgaan en echt te doen samenleven, niet om de verschillen weg te
werken maar ze zelfs beter te doen uitkomen in een band van innig respect en
liefde en zo een hechte samenleving op te bouwen.
En dit is niet slechts een
stoute utopische droom, maar het begint werkelijkheid te worden en gestalte te
krijgen. Daar kunnen ze in werkelijkheid Martin Luther
King na zeggen als hij het uitschreeuwde: “I have a dream…!” En het werd
werkelijkheid. Hij geloofde erin en zette zich ervoor in.
Is onze missionaire inzet, onze
missionaire roeping ook niet een diep geloof in zo’n droom? Niet als een utopie maar als een opbloeiende
werkelijkheid, waar een wereld oprijst waarin ruimte wordt geschapen en
vrijheid wordt bevochten. Waar ieder zichzelf mag zijn in grote eerbied en
liefde voor de ander, waar juist een samenleving ontstaat waar ruimte is voor
velen, ja voor allen. In een band van hechte eenheid in verscheidenheid.
Is dat ook niet wat we nu al
willen beleven en gestalte geven in onze eigen gemeenschappen, open naar elkaar
toe, ruimte geven en vrijheid scheppen?
“Als God ons thuis brengt…….dat zal een droom zijn….” Ps 126.
Jan Mol
Dankbaar gedenken we Pater Adelbert Tilman, 1926-2007 Missionaris van
Afrika. Klik hier.
Beste Medezusters en Confraters,
De twee Algemene Raden, van Witte Paters en Witte Zusters hebben begin 2006
besloten elkaar regelmatig te ontmoeten om samen te bidden en om van gedachten
te wisselen, en vooral ook om onze samenwerking te versterken.
Een zelfde missionaire geest
inspireert onze twee religieuze families. Vaak staan we voor dezelfde
uitdagingen op het gebied van onze communiteiten of op wereldniveau. Wij zoeken
daaraan te beantwoorden door gebed,
door elkaar te ontmoeten en daar
waar het mogelijk is
onze krachten gezamenlijk in te zetten.
Dezelfde vreugde en een zelfde hoop wordt door ons gedeeld.
Kardinaal Lavigerie heeft onze
religieuze familie onder de bescherming gesteld van Maria, Onze Lieve Vrouw van Afrika. Wij stellen U voor om het komende jaar
bij twee gelegenheden onder Haar hoede bij elkaar te komen.
PRACTISCH
VOORSTEL
De Algemene Raden hebben gekozen
voor twee momenten voor recollectie:
- op 30 april bij gelegenheid van het feest van
Onze Lieve Vrouw van Afrika
- en op 8 december voor het feest van Maria’s Onbevlekte Ontvangenis.
- Het thema van de recollectie voor 30 april is
: “Onze Lieve Vrouw van Afrika, Getuige van de Hoop van Migranten” Wij
zullen U voor deze twee dagen een document toesturen dat U kan helpen om deze dag in gebed te beleven.
- Wij spreken de wens uit dat zusters, paters en
broeders elkaar kunnen ontmoeten om deze tijd van gebed samen door te
brengen overal waar dat mogelijk is.
- Wij vragen U om zo spoedig mogelijk contact
met elkaar op te nemen om de concrete uitwerking hiervan te regelen.
- Wij zijn er ons van bewust dat het voor
sommige communiteiten moeilijk is om bij elkaar te komen, zoals wij het
van U vragen. Maar wij zijn er van overtuigd dat deze communiteiten de
momenten van gebed zullen beleven verenigd met heel onze missionaire
familie.
Wij bedanken nu reeds al diegenen die deel zullen nemen aan het voorbereiden
van deze recollecties. Moge deze tijd van gebed, die wij samen gaan beleven,
ons nog meer verenigen in dienst van eenzelfde Missie.
Ondertekend door:
Piluca Benevente, Algemene Overste van de Witte Zusters
Gérard Chabanon, Algemene Overste van de Witte Paters.
Assistenten:
Zusters Hélène Mbuyamba;
Paters Raphaël Deillon ; Jim Greene ; Richard Baawobr ;
EVALUATIE MISSIONAIR PROJECT DEN HAAG
Zoals elk serieus project zo
wordt ons missionaire project, dat sinds 1994 in Den Haag opgezet is,
regelmatig geëvalueerd. Tijdens de Provinciale Raad van 14 december 2006
presenteerde Geert Groenewegen een rapport dat uitgebreid werd besproken.
Voor het volledige rapport zie onze website: www.
lavigerie.org.
Hierbij enkele punten uit de notulen :
- De mensen die actief zijn in het project
hebben het grootste deel van hun leven in Afrika doorgebracht. Vanuit een
missionaire optiek kunnen zij anderen inspireren.
- De noden en mogelijkheden die opkomen uit de
samenleving zijn onze uitgangspunten. Wij vermijden ons te laten
beïnvloeden door bestaande structuren.
- Onafhankelijk van de bestaande structuren
begonnen, stonden we open voor samenwerking om zo tot een grotere eenheid
te komen en een gemeenschap van gemeenschappen te vormen.
- Het is belangrijk zo snel mogelijk plaatselijk
verantwoordelijken te
vinden en aan hen de
verantwoordelijkheid van het project over te dragen. We moeten ons niet
aan dIe verantwoordelijkheid vastklampen.
- Samenwerking met andere missionaire groepen:
de verschillende charisma’s en eigenheden werken verrijkend. In Den Haag
zijn wij nu: 4 Witte Paters, 4 Paters S.V.D. en
3 Zusters Missionarissen van de H, Geest.
- Het is nuttig netwerken op te bouwen met
andere instanties en de media. Regelmatige informatie geven over onze
activiteiten is ook nuttig.
- Een langdurige persoonlijke aanwezigheid doet
geleidelijk aan een onderling persoonlijk vertrouwen groeien. Té vaak degenen die aan het missionaire project werken
vervangen is fnuikend.
- Basisvereiste: leven onder de mensen binnen
het werkgebied.
Uitgaande van deze punten
kan ons project model staan voor andere soortgelijke projecten in Europa en
misschien zelfs in Afrika waar we geconfronteerd worden met dezelfde
vluchtelingen en migrantenproblemen.
WAT
BEWEEGT JOU EIGENLIJK?
Op onze leeftijd hebben we
allemaal een heel stuk geschiedenis achter ons, met vele stappen en etappes. Tijdens je retraites en andere perioden van bezinning heb je daar
bij stilgestaan, en gekeken wat jou daarbij bewoog. Gewoonlijk is dat
voor anderen niet zichtbaar; die zien vaak alléén de buitenkant.
Die buitenkant is al boeiend,
maar de binnenkant maakt het nog boeiender, en kan ook anderen inspireren. Dat is het kostbare erfgoed van de Nederlandse provincie, en dat
zouden we graag bewaren in het secretariaat. Wat bewoog en beweegt je
eigenlijk? Daar kun je een heel verhaal van maken; je kunt het ook beperken tot
de voor jou voornaamste periodes.
Ik heb het bij voorbeeld zo
gedaan:
Januari 1980: opstarten en opzetten van roepingen animatie
voor onze Sociëteit in Tanzania en Kenia. o.a.
Roepingen Club in elke middelbare school die ik bezocht, en ik bezocht er
velen. Die clubs lopen nu nog.
1986: opstarten en opzetten van
een “Mission Awareness Committee” voor heel Tanzania. Aanvankelijk via de vele
missionaire groeperingen. Nu in samenwerking met de Bisschoppen Conferentie (TEC).
1991-1996: Taalcentrum Kipalapala. Bij aankomst voerde ik de computer in. De
grammatica voor de verschillende cursussen heb ik herzien en op de computer
gezet. Elke dag gaf ik een periode grammatica en een periode “Tanzanian Way of Life”
(cultuur, geschiedenis, levenscyclus, ...)
Dat alles heb ik met veel plezier
gedaan. En ik kijk er met voldoening op terug. In deze jaren, in mijn hele
leven in feite, ontmoette ik regelmatig de juiste mensen die mij verder
hielpen. Zij waren voor mij Jezus in zijn werkkleding. Samen met hem wil ik de
kwaliteit van leven verhogen om mij heen Joh.
10, 10.
Wij houden het confidentieel.
Mochten we het of een stuk ervan willen publiceren, dan zullen wij het je eerst
uitdrukkelijk vragen. Namens het secretariaat bij voorbaat hartelijk dank.
Marien
van den Eijnden.
UIT DE PROVINCIALE RAADSVERGADERING
Hugo Hinfelaar is een boekje aan het samenstellen over het
Missionair Project in Den Haag.
Hij zal het, of wanneer het nog niet klaar is, het concept ervan, presenteren
op de Provincie dag aan de aanwezigen.
Harrie van de Riet gaf een heel interessant rapport over Jongeren & Missie. Er is een nieuwe
opzet en leiding. Men beoogt een duidelijker missionaire identiteit, meer
gericht op groepen dan op individuen. Naar zijn oordeel zijn zij veel beter
bezig dan voorheen, en is de kwaliteit van de jongeren beter. J & M doen
iets wat wij, Missie-Sociëteiten of Congregaties niet meer kunnen: jongeren
missionair vormen.
J & M organiseert ook reizen en (werk-)stages in derde wereld landen,
waar veel gebruik van gemaakt wordt. Enthousiast komen jongeren er van terug,
en gaan met die ervaring veelal iets doen in hun eigen leven en in hun
omgeving. De raad besloot J & M te blijven steunen, en dat Harrie onze
vertegenwoordiger blijft bij Jongeren en Missie.
Het Afrika Steun Fonds heeft in
2006 naast de stipendia ook nog € 60.000,- bijgedragen. Er werden door het Fonds 12.766
folders verzonden, waarbij ook nog een aantal privé. De laatste 4 tot 5 jaar
nemen de reacties enige procenten af, maar het gemiddelde van de giften stijgt
evenals het totale resultaat. Eenmaal per jaar komt deze boodschap op ongeveer
13.000 plaatsen, verstrekt informatie en bewerkt missie animatie.
MEDEDELING VAN DE REDACTIE
Moderne communicatiemiddelen
worden steeds belangrijker en door veel mensen worden ze gebruikt als nieuwsbron
om snel geïnformeerd te worden over wat er in de wereld gebeurt. Kranten en
tijdschriften gebruiken deze moderne manier van berichtgeving. Ook DE SCHAKEL
zou van deze werkwijze gebruik kunnen maken.
Indien er onder onze lezers
personen zijn die gaarne ons tweemaandelijks blad op deze eigentijdse wijze
i.c. per e-mail zouden willen ontvangen, dan kunnen ze hiervan een berichtje
sturen aan het provinciale secretariaat met vermelding van hun persoonlijk
e-mail adres. Het e-mail adres van het secretariaat is: provsecr@planet.nl
N.B. De
Schakel en de Contactbrief zijn ook te lezen op de website van de Witte Paters
in Nederland: www.lavigerie.org Deze wordt “on line” gezet na het versturen
van de boekjes.
HULP GEVRAAGD!
Voor de website
“Lavigerie”
van de Missionarissen van Afrika
In oktober 2001 hebben de Witte
Zusters en de Witte Paters van België en Nederland een gezamenlijke website
geopend. Hier was een degelijke voorbereiding aan vooraf gegaan, daar we maar
één Witte Pater hadden die met internet vertrouwd was. Het is ons echter gelukt
met elkaar een goed resultaat te bereiken, ondanks de moeilijke stappen die
ondernomen moesten worden om goede teksten, foto’s en aangepaste programma’s te
vinden, die gebruikt moesten worden om de bestanden op het web te zetten. We
zijn geen professionals, maar de spreuk “al doende leert men” is ook hier van
toepassing!
Na ruim 5 jaar is het resultaat
bevredigend; en kunnen we zeggen dat de “site”
www.lavigerie.org
meer dan 7000
maal per maand geopend wordt. Een Belgische confrater is de webmaster voor de
gehele “site”, en is belast met de Waalse en Vlaamse webpagina’s; een
Nederlandse confrater is de webmaster voor het Nederlandse gebeuren, en kan
onafhankelijk werken, in samenwerking echter met een redactieraad.
Het grote probleem is nu onze
site “up-to-date” te houden, met een regelmatige aanlevering van teksten,
vertalingen, foto’s, die met een zekere “knowhow” op
het internet gezet moeten worden. Één enkele confrater is voor dit werk niet
meer voldoende, daar de werkdruk voor hem té groot
wordt. Confraters die helpen met het vertalen van Engels of Frans naar het
Nederlands, zetten zich ook in. Maar - gezien onze leeftijd – wordt het
allemaal niet gemakkelijker.
Wij willen een beroep doen op
familie, vrienden, kennissen of bekenden, die met webdesign en met “html”-structuren vertrouwd zijn, en misschien zelf wel een
web blog of website verzorgen - om zich af te vragen of dit werk voor hem/haar een
nuttige missionaire invulling kan zijn.
Neem dan contact met ons op: lavigerie-web@hetnet.nl of: 0162 31 38 45
CONFRATERS
SCHRIJVEN
Harrie van de Ven (73) schrijft uit Badiya, Congo
Een nieuwe president is gekozen
door het volk. Veel mensen denken dat alles nu gaat veranderen. Wij maken hen
bewust van hun verantwoordelijkheid, en dat de verandering moet beginnen bij
ieder van ons: in ons hart, ons huis, onze familie, ons dorp, op ons werk, in
onze leefgemeenschap.
Na 2 maanden terug hier maakte
ik een ongelukkige val en brak een arm. Vier dagen later een gemaskerde overval
en gewapende diefstal. Ik ben ter plaatse moeten blijven, maar heb kunnen
deelnemen aan: vormingsdagen over rechtvaardigheid en vrede, ontwikkeling, gezondheid,
en onderwijs. We organiseerden ook vormingsdagen voor verantwoordelijken van
pastoraat, eredienst, financiën, koorzangers, en misdienaars.
De meeste gebouwen zijn weer
onder dak, ook een gedeelte van het vormingscentrum, de schoolgebouwen, en het
gezondheidscentrum. Er is een nieuw dak op de kerk en het dagverblijf van een
belangrijke buitenpost.
De politieke toestand verbetert.
De meeste krijgsheren hebben beloofd te ontwapenen. De oorlog is voorbij. Nog
wel enkele schermutselingen tussen milities die hun wapens nog niet hebben
ingeleverd en het nationale leger, heel talrijk aanwezig in onze streek.
Gewapende overvallen
verminderen, maar blijven actueel, als ook de uitbuiting van de bevolking door
het nationale leger dat geen echt salaris krijgt en moet overleven ...
We hebben weer hoop op een
vredevolle toekomst, waarin iedereen zonder angst aan een beetje meer welvaart
en welzijn kan werken.
Dank aan iedereen voor medeleven
en steun. Gods zegen en vriendelijke groeten van uit een vernieuwd
CONGO.
Kees
Koning (73) schrijft uit Nyegezi, Tanzania
Met mij gaat het goed in mijn
nieuwe standplaats en wel in Nyegezi bij Mwanza aan
het Victoria meer. Het is hier geen parochie, maar een soort doorgangshuis.
Veel confraters en gasten komen hier aan om naar Dar es Salaam te reizen, of
daarvan terug te komen. Ook komen er velen uit hun parochies om in Mwanza inkopen te doen, of om hun auto een goede beurt te
laten geven in de garage.
In de
paar weken dat ik hier nu ben heb ik al verschillende confraters ontmoet die ik
in jaren niet gezien had; een zelfs méér dan 18 jaar en dan is het een goed
weerzien.
Mijn werk is ongeveer hetzelfde
als in Nzovwe, alleen hoef ik hier geen groentetuin
en geen klein vee meer te houden zoals kalkoenen en konijnen. Want hier in Mwanza is van alles te koop.
Over mijn reis van Nzovwe naar Mwanza, 1.775 Km, heb
ik 6 dagen gedaan. Onderweg heb ik veel vrienden en kennissen ontmoet. De wegen
waren niet zo mooi, dus rustig aan! Na 8 jaar Nzovwe
is het toch wel moeilijk om er hier in te komen en alles te weten, vooral in de
stad Mwanza.
Kerst en Nieuwjaar gedachte:
“De menslievendheid van God is in de wereld verschenen”, Titus 3,4
Niet alleen vrede wensen, maar vrede zijn voor
elkaar.
Niet alleen zegen wensen, maar zegen zijn voor
elkaar.
Niet alleen alle goeds wensen, maar alle goeds zijn voor elkaar.
Dat bedoelen we toch voor 2007 !!
Willem
Kerkhof (63) schrijft uit Namitete, Malawi
Dit jaar ben ik naast mijn werk
in het ziekenhuis nogal bezig geweest met het Dickson Project, waar we proberen mensen te helpen om aan de greep van de
armoede te ontkomen. Vorig jaar hebben we het dorp Dickson geholpen met voedsel en
kunstmest. Dat bleek goed gewerkt te hebben Daarom hebben we nu het project
uitgebreid naar 5 andere dorpen. Daar hebben we alle families voorzien van 4
zakken maïs, zodat ze niet elders naar werk hoeven te zoeken, maar hun eigen
akkers kunnen bewerken. Ook hebben we iedere familie voorzien van 5 zakken
kunstmest. Als de regen nu ook meewerkt, hebben we een goede kans dat ze een
behoorlijke oogst zullen hebben.
Daarnaast zijn
we ook bezig een basisschool te bouwen, net buiten het dorp Dickson,
zodat de kinderen uit de omliggende dorpen op tijd aan hun opleiding kunnen
beginnen, en niet hoeven te wachten tot ze 10 – 12 jaar zijn omdat de afstand
te voet vroeger te groot voor hen was.
We hopen dit jaar 2 klaslokalen
af te maken en 2 onderwijzer huizen. Dat kost ons ongeveer
€ 18.000,-.
De bedoeling is om uiteindelijk een volledige lagere school te bouwen: 8
klaslokalen en 8 onderwijzershuizen. Géén
ontwikkeling zonder onderwijs, en daarom lijkt me deze school erg belangrijk in
het totale Dickson Project.
Het hele ziekenhuis in Namitete is de laatste 3 jaar vernieuwd en aan gepast. Op
het moment zijn we bezig met de bouw van de kinderafdeling. Daarvoor heeft het
“Thuisfront” wel heel erg hard haar best gedaan om te helpen. Men heeft €
43.000,- bij elkaar gebracht om bedjes, nachtkastjes,
en andere spullen voor deze afdeling aan te schaffen.
Wij van het St. Gabriel
Ziekenhuis zijn iedereen die daaraan heeft meegewerkt heel erg dankbaar.
Mijn hele werk, als pastor in
het ziekenhuis, of bezig zijn met het Dickson
Project, of helpend in de parochie voor weekenddiensten, zie ik steeds in het
licht van de menswording van Jezus. God is ons mens-zijn komen delen, maar
altijd met de bedoeling om ons bestaan te “vergoddelijken”, uit de ellende te
halen. Hij genas zieken, vocht tegen onrecht en onderdrukking, en gaf iedereen
zijn waardigheid terug. Dit is een missie, zending, die nog steeds vraagt om voortzetting,
ieder op zijn eigen plaats.
Piet Verkleij (69) schrijft uit Kitwe, Zambia
Ergens in januari ga ik verhuizen naar de naburige stad Ndola, waar ik ga werken in het grote ziekenhuis. Mijn emailadres blijft voorlopig hetzelfde: mafrkitwe@zamtel.zm
In Ndola
vind ik 3 collega’s, die in verschillende parochies werken.
Onlangs hadden we de
verkiezingen, die gewonnen werden door de zittende partij. Zonder verdere
moeilijkheden in het land. We zijn een rustig land. En mogelijk gaat de
economie ook wat vooruit, want de koperprijs is heel goed op het moment, en er
worden nieuwe kopermijnen geopend.
Dit jaar kwam de bisschop twee
keer voor Vormsel in beide parochies. Door uw mooie bijdragen, waarvoor
hartelijk dank, hebben we golf platen daken op 2 parochiezalen gezet. Langzaam
maar zeker worden de gebouwtjes afgewerkt. Daar moeten de parochies zelf voor
bijdragen, en ik verdubbel hun bedrag. Ik heb ook weer een aantal jongelui
geholpen die voor onderwijzer enz. studeren, en zo’n
350 jongelui met schoolgeld. Voor één jaar betalen ze ongeveer € 50,-. Dat is heel wat voor weeskinderen. Er is toch wel veel armoede
hier. En investeren in onderwijs kan geen kwaad. Zij krijgen geen geld in
handen; ik schrijf cheques voor de diverse scholen. Op die manierben
je zeker dat het geld op zijn plaats komt.
Ondertussen wordt er ook gewerkt
aan een katholieke Universiteit hier in de koperstreek (Copper
belt). Een collega van mij is erbij betrokken. Men hoopt in januari te beginnen
met een aantal studenten die voorlopig worden ondergebracht
bij particulieren.
Men is hier gek op uniformen. De
universiteiten worden nagebootst. Iedereen loopt met een toga en baret. Zelfs
toen we vorige week de uitreiking hadden van de diploma’s van onze vakschool Tyfotap kwamen er toga’s aan te pas. Die hadden ze dan
ergens gehuurd. Maar gevolg was wel, dat sommigen niet kwamen voor de
uitreiking van hun diploma omdat ze dat huurgeld niet konden betalen!! Ik denk dat we daar volgend jaar een stokje voor gaan
steken. Geen toga’s !!!
Vorige week ben ik voor het
eerst bij de charismatische groep geweest. Dat is ’s morgens van 5 tot 6. Op
het einde waren er ongeveer 30 deelnemers. Er wordt bij het leven gebeden en
gezongen. Het is wel niet mijn stijl, maar het trekt de mensen. Met hun
problemen. Men kan er zich uiten en ondervindt meeleven van anderen. Het idee
is van de Pinkstergemeenten, maar het bestond natuurlijk al in de Bijbel.
Martien
van de Ven (73) uit Nyegezi, Tanzania
Ik werk op het Bujora Cultural Centre,
en houd me vooral bezig met de taal en cultuur van de Sukuma-stam
die leeft ten zuiden van het Victoria Meer, met wie ik meer dan veertig jaar
geleefd en gewerkt heb. Ik ben er aan het proberen boeken, manuscripten,
artikelen, enz. te archiveren om ze te bewaren voor de toekomst en te voorkomen
dat ze ”kwijt raken”. Via digitale camera wil ik een en ander op CD zetten.
Studenten en anderen die deze documenten willen raadplegen kunnen dit dan doen
via een monitor. Ik heb daarom een bezoek gebracht aan het Katholiek
Documentatie Centrum op de universiteit van Nijmegen waar ik dankbaar kennis
heb mogen nemen van de methode die zij gebruiken voor
hun archivering.
In Tanzania hebben we het
afgelopen jaar onze vijfjaarlijkse verkiezingen gehad voor President en
volksvertegenwoordiging. De regerende partij CCM heeft met meer dan 85 % van de
stemmen gewonnen. Ook daar nieuwe plannen, nieuwe voorstellen. Maar het is vaak de gebrekkige infrastructuur (investeringen in
personeel en materiaal, vereiste kennis, wegen) en ook de nadelige onder-handelingspositie van ontwikkelingslanden in de
internationale handel, vanwege kartelvorming en subsidies in de rijke landen
van Europa en Amerika, die de uitvoering bemoeilijken en vaak onmogelijk maken.
Riny van
Broekhoven (68) schrijft uit Nairobi, Kenia
“Ik zit hier aan de Ngong Weg. Veel van mijn tijd gaat op in boodschappen doen
en rekeningen betalen. Ik ben hier de econoom van een doorgangshuis en doe
allerlei klusjes. Ook mensen halen van en brengen naar het vliegveld. Dat is
maar 25 km. geloof ik, maar vanwege de drukte op de weg kan het
veel tijd in beslag nemen.
In ons gemeenschapshuis bevindt
zich een dokter; hij organiseert studiedagen en ontmoetingen die hij heeft met
mensen uit Khartoem en hier in Nairobi. Een ander werkt in de oecumene; een
ander preekt retraites met persoonlijke begeleiding, meestal voor leken. Weer
een ander geeft colleges over cultuur en inculturatie in de kerk. Zo dragen we
allen bij aan de opbouw van de Kerk en het sociale leven.
Ik heb ook mijn vroegere
parochie hier bezocht. Lekenleiders en Bisdom priesters doen veel om mensen de
Bijbel bij te brengen en sociaal met hen verbonden te blijven. Op een zondag
ben ik naar een kerk in de krottenwijk gegaan. Op een andere zondag naar een
tehuis voor 90 HIV besmette kinderen die door hun ouders te vondeling waren
gelegd. Ze nemen retro virale medicijnen en zijn springlevend nu; ze gaan naar
school, eten en spelen net als ieder ander. De sociale werker had voorgesteld
om ze hun thuis te laten vinden en in een normaal familie verband, een gezin,
opgenomen te worden. Dat is goed aangeslagen, en zo zijn er voor de kerst 30
naar huis geweest.”
N.B. Eind
januari stuurde Riny ons ook nog een bericht en
verhaalt over de opvang van vluchtelingen in Nairobi vanwege de oorlog tussen
Ethiopië en Somalië.
Het “World Social
Forum” wordt een dezer dagen gesloten. Met de kreet: “another
world is possible” werden er
acties gehouden. Mr Kaunda was een van de sprekers.
AANKONDIGING
PROVINCIEDAG
Op 2 mei 2007 hebben wij de Provinciedag
te Dongen.
We beginnen om 10 uur met koffie;
en de sluiting is rond 16 uur.
Onderwerp zal zijn het Missionaire Project in De Haagse
Schilderswijk. Het geheel staat onder leiding van de communiteit van Den
Haag.
Iedereen is welkom en wilt u uw
komst aanmelden door het secretariaat te Dongen op de hoogte te stellen per
telefoon of e-mail. En noteert u de datum ook alvast in uw agenda.
CONFRATERS OP VERLOF:
Toon van Kessel
kwam van 7
tot 28 januari naar huis omdat zijn bejaarde moeder zeer zwak was. Bidden we
voor haar gezondheid.
Ferdinand van Campen kwam op 19
januari voor goed uit Brazilië en bereidt zich voor op zijn toekomstig werk in
Ghana. Hij zal echter eerst deelnemen aan de sessie in Jerusalem.
Ferdinand kreeg een nieuwe benoeming om te gaan werken voor ons seminarie
in Ghana te Ejisu, niet ver van Kumasi.
Het werk gelijkt op dat in Pinhais en het zal
vooral een coachen zijn van jonge mannen. En hen te helpen om uit te groeien
tot Missionaris van Afrika. De kandidaten komen uit Ghana, Nigeria en Burundi.
Tussen 1987 en 1989 was Ferdinand al in Ghana voor zijn stage in Funsi, Noord Ghana. Vanwege eerder werk kent Ferdinand al
de Portugese taal, maar nu zal naast Engels, ook Ashanti
van belang zijn.
Zijn nieuwe adres zal zijn:
Formation House Missionaries of
P.O. Box EJ 216,
ferdinandvc@yahoo.co.uk
OVERLEDENEN:
8
december 2006 Dhr.
Jan Reiniers, zwager van pater Piet Hooijschuur.
16
december 2006 Mevr.
Catharina Mulders-Andriessen, schoonzus van pater
Harrie Mulders.
15
januari 2007 Mevr.
Rie Meijer-van der Elst,
echtgenote van de heer Theo Meijer
voorzitter van de Vereniging
Oudstudenten
van de Witte Paters.
21 januari 2007 Piet van Son, zwager van Ad
van Pinxten.
22
januari 2007 Mevr. Greetje Ronde-Bröring, echtgenote van oud-confrater
26 januari 2007
Michiel Lingier, oud- confrater uit België, die
vele jaren in het bisdom van
Breda
heeft gewerkt.
Mogen zij met de Heer tot nieuw leven
verrijzen.
ONZE ZIEKEN:
Jo van de Ven, werd ziek na zijn 40 jarig jubileum en mocht na een
kort verblijf in het ziekenhuis wegens longklachten, terug naar Oeganda.
Jan Somers kwam naar huis voor medisch onderzoek maar mocht spoedig
weer terug naar Afrika.
Kees van der Meyden ligt al vele weken in het ziekenhuis in Den Bosch. Hij
is nu aan de beterende hand.
Willy Burm kon op 29
januari en na herstel van een ziekte weer vertrekken naar Burkina Faso.
Jan Bruijns verbleef bijna 7 weken in het ziekenhuis van Breda en
kwam terug, nu bij de Broeders van Glorieux op 31 januari.
Ton Mettrop was twee maal in het ziekenhuis te Geldrop wegens
hartklachten.
REGIOBIJEENKOMSTEN:
(even noteren)
9 maart Regio Dongen
15 maart Regio Kempenland en Sterksel
16 maart Regio Den Haag
27 maart Regio Heythuysen
29 maart Regio Den Bosch
13 maart Provinciale Raad
vergadering
JUBILARISSEN 2007
VAN DE MISSIONARIS EED: 2007.
65 JAAR: Frans
Roeloffzen 29
mei
60 JAAR: Nico
de Bekker 22
mei
Bob Geertman
22 mei
Harrie Hamers 8 sept.
50 JAAR: Hugo Hinfelaar 2 juli
Bart van Laarhoven 2 juli
Hans Peters 2 juli
Jos Planken 2 juli
Herman Schuur 2 juli
Jan van Haandel 26 juni
Jan Rademaker 6 juli
Willy Schaar 1 aug.
40 JAAR: Toon van Kessel 16 juni
VAN DE PRIESTERWIJDING: 2007.
60 JAAR:
50 JAAR: Cor van de Brand 21 april
Hans Remhs 21 april
Sjef Donders 16 mei
40 JAAR:
Piet van Heijst 1 juli
Antoon Oostveen 1 juli
Enkele VERBETERINGEN
voor het nieuwe
adres-boekje 2007.
Cees Akkermans swahilischool… vervalt
Riny van
Broekhoven lwanga@jumbo.co.ke
Ferdinand van Campen ferdinandvc@yahoo.co.uk
Gerard Hoppenreijs
vervalt in
Tanzania
Karel Lucas k.lucas@leudalonline.net
Jan Rademaker janrademafr@yahoo.fr
Wim Wouters wwouters1962@kpnplanet.nl
Website van de provincie www.lavigerie.org
Website van de sociëteit www.mafroma.org
Telefoon voor Gerard Derksen 06
22 81 65 56
Telefoon Jan Mol, privé. 0162-
383135
Heeft u de gecorrigeerde pagina 3 met enkele verbeterde telefoonnummers van
confraters in Heythuysen goed ingeplakt?
