CONTACTBRIEF

                                   Beste medebroeders,

Een krantenberichtje: De verlichting en het dennengroen in de winkelstraten van Londen mag geen kerstversiering meer genoemd worden, maar "winterversiering". Kerstversiering is een woord dat  andersgelovigen en niet-gelovigen discrimineert !!! Hoe komen ze erop: “Christmas” zonder “Christ”. Volgend jaar heet het feest waarschijnlijk “Midwinter festival”.

Maar je wordt natuurlijk nog steeds aangemoedigd om de boom  elk jaar met nieuwe kerstballen op te tuigen in de modekleur van dat jaar. En de kerstman zal wel niet vervangen worden. Want de kerst- of wintermarkt moet wel doordraaien..In eigen land verschuiven meer en meer mensen de pakjesavond naar kerstmis. Ofschoon…..De kerststalletjes hebben nog wel aftrek; vooral die uit Latijns Amerika. Ook mode. En toch ook wel lief: dat oude verhaal: dat kindje, de engeltjes en de “herdertjes lagen bij nachte”.

 Lief ? Dat oude verhaal gaat echter niet allereerst  over huiselijke gezelligheid. Eigenlijk meer over mensen onderweg. Er moet belasting geheven worden en dus moeten mensen worden geteld. Mensen zonder onderkomen die hun heil zoeken in schuren en grotten. Vreem-delingen. Armoedzaaiers waar weinig aan te verdienen valt. Onverschillige overheden en afwijzende hoteliers. Toch het wonder van  de geboorte  van een kind als een belofte van nieuw leven. En van vrede onder mensen van goede wil. (Luc. 2,1-14). Maar onmiddellijk daarna de donkere dreiging van een  heerser die voor geen kindermoord terug deinst. Machtswellust leidt tot geweld.(Mt. 2,1-12)  Een mooie legende ? Meer een herkenbaar verhaal in onze wereld vol armoede en oorlog, vol vluchtelingen en onwelkome illegalen. Het kerstkind één met “de minste der zijnen”.(Mt. 25,40):  Mens geworden zoals wij.

Het verhaal van kerstmis gaat allereerst over  het geheim van de menswording. Je kunt er over mediteren en dan beginnen met de oorsprong uit God van dat mensenkind. Johannes zegt:”Het woord is vlees geworden”. Of in de nieuwe bijbel vertaling:’Het Woord is mens geworden en heeft onder ons gewoond” (Joh.1, 14). Lucas vertelt over het kind dat in de moederschoot al vervuld werd door God’s Geest.(Luc.1, 34-35).

Het evangelie van Marcus vertelt eigenlijk het-zelfde: Dat begint met de doop van Jezus, de timmerman van Lazaret: Hoe de hemel open ging en God’s Geest op Hem neerdaalde. God vervulde de ziel van Jezus met zijn eigen Geest: Zijn Geest van goedheid en mededogen. Zijn Geest van vreugde om de schepping. Een Geest van waarachtigheid en helder inzicht. De Geest van rechtvaardigheid en vrede. Heel zijn manier van zien, heel zijn droom voor onze samenleving, heel zijn mentaliteit stortte Hij uit in Jezus’hart.

Heel zijn innerlijk leven (als je dat van God kunt zeggen) deelde Hij met die kleine Jood in de Jordaan. En toen keek God als het ware op hem neer en zei: ”Nu lijk je in alles op mij: je denkt zoals ik. Je wil wat ik wil. Je deelt mijn Geest, mijn leven: Nu ben je waarachtig mijn zoon : Ik houd van je. In jou vind ik vreugde.” (Mc.1,9-11). God met ons in Jezus: In dat kind in Maria’s schoot. In die man van Nazaret.

 Menswording.  Heel Jezus levenswijze, al zijn woorden , heel zijn omgang met mensen weerspiegeling van  wat er leeft in God. In zijn menselijkheid het Woord van God, Gods heilige Geest.. En zo kon Jezus zeggen:  “Wie mij ziet, ziet de vader”. (Joh.14,7-9. 17,6.)

Of je begint van onderop: Zoals Paulus, die  aan de  Christenen van  Rome schrijft over zijn “evangelie over Gods zoon: een mens voort-gekomen uit het geslacht van David “. Wat een gave mens was Hij :  In zijn hartelijke omgang met de mensen. In zijn omgang met God. Geregeld trok Hij zich terug in de  nacht, of  in de eenzaamheid van de heuvels. Als het dan helemaal stil was rondom en in Hem, dan heeft Hij blijkbaar ervaren hoe God met heel zijn aandacht op Hem gericht stond. En Hem liet voelen: ”Je bent mijn Zoon. Ik houd van je’. (Luc. 3,21-22. 9,35.) En dan kwam als vanzelf als antwoord in Jezus  omhoog: ”Als ik Uw zoon ben dan bent U “Abba” = mijn geliefde Vader” (Luc.10,21-22. 11,1. Gal.4,6)

Vanuit die ervaring trok Hij dan weer naar de mensen toe: Vol erbarmen en liefde. Zonder veroordeling maar bemoedigend. Uitdagend tegen onrecht en machtsmisbruik. Krachtig opkomend voor armen en zieken, voor zondaars en verloren mensen. Helend en troostend. En met woorden over zijn Vader die Hij in gebed leerde kennen. Kijk naar Jezus: zo is God.

Nooit meer één van ons dan toen Hij  ons mensenlot deelde tot in het lijden en de dood toe. Tot in het gevoel toe dat ook ons soms overvalt: Dat we door God in de steek gelaten worden (Mc.15,34). Mens geworden zoals wij. Tot in de dood toe. “Maar” zegt Paulus, juist “toen werd Hij aangewezen  als Zoon van God door de verrijzenis uit de doden”(Rom.1,4) . En “Als mens verschenen heeft Hij zich vernederd en werd gehoorzaam tot in de dood: de dood aan het kruis. Maar daarom heeft God Hem hoog verheven en Hem de naam gegeven die elke naam te boven gaat…”(Fil. 2,8-9).  Menswording: een mens in wie we iets van God zien. (Joh.1,18; 8,19. 12,45. 14,9; 17,6; Col.1,15). In Hem: een God die ons trouw blijft tot in de dood toe. En leven schenkt. (Joh.14,9.)

Alles wat ik hier zo bij elkaar sprokkel zijn maar mensenwoorden. Benaderingen. Maar ook de woorden uit de Schrift geven  aan dat we in Jezus toch iets van God’s geheim op het spoor kunnen komen. Er wordt vaak beweerd dat we niets van God kunnen weten. Hij is immers ongrijpbaar, onvatbaar, onkenbaar. Veel mensen zeggen dan ook: “O, Ik geloof wel in IETS. Een oerkracht of zo”. Dat is zo wijd verbreid dat er boeken geschreven worden over “Ietsisme“: Ze geloven niet in een persoonlijke God tegen we je U kunt zeggen. Maar in  IETS.  Er zijn ook zoekende mensen die zich “solo religieus” noemen: Vaag gelovig  op hun eentje. Jezus komt in hun beleving nauwelijks of niet  voor. Maar voor ons Christenen geldt dat God in Jezus, in Hem, in mensengestalte dus, onder ons is gekomen op Kerstmis. Dat we toch wel iets van Hem weten. Want in de aantrekkelijke, gave persoon van Jezus heeft Hij zich laten kennen. Is Zijn Woord  Mens geworden.

Maar wat betekent dat voor ons ? Wat betekent Kerstmis voor ons ?

Wat aan Jezus gebeurde op uiterst gave manier gebeurt ook aan ons. Jezus hield Gods Geest niet voor zichzelf alleen. Hij gaf ons diezelfde Geest. Hij riep ons op om ons ook voor die Geest open te stellen. Net zoals Hij. In navolging van Hem. Door in zijn Geest te leven:  In de Geest van het evangelie. Dan worden we “aan Hem gelijkvormig” (Rom.8,29). Dan worden we zoals Hij:  Mens met hart voor anderen. Mens die zich inzet  voor medemensen. Rechtvaardige en eerlijke mensen. Vredestichters. Mensen die kunnen vergeven.  Biddende mensen  die tot God ook “Onze Vader” zeggen: zonen en dochters van God ( Rom. 8,14);  zoals Jezus.

Doe als Jezus: wordt volop  mens:  Medemens. Mensenkinderen van God.

U zult wel zeggen: “Nou nou...!!! “  Er zat inderdaad geen “mooi kerstverhaaltje” in mijn koker. Of het wou er niet uit. Maar in ieder geval: Allemaal een zalig kerstfeest toegewenst. Ook namens alle bewoners van onze gemeenschap in Dongen, van Dick Schopman en onze medewerk(st)ers.

Onze Overledenen:

Laus Doedens.  Een lange lijdens-weg. Hij werd er met liefde verzorgd door het personeel en trouw bezocht door familie, medebroeders en verplegend personeel van St. Charles. We zijn daar heel dankbaar voor. Lees verder:

Carel Coenraad Swennen is op 27 oktober in Heythuysen gestorvenWe zijn heel dankbaar voor de toegewijde zorg en het respect waarmee Carel in Heythuysen verzorgd en verpleegd werd. Wij verliezen een goede, attente broer en oom en een bekwame, hartelijke medebroeder. Lees verder:

Andere  overledenen:

26 mei 05        Zr Auxiline  Schoemaker, zus van overleden pater Wolter Schoemaker.

16 06 05                 Dora van Asten-Kanters, schoonzus van pater Frits van Asten en van overleden broeder Piet van Asten.

16 07 05          Toon van Broekhoven, 91 jaar. Vader van Rini van Broekhoven.

16 09 05         Mieps Reusing-Senden, uit Esch, vriend van de sociëteit.
                        Zij is op ons kerkhof in Heythuysen begraven.

04 10 05          Mio Visser- de Vos, zus van overleden pater Toon de Vos.

12 10 05          Jan Wijffels, broer van Tom Wijffels.

06 11 05          Henriëtte van de Ven, zus van Jo van de Ven, Oeganda.

25 10 05          A.G. Brekelmans, zwager van Bart van Laarhoven.

12  11 05         Anthonius Pennings, broer van Frits Pennings.

18 11 05                Zuster Teresa Thomasse, zus van overleden pater Sjef Thomasse.

23 11 05                Ben de Boer, broer van broeder Willy de Boer.

            Mogen zij allen in vrede rusten.

Confraters op verlof:

Over Piet de Bekker werd in de vorige Schakel  bericht dat hij na een ernstig hartinfarct naar Nederland kwam. Hij is nog geregeld onder controle. Maar na een periode van grote vermoeidheid maakt hij het nu toch een stuk beter. Hij kan zonder problemen weer aan de wandel. En is op de fiets een paar keer naar Sterksel gegaan.  Hij is weer vol goede moed.

Toon van Kessel moest na zijn  operatie  (zie vorige Schakel) weer leren lopen: eerst op twee krukken. Toen met één. En ook hij stapte weer op de  fiets.  Dat ging zelfs beter dan lopen. Hij vond dat hij in Zambia wel verder kon oefenen. En is dus weer naar Zambia vertrokken op 11 november om zijn werk als econoom van het bisdom Chipata weer op zich te nemen. Al die tijd  was hij thuis bij zijn Moeder. Voor haar had het revalidatie proces wel wat langer mogen duren. Maar ze liet hem toch maar gaan met haar zegen.

Hugo Hinfelaar is - na onderzoek in de bibliotheek van de MIL in Londen- op 19 november naar Rome vertrokken om daar in de archieven te duiken. Hij wil een boekje schrijven over Bisschop van Sambeek. Zoals u weet is hij verbonden met het nieuwe centrum voor dialoog en ontmoeting in Lusaka,  waar ook de rijke Afrika/ Zambia bibliotheek is ondergebracht. Hugo denkt 9 januari a.s. te vertrekken.

Kees Maas had zijn thuis in Dongen gedurende zijn vacantie-periode. Maar hij  was ook in Frankrijk en in België om confraters te bezoeken. De vrijlating van confrater Guy Theunis uit hechtenis in Rwanda doet hem en ons allen verheugd zijn.

Kees houdt zich in Rwanda bezig met  catechese en kursussen over verzoening  voor jonge mensen. Met een opgewekt hart is hij weer naar Rwanda vertrokken op 12 december.

Ferdinand van Campen  is op 29 november aangekomen uit Brazilië voor zijn verlof.

Cor de Visser kwam op 2 december even terug uit India om weer een verblijfsvergunning voor daar aan te vragen. Zo gaat dat.

Aan allen een goed verblijf hier gewenst!

Uit het werkveld.

Piet van de Pas is terug in Tanzania. Als gastenmeester en econoom in Atiman House, Dar es Salaam. Hij schrijft: “Het gaat me hier heel goed, alleen zweet ik nogal (zachte vertaling)”. In Nederland vond hij het meestal te warm maar nu is een douche enkele malen per dag verfrissend.

Hij vindt zijn werk zinvol en bekijkt het als een dienstverlening. Het is een druk gastenverblijf waar maandelijks ongeveer 50 mensen komen. Voor hen verzorgt Piet vliegreizen, visas en verblijfsvergunningen e.d. Piet merkt op dat de verscheidenheid aan nationaliteiten is toegenomen mede door kandidaat witte paters uit m.n. west Afrika. Hij heeft er geen spijt van in Dar te zijn maar wel heeft hij rheumatische pijnen.  René vd Mast heeft zijn werk in  Dongen overgenomen. En hij bakt even goede pannenkoeken als Piet.

Sjef Donders stuurde ons  “John Paul II. The encyclicals in everyday language” (Orbis Books.  Maryknoll, New York 10545).  Dat maakt die 13 pauselijke werkstukken heel wat toegankelijker. Hij schrijft:

Ik kan me voorstellen dat je dat boek niet op je nachtkastje legt. Toch heb ik zelf de ervaring dat je er goed van inslaapt. Het is wel interessant dat het boek goed verkoopt en dus ook financieel de wp goed doet. Je, (Piet Kramer), vroeg je af hoe het met me gaat. Dank zij wat medicijnen en zo, eigenlijk wel goed, gezien mijn leeftijd.

Als ”professor emeritus” ben ik weer les aan het geven aan de Washington Theological  Union, een van de Graduate Scholen die verbonden is aan het Washington Theological Consortium. Ik heb een 25 studenten in de klas, meer vrouwen dan mannen, en veel meer leken dan a.s. “geestelijken”. We verwachten een controle bezoek vanuit de Kerk op onze orthodoxie en sexuele interessen.

Voor de rest ben ik nog druk bezig met wat schrijfwerk en spreekbeurten. Orbis Books is er van overtuigd dat “missie”een beetje vastgelopen is in de ontelbare specialiserende studies en de daaraan Gepaard gaande voetnoten. Ze hebben me gevraagd of ik niet iets kan schrijven dat daar doorheen breekt. Ik ga dat proberen. Dan verschijnt er over een maand of wat het laatste boekje in de serie “Seven Days with…”etc. Dat alles betekent ook dat ik nogal eens gevraagd word voor retraites en zo.
De vorige week was ik nog net een weeklange retraite over het evangelie van Markus aan het geven in Pueblo in Colorado Springs, hoog in de bergen met zelfs waarschuwingen tegen een zwarte moeder beer die daar met twee kleintjes de prullenbakken leeg kwam plunderen. Er waren 75 priesters en diakens met hun bisschop. Heel interessant.

Eind november ga ik denkelijk weer voor een zes weken of zo - tussen de semesters in - naar Australië, waar ze me vroegen mee te doen aan een National Justice Festival. Mijn ervaring is dat ik daar gemakkelijker aan het schrijven kom dan hier. Ik word er niet lastig gevallen. Je ziet dus denkelijk zo wel waarom ik nog wat hier blijf.

Ik heb bijvoorbeeld ook ieder weekend twee of drie eucharistie vieringen etc. Enkele dagen geleden was Dirk Zwetsloot hier. Hij is volop gepensioneerd, werkt nog wat als tuinman. Hij was hier met zijn vrouw die nogal hoogop in de verpleegsters diensten zit, en daarom af en toe voor vergaderingen naar Washington komt. Hij is dan chauffeur (hij woont in Philadelphia). Het was goed hem weer eens te zien.

Martien vd Ven te Nyegezi, Tanzania, is sterk bezig om met een stel medewerkers  documenten te verzamelen over de cultuur en geschiedenis van de Basukuma. Dat voert hem regelmatig naar het museum en de parochie van Bujora: “Alle priesters van het bisdom zijn op retraite. Father Sandu, de pastoor, vroeg me om een huwelijk in te zegenen in Bujora.
Gisterenmorgen belde de catechist: of het huwelijk ingezegend kon worden in het kleine kerkje van het dorp waar het bruidspaar woont, want de bruid vond het te moeilijk om helemaal naar de parochiekerk van Bujora te komen omdat ze gisterennacht een baby had gehad! Ik zei tegen de catechist dat er geen bezwaar was en dat we geluk hadden dat de bruid niet bevallen is onder de huwelijksmis.”

Willem Kerkhof.    Willem komt regelmatig in een dorp,  Dickson, waarover de journalist Dick Wittenberg,  in het NRC Handelsblad een boeiende en navrante reportage maakte. Dat riep nogal wat reacties op bij de lezers. Een reactie van dhr. Wittenberg: “Afrika dreigt een vergeten continent te worden. We worden zo in beslag genomen door alle andere, ook belangrijke gebeurtenissen, zoals Irak, Afghanistan, Amerika , ons nieuwe zorgstelsel, terrorisme enz, zodat we aan Afrika met zijn problemen bijna niet toekomen.

We kunnen heel Afrika niet op ons nek nemen, maar misschien wel het dorp Dickson op weg helpen. Een aantal lezers van NRC Handelsblad heeft me laten weten dat ze een belangrijk initiatief wil steunen.

Voor de meeste mensen in het dorp is het erg belangrijk hun waardigheid te behouden. Zij willen niet afhankelijk zijn. Zij zorgen bij voorkeur voor zichzelf. Maar dat kan alleen als de opbrengst van hun oogst toereikend is. Dat was dit voorjaar niet het geval. In veel gezinnen wordt nu al honger geleden, terwijl de volgende oogst pas in maart is. Zoals het er nu uitziet, zal ook die oogst slecht zijn, zelfs al valt er regen in overvloed. Mensen hebben geen geld voor zaai- en pootgoed of kunstmest. De meeste mensen hebben de komende maanden ook geen tijd om het land te bewerken, omdat ze voortdurend op zoek zijn naar voedsel of tijdelijk werk.

Het dorp is in een negatieve spiraal terecht gekomen waar het zich op eigen kracht niet aan kan ontworstelen. Elke hulp zou er dan ook op gericht moeten zijn om die negatieve spiraal te doorbreken. Dat kan door mensen op korte termijn aan zaai- en pootgoed te helpen. Verder is het nodig dat de dorpelingen tot de volgende oogst voldoende voedsel hebben, zodat ze niet in de verleiding komen de kunstmest voor voedsel te ruilen en zodat ze ook in de gelegenheid zijn de eigen akker te bewerken.

Als dat zou lukken, betekent  dit  dat er de komende maanden in Dickson geen honger wordt geleden, dat er geen verzwakte kinderen en volwassenen onnodig streven, dat kinderen niet hoeven te verzuimen van school. Vanaf de volgende goede oogst zou er in de meeste huishoudens geld genoeg zijn om zo nodig naar dokter te kunnen gaan, om kinderen naar school te kunnen sturen en om ze te helpen aan de nodige schoolbehoeften, zoals pen en papier. Misschien zou er zelfs geld zijn om nieuwe onderdelen voor de dorpspomp te kopen. Het dorp zou nog altijd arm zijn, maar de situatie zou niet meer uitzichtloos zijn.

De dorpelingen hebben nog nooit iemand van de overheid gezien. Ze hebben ook nog nooit een ontwikkelingswerker of hulporganisatie op bezoek gehad. De hulp zou  mijns inziens het beste kunnen worden gegeven via de Nederlandse Witte Pater Willem Kerkhof en zijn Malawiaanse medewerker Epifano Chifumbi, die ongeveer 60 km verwijderd wonen van het dorp. Zij kijken waar de nood het grootst is, ongeacht geloof.

Samuel vd Sloot, ex confrater en nu Broeder in de congregatie van Moeder Teresa is overgeplaatst van Mexico naar Guatamala. Hij schrijft dat hij weer een fase van zijn pelgrimstocht in deze wereld afsluit.

“Ik heb hier in Mexico, altijd met plezier en voldoening gewerkt dank zij de steun van velen in en buiten Mexico.

Hartelijk dank aan allen voor alles.” Vanaf 1 okober jl. is zijn adres:

Br Samuel van der Sloot M.C. 

Missioneros de la Caridad.

6A.  Avenido.  3-24

Colonia la Florida. Zona 19

Guatamala City, GUATAMALA.

Telefoon : 00 502  24 328 448.

Harrie van de Ven schrijft uit Bunia-Ituri/ Congo: Mijn doorreis naar Congo-Bunia verliep volgens plan. Weer thuis. Warm onthaal van personeel en van bekenden op het vliegveld. De maandag daarop weer volop aan het werk met catecheten van de parochie: programma van activiteiten en verslag van de laatste drie maanden. Ook weer contact met hulporganisaties. Woensdag naar mijn missiepost om de toestand te evalueren. Enkele deuren en ramen zijn weer hersteld.

Ook zijn er weer enkele stoelen. In het ziekenhuis is een organisatie begonnen met het herstel van de kraamkliniek: nieuw dak, deuren en vensters. De bedden en matrassen liggen klaar. Een verpleger verzorgt de zieken in het gezondheidscentrum.

De scholen hebben goed gefunctioneerd het afgelopen jaar. Een equipe was druk bezig met het inschrijven  van stemgerechtigden.
Moge het lukken om volgend jaar vrije verkiezingen te kunnen houden. Het leven herneemt ondanks alle schermutselingen. De toestand in de stad is veel verbeterd.

In het vluchtelingenkamp zijn er nog maar ongeveer 2000 over van de 17.000. De meeste zijn teruggekeerd naar de plaats van herkomst. Verder het binnenland in zijn er nog steeds opstandelingen die de bevolking uitbuiten, het nationale leger aanvallen en wraakacties uitvoeren.

Moge het de laatste stuiptrekkingen zijn van een rebellenleger dat in het nauw wordt gedreven door een beter georganiseerd nationaal leger, gesteund door troepen van de VN.

Een ander positief punt is dat de nieuwe bisschop overal met enthousiasme is ontvangen. De kerk blijft een teken van hoop voor vele mensen. Het goede zal triomferen over het kwade. Dit weekend ga ik doorbrengen op onze missiepost voor de eerste keer sinds februari 2002. Mijn bed staat klaar. Geen luxe, maar inslapen in dankbaarheid.

Jan  Heuft schrijft: “Op de breuklijnen van de samenleving”.

Jan Franse schrijft uit Heyhuysen:

Kroniek van St Charles: Tegen het eind van het jaar maken we de balans op. Een van de mooiste dagen voor ”St Charles” was ongetwijfeld ons jaarlijkse uitstapje. Het werd aangeboden (en geheel verzorgd) door W.P.’71. Dit is een vriendengroep, die dat jaar werd opgericht t.v.v de propagandisten van de Witte Paters.

Ons doel was het missiemuseum in Steyl, dat hier ongeveer 25 km vandaan ligt. De karavaan bestond uit tien auto’s. De toeristische route ging gedeeltelijk langs de Maas. Bij aankomst konden we niet alleen de verzameling kleurrijke vlinders bewonderen maar ook de tentoonstelling van schitterende Afrikaanse foto’s. Voor de liefhebbers was er ook nog de botanische tuin.

De terugtocht ging via Roggel, waar we konden genieten van een heerlijk chinees buffet met alles er op en er aan. Tenslotte zeiden we: “heel hartelijk dank aan WP ‘71 en zo blijven doorgaan”.

Groetjes.

Zieken: Piet Verkley in Zambia viel van zijn motorfiets en brak zijn been.

Wim Settels in Heythuysen raapte een dubbeltje op, viel en brak zijn heup. Moedig maar moeizaam probeert hij met de hulp van onze fysiotherapeut weer op de been te komen.

Karel Lucas in Roermond is geopereerd aan een breuk.

Jubilea in 2006 :

70 jaar.

Missionaris Eed sinds 1936:

Chris Middelburg  12 april

60 jaar.

Missionaris Eed sinds 1946:

Louis Stultiëns         13 juni

Priester Wijding sinds 1946:

Ad van de Laak       22 april

Kees van de Wee   15 juni

50 jaar.

Missionaris Eed sinds 1956:

Frans Balemans                26 juni

Cor van de Brand                7 juli

Paul Donders                      24 juli

Sjef Donders                      24 juli

Rein Folst                 28 januari

Jan van Harmelen               24 juli

Kees van der Meijden        28 januari

Hans Remhs                         26 juni

Harrie van de Riet               28 januari

Lamb. van Zutphen             7 augustus

Priester Wijding sinds 1956:

Harrie Franssen      1 april

Louis Melis              2 april

Frits van Vlijmen     24 mei

Henk van de Ven    24 mei

40 jaar.

Missionaris Eed sinds 1966:

Piet van Heijst                      27 juni

Sjef Kuppens                       27 juni

Antoon Oostveen                27 juni

Piet van der Pas                  18 juni                      

Priester Wijding Sinds 1966:

Jan Bruijns              2 juli

Henk Janssen         2 juli

Jan Somers             2 juli

Jo van de Ven         2 juli

             Van harte wensen wij U allen een mooie kerstviering.

     Moge gezondheid en optimisme ons deel zijn in het nieuwe jaar.

Webmaster-NL