MINI NIEUWSBRIEF No. 5 Boxtel,
September 2007
DE WATERLELIE
Deze
sierlijke bloem met witte
of lichtroze
blaadjes
heeft
eenvoudige, beeldende vormen.
Ze
drijft boven op het water,
wegdromend
uit eigen horizont.
Ze vergaart haar krachten
in de stilte,
ontvouwt zich ten volle
onder een stralende zon.
Ze geeft ons een gevoel
van verademing, van rust en kalmte,
van tijdeloosheid en herinnert
er ons ook aan dat wij de
stilte
nodig hebben om te groeien.
We
zullen ons helemaal ontplooien,
als
we ons openstellen
voor
alles wat van boven komt:
het
ontastbare, het onbereikbare,
God,
licht en warmte in ons leven.
Valeer
Deschacht
Dat aan ons allen dit mag gebeuren.
Jeanne Simons
Onze jaarlijkse familiereünie
Op woensdag, 15 augustus 2007 was het weer groot feest voor de Missiezusters van O.L.Vrouw van Afrika in Nederland.
We vierden onze jaarlijkse familiereünie en de acht jubilaressen van dit jaar: Fidelia (75 jaar), Annie Sonder ( 50 jaar ), Veronika Verhaar ( 60 jaar ), Cecile Cras, Aletta Jongerius, Agnes Kerstens, Johanna van Lieshout en Willemien van Schie ( allen 65 jaar )
Ofschoon er ieder jaar minder zusters aan deze familiereünie deel kunnen nemen, waren toch nog 73 gekomen naar dit feest. Zoals vorig jaar waren we weer rond 10.00 uur present in Molenwiek, Boxtel, waar we werden getrakteerd op koffie met gebak.
Daar Lies Heesters op 17 augustus haar 100ste verjaardag zou gaan vieren, hebben we haar ook alvast gevierd op deze dag. Gezeten in haar rolstoel was ze de gehele dag fysiek en mentaal volledig op het feest aanwezig.
De huiskamer in Molenwiek was weer creatief versierd met een grote flap die de zee voorstelde met het opschrift : “Wij zeilen Gods horizon tegemoet… “, met daaronder voor iedere feesteling een bootje met haar naam erop. Eén bootje was heel speciaal voor Lies waar ze heel parmantig inzat. ( haar foto dan wel te verstaan ! )
Om 11.30 hadden we een mooie eucharistieviering in de kapel van Molenweide voorgegaan door Frits van Asten. Mafr.
In haar inleidend woordje noemde Jeanne Simons al de jubilaressen met speciale aandacht voor Veronika Verhaar, die jammer genoeg vanwege haar gezondheid niet aanwezig kon zijn, maar zij werd opgenomen in onze gebeden en de feestelijkheden.
Vervolgens toverde Jeanne een veldboeket tevoorschijn waarbij zij zei: “Dit veldboeket symboliseert de feestelingen. Iedere feesteling is uniek en samen vormen ze een prachtig geheel. Waarom een veldboeket ? Wij zijn geen kasplantjes! Als missionaris bent u het veld ingestuurd om daar dienstbaar te zijn voor mensen in Afrika en elders. U heeft veel betekend voor de congregatie en uw medezusters, ieder op haar eigen wijze.
Nu zijn we hier samen om dit in dankbaarheid te vieren
voor alles wat gedaan kon worden in liefde en trouw zoveel jaren lang”.
Annie Sonder
gaf na het evangelie een heel persoonlijke en ontroerende getuigenis van haar
leven. De oudste van een gezin van 13 kinderen, dat in de oorlog hun moeder
verloor, de jongste 10 maanden oud, en hoe Annie vervolgens als 17 jarige,
samen met haar vader, broers en zussen, de zorg voor dit gezin op zich moest
nemen. Hoe zij op het eind van de oorlog moesten vluchten en alles verloren. Zij
kon pas op 29 jarige leeftijd gehoor geven aan haar roeping als missionaris.
Met de psalmen 71 en 56 lichtte zij haar bewogen leven toe.
“Van jongs af aan heb ik mijn hoop gesteld op jou. Aan
jou hield ik mij vast.
Wijs mij niet af nu ik oud ben en mijn krachten het begeven.
Veel heb ik mee moeten maken in mijn leven. Het lijden is
mij niet gespaard.
Maar jij hebt mij er steeds weer doorheen gehaald…
Aan allen die ik op mijn levensweg heb ontmoet wil ik
vertellen
over je machtige wonderdaden.“ ( psalm 71)
“Allerhoogste, als de angst
mij aangrijpt
stel ik al mijn hoop op U.
Heel mijn zwerversleven kent
Gij,
al mijn tranen hebt gij
opgevangen in uw kruik” ( psalm 56 )
Niet alleen haar levensgeschiedenis en hoe zij die had beleefd maakte indruk op ons, maar ook hoe zij vanwege haar gezondheid, maar 5 jaar in Afrika kon zijn en zich toch volledig missiezuster van O.L. Vrouw van Afrika voelt.
De tekst uit onze constituties N0.13: “Onze Missie is EEN, waar we ook zijn”, werd een werkelijkheid voor haar.
Terwijl de offergaven door enkelen naar het altaar werden gebracht, waaronder zelfs één feesteling in een rolstoel, zongen we:
“Neem mij aan zoals ik ben. Zuiver uit wie ik zal zijn.
Druk uw zegel op mijn ziel en leef in mij”.
Na de eucharistieviering trokken de feestelingen onder het zingen van “Lang zullen ze leven”, tussen een haag van zusters door naar Broeder van Oirschotzaal. Daar zongen we het gebruikelijke feestlied, gemaakt door Beatrijs ten Hagen en door haar begeleid op de accordeon.
Na een drankje, kon iedere zuster persoonlijk haar maaltijd samenstellen uit het rijk gesorteerde en kunstig opgemaakte koude buffet. Een werkelijke overvloed aan lekkernijen, klaargemaakt door de koks van Molenweide.
Tijdens het diner was er nog een intermezzo ter ere van de honderdste verjaardag van Lies. De familie Heesters stond in deze omgeving bekend vanwege hun zaak in landbouwwerktuigen en zo kwam Tonny de Bekker, verkleed als een Brabantse boer op klompen, een ode brengen aan de boerenstand. Terwijl ze vertelde hoe zij als boeren zaken deden met de vader en broers van Lies, onderbrak Lies haar geregeld, want talrijke herinneringen kamen bij haar naar boven die ze, tot grote hilariteit van ons allen, toch even wilde vertellen. Het werd dus een soort samenspraak tussen Lies en Tonny. Toen Lies werd gevraagd om toch even te luisteren, kreeg Tonny de kans om het lied te zingen : “ Ik ben maar een boerenjongen… “
Na het diner was er nog gelegenheid voor spontane ontmoetingen.
Om 15.30 sloten we de dag af in Molenwiek met een kort gebed en het Sancta Maria, gezongen rondom het Mariabeeld in de tuin.
Toen ging iedereen weer dankbaar en tevreden huiswaarts.
Antoinette
Winkelman
Een honderdjarige in ons midden
Het waren de laatste tijd spannende dagen voor onze medezuster Lies Heesters. Haar honderdste verjaardag kwam er aan en dit hield haar erg bezig, zich afvragend: “Zal ik het halen en hoe moet het toch allemaal verlopen en gevierd gaan worden ? “
Ons gezamenlijk familiefeest had haar al goed in de stemming gebracht en op de vooravond van haar verjaardag werd er begonnen met een speciale eucharistieviering in de kapel van Molenweide waarbij alle medebewoners aanwezig waren. Deze eucharistieviering werd tot haar intentie opgedragen en haar overleden familieleden werden er herdacht.
Op de morgen van 17 augustus was Lies al vroeg uit de veren. De grote zaal van Molenweide was feestelijk versierd en ingericht als feestzaal. Daar werden rond 10.00 uur alle medebewoners en het verplegend personeel verwacht voor gezamenlijke koffie met gebak.
Toen Lies
werd binnen gereden in haar rolstoel daverde het “Lang zal ze leven “ door
de zaal waar ze zichtbaar van genoot en er plezier in had.
Ook de heren directeuren van de Elde Stichting en van Molenweide waren onder de uitgenodigde gasten. Vele handen werden geschud en goede wensen uitgesproken. Dhr. Metz, directeur van Molenweide, herinnerde Lies eraan rustig door te gaan tot de 103 want zo zei hij: “dat is zo de gewoonte hier op Molenweide bij enkele vorige honderdjarigen”.
Hoogtepunt was wel het bezoek van de burgemeester en
zijn echtgenote die Lies verraste met een prachtig boeket
bloemen en een toepasselijke toespraak. Ook ontving ze
een grote bos bloemen van een vertegenwoordiger van de
Zorgverzekering CZ ( Centraal Ziekenfonds).
Het was wonderlijk te zien hoe ze het allemaal beleefde
en tot ieders vermaak reageerde op haar eigen manier.
Ter opluistering hadden de zusters van Molenwiek een samenspraak gemaakt over haar jeugdjaren, haar missie in Afrika en over haar leven nu op Molenweide. De Afrikaanse doeken die de zusters aan hadden, vielen erg in de smaak, alsook enkele grote posters met foto’s en handtekeningen die Lies in ontvangst mocht nemen.
Buitengewoon voldaan, maar wel doodmoe, mag Lies in dankbaarheid terugkijken op deze zo bijzondere en geslaagde verjaardag van haar 100ste. Nu gaat ze vol goede moed verder, op naar de 101 want zo zei Pater Frits van Asten in zijn toespraak op 15 augustus : “Weet dat de eerste 100 jaren de moeilijkste zijn..”
Toen een paar maanden geleden aan Lies gevraagd werd wat zij als cadeau wilde hebben voor haar verjaardag antwoordde zij: “Och wat moet ik nu vragen? Ik heb alles wat ik nodig heb en ik hoor en zie slecht. Laten ze maar geld geven voor de Missie “. En zo had de familie geld ingezameld voor een project van Anne Katrien in Rwanda voor de vrouwen en kinderen in de gevangenis van Kigali. Lies had intussen al een prachtige verjaardagskaart ontvangen van Anne Katrien, gemaakt en getekend door de gevangenen.
Toen het geld, dat in de enveloppen zat, werd geteld, kwam tot grote tevredenheid van Lies een groot bedrag tevoorschijn. De volgende dag was ze wel een beetje bezorgd en vroeg of dit geld toch wel goed terecht zou komen en er niets van verloren zou gaan of aan de strijkstok zou blijven hangen !
Lies haalde deze keer ook de lokale kranten. Twee journalisten hadden van tevoren een interview met haar en in twee kranten staat een mooie foto van Lies naast de tekst met antwoorden en anekdotes door Lies verteld.
En op de kabel T.V. van Molenweide kunnen de bewoners alles nog eens rustig bekijken en wat nagenieten.
Willemien van
Berkel.
DANK
Via onze nieuwsbrief N0.3 van mei 2007, hebben de 65 jarige jubilaressen Cecile Cras, Alletta Jongerius, Agnes Kerstens, Johanna van Lieshout, Willemien van Schie en onze 60 jarige jubilaresse Veronica Verhaar, jullie al bedankt voor alle attenties en kaarten die zij ter ere van hun jubileum mochten ontvangen. Daar zij op 15 augustus nogmaals werden verrast met allerlei presentjes en mooie kaarten, willen zij deze dank hier nogmaals herhalen.
Annie Sonder, die haar 50 jarig jubileum op 15 augustus vierde, heeft velen al hartelijk bedankt voor het meevieren met haar grote jubileumfeest maar mocht zij nog iemand hebben vergeten, dan wil zij dit alsnog via deze brief doen.
OVERLEDEN FAMILIELEDEN
Op 12 augustus een broer van Agnes Mayer ( dhr. Antoon Mayer )
Op 21 augustus een broer van Tonny de Bekker ( dhr. Leo de Bekker )
Op 25 augustus de zus van Hermine Derksen ( mw. Truus Aubel – Derksen )
ANDER NIEUWS
Van 3 – 12 september heeft Jeanne Simons de provinciale raadsvergadering bijgewoond in Madrid. Van 15 – 22 september gaat Jeanne in retraite in Denekamp.
Toos van Kaam komt 17 september weer terug uit Engeland waar zij vanaf februari in de communiteit van Charlbury Grove heeft uit geholpen.
Toos, van harte welkom.We hebben je gemist !!
Van 4 – 12 oktober zullen Theresia Brattinga en Leny Droogh de retraite van Suzy Hadermann volgen in Bad Salzig.
ADRESSEN
In verband met de jaarlijkse familiebrief, is Antoinette alvast het adressenbestand aan het bijwerken. Voor degene die dit nog niet hebben gedaan, graag adreswijzingen even aan haar doorgeven.
Er komen nog steeds brieven verkeerd aan bij onze zusters in Eindhoven.
Het juiste postadres is : Missiezusters van O.L.Vrouw van Afrika
Klooster Terhaghe
Postbus 485 5600 AL EINDHOVEN
