MINI NIEUWSBRIEF           N0. 4                                                 Boxtel , juli 2007 

 

 

              DE ZONNEBLOEM

 

                De zonnebloem

                                             laat licht – en zongericht

                in volle zomer

                          haar vruchten langzaam rijpen.

              De gloed van

               haar grote goud-gele kroon

             kaatste als het ware

            het zonnelicht terug.

         

           Mensen die zon-gericht leven,

       dragen een goudklomp in het hart

       en stralen warmte en energie uit

                      een rijkdom

    die ze ontvangen en weerkaatsen

                 naar anderen toe.

 

Dit wens ik u allen toe in deze vakantietijd.

                                  Jeanne Simons

 

 

Kiezen voor het leven

 

De KNR organiseerde regiobijeenkomsten voor leidinggevende zusters, met als thema:

“kiezen voor het leven”.

 

Hoe geef je hieraan vorm in een ouderwordende gemeenschap?

Hoe ga je om met vorming – viering - en verdieping?

 

Het inleidend woord werd gehouden door Pater P.Leenhouwers.  OFM.

 

 

De religieuzen in Nederland zijn samen verantwoordelijk om het religieuze leven naar de toekomst te leiden. De spiritualiteit van het verleden zal in een andere vorm verder gevoerd moeten worden.

 

Ik leef nu anders, maar ben wel trouw gebleven en rijker geworden…

Het Evangelie is een levensboodschap over menswording.

 

Ik ben een grensganger, ik loop tegen de grenzen van mijn eigen leven, van mijn eigen communiteit, de kerkgemeenschap enz

 

Iedere religieuze heeft haar eigen verhaal, en daarin komen momenten van loslaten o.a.van functies, contacten, instituten.

Het proces van loslaten heeft van doen met armoede, niets bezitten…

 

Deze periode is van vitaal belang om het religieuze leven nu zinvol te beleven.

Erkennen dat we van buiten (activiteiten ) naar binnen zijn gekeerd, zusters van elkaar en voor elkaar zijn. Evangelische betekenis geven aan broeder en zuster zijn. Wij zijn toevertrouwd aan elkaar en tezelfdertijd lopen we tegen grenzen aan die onvermijdbaar zijn.

 

De levenswijsheid die we hebben opgedaan, kan ons helpen om tijdgevoelig te blijven.

Blijven getuigen van ons geloof in de kracht van het Evangelie, die ook nu aanwezig is zij het dat het kiest voor andere wegen en nieuwe vormen aanneemt.

 

Kunnen we daar achter staan en er positief mee omgaan ?

Of  kijken we alleen naar wat achter ons ligt ?

 

Slotgedachte: als je kiest voor het leven doe je dat op alle momenten van het leven, ook bij het ouder worden.

                                                                                                                 Jeanne Simons

 

Afrika in onze huiskamer !

 

 

                                                                          Het was feest in het regiohuis want
                                                                          we mochten in de afgelopen maanden
                                                                          verschillende van onze Afrikaanse
                                                                          vrienden ontvangen.

 

                                                                        

 Op 14 mei kwam er bezoek voor Betsy Rijkers: twee Tanzaniaanse priesters en twee van de Congregatie van Mbeya, Tan zania:  O.L.Vrouw, Koningin van de Apostelen, de zusters Annunciata en Verena.
Zij werden vergezeld door hun gastfamilie, de familie Koppens uit België. Het was een blij weerzien, we haalden ons Kiswahili weer eens op en er werden veel foto´s genomen.

 

Op 18 mei kregen we bezoek van Zr. Maristella, algemene overste van de zusters van Sumbawanga, Tanzania: O.L.Vrouw, Koningin van Afrika. Zij logeerde bij de zusters van Steyl. Ze had haar grote wens geuit om de Witte Zusters te mogen ontmoeten en zo brachten twee zusters haar op een middag bij ons. Het was een blij weerzien van weerskanten. Jo Robben kwam ook en ging met Zr. Maristella naar onze overbuurvrouw vanwege een project voor een kleuterschool, waaraan de kinderen van de eerste Communie mee hebben geholpen.

 

Zr. Maristella zal een foto van de kinderen van Sumbawanga naar deze mevrouw sturen zodat de kinderen kunnen zien wat er met hun geld is gebeurd.

 

Op 6 juni was het weer feest bij ons. Toen mochten we de assistente van de algemene overste van de Bannabikira uit Uganda ontvangen, zr. Catharina Nakatudde. Ze was voor twee weken te gast bij Riet Nouwens en haar zus Joke Linders die samen een boek aan het schrijven zijn over Zr. François de Borgia ( Aagje  Wesselingh + 1938 ), de oudste zus van hun moeder.

 

Mère Mechtilde( Cato Verkley + 1950 ), stichteres van de Bannabikira van Uganda, was de tante van hun moeder.

Zr Catharina Nakatudde is een boek aan het schrijven in verband met het 100 jarig bestaan van hun congregatie en materiaal aan het verzamelen voor dit boek. Deze familie van Mère Mechtilde kon dus veel informatie geven over de stichteres van hun congregatie. Zr. Catharina wilde ook graag de Witte Zusters ontmoeten en zo brachten deze dames haar bij ons.

 

Antoinette van de Oever, Riet Droogh en Beatrijs ten Hagen waren ook uitgenodigd en er werden levendige herinneringen opgehaald en uitgewisseld.

Zr. Catharina gaf een verslag van de geschiedenis van haar congregatie. Op 3 december 1910 deden de eerste 11 zusters hun eerste professie. In de folder staat dat hun professie een nieuwe fase betekende voor Uganda omdat zij de eerste inlandse religieuzen waren aldaar. Ze werken op het ogenblijk hoofdzakelijk in Uganda en hebben één huis in Kenya. Zij hebben een driejaren plan gemaakt als voorbereiding op hun eeuwfeest.

Antoinette Winkelman

       

Een verrassende ontmoeting

 

Het was een leuke verrassing toen wij, zusters van de Molenwiek, op een goede dag werden benaderd door 4 jonge studentes van het Maurick College te Vught. De leerlingen hadden namelijk een aantal opdrachten gekregen waaruit ze konden kiezen om dan later, na uitwerking van de opdracht, daarvan een presentatie te geven in hun klas.

 

“Het Klooster” was één van de onderwerpen. Vier studentes, woonachtig in Esch, wisten dat er aan de Gestelseweg een leeg klooster stond:  “Sancta Monica” waar voorheen de Witte Zusters woonden. Ze hadden er veel zin in om daar eens op onderzoek te gaan en dus kozen zij voor het project “Klooster”.

 

In overleg met de huidige bewoners, die er nu tijdelijk verblijf houden, mochten ze een kijkje komen nemen. Zo gezegd, zo gedaan en met z’n vijven trokken ze erop uit, samen met één van de moeders die gevraagd was om alles te filmen voor een latere DVD.

De ontvangst daar was heel hartelijk en ze mochten Sancta Monica van binnen overal bezoeken en opnames maken, bedoeld voor een latere presentatie in de klas. De kapel…het koor… de biechtstoel… de kruisweg… de eetzaal… keuken… de grote en kleine vertrekken… de kamertjes in de “Langstraat”… de zolder, alles en alles werd vastgelegd.

Eén van de meisjes gaf, met veel respect en goed gekozen woorden, een korte uitleg bij alles wat ze zagen. Van de tuin en het kerkhof buiten maakten ze mooie opnames.

 

 

Toen kwam de volgende stap: ze wilden heel graag de vroegere bewoners ook wel eens ontmoeten. Ze hadden gauw uitgevonden waar wij nu wonen en op een avond mochten wij dit leuke groepje ontvangen en te woord staan. De moeder kwam ook weer mee voor de opnamen.

Ze voelden zich al gauw op hun gemak bij ons. Ze waren zeer betrokken bij hun project en hadden een grote aandacht om het te doen slagen. Alles was zeer goed voorbereid en ze hadden het onder elkaar goed gepland.. Gezeten in een kring, kreeg ieder van ons een gerichte vraag o.a. over roeping, het kloosterleven, vroeger en nu.

Ook over ons werk in Afrika en hoe we daar nu verder in leven.

Wij waren bijzonder getroffen door de respectvolle manier en beleefdheid waarmee ze dit gesprek leidden. Het getuigde van een volwassenheid ook al waren ze nog erg jong.

 

Na dit gesprek kwamen onze museumkasten met Afrikaanse voorwerpen aan de beurt; ook hiervoor hadden ze veel aandacht. Ook in onze fotoboeken waren ze zeer geïnteresseerd: hoe wij vroeger gekleed waren en ook waarom we die witte kleren droegen. De meisjes waren tot het einde toe zeer geïnteresseerd in onze verhalen en uitleg. Ook wijzelf hebben er echt van genoten en vonden het fijn en verrijkend met deze jongeren kennis te hebben gemaakt. Wie weet of er ergens een klein vonkje blijft branden in hun verdere leven.

 

Tegelijk met dit schoolproject is deze DVD ook uitgezonden via de lokale Omroep T.V. van Esch: LOESCH en was ook te zien in de omliggende dorpen. We hebben daar al positieve reacties op gehad. Een week na dit gesprek kwamen de meisjes terug en hebben we samen met hen de DVD bekeken en die werd ons toen cadeau gedaan.

Willemien van Berkel.

                                     

 "Recht  schrijven  op  kromme  lijnen"

 

Dit is een van de grote ervaringen die Zr Bénédicte en Bernadette beleefden gedurende hun 12 jaar en 9 maanden gevangenis tijd te Kigali, Rwanda.

Ten gevolgen van de genocide kwamen zij in de Centrale Gevangenis van Kigali terecht, de 23ste september 1994 en de 14de juni 2007 kwamen zij voor het Traditionele Gerecht dat hen vrij verklaarde en onschuldig.

Voor mij, die 12 jaar met hen optrok, probeerde hen te ondersteunen, te helpen, achter hen te staan, alsook voor de gehele communiteit, was het een hele grote vreugde dit te mogen meemaken. Ik laat hen liever zelf aan het woord om dit te beschrijven

.

"Wanneer wij naar die tijd terugblikken, een tijd van angst en beproeving, van uithouden, van afwachten op berechting, mogen wij zeggen dat die tijd niet nutteloos is geweest. Deze levenservaring heeft ons geholpen ons geloof te verdiepen en ons dienstbaar te maken.

Ons nieuwe verblijf waar we noodgedwongen moesten leven was alles behalve aangenaam. In het begin waren we met meer als 1.000 vrouwen en meisjes terwijl er maar een hele beperkte ruimte is voor al deze gevangenen. Overbevolking dus, extreme armoede, vernederingen, ontkoppeling van geestelijke en morele normen, zeer weinig en eenzijdig voedsel enz... angst voor de toekomst: hoe komen we hier ooit uit !

 

Het eerste wat we deden was proberen tussen al die herrie trouw te blijven aan ons persoonlijk gebed: officie, meditatie, rozenkrans, enz.

We organiseerden al heel snel een gezamenlijk gebed waaraan zeer veel gedetineerden deel namen. Daar we de toestemming hadden van onze aalmoezenier om het Allerheiligste te hebben, in een kleine custode, hielden we iedere week vrijdags aanbidding van 9.00 uur ‘s morgens tot 16.00 uur in de namiddag. Het is daar vooral dat we ervaarden dat de Heer met ons was en ons niet in de steek liet.

 

 

Naast deze inzet probeerden we ons nieuwe leven te organiseren, vooral door bezigheden te scheppen: alphabetasatie, naaien, borduren, vlechten, Franse en Engelse les geven! Al tamelijk snel veranderde onze binnenplaats in een groot atelier waarin de meesten onder ons zich bezig hielden.

Een groot gedeelte van onze tijd ging ook uit naar de begeleiding van al deze moeders en meisjes wiens lot wij deelden. Iedereen, maar dan ook iedereen, kwam bij ons aan, tot laat in de avonduren, om wat troost, opbeuring en steun te zoeken, vooral de zwaksten onder hen.

 

Dit soort apostolaat heeft ons zelf ook gered! We hadden geen tijd om ons over ons zelf te buigen... en we ondervonden beiden dat we geroepen werden om in deze plaats een Missie te vervullen, we kregen er eveneens de kracht en de moed voor om dat te volbrengen.

We ondervonden wat het wil zeggen dat de Heer recht kan schrijven op kromme lijnen. Een groot aantal gedetineerden bleef op de been en we slaagden er zelfs in om van tijd tot tijd een beetje ontspanning te scheppen, door dans, zangkoren, en toneelspel te organiseren.

 

Deze beleving heeft ons ook geholpen om er zelf heel uit te komen. Aan het einde van onze berechting de 14de juni l.l. voelde ik van binnenuit aan, zei Zr Bénédicte, dat ik vergeving moest aanbieden aan de toehoorders, waaronder de beschuldenaars. Ik beantwoordde aan die opwelling en ik zei:"Ik bied jullie vergeving aan die ons dit lot aandeden. Wij zullen niemand vervolgen of achter na lopen om onze onschuld te rechtvaardigen, laten we er een streep onder zetten."

Een grote stilte bevestigde haar woorden.

                                                                                                        Anne-Katrien

OVERLEDEN FAMILIELEDEN

 

Op 2 juni overleed de broer van Jet Eppink ( dhr.G. Eppink )

Op 28 juni is de zwager van Hanny Jeunink overleden ( dhr. C. Stolker )

We bidden voor al de overledenen en wensen de familie veel sterkte en troost.