Een nieuwe generatie Missionarissen van Afrika (m/v)
Eveline Rooijmans doet verslag
De Missionaire Beweging van Afrika bestaat nu zo´n vier jaar. We zijn inmiddels beter bekend als de MMA de Engelse afkorting van Missionary Movement of Africa. Wij zijn een groep van zeven personen uit België, Nederland en Duitsland, die vanuit heel verschillende ervaringen en situaties één ding delen: wij voelen ons aangetrokken tot het charisma van Lavigerie en willen daar iets mee in ons leven.
We willen daar “iets” mee in ons leven….. maar wat dan? Wat is lekenspiritualiteit eigenlijk? Hoe zou de samenwerking met Witte Paters/Witte Zusters eruit kunnen zien? Hoe kunnen we meer mensen aantrekken? Richten we ons op Afrika of op Europa, of op beide? Vragen waarop, na vier jaar en heel wat aftasten, zich de antwoorden beginnen af te tekenen. Tijdens zo’n vier à vijf weekenden per jaar delen we onze ervaringen, vieren we samen, verdiepen onze spiritualiteit en geven de gemeenschap gestalte. De reis- en verblijfkosten voor die weekenden betalen we in solidariteit met elkaar; een Witte Zuster en een Witte Pater trekken met ons op, en regelmatig geeft er een WP en/of WZ goede input over een bepaald thema.
Hoewel we de droom van een gezamenlijk project in Afrika zeker niet loslaten, richten we vooralsnog onze aandacht op dicht-bij-huis. In België heeft de MMA Karibu overgenomen van de Belgische Witte Paters (zie www.huizekaribu.org). Karibu is een huis waar studenten uit allerlei landen Afrika onder de aandacht willen brengen in de Leuvense studentenmiddens. Sinds een jaar woon ik zelf in de gemeenschap van drie Witte Paters in de Schilderswijk in Den Haag. Doel van deze gemeenschap is aanwezig zijn temidden van de verschillende culturen en gemeenschappen in de wijk, en door die aanwezigheid smeerolie’ te zijn voor onderlinge samenwerking. Andere leden geven op hun eigen plek vorm aan missionair engagement, of dat nu in de parochie is, op de werkplek, of in hun directe omgeving.
Ik werk in de ontwikkelingssamenwerking, waar mijn passie voor Afrika voldoende aan bod komt. Daarnaast ben ik lid van een bezoekgroep die illegale vrouwen opzoekt die gevangen worden gezet in Scheveningen. Wonen in de Schilderswijk is ook al enigszins tegendraads: je geeft toch een stukje wooncomfort op om je solidair te stellen met degenen die aan het kortste eind trekken. Maar gelukkig ben ik niet alleen! Het is verheugend te zien hoeveel mensen zich inzetten voor illegalen en kansarmen.
Ook mijn drie huisgenoten, al zijn ze ook een flink stuk ouder dan ikzelf, zetten zich in
voor de wijk, vluchtelingen en allochtone gemeenschappen. Evenals voor hen is ook voor mij het evangelie mijn inspiratiebron; het delen van gebed, ervaringen, visie en eenzelfde hartstocht voor Afrika, is een bron van leven en energie. Maar het zou natuurlijk wel fijn zijn als er ook iemand van mijn eigen leeftijd bij zou komen!
Eén van de belangrijkste vragen waar de MMA voor staat is de vraag hoe je missionair engagement concreet vorm geeft in deze tijd, hier, in Europa. Dat is voor iedereen in de groep verschillend. Ik probeer het in mijn werk en in de gemeenschap van Witte Paters waar ik woon. Maar in de praktijk is het niet altijd makkelijk omdat deze nieuwe vorm van missionaris-zijn vraagt dat we in ons eigen levensonderhoud voorzien een situatie die niet altijd spoort met het leef- en werkritme van mijn huisgenoten. (n.b. hun inkomsten hangen gedeeltelijk af van de pastorale taken die zij verrichten binnen en buiten de wijk)
Vanuit de WZ en de WP in Nederland, België en Duitsland ondervinden we voldoende soepelheid en een open vizier om samen concrete vormen te vinden. En zo gaan we door, want we geloven immers dat de tijd rijp is om te zoeken naar en gestalte te geven aan nieuwe vormen van missionaris-zijn.
Als je meer informatie wilt, of “Stapstenen” wilt ontvangen (een tweemaandelijkse A4-tje met inspirerende inhoud), stuur dan een mail dan naar rooijmev@hotmail.com
