Marien van den Eijnden m.afr.                                                                           

Kanisa Katoliki  S.L.B. 33

P.O. KALIUA Tanzania E.A.

December 2005

Salaam! Weer wat mijmeringen van onder de MANG0 boom. Wij mensen zijn toch wonderlijke wezens! Steeds in ontwikkeling, telkens nieuwe groei, ieder op haar/zijn eigen wijze. Vanaf het eerste moment een eigen DNA, verschillend van vader en moeder. Ik al meer dan 66 jaar lang. En nog leer ik nieuwe dingen, doe ik nieuwe ontdekkingen. In mij is een bron van energie welke maar blijft opborrelen.

Via onze (voor)ouders en van ons eigen leren uit onze ervaringen weten wij dat wij een beeld van God zijn, op hem/haar lijken, een vonk van zin/haar- licht, en energie. En vanaf mijn eerste moment heeft die wij “God” of “Allah” of “Mungu” noemen een persoonlijke ik-jou relatie met mij, een relatie die uitgroeit, ik kan doen groeien.

Het fascinerende is dat wij een innerlijke en een lichamelijke dimensie zijn. Een oproep om ons lichamelijke te verinnerlijken, te bezielen, en om one innerlijke te belichamen, handen en voeten te geven.

Bijvoorbeeld: van iemand echt houden, met iemand die mij nodig heeft begaan zijn, respect verdienen. Daarin te groeien is een roeping voor iedereen; en als priester sta ik daar middenin, en voel ook ik mij geroepen om daaraan zelf op een eigentijdse wijze vorm te geven, en er in voor te gaan.

Infrastructuur

Bij vooruitgang en groei denken wij aan het belang van de infrastructuur als: wegen, water voorziening, gezondheidszorg, scholen, en zomeer. Als priester werk ik juist aan de innerlijke infrastructuur:de wil om te werken,begaan zijn met de ander, de kwaliteit van het leven verhogen, betrouwbaar zijn, eerlijk, aan afspraken houden, respect verdienen, geschapen naar het beeld van God, scheppend, creatief. Wel is het zo dat de gevaarlijke buschauffeurs in Tanzania betere gebedsleiders blijken dan priesters. In de kerk vallen mensen in slaap. Maar in een Tanzaniaanse bus bidden ze met grote vurigheid, en de hele tijd van de rit!

Afrikaanse landen werken samen.

De rivier de Nijl loopt door 10 landen: Tanzania, Kongo, Burundi, Rwanda, Uganda, Kenia, Soedan, Ethiopië, Eritrea en Egypte. In 1999 begonnen zij een formeel raamwerk voor samenwerking. Het gaat om méér dan hoeveel water elk land gebruiken mag: het gaat ook om het uitbreiden van landbouw, energie opwekken, handel, visserij, en ook om verbetering van het beheren van het milieu, verhogen van vakkennis, uit wisselen van informatie tussen die landen, en communicatie over en weer tussen de sectoren die water nodig hebben. Daar komt evenveel bij kijken als in Nederland over het gebruik van de Maas en de Rijn.

Vrede en Gerechtigheid

  Om de presidentsverkiezingen en die van de volksvertegenwoordigers van oktober 2005 voor te bereiden stuurde de Tanzaniaanse Bisschoppen Conferentie stapels aantrekkelijk geïllustreerde pamfletten naar alle kerken in het land, over 5 verschillende onderwerpen:

1. Is een leidersfunctie voor dienstverlening, of om je eigen zak te "spekken"?
2. Omkopen, en zich laten omkopen staat gelijk met stelen!
3. Vrees is een gif. Leer op te komen voor je mening.
4. Onwetendheid moet je zelf duur betalen. Zoek zelf informatie.
5. Laten we elkaar verlossen uit onze armoede. Doe er zelf iets aan.

In lijn met wat Jezus ons zegt zoals Hij dat zei tot die verlamde: Blijf toch niet liggen! Ga lopen en draag zelf je bed! Doe iets! Je bewust maken, en tot zelf nadenken zetten, je eigen "innerlijke infrastructuur" bevestigen, dáár gaat het om.

Versnelde ontwikkeling.

Sommige ontwikkelingen gaan langzaam. Voor andere ontwikkelingen slaan we hier ineens een fase over, en maken we een inhaalslag. Bijvoorbeeld: men wil géén vaste lijn telefoon meer, men wil een mobiele, tot hier in de dorpen toe! Met miljoenen.

In Dar es Salaam alleen al werden in april 2004 honderd (100) mobiele telefoons gestolen per dag, 100 PER DAG! Ik ben benieuwd welke andere ontwikkelingsfasen we hier nog over gaan slaan…

Gezondheidszorg.

Tegenover ons huis staat een ziekenhuisje met 40 bedden. De behandelingen welke het plaatselijke personeel niet aankan, verwijzen zij door. Enige malen per jaar komt een meer gespecialiseerde arts van het streekziekenhuis, zowel voor inspectie van ons ziekenhuisje, als om de “opgespaarde” en opgeroepen zieken die er erg aan toe zijn te behandelen.
Al sinds enige tijd had ik een knobbeltje op mijn linker knie. Begin dit jaar kwamen twee van die gespecialiseerde artsen op inspectie. Ik ontmoette hen in onze tuin, en toonde hen dat knobbeltje. Afspraak voor een nader onderzoek om 4 uur. Afspraak voor een operatie om 5 uur, en om 6 uur was alles met 2 hechtingen achter de rug, en kon ik terug lopen naar mijn kamer.

Zo gaat het hier vaak, ook voor de plaatselijke bevolking. In plaats van rompslomp en lijntrekken werken we voor een doortastende dienstverlening, met een glimlach!

Vervoer.

Tanzania heeft 368 vliegvelden,variërend van internationale tot veldjes voor kleine charter vliegtuigjes. Juist buiten Kalina stadje is er zo’n veldje voorde sprinkhanencontrole. En ongeveer 80 km ten Zuiden van ons is er een in een wildpark. De laatste jaren waren er slechts 4 kleinere ongevallen, en dan nog op een dergelijk klein veldje waar men aanvloog tegen overstekend wild of tegen boomtoppen. Geen menselijke doden.

Kwaliteit van leven verhogen.

Lange de grote verkeersader in het noordelijke gedeelte van Dar es Salaam, de hoofdstad, zag ik, kilometers lang en meters diep: planten te koop, jonge boompjes, tuinpotten in alIe maten, en tuinbeelden zoals: giraffen, vissen, ganzen, flamingo’s op één poot, en alles in opmerkelijk grote hoeveelheden.

Hier in Kaliua heeft men een tweede boomkwekerij geopend. Bij mijn gezinsbezoeken zie ik er nog niet veel van, maar er is dan toch hoop dat het op komst is.

Nieuwe mode.

Bij een bezoekje aan mijn moslim kleermaker Issa zag ik, dat hij een heel nieuw model jurk aan het naaien was, met een ingewikkelde versiering rand de hals. Ik vroeg hem waar hij die modellen steeds vandaan haalt. De vrouwen komen met een plaatje uit een krant of tijdschrift, en zeggen dan: "Ik wil zoiets". En hij probeert het dan uit.

Sommige modellen doen het maar één keer, voor één persoon; andere kleermakers zetten hier een hele mode op gang. De pastorale werker voor de katholieken van Kaliua stadje heeft 2 of 3 naaimachines,en is gespecialiseerd in dames en meisjeskleding. Praktisch een keer in de maand gaat hij naar Dar es Salaam, zo ‘n 900 km per trein, kijkt wat voor stoffen daar in de mode zijn, en komt dan terug met enige rollen van dat materiaal, met die of die motieven, elke rol een verschillende kleur.

Ongeveer 4 maal per jaar zien we een ware modeshow door het stadje lopen: paasfeest, kerstfeest, Id-el-Hadj (einde van de moslim vasten), Maulide (geboorte Mohammed).

Gezinsbezoek in puur natuur.

De plaatselijke kerkleiders van Igwisi brachten mij een eind buiten hun kerkdorp het dunbeboomde natuurbos in. Ja, de “weg” was begaanbaar voor auto's! Maar dat ken ik al: niet meer dan een fietspad, en ooit was er een vrachtwagen over geweest om boomstammen te halen.

Na een kilometer of 5 parkeerde ik, en te voet gingen we verder. De huizen lagen ver uit elkaar, soms een kwartier lopen. Voor zulke afstanden heb ik liever een fiets, maar daar hadden zij niet voor gezorgd.

Moe en warm lieten we ons neervallen op een bank tegen de buitenmuur. We keken uit over een pas ontgonnen stuk zo groot als een voetbalveld, met maïs een halve meter hoog. Wat een rust. Puur natuur. Hier was gegarandeerd nog nooit een Europeaan geweest.

Plots rende er een antilope uit de bomen sierlijk over het veldje en verdween weer aan de andere kant. Tussen de 50 en 100 meter van ons
vandaan. We zaten echt eerste rang!

Met beste groeten; een gezegende Kersttijd,

en een goed 2006!

Marien van den Eijnden

Maar wie is Marien van den Eijnden? Lees zijn levensverhaal: verhaal van een missionaris-roeping. Klik hier.