Dar Es salaam 6 Augt

HET NIEUWE LAVIGERIE-HUIS IN MBEZI

Een verslag van Kees Akkermans m.afr.

Dar Es Salaam 6 augustus 2006.

N.B. In een van de buitenwijken, ver van het Centrum van Dar Es Salaam, ligt Mbezi. De Witte Paters hebben daar de pastorale zorg voor een parochie, en bouwen daar óók een pastorie, tevens regionaal ontvangst-centrum voor hun confraters, op doortocht van - of naar hun missieposten, veraf of dichtbij.

Broeder Kees Akkermans heeft daar de leiding (is zgn “site-manager”) van de gehele onderneming, in samenspraak met zijn medebroeders: twee Afrikanen, een Duitser en een Engelsman. Problemen zijn legio voor de bouw: kadaster, watervoorziening, het graven van waterputten (tot 17 meter diep) en het maken van cementen ringen voor de putten, etc.

De bestekken moesten ook veranderd en/of hier en daar herzien worden, bijvoorbeeld m.b.t. de toiletten, de waterreservoirs, de septische tank, en de bureaus. Maar als alles goed loopt zou de bouw eind augustus 2006 van start kunnen gaan. Kees heeft al een oude container geïnstalleerd, die dienst gaat doen als werk-keet en woning. Maar laten we hem zelf aan het woord:

“Het toekomstig nieuwe huis ligt op 26 km afstand van Atiman House[1] richting Morogoro.(NB. deze stad ligt op 190 km ten westen van Dar Es Salaam) Voor hen die eens langs willen komen is het goed het volgende te weten: ongeveer één kilometer na de Parochie van Mbezi bevindt zich links van de weg een “Total” benzine station: hier schuin tegenover slaat men een weg in (vlak bij de Mbezi Secondary School).

Na 2 km ziet u dan een uithangbord met opschrift KIBAONI. Welnu je bent dan op 200 meter afstand van de bouwplaats. Kleine busjes zijn in vele getallen aanwezig om u een aangename of ongename reis te verzorgen.

Het terrein is 6.4 acres groot, niet vierkant of vlak, maar heuvelachtig en romantiek, met een prachtig uitzicht. The elektriciteitspalen lopen langs het terrein heen, en een grote waterpijp van de stad ligt 200 meter verder. Tevens zit er, op 20 meter diep, aantrekkelijk zacht drinkwater, waaraan nu wordt gewerkt om hiervan te profiteren, en het in gebruik te nemen.

De gehele omtrek van het terrein is nu beplant met doornstruiken die dienst doen als heg, met een ruim pad waarlangs weer washokboompjes geplant zijn. We hebben ook een grote dam gemaakt van 2.5 meter hoog waar het regenwater dat bij regen in daverend geweld naar beneden komt, kan worden opgevangen. Er zijn twee overlopen gemaakt om het overtollige water af te voeren.

Er is ook aan gedacht om een “rustplaats” te maken voor hen die hier “voor altijd” willen blijven: n.l. de begraafplaats; deze bevindt zich op het uiteinde van het terrein temidden van de heide en de Zuid Afrikaanse bomen, die al in bloei staan - na pas drie maanden geleden geplant te zijn.

De onderhandelingen (zie de N.B. aan het begin van dit artikel) zijn nog volop bezig, ofschoon ook hier meer schot in komt. De architect heeft zijn nieuwe plannen aangereikt en momenteel zijn er onderhandelingen bezig met 3 ondernemingen die binnen een korte tijd hun financieel plaatje zullen aanbieden aan het bouwcomité. Naargelang deze uitslagen zijn zullen verdere stappen genomen worden, en men hoopt binnen niet al te lange tijd met de bouw te beginnen..

Wij moeten ons aanpassen aan de snelheid waarmede hier in Tanzania
gewerkt wordt. Hoe langer echter alles gaat duren hoe duurder alles
wordt, want de prijzen hier stijgen steeds met de dag..

Sinds Pasen woon ik dus in een container welke is geplaatst dicht bij het toekomstige gebouw. Van hieruit heb ik een goed overzicht over het hele terrein. De container is voorzien van alles wat de mens nodig heeft in zijn dagelijkse bestaan.

Voorheen was ik de gast van Piet Buisrogge in “Child in the Sun”,[2] ongeveer 3 km hier vandaan: ik werd er ontvangen als een kind in huis. Sinds 19 december 2005 werd echter “Child in the Sun” overgedragen aan een Indische Missionerende orde - met als gevolg dat er verandering in kwam voornamelijk in het voedsel dat daar nu opgediend wordt. Kaas en boter werden vervangen door sterke paprika ofwel pilipili welke ik niet bepaald aangenaam vind, etc.

Dus momenteel woon ik in een container en het bevalt me bijzonder goed omdat er altijd wel mensen in mijn buurt zijn; verder zorgt de hond ervoor om de indringers op een afstand te houden; de katten verjagen de slangen en de elektrische beveiliging houdt een oogje in het zeil.

Gedurende het wachten op de bouw houden we ons ook bezig met het planten van bomen en struiken. En om het geheel wat op te frissen vindt men op diverse plaatsen van het terrein allerlei soorten planten die bloeien in de kleuren van wit rood geel en blauw.

We zijn dus volledig klaar om de dagelijkse supervisie van het bouwterrein op ons te nemen, en dat zo gauw de dag aanbreekt! Terwijl mijn medebroeder Hubert Helmut het overneemt gedurende de weekends als ik afwezig ben.

Nu zal men zich eigenlijk wel afvragen: “waar zal dit “Lavigerie House” voor gebruikt worden?” Welnu, het zal op de eerste plaats gebruikt worden voor de vorming van onze studenten. Mijn confrater Adelarde Munishi heeft over hen de leiding. Dan is er “Padri” Mapunde Baptiste met zijn Matunda wa Kanisa en Ndugu Ndugu.

Het huis zal ook beschikbaar zijn als een rustige plaats voor onze confraters die behoefte hebben om uit te rusten. Het is dus terecht om dit gebouw als “multipurpose” te beschouwen.

Met de hartelijke groeten.

In Xto. Kees Akkermans.