Mij is het genoeg
bij de Heer te vertoeven
mijn toevlucht te zoeken bij God.
Ps. 73.
Aan het leven van onze medebroeder
Pater Jan Pijnenburg Cornelis, Johannes, Maria
Missionaris van Afrika
kwam vandaag na een aantal jaren van lichamelijke zwakte een einde.
Hij leefde en stierf 89 jaar oud in de overtuiging dat hij in Gods hand was en zou blijven.
Geboren te Tilburg, 24 april 1914
Overleden te Heythuysen, 30 april 2003
Met het heengaan van Jan Pijnenburg verliest de Nederlandse provincie van de Witte Paters dit jaar al zijn vierde oud-Zambia missionaris. Jan was een Missionaris van Afrika "door en door" want vanaf 1927 zat hij al op het klein-seminarie van de Witte Paters in Sterksel, daarna in huize St. Charles te Boxtel, in Algerije (Maison Carrée) en Tunesië (Thibar) waarbij hij twee jaar verbleef voor zijn studies, en tenslotte in =s-Heerenberg waar hij in 1939 zijn missionariseed aflegde en er op 9 maart 1940 priester werd gewijd.
Omdat hij niet naar de missielanden kon vertrekken vanwege Wereldoorlog II, volgde hij een missiecursus in Nijmegen, was hij rector in het ziekenhuis van Osch en daarna assistent in verscheidene parochies in Noord Brabant.
Eindelijk op 30 maart 1946 stond het signaal op groen en vertrok hij naar Zambia, dat toen nog Noord Rhodesia heette, waar hij pastoraal werkzaam was in een aantal parochies, zoals Mambwe, Chalabesa, Chilonga, Katibunga en Mpulungu in het bisdom Abercorn (Mpika).
Jan was een eenvoudige, plezierige en opgewekte man; het was fijn om hem in de communiteit te hebben. Alhoewel geen intellectueel, kende hij zijn talen goed, niet alleen het Engels en de plaatselijke taal in Zambia, maar ook het Frans, en het Duits. Hij was niet direct iemand om in het pastorale werk initiatief tot iets te nemen, om iets nieuws op te zetten; maar daar stond tegenover dat hij wel telkens stipt uitvoerde wat van hem gevraagd werd. Afgezien van de normale problemen, zoals malaria en bilharzia, had Jan een uitstekende gezondheid, robuustheid zelfs. Maar hij voelde zich soms wat beperkt, wat ingebonden, en zocht dan wat meer vrijheid voor zichzelf hij vond dit bijvoorbeeld bij de verkenners met wie hij zich graag bezig hield, alhoewel hij niet direct de man was om leiding en vorming te geven aan jonge mensen.
Ofschoon het missionarisleven hem soms zwaar viel, was hij een man die zich toch steeds weer schikte naar de wil van ADe Grote Baas@ , Adie Goede God van mij@
In zijn brieven komt steeds weer naar voren hoe hij bezig was met het onderrichten van de jeugd, tijdens het schooljaar alsook tijdens de vakanties wanneer er bijzondere sessies werden gegeven voor de doopleerlingen, voor eerste-communiekanten en voor hen die het vormsel zouden gaan ontvangen. Het waren steeds weer grote groepen, twee weken in de ene buitenpost, daarna weer twee weken ergens anders, en zo voorts...
Voor Jan was de leeftijdsgrens van 65 een grote stap, en hij dacht er lang over na om te gaan rusten. Maar toch vertrok hij weer naar Zambia en werkte er in Lwitikila en Mpulungu. Tien jaar lang bleef hij zich nog inzetten, maar toen, dus in 1988, was het genoeg geweest voor hem.
Hij kwam terug naar Nederland waar hij in Heythuysen nog lange tijd heeft mogen genieten van de oude dag. Tenslotte raakte hij meer en meer verward en kon dan soms ongewild zelfs opvliegend zijn. Maar toen hij het sacrament van de zieken had ontvangen, kwam er een grote kalmte over hem. Langzaam aan verzwakte hij meer en meer totdat hij in de vroege avond van 30 april de laatste adem uitblies.
We zullen afscheid nemen van Jan op dinsdag 6 mei tijdens een eucharistieviering welke om 15.00 uur gehouden zal worden in de kapel van Huize St. Charles, Op de Bos 2, in Heythuysen. Daarna zal de begrafenis plaatsvinden op ons kerkhof aldaar.
Namens de familie en de medebroeders,
F. van Vlijmen, m. afr.
provinciaal secretaris
Postbus 118
5100 AC Dongen.
