Dankbaar gedenken we onze medebroeder,
Pater Frans van Roessel
Missionaris van Afrika (Witte Pater),
die op 5 Augustus 2003 is overleden in verpleeghuis “Hornerheide”, bij Haelen.
Frans (Franciscus, Petrus, Henricus) werd geboren te Tilburg op 23 Juni 1927 in het gezin van Nicolaus van Roessel en Eugenia van Loon. Vader was gemeenteontvanger. Frans vond dat hij zijn talent om de boekhouding van een heel bisdom of van een pastoraal centrum nauwkeurig bij te houden wel aan hem te danken had.
Al jong verliet hij ouders,broers en zussen omdat hij priester wilde worden. Hij vertrok naar het seminarie van het Bossche bisdom: “Beekvliet”. Maar uiteindelijk wilde hij liever missionaris worden en kwam hij bij de “Witte Paters”terecht. Frans was toen al een harde werker. Soms zelfs wat verbeten, omdat hij moeite had met de studie en toch met alle geweld bij wilde blijven. Hij had nooit een erg hoge dunk van eigen talenten. Dat maakte hem soms onzeker en teruggetrokken. Maar hij had wel een talent voor muziek en kon soms onverwachts geestig uit de hoek komen. En waar hij ook werkte; hij werd gewaardeerd als een loyale collega en een bereidwillige medebroeder.
Op 22-7-1953 verbond hij zich te s Heerenberg voorgoed aan de Societeit van de Missionarissen van Afrika. En het jaar daarop, op 10-6-1954, werd hij in Monteviot (Schotland) priester gewijd. Hij werd onmiddellijk benoemd voor Afrika. “Ik vind dat ik een geluksvogel ben: zo van achter de boeken naar de bananenbomen “. Hij vertrok naar het bisdom Fort Roseberry,(nu Mansa), in Noord Rhodesia,(nu Zambia). Daar heeft hij op verschillende plaatsen gewerkt: Jarenlang als pastor in Chibote, Kasaba, Mansa, Rosario. In Samfya, Kashikishi en Lubwe.En vanaf 1982 als assistent econoom en boekhouder van het bisdom , in een middelbare school en tenslotte in een pastoraal centrum aan de andere kant van Zambia. Hij was een ijverige priester die het liefst op sjouw was in de dorpen Maar die zich ook kennelijk goed thuis voelde achter een bureau in een kantoor, waar hij zich tevreden over de boekhouding boog.
Psychisch robuust was hij niet. Hij vond het moeilijk om zich te ontspannen. Ofschoon dat achter de piano wel lukte. Van lieverlee kreeg Frans steeds meer moeite met veranderingen: zoals benoemingen die verhuizing met zich meebrachten. En het weer moeten wennen aan andere plaatsen,aan andere mensen. De grote veranderingen door afrikanisering van bestuur in land en bisdom. Frans was open genoeg om dat in zichzelf te bespeuren. In 1993 schrijft hij :”Ik ben veel minder zeker van mijzelf. Ik voel me wat verloren: weet niet wat ik moet doen. En kan maar niet tot besluiten komen”. En zo kwam hij tenslotte voorgoed naar Nederland terug. Langzaamaan verloor hij de greep op wat er met hem en om hem heen gebeurde. Na verblijf in onze eigen gemeenschappen in Tilburg en in Heythuysen moesten we hem uit handen geven. In “Hornerheide” leek hij meestal goed gehumeurd. Ook wel door de goede verzorging. Daar is hij na een korte ziekte gestorven .
Afscheid van Frans nemen we in een Eucharistieviering waarna hij begraven wordt op ons kerkhof. Van harte nodigen we U daarbij uit. Dit zal zijn op Zaterdag 9 Augustus as.’s middags om 15.00 uur. In Huize St. Charles,
Op de Bos 2, Heythuysen.
(tel. 0475-494555)
Piet Kramer, m.afr. Provinciaal
