GOUDEN JUBILEUM HARRIE VAN DER RIET
'S HEERENBERG 28 januari 1956
DONGEN 28 januari 2006

Op 28 januari 2006 vierde de communiteit van de Witte Paters te Dongen het heugelijke feit dat hun Overste Br. Harrie van de Riet (1936) precies vandaag 50 jaar geleden zijn Missionaris-eed had afgelegd.
Met zijn familie die voor deze gelegenheid was gekomen van Etten-Leur en omstreken, en de Witte Paters gemeenschap vierden we de Eucharistie, die Harrie zelf had voorbereid.
Onze Provinciaal Piet Kramer was de celebrant.
In zijn inleidingswoord vertelde Harrie hoe hij vanuit een diep gelovig gezin als kind al actief was om geld te sparen en op te halen voor Afrika, en dat door middel van georganiseerde spelletjes met kinderen, en feestjes met voorstellingen enz.
Maar in 1952 werd het serieus, en vroeg hij - via de pastoor - zijn familie verlof om naar de Witte Paters in Boxtel te gaan. Hij wilde het voorbeeld van Pater Theo van der Bom, de eerste Nederlandse Witte Pater - missionaris van Etten-Leur volgen. (Deze was in 1930 in Ushirombo, Tanzania, Oost Afrika, op 71 jarige leeftijd overleden)
Woorden van dank na 50 jaar trouw aan zijn Missionaris-eed.

Pater Jan Simons werd speciaal vermeld als zijnde de inspirator voor zijn roeping tot Broeder Missionaris.
Dan gaat het in een versneld tempo:
8 juli 1953: Postulaat in Sint Charles te Esch-Boxtel.
19 januari 1954: met 8 postulanten gaat hij naar 's Heerenberg voor het Noviciaat, onder leiding van Pater Theo Hoppenreijs.
28 januari 1954: inkleding met het ontvangen van de witte paters' gandourah en burnous met rode chéchia. Hij krijgt de naam "Alexis" mee, die hem vanuit Rome was opgelegd.
"Ik heb met veel plezier en dankbaarheid op het noviciaat teruggekeken!"
Op 28 januari 1954 doet Harrie zijn eerste Missionaris - Eed samen met 4 mede-novicen. Maar Afrika ligt nog ver in het verschiet, want hij moest al gauw in de St.Maartenskliniek te Nijmegen opgenomen worden. De drie maanden die de operaties aan zijn voet in beslag moesten nemen, werden uiteindelijk twee jaar!
Maar ook hier had zijn missionaris-ideaal zich al gauw omgevormd tot een perfecte "Propagandist"!
We bidden samen het dankgebed.
Hij laat zich door het hele ziekenhuis rondrijden, en vertelt overal over Afrika en de Witte Paters. Vooral de kinderafdeling was favoriet, in die mate zelfs dat hij vandaag de dag nog relaties onderhoudt met enkele van die vroegere patientjes!
In 1958 verhuist het Witte Paters klooster van 's Heerenberg naar Engeland, en wordt dus gesloten. Harrie verhuist niet mee, maar wordt ingezet in de Missie-Prokuur van Rotterdam voor de Fonds-werving.
Ook hier zet hij zich in voor de minder bedeelden in de naburige wijken van Rotterdam, met name de z.g.n. a-sociale gezinnen waar armoe troef was.
 
Een offer van dank!
 
Ondertussen volgt Harrie ook nog cursussen Financiëele Administratie, om de financiëen van de Nederlandse Provincie bij te houden. Inderdaad wordt hij in Boxtel benoemd voor het Provinciaal Economaat: deze post vervult hij van juli 1962 tot februari 1991, bijna dertig jaar !
In die tijd beseft Harrie wel dat Afrika voor hem "op afstand" zal blijven; of zoals hij het zelf zegt: "Ik leef en werk voor Afrika op afstandsbediening"
d.w.z. missionaris in Nederland, leven en werken voor Afrika. Maar in 1977 krijgt hij de gelegenheid om een reis door Tanzania en Rwanda te mogen maken. Dit heeft zeer veel voor hem betekend...
 felicitaties van zijn Provinciaal
Dit heeft Harrie ook in staat gesteld om de oudere medebroeders beter te kunnen begrijpen: wat het betekent om voorgoed naar Nederland terug te moeten keren vanuit Afrika.
In 1990 wordt hij benoemd in Heythuysen, ons bejaarden - en verzorgingshuis. Eerst voor de administratie, en later als Directeur tot 2003. "Een fijne maar zeer drukke tijd. Zo heb ik wat kunnen betekenen voor onze oude confraters". In die periode heeft hij ook 103 medebroeders naar hun laatste rustplaats geleid...
 Het traditionele «Witte Paters Magnificat» was één groot dankgebed aan het einde van de viering.  
"Als Missionaris van Afrika in Nederland mag ik na die 50 jaar erg dankbaar zijn:
* voor het vertrouwen dat de Witte Paters altijd in mij hebben gehad.
* voor de reis naar Afrika in 1977, die een groot impact op mijn leven heeft gehad.
* voor die vele mensen die ik heb mogen leren kennen in die jaren, voor hun geloof en inzet die mij als voorbeeld waren, en me geholpen hebben bij al die veranderingen in Kerk en Samenleving.
* voor onze confrater Gerard van de Ven (overleden in 1983), die me ondersteunde: "Stevig doorfietsen Harrie, ook al heb je de wind niet altijd in de rug!"
 De koffie smaakte best na zo 'n viering!

En Harrie besloot met deze samenvatting: "Het evangelie van de viering van vandaag gaat over Jezus, de ware wijnstok...En dan zegt Hij: "Als een van mijn ranken geen vrucht draagt, snoeit hij die weg! Maar als hij wèl vrucht draagt, snoeit hij ze bij...."
Ja, God is Liefde. Leef in verbondenheid met Zijn Zoon, Hij is de wijnstok, wij de ranken. Laten we die Levenssappen aan elkaar doorgeven: dat is het snoeiwerkvoor de komende jaren! Zoals Broeder Athanase dit deed dezer dagen met de bomen en struiken rond onze kapel hier in Dongen...zodat ze volgend jaar in volle bloei mogen staan !"
"Bidden we voor onze Sociëteit van Missionarissen van Afrika, waaraan wij zo veel te danken hebben... dat we tekenen van hoop en bevrijding mogen zijn; en ons geluk vinden in onverwoestbare trouw aan de Heer en aan elkaar..
Tenslotte wil ik U graag danken God, dat ik vandaag 50 jaar broeder en witte pater mag zijn. Ik dank U voor mijn familieleden, medebroeders, vrienden en kennissen; bizonder ook voor mijn groepsgenoten Rein Folst, Paul Donders, Kees van der Meijden en Guido Magnus. Bewaar hen allen in de palm van Uw hand..."
     
Met confraters en familie aan de koffie na de viering.
Met een dankwoord uitgesproken door de broer van Harrie.

Webmaster-NL

Vorige pagina