FAMILIEBRIEF
2006
“de goedheid en mensenliefde
van God die ons redt
Is op aarde verschenen.”
ZALIG KERSTFEEST
GEZEGEND NIEUWJAAR
BESTE FAMILIE EN VRIENDEN,
De winter is weer in aantocht. Enkele bladeren
klampen zich nog vast aan de bomen, maar ook zij moeten plaats maken voor het
nieuwe leven dat al in de kiem aanwezig is.
Bij het tot stilstand komen van de natuur in de winter, worden we zelf
ook uitgenodigd om stil te staan. Stil te staan op de drempel van een nieuw
jaar dat weer nieuwe beloften inhoudt voor de toekomst. Want net als de stilte
in de natuur voorbode is van nieuw leven in de lente, weten we dat er een nieuw
jaar voor ons ligt met nieuwe kansen en uitdagingen.
Ook de kerk viert dit seizoen met
een tijd van verwachting: Advent als voorbereiding op het
Kerstfeest. Een tijd om het nieuwe leven ons door Christus gebracht, opnieuw
een kans te geven zodat ook wij een nieuwe lente mogen beleven.
Het is alweer de laatste keer
dat ik in deze familiebrief u ontmoet om wat bij te praten over wat zich dit afgelopen jaar zoal heeft afgespeeld
in onze Congregatie. Na zes jaar leiding te hebben gegeven aan de Nederlandse
Regio loopt nu mijn mandaat af en ga ik weer een nieuwe toekomst tegemoet.
Er hebben ingrijpende
veranderingen plaats gehad deze laatste jaren. We gingen functioneren in
Europees verband, een verrijkend proces dat echter ook aanpassingen en grotere
openheid vroeg.
Gezien de toenemende veroudering van de zusters hebben we het besluit
moeten nemen ons “moederhuis” in Esch, dat ook veel voor onze families
betekende, moeten afstoten.
Het aantal Nederlandse zusters
dat nog in Afrika werkzaam is
vermindert sterk, maar toch blijven we verbonden met hen en verheugen we ons
over de groei van onze Congregatie daar.
Per 1 januari 2007 word ik
opgevolgd door Zr. Jeanne Simons. Na jaren gewerkt te
hebben in Tanzania en Kenia is zij in maart 2003 teruggekeerd vanuit Afrika.
Zij is dus geen onbekende in Nederland en wij wensen haar een mooie en
verrijkende tijd toe in dienst van haar medezusters.
Ontwikkelingen binnen de Congregatie.
Onze Congregatie telt 950 leden waarvan 220 in Afrika werkzaam zijn.
Gedurende het Generaal Kapittel dat verleden jaar werd gehouden, werd besloten
onze krachten in Afrika te bundelen en de structuren aan te passen Tot nu toe
waren er vier bestuurseenheden elk met een Provinciaal Bestuur.
Er is dit jaar
hard gewerkt om deze vier provincies samen te voegen
tot één Afrikaanse Provincie.
Verschillende vergaderingen werden gehouden om aan alle zusters de
gelegenheid te geven hun steentje bij te dragen en zich met deze nieuwe
structuur vertrouwd te maken. Uiteindelijk werd in juni 2006, gedurende het
Interprovinciaal Kapittel in Afrika, de nieuwe Provincie gelanceerd.
Deze gaat op 1 januari 2007
officieel van start.
Zij is onderverdeeld in vier
regio’s met elk een regionale overste.
Naar het model van de Europese provincie vormen deze vier samen met de
provinciale overste het bestuur van deze uitgestrekte Provincie. Zij zullen
regelmatig samenkomen voor bestuursvergaderingen, bij voorkeur iedere keer
in een andere regio om de situatie
aldaar te kunnen inschatten.
De Afrikaanse Provincie omvat de
15 landen in Afrika waar onze zusters werkzaam zijn, d.w.z.
Noord
Afrika: Mauritanië, Algerije en Tunesië;
West
Afrika: Burkina Faso, Mali, Ghana en Tchad;
Oost
Afrika: Oeganda, Kenia, Tanzania, Malawi en Zambia
Centraal
Afrika: Congo, Burundi en Rwanda
De moderne communicatiemiddelen zullen er hopelijk
voor zorgen dat contacten en samenkomsten op peil blijven.
Ons Generaal Bestuur
heeft twee kommissies in het leven geroepen.
-
De
Commissie Lavigerie, genoemd naar onze stichter die ons zijn
lijfspreuk naliet:
“Weest Apostelen en niets anders
als Apostelen”, zal de vorming voor missie stimuleren en een programma
ontwerpen over een theologische bezinning op MISSIE voor de komende jaren.
-
De
Commissie Salomé, genoemd naar onze eerste Generale Overste en
medestichteres Moeder Salomé. Deze commissie zal zich bezighouden met Interculturaliteit, d.w.z. met de
bevordering van dialoog tussen culturen, generaties, achtergronden, binnen en buiten
de Congregatie.
EUROPA
Nieuw Bestuur.
De Europese Provincie, bestaande uit de 6 regio’s n.l. België, Frankrijk
en Zwitserland, Duitsland en Polen, Engeland, Spanje en Nederland heeft na zes
jaar een nieuw bestuur gekregen.
Het mandaat van de provinciale overste Zr. Gertrud Glotzbach is voor drie jaar verlengd zodat continuïteit
gewaarborgd is in de toch nog jonge Provincie.
De nieuwe regionale oversten, de Zrs. Héléne Verstappen(Belgie) Marie
José Blain (Frankrijk) Catherine Booth (Engeland) Jeanne Simons (Nederland)
Helga Franke(Duitsland) en Carmen Garcia (Spanje) die samen met haar de
provinciale raad vormen, beginnen hun mandaat in januari 2007.
Nieuws uit Afrika
In de Democratische
Republiek Congo hebben
de eerste democratische verkiezingen sinds de onafhankelijkheid, sinds 40 jaar
dus, plaats gevonden. Onze zusters die daar wonen en werken hebben intens met
de bevolking meegeleefd.
Het is te danken aan de geweldige inzet van de Congolese
organisaties, kerken en maatschappelijke groepen, dat het hele proces
goed is verlopen. Zij hebben veel werk verzet voor de bewustwording van de
verkiezingen. De mensen wisten wat ze kwamen doen en wat het betekende.
Het was dan ook een
gigantische onderneming. Meer dan 25 miljoen kiezers lieten zich
inschrijven voor wie 40,000 stembureaus moesten worden ingericht. 50,000 mensen
waren gevormd als waarnemers om, samen
met kleine groepen buitenlanders, de verkiezingen te volgen.
Er moest twee keer gestemd worden
omdat de eerste stemming geen meerderheid opleverde. Uiteindelijk is door het
Congolees Hoog Gerechtshof Jozef Kabila, de huidige president uitgeroepen als
overwinnaar. Vanwege het gunstige verloop hebben de Congolese organisaties veel
aan zelfvertrouwen gewonnen en zijn vastbesloten hun stem in de politiek te
laten horen.
Ondertussen is de situatie in het binnenland in het midden en oosten van
Congo verbeterd. Veel vluchtelingen keren terug en de landbouw komt langzaam
weer op gang. In andere streken is de situatie minder rooskleurig, maar zoals
een missionaris opmerkt: “Je voelt als het ware een diepe zucht van
opluchting door het land gaan. Er is weer nieuwe hoop.”
UITDAGINGEN
De uitdagingen ontbreken niet in dit immense land :
-
leren
het gezag te delen met andere politieke families,
-
respect
voor de mensenrechten op alle niveaus doorvoeren,
-
een
proces op gang brengen van diepgaande verzoening en tegelijkertijd de schuldigen
van de mensenrechten berechten,
-
de
veiligheid van de bevolking garanderen en gewetensvolle en competente kaders
benoemen.
We hopen en bidden dat deze en andere belangrijke zaken door de nieuwe
regering ter harte zullen worden genomen zodat de Vrede waar de mensen zo naar
snakken eindelijk gewaarborgd wordt.
Onze zusters schrijven…..
Wij voelen ons intens verbonden met onze zusters in Afrika. Zij houden
ons op de hoogte van wat er bij hen leeft:
Johanna van Oostrum schrijft enthousiast over haar toekomstig
werk in Kasongo, zo’n kleine 300 km. verwijderd van Bukavu. Vanwege het geweld
moesten onze zusters de missie van Kasongo enkele jaren geleden verlaten,
maar binnenkort wordt de post heropend.
De Bisschop had al verschillende malen om hun terugkeer gevraagd.
Een groep van 5 zusters: 3 Afrikaanse en 2 Europese, gaat zich daar weer
installeren. Het is een streek met veel moslims en weinig priesters en
religieuzen. Zij zullen met open armen ontvangen worden. Johanna ziet er al
naar uit de mensen, die zij moest achterlaten terug te zien en haar apostolaat
op sociaal en Catechetisch terrein weer op te pakken. Het doel is om Afrikaanse
Congregaties voor dit afgelegen gebied te interesseren zodat zij mettertijd
deze post kunnen overnemen.
Zr. Anne Katrien is na een goede vakantie weer naar Kigali in
Rwanda weergekeerd. Bij haar aankomst werd zij door de gevangenen, die zij zo
trouw bezoekt, hartelijk ontvangen. Haar
wachtte echter de teleurstelling dat degenen die door de lokale gerechtshoven
vrijgesproken waren, toch weer terug de gevangenis in moesten, samen met de
velen die al jaren vastzitten zonder officieel aangeklaagd te zijn.
Ook Zr.Anne Brigitte was
ook in Nederland in het begin van het jaar. Zij is inmiddels weer naar Mwanza (
Tanzania) teruggekeerd en heeft haar taken in de middelbare school weer
opgevat. Zij bezoekt nog steeds het melaatsendorp in Bukumbi waar zij zich
vooral met de vrouwen bezig houdt. Zij vertelt dat er dit jaar in het bisdom
twee nieuwe priesters zijn gewijd. Bugando het grote streekziekenhuis krijgt
een nieuwe grotere kapel. “Mwanza is een van de snelst groeiende steden in
Tanzania en dat is goed te zien”, schrijft zij.
Zr. Corrie Vork maakt het ook goed. Zij is intensief bezig
haar medewerk(st)ers in te werken zodat het project voor Aids patiënten op een
gezonde basis door kan gaan. Het aantal weeskinderen neemt nog steeds toe en
het valt niet mee overal oplossingen voor te vinden.
Nieuws uit de Regio
Na de herstructurering en de daaruit voortvloeiende verhuizingen
verleden jaar was 2006 een relatief rustige tijd. Onze regio telt momenteel 87
zusters.
65 van de oudere zusters vormen leefgroepen in verschillende Woonzorg
centra.
Met het vertrek van de laatste twee zusters uit Wijchen werd deze
leefgroep opgeheven.
Twee zusters kwamen dit jaar voorgoed terug naar Nederland
Zr.Theresia Brattinga kwam eind juli naar onze regio na 49 jaar in
Congo gewoond en gewerkt te hebben In augustus heeft zij haar Gouden feest
uitbundig gevierd eerst met haar medezusters en later in Friesland met haar
parochie en familie. Na een goede vakantie
woont zij nu in het regiohuis in Boxtel en begint al aardig
te wennen aan de Nederlandse maatschappij.
Johanna van der Heijden kwam terug vanuit Canada waar zij als
provinciale econoom werkzaam was. Na jaren zich ingezet te hebben in de
financiële administratie, zowel op generaal niveau in Rome als elders, hoopt
zij nu wat rustiger aan te gaan doen. Zij heeft haar intrek genomen in
Molenwiek, ook in Boxtel dus.
Ons jaarlijks jubileumfeest
op 15 augustus is weer een daverend succes geweest. Ondanks ouderdom en
ziekte waren toch nog een tachtigtal zusters van de verschillende communiteiten
op het feest aanwezig. Rond 10 uur werden zij onthaald met koffie en gebak in de Molenwiek. Iedereen genoot
zienderogen van het feestelijk samenzijn.
Na de Eucharistieviering in het dichtstbijzijnde woonzorgcentrum
Molenweide werd ons ook dit jaar weer een prachtig verzorgd lopend buffet
aangeboden.
Zr. Caroline Lasance, die in Mariëngaerde in Warmond woont, vierde
haar 75 jarig professiefeest. Helaas kon zij op haar hoge leeftijd niet naar
Boxtel komen, maar er prijkte een mooie foto van haar bij de versieringen.
De Zrs. Maria Krüpers en Wil
Hansen vierden hun 60 jarig jubileum
en Anne van den Oudenrijn,
Marianne Kemmeren, en Thérèse
Brattinga waren de Gouden bruiden. Deze laatste was, zoals eerder
vermeld, net op tijd uit Congo thuisgekomen om het feest mee te vieren.
Een andere afwezige was Zr.
Elisabeth Lintsen die in Amerika haar vijftigste professiedag herdacht.
Zij stuurde ons later een verslag met prachtige foto’s van haar gouden feest,
dat zij samen met de andere jubilaressen van het bisdom Erie uitbundig had gevierd.
Ondanks haar ziekte blijft zij actief op sociaal vlak en onder de studenten.
Overleden zusters
Dit jaar moesten wij afscheid nemen van vijf van onze zusters.
Zr.Wilhelmine de Bekker stierf in Molenweide op 91 jarige leeftijd
na een lang ziekbed. Zij werd vanuit Molenweide begraven.
Zr.Greet van Bentum overleed in Huize St. Jozef te Nuland. Zij
werd 87 jaar en was ook al geruime tijd bedlegerig.
Zr.Thérèse de Bont, een opgeruimde en vrolijke medezuster overleed nog tamelijk onverwachts op 18 augustus
in Etten-Leur en werd al spoedig gevolgd door
Zrs. Odile Ramaekers en
Catharina van Ruijven
die in Warmond woonden.
Zr.Odile overleed na een langdurige en geduldig
gedragen ziekte. Zij was een begaafde en moedige vrouw met veel bestuurlijke
kwaliteiten.
Het heengaan van Zr. Catharina
kwam onverwachts. Al vroeg kwam zij naar Nederland terug en had al in
de zeventiger jaren veel contacten met de eerste immigranten uit Noord Afrika
in Rotterdam.
Deze vier zusters waren de eersten die overleden buiten Boxtel sinds ons
vertrek uit Esch verleden jaar. Dit betekende dat wij het protocol rond onze
begrafenissen moesten herzien. Sinds
jaar en dag werden onze zusters op ons
eigen kloosterkerkhof van Huize St. Monica begraven.
Met het oog op de toekomst werd in 2000 een ruime plek op het kerkhof
Munsel te Boxtel afgehuurd, maar nog steeds werden de overleden zusters vanuit
ons klooster in Esch uitgeleide gedaan.[1]
In onze regio wonen nog
ongeveer 50 zusters buiten Boxtel. Na overleg hebben we besloten, dat alle zusters op begraafplaats
Munsel te Boxtel, begraven zullen worden. Tengevolge hiervan moesten wij een
keuze maken vanuit welke kapel of kerk
de begrafenisplechtigheid zou plaats
vinden.
In Boxtel bestaan verschillende mogelijkheden. Wij werden erop attent
gemaakt dat voor kleinere groepen de mogelijkheid bestaat het intieme kerkje van de hervormde gemeente te gebruiken.
Het heeft een oecumenische uitstraling en wordt veel gebruikt voor
huwelijken en begrafenissen, ook vanuit de R.K.Petruskerk. De twee parochiekerken
in Boxtel zijn erg groot voor een kleine groep mensen, maar ook daar kunnen wij
terecht. Tot nu toe houden wij beide
opties open. Wij zullen rekening moeten houden met het aantal familieleden en
de beschikbaarheid van bovengenoemde gebedsruimten.
Onze communiteiten
De communiteit van Molenwiek telt negen leden en neemt meer en meer de
plaats in van ons vroegere huis in Esch. Het kantoor van de financiële administratie
is er gevestigd. Ook vinden velen van onze zusters er een gastvrij onthaal voor
een ontmoeting, een kopje koffie en biedt het ons, dank zij de inzet van de zusters
aldaar, de mogelijkheid om onze jubilaressendag
op 15 augustus gezamenlijk te blijven
vieren.
De nabijheid van woonzorgcentrum
Molenweide, waar negentien (19) van onze oudere zusters wonen, vraagt
om een steeds toenemende mate van mantelzorg. Zij delen de zorg voor elkaar en
blijven geïnteresseerd in de gebeurtenissen in kerk en wereld en in alles wat
de congregatie bezig houdt. Twee van hen leven toe naar de dag waarop ze 100
jaar zullen worden!!
Vier andere zusters wonen op Molenhof het aanleuncomplex van Molenweide en ook zij
delen in de zorg voor hun oudere medezusters.
Met de 5 bewoonsters van het Regiohuis
wonen er nu 37 zusters in Boxtel.
Dan is er nog een actieve communiteit van 4 zusters in Den Bosch
Missionaire Activiteiten
Allereerst zijn er de interne taken binnen de congregatie om het welzijn
van de zusters te bevorderen. De huiselijke
taken en de mantelzorg nemen hierbij een grote plaats in.
Daarnaast zijn wij missionair bezig op verschillende terreinen. Als
congregatie zijn wij vertegenwoordigd in Jongeren
en Missie dat jonge mensen gevoelig maakt voor de noden van de derde
wereld.
Ook worden wij uitgenodigd te preken in parochies t.g.v. Memisa en Miva acties en Missiezondag.
Ook in scholen hebben onze zusters verschillende projecten over Afrika verzorgd
vooral in verband met de voorbereiding op Vormsel of eerste Communie. Verschillende
zusters nemen deel aan de parochiale
MOV groepen. (voor Missie
Ontwikkeling en Vrede)
De Werkgroep Religieuzen Tegen
Vrouwenhandel is nog steeds actief. Twee van onze zusters maken deel
uit van deze werkgroep. Een van hen is dit jaar met een delegatie naar de drie
Baltische landen: Estland, Letland en Litouwen geweest. Het doel was om
voorlichting en versterking te geven aan de religieuzen aldaar over preventie
en opvang van vrouwen die slachtoffer zijn van deze mensonterende handel. Ook
hier veel schrijnende verhalen maar ook veel pogingen om meisjes en vrouwen te
waarschuwen
Eén zuster vertegenwoordigt de congregatie in het Afrika
Europa Netwerk( AEN) dat als
onderdeel van het Internationale Netwerk voor Vrede en Gerechtigheid in
Nederland werkzaam is. Er wordt gelobbyd op politiek niveau zowel in Nederland
als op Europees niveau. En er worden geregeld publicaties uitgegeven over
relevante onderwerpen om mensen te informeren en aan te moedigen zich voor
vrede en gerechtigheid in te zetten.
Daarnaast zijn er verschillende
activiteiten in Boxtel zoals bezoeken aan ouderen en zieken, zorg voor
gehandicapten, deelname aan het Platform Integratie en contacten met allochtone
vrouwen. Leesmoeder op een school met veel allochtone kinderen, tolken en hulp
bij integratie aan nieuwkomers, behoort ook tot de bezigheden.
In Den Bosch
zijn de zusters ook actief
Of het nu werk is in het sociale restaurant of de straatkrant, zorg voor dak - en thuislozen
o.a. in een opvangcentrum en in een fietsenwerkplaats wat hen naast een nuttige
bezigheid een klein inkomen verschaft.
Een zuster is als parochiale
werkster verbonden aan de Sacramentskerk in Den Bosch. Naast de gebruikelijke
pastorale activiteiten zet zij zich in om de missiegedachte levendig te houden.
Zo heeft deze gemeenschap een relatie opgebouwd met de vrouwen die al
jaren gevangen zitten in Kigali, Rwanda. Er is een geregelde briefwisseling om
deze vrouwen een hart onder de riem te steken. Zr. Anne Katrien van Ool is de contactpersoon en zorgt dat
de artikelen gemaakt in Kigali hun weg vinden naar Den Bosch.
En zo blijven we in beweging ons bewust van onze missieopdracht waar we
ook zijn.
We komen hiermee aan het einde van deze familiebrief, en ik wil deze
afsluiten met een dankwoord voor uw interesse en steun in deze afgelopen
jaren.Het was goed uw belangstelling en meeleven te ervaren.
Dank U wel! En
“ Vrede en Alle Goeds” aan U allen.
Kerstmis 2006.
Nog altijd vieren wij de geboorte
Van Jezus van Nazareth.
Een mensenkind,
dat tijdens zijn leven
Steeds meer zoon van God werd.
Gods goedheid, van waaruit Jezus leefde,
Zijn liefde voor de mensen,
Schiep ruimte en vrijheid; gaf leven.
In Jezus’ geest scheppen mensen
Nog altijd ruimte en vrijheid
Voor elkaar,
Geven zij elkaar hoop.
Vanuit dit vertrouwen wensen wij u allen
Een Zalig Kerstfeest
en een Gezegend Nieuwjaar.
Zr. Tiny Hölscher
Regionale overste
