-------------------------------------

Het was heel begrijpelijk dat Leo zijn middelbare studies op het college van de Kruisheren in Uden maakte want zijn geboorteplaats lag er zo heel dicht bij. Toen hij die in 1952 voltooid had, kwam hij bij de Missionarissen van Afrika voor zijn verdere opleiding: eerst in Nederland, 1952 – 1955, daarna in Engeland, 1955 – 1959. Hier kreeg hij zijn benoeming voor Afrika: hij zou naar Zambia gaan om er pastoraal werk te doen in het bisdom Mansa. Hij werd er eerst pastor in Twingi en in Kashikishi, en later, d.i. in 1972, werd hij belast met het godsdienstonderricht op de scholen. Dit deed hij goed en zodoende was het niet verwonderlijk dat hij in 1976 godsdienstleraar werd aan de scholengemeenschap te Stevensbeek hier in Nederland.

Twee jaar later keerde hij terug naar Zambia om leraar te worden aan het kleinseminarie te Lubushi en tegelijkertijd econoom. Voor het pastorale werk keerde hij in 1980 terug naar zijn allereerste parochie, namelijk Twingi. Hier was hij heel gelukkig alhoewel het een moeilijke plaats was vanwege de lange afstanden die dikwijls per boot moesten worden afgelegd. Leo was pastoor in Samfya, later ook in Lubwe, ‘83 – ‘87, en hij deed het goed. Er was een korte periode waarin hij econoom van het bisdom Mansa was, ’89 – ’91, maar meestentijds was hij actief in het pastoraat.

Leo was een fijn mens in de communiteit, een harde werker op allerlei gebied, en de bisschop apprecieerde hem ten zeerste. Dit bleek duidelijk toen hij hem in 1986 tot pastoor benoemde van Lubwe, de grootste parochie in het bisdom wat betreft het aantal christenen. Leo was tegelijkertijd voorzitter van de priesterraad in het bisdom. Daar staat tegenover dat zijn gezondheid niet uitstekend genoemd kon worden. Keer op keer had hij problemen, maar hij zat nooit bij de pakken neer - telkens weer wist hij die te overkomen.

De laatste keer dat dit gebeurde was eind 2003 toen hij in november hierom naar huis kwam. Het had iets te doen met zijn zenuwen en spieren. Hij werd ervoor onderzocht in het ziekenhuis, maar zijn retour naar Zambia had Leo al vastgesteld. Maar de Heer had andere plannen met hem. Vanwege de pijn die Leo voelde, was er een afspraak was gemaakt met de specialist in het ziekenhuis voor vrijdag 9 januari. En terwijl Leo daar was, kwam de Heer hem roepen.

We verliezen in Leo een hardwerkende medebroeder, die veel capaciteiten had, altijd klaar stond om anderen te helpen en steeds opgeruimd was. Dat hij nu mag rusten in vrede in de nabijheid van de Heer die hij vele jaren in Afrika heeft gediend.