IN MEMORIAM

                                                                  Zr. Odulpha ( Hendrika Mennema )
                       Geboren te Oosterhout : 4 mei 1907
                       Eerste professie :      30 oktober 1932
                       Overleden te Etten-Leur: 26 april 2004

Met veel meeleven van medezusters, familie en kennissen werd Zr.Odulpha begraven op 29 april 2004 op begraafplaats Munsel te Boxtel, waar zij rust temidden van haar medezusters. Gedurende de eucharistieviering ten afscheid, in de kapel van “Sancta Monica“ te Esch, verwoordde Zr. Tiny Hölscher haar leven als volgt.

Van harte heet ik U allen welkom bij deze Eucharistieviering. Wij zijn vanmiddag bij elkaar gekomen om onze Zr.Odulpha uitgeleide te doen en haar aan de Heer toe te vertrouwen. Zij was onze oudste Nederlandse zuster en wij verliezen in haar een hartelijke, vrolijke en lieve medezuster.

Nog maar kort geleden genoot zij van een redelijk goede gezondheid, maar een gebroken heup en de daaropvolgende operatie was teveel voor haar. Nadat zij nog enkele weken liefdevol was verzorgd in “Mariahof”, in Etten-Leur, stierf zij, enkele dagen voor haar 97ste verjaardag, op 26 april bijgestaan door haar verzorgsters en medezusters.

Enige jaren geleden schreef zij haar biografie en het was een voorrecht voor mij deze te lezen. Hieruit komt het beeld naar voren van een eenvoudige, diepgelovige vrouw, die haar roeping heel bewust en in gelovige gehoorzaamheid beleefde. Haar missionarisleven speelde zich geheel af in Noord Afrika met een onderbreking in Nederland gedurende de oorlog.

Zuster Odulpha werd geboren te Oosterhout op 4 mei 1907

als derde kind in een gezin van zeven kinderen. Haar vader was veel op zee, het was dus vooral de moeder die de zorg had voor het gezin. Zij had een heel bijzondere band met haar 4 jaar oudere broer en het is ontroerend te lezen als zij schrijft hoe hij haar over Jezus vertelde, haar de Bijbel deed kennen en haar mee nam naar de Eucharistieviering.

“Hij vertelde mij hoe mooi God is en dat men er nooit op uitgekeken kan zijn”, schrijft zij. “Hij leerde mij dat de schoonheid van God, ook in kleine dingen zoals planten en bloemen aanwezig is. Hierin kon ik dan ook beter de goedheid van God zien dan in dat oog van de Almachtige Vader dat in de kerk hing en die je zo streng en kwaad aankeek.” Het was dan ook een schrijnend verlies voor haar toen haar geliefde broer op 18 jarige leeftijd overleed.

Rond haar plechtige communie werd zij zich bewust van haar roeping. Zij werd vooral geïnspireerd door het leven van de H.Theresia van Lisieux, die, zo zegt ze, altijd over Jezus sprak. “Jezus werd echt mijn eerste liefde, voordat ik iets over Maria en de Heilige Drievuldigheid wist”, schrijft zij later.

In september 1930 trad zij in bij de Missiezusters

van Onze Lieve Vrouw van Afrika in Esch. Daar zij de Franse taal al aardig machtig was vertrok zij 6 maanden later al naar ons Moederhuis in Algiers voor haar Noviciaat. Op 30 oktober 1932 deed zij daar haar eerste Geloften. Hierop volgde haar benoeming voor Carthago in Tunesië. De twee jaren die zij daar doorbracht waren niet gemakkelijk voor haar. Zij was verantwoordelijk voor een grote keuken, maar zegt ze, “ik kon eigenlijk alleen maar een beetje soep koken”. Ook haar gezondheid liet te wensen over en na twee jaar kwam zij terug naar Algiers.

In 1939 kwam zij om gezondheidsredenen voor een kort verblijf terug naar Nederland, maar vanwege de oorlog werden het een periode van 6 jaar. Zij was belast met de keuken in het Noviciaat te Esch wat in de oorlog geen kleinigheid was.
In 1945 kreeg zij weer haar benoeming voor Algerije, deze keer voor Benni Yenni in Kabylië.


Daar heeft zij 30 jaar heel gelukkig geleefd en gewerkt. “Ik heb er mijn mooiste missietijd gehad”, zei ze later. Zij leerde er de taal, en bezocht de zieken in het dorp. Zij gaf les aan de huishoudschool en bereidde de meisjes voor op het huwelijk, iets wat door de moeders zeer geapprecieerd werd. Ze hield van de mensen, en had er veel vrienden. Nog lang onderhield zij contact met sommigen van hen.

In 1976 werd de school overgenomen door de regering en in september van datzelfde jaar nam Odulpha afscheid van haar geliefde Kabylië.

Na een kort verblijf in Rome kwam zij in april 1977 voorgoed terug naar Nederland. Zij woonde 4 jaar in de communiteit van Vorstenbosch en werd toen benoemd voor Sterksel. Daar voelde zij zich helemaal thuis. Zij gaf Franse les aan enkele meisjes, en had er veel vrienden. Zij deed mee met volksdansen, ging geregeld zwemmen en fietste graag in de mooie omgeving van Sterksel.

Toen zij gevraagd werd naar Biezenmortel te verhuizen, viel het haar dan ook erg zwaar uit Sterksel te vertrekken. In 1995 vertrok zij uiteindelijk samen met de andere zusters van Biezenmortel naar Etten-Leur waar zij nog lange jaren in betrekkelijk goede gezondheid mocht doorbrengen. Zij was er graag en voelde zich er thuis. Zij was een vriendelijke medezuster en had goede contacten met haar huisgenoten.

Op 21 maart dit jaar werd er bij haar een beenbreuk geconstateerd en onderging zij een heupoperatie. Aanvankelijk leek het erop dat alles goed zou komen, maar al gauw bleek dat zij erg verzwakt was. Bij haar terugkeer uit het ziekenhuis, werd zij dan ook opgenomen in de Verpleegafdeling “Mariahof”. Langzaam verminderden echter haar krachten en op 26 april, in de vroege namiddag ging zij heel vredig van ons heen, in het bijzijn van de verzorgsters en haar medezusters.

Onze oprechte dank gaat uit naar de familie Nelemans

die zoveel voor haar betekend heeft en haar al die jaren zo trouw bezocht. Ook de bezoeken van Anneke en Zr. Monique vond zij heel fijn.
Een speciaal woord van dank aan de verzorgsters van zowel “Sancta Clara” en “Mariahof” voor de goede en hartelijke zorg die Odulpha heeft ontvangen. Ook wil ik haar medezusters die haar zo liefdevol nabij waren, en haar nog overal bij betrokken, niet vergeten

Lieve Odulpha, we moeten je nu uit handen geven en we vertrouwen je toe aan die mooie, liefdevolle God waar je, zoals je broer je vroeger vertelde, nooit op uitgekeken zult komen. Wij zijn er zeker van, dat Hij je na je rijke en lange Missionarisleven met open armen zal ontvangen en je zal doen delen in de volheid van leven voor Zijn Aanschijn..

Rust in vrede.

Webmaster-NL