IN MEMORIAM
door PAUL DONDERS m.afr.
die met Nico gedurende 25 jaar in Burundi werkzaam was.

Verleden week toen ik Nico even - voor de laatste keer - sprak, gebruikte ik zijn naam zoals die in Burundi door zijn vele vrienden gebruikt werd: "Nicoco-wee"(ohh.. Nico..) of - als je heel bevriend met hem was - "Nico-sha".

Vragend hoe het met hem ging, antwoordde hij mij "bukeye-bukey". In het Swahili zou dat geweest zijn: "pole-pole"; en in het Nederlands: "stilletjes aan.."

Nicoco-wee ! Nico-sha..! we hebben samen in die 25 jaar in Burundi heel veel meegemaakt !
- Nog een stukje koloniaal bewind. In vele opzichten was die periode helemaal niet zo slecht.
- De onafhankelijkheid: van Koninkrijk naar een Republiek.
- De genocide van 1972, met de dood van ongeveer 600.000 Hutus en ook hun Tutsi sympathisanten.
- "L'autorisation de quitter définitivement le territoire Burundais", met andere woorden: er uit gezet worden.... Hebben wij dat van hen geleerd ? (1)

Dit alles gaat niet in je koude kleren zitten, vooral als je dat allemaal overkomt in de beste jaren van je leven. Nico-wee.., we hadden het daar allemaal moeilijk mee.

Dit gebeurde allemaal in de zestiger en zeventiger jaren, de tijd van de "Beatles" en "Negro Sprituals". Een van die spirituals had als titel: "Nobody knows the trouble I've seen...." Misschien ook wel een van de redenen, waarom Nico daar niet over wilde praten, óók niet met mij. !
Het eerste wat hij dan zei: "laten we het daar maar niet over hebben." en toch...

NIEMAND herinnert zich, zijn of haar begin.
ALLEEN anderen herinneren zich dat, maar die weten op hún beurt óók niets van hun eigen begin.

We kunnen vervolgens zeggen, dat we leven in een opeenvolging van gebeurtenissen.
Wat is, of wás Nico's - of onze plaats in die reeks gebeurtenissen....?
Was Nico, en zijn wij - niet steeds bezig om ons evenwicht te behouden, tussen verleden en toekomst ?

WAT het verleden aangaat, herinnerde Nico zich - zoals ikzelf, dat dat niet steeds iets was dat ófwel beter, ófwel slechter is dan het heden; wèl waren we ervan overtuigd dat de zekerheid over de verdere toekomst ons ontgaat; en jullie met ons....

Nico, jij geloofde in een oneindig bestaan, zoals de Barundi dat doen met hun "guterekéra imizimu" ceremonie, de verering van de voorouders.
Nico-wee, dat wens ik je van harte toe ! Dat oneindig bestaan.

Ga in de vrede van de Heer, de gever van jouw zijn, de gever van vrede die jij ook zo van harte wenste voor Burundi.
"Gienda namahoro W'Imana".

(1) Allusie op het uitzetten van asielzoekers uit Nederland...

Webmaster-NL