IN MEMORIAM

PATER NICO BORST

Missionaris van Afrika

Nico werd geboren op 7 februari 1911 te Amsterdam.

Op 5 juni 1941 werd hij door het afleggen van de missionariseed lid van de Sociëteit van de Missionarissen van Afrika (Witte Paters) en op 30 mei 1942 werd hij priester gewijd.

Hij overleed te Weert op 8 juli 2004 na tweeënzestig jaar als missionaris te hebben gewerkt
in Spanje (7 jr.), in Tanzania (35 jr.) en in Nederland (20 jr.)

Op woensdag, 14 juli, zullen wij hem om 15.00 uur gedenken tijdens een plechtige eucharistieviering in Huize St. Charles te Heythuysen waarna we hem te rusten zullen leggen op ons kerkhof aldaar.

U wordt uitgenodigd om dit samen met ons te doen. Eén uur voor het begin van de dienst is er gelegenheid om afscheid van hem te nemen in de kapel..

Het klinkt ongelooflijk maar het is een feit dat kort na zijn priesterwijding Nico geen benoeming kreeg maar wel verlof van de provinciale overste om middenin de oorlog te proberen het land uit te komen en een’ missiepost in Afrika te bereiken, mits hij de Sociëteit hierdoor niet in verlegenheid zou brengen. Met andere woorden: hij mocht niet herkend worden als een Witte Pater.
Het duurde twee jaar, maar Nico slaagde wel ! Hij strandde echter in Spanje en het duurde bijna anderhalf jaar eer hij er weg kon komen. Intussen maakte hij er vanwege zijn extraverte karakter veel vrienden.

Hij kwam uiteindelijk aan in Tanzania, en hier ging hij medio 1944 aan de slag.
Van nature was hij een doe’-mens, een harde werker en een doorzetter. Hij moest zich kunnen bewegen, hij moest er op uit. En dit kwam in zijn pastoraal werk duidelijk naar voren. Zijn missiepost werd Ng’wabagole, en hij was er in zijn element.

Maar in september 1948 kwam er bij heldere hemel een zware donderslag. Hij kreeg een brief uit Spanje, en die kwam ook nog eens van een assistent van het generaal bestuur van de Witte Paters. Nico was benoemd voor Spanje: daar propaganda maken en een Spaanse Provincie van de Missionarissen van Afrika opzetten.

Hij vond dit een heel moeilijke opdracht, maar aanvaardde het, en eenmaalin Spanje aangekomen deed hij zijn uiterste best om een succes te maken van zijn opdracht. Hij noemde deze periode Het Vijfjarenplan in Spanje’ want in 1954 zat deze taak er op en mocht hij terug naar Oost-Afrika en naar het bisdom Mwanza.

Daar in Mwanza raakte hij in vele missieposten bekend: Ng’wabagole, Shinyanga, Bukumbi, Nyantakubwa, enz. enz. Altijd was hij met een motorfiets onderweg ergens naar toe, en meestal waren dit de dorpen in de buurt waar hij mensen ging opzoeken. Bovendien was het heel gemakkelijk voor hem om bij de inspectie van bouwwerken over daken te lopen en over smalle muren. Hij kon zijn lichaam in allerlei posities draaien !

Hij was niet altijd gemakkelijk in de omgang, en hij zei over zichzelf: “Ik ben een kruidje-roer-me-niet”. Hij kende zichzelf en dat was voor hem ook de echte reden om in 1958 er sterk aan te twijfelen of hij wel de geschikte man was om toegevoegd te worden aan de propaganda-staf hier in Nederland. Hij kon dus in Mwanza blijven!

Met de jaren verminderden zijn krachten en ook zijn gezondheid. Veel jaren leven en werken in Oost-Afrika laten hun sporen na in het menselijk lichaam. Hij sprak over “opgelapt” worden in een missieziekenhuis om dan later tijdens zijn verlof in Nederland eens goed onder handen genomen te worden. Maar in 1984, toen hij 73 jaar oud was, werd het beter geacht voor hem om definitief terug te keren.

Maar Nico had beweging nodig, en stil zitten kon hij dus ook niet hier in Nederland. Hij ging een confrater helpen die pastoraal werkte in de parochie te Beesd; een jaar later werd hijzelf pastoor in Heibloem, en toen, vier jaar later, gunde hij zichzelf eindelijk! - rust: in 1989 trok hij zich terug in onze communiteit in Breda, en een jaar later vond hij zijn definitieve plaats in ons bejaardenhuis te Heythuysen.

De laatste jaren waren moeilijk voor Nico: zijn gehoor ging heel sterk achteruit, en zo ook zijn gezichts-vermogen. Maar hij bleef in beweging! En nu op 93-jarige leeftijd heeft hij rust gevonden voor altijd rust na een fantastisch leven als priestermissionaris in drie verschillende landen.

En dat hij mag rusten in vrede dichtbij de Heer.

8 juli 2004
Namens de familie en de Witte Paters

F. van Vlijmen, m. afr.
Proviciaal secretaris
Modestusstraat 20,
5101BP Dongen

Webmaster-NL