IN MEMORIAM

 

Zr. Antoinette Okhuysen ( Alphonse de Liguori )

 

Geboren in Hatert :           14 mei  1914

Eerste professie :                 2 mei  1938

Overleden in Etten-Leur : 24 april 2007

 

Omringd door medezusters, familie en kennissen hebben we op 28 april 2007 afscheid genomen van Zr. Antoinette in de St. Petrus kerk te Boxtel. Daarna werd zij begraven op de begraafplaats Munsel te Boxtel, waar zij rust temidden van haar medezusters. Tijdens de uitvaartdienst werd haar missionarisleven door Zr. Jeanne Simons als volgt verwoord.

 

LEVENSLOOP

 

Netty werd geboren op 14 mei 1914 in Hatert, in een gezin van zes kinderen, waarvan drie religieuzen. Haar ouders hebben zonder twijfel hun geloof daadwerkelijk beleefd, door drie dochters toe te staan hun roeping te volgen.

Eén trad in bij de Dochters van de Wijsheid, die op  jonge leeftijd is gestorven.

De twee anderen traden in bij de Witte Zusters, namelijk Wilhelmina ofwel Zr. Octavie, zij overleed in 1973 en Netty. De twee laatstgenoemden vertrokken naar Afrika, in die tijd niet zo vanzelfsprekend. 

 

Haar vader was onderwijzer en daarin heeft Netty hem gevolgd.

Netty trad in bij de Missiezusters van O.L.Vrouw van Afrika op 3 oktober 1935 en legde haar eerste geloften af op 2 mei 1938. Daarna vertrok ze naar Engeland voor een studie van twee jaar.

 

UITSTEL VAN VERTREK NAAR AFRIKA

 

Vanwege de oorlog kon ze niet naar Afrika vertrekken en bleef daarom in Engeland. In 1946 vertrok ze via Boxtel naar Kigoma in “Tanganyika” het huidige Tanzania, waar ze als onderwijzeres werkzaam was. De beginjaren waren moeilijk voor haar en ze wisselde nogal eens van missiepost.

 

Tot ze in 1951 in Sumve benoemd werd waar ze met Zr.Nel Diels vele jaren heel gelukkig heeft samengewerkt in een internaat en als onderwijzeres op de kweekschool. Ze had de zorg voor de gezondheid van de meisjes die in het internaat verbleven. Ze werd niet alleen gewaardeerd voor haar kennis, maar ook voor haar opgewektheid en humor. Bovendien stond ze altijd klaar om te helpen waar het nodig was.

 

Ze was op en top onderwijzeres en heeft aan veel meisjes naast de opleiding voor onderwijzeres een goede basis meegegeven die ten goede kwam aan de meisjes zelf en uiteindelijk aan het hele land.

 

INTERMEZZO IN NEDERLAND

 

In 1972 ging ze met vakantie en het deed zich voor dat ze in Nederland zou blijven.

Ze gaf les aan kinderen van de Schippersschool in Rotterdam en daar was ze ook geliefd.

Maar Afrika bleef haar trekken. Op een goede dag zei ze: ‘De H.Geest en ik hebben besloten om terug te gaan naar Afrika.’

Dit keer ging ze naar Usongo waar ze in de catechese werkzaam was en belast werd met een winkeltje van de parochie waar kleine religieuze voorwerpen en eenvoudige boekjes verkocht werden.

 

Vaak ging ze op huisbezoek en ook hier had ze dan meteen een groep kinderen om haar heen.

Ze kon door haar spontaniteit veel gedaan krijgen, maar vooral omdat ze iedereen een goed hart toedroeg.

Ze hield veel van scrabbelen en nam het scrabbelspel zelfs vaak mee achter in de auto om met een medezuster onderweg een spelletje te spelen.

 

TERUG NAAR NEDERLAND

 

1985 was voor haar het jaar van definitieve terugkeer naar Nederland en ging ze naar Huize Steenwijk in Vught voor een welverdiende rust. Ze onderging een operatie aan haar knie, maar het lopen werd er desondanks niet gemakkelijker op.

 

In 1986 verhuisde ze naar het Kloosterverzorgingshuis San Francesco, in Etten-Leur. Daar heeft ze vele jaren kunnen genieten van de mooie natuur, de rust en het communiteitleven.

 

De laatste jaren ging ze zienderogen achteruit, zowel geestelijk als lichamelijk. Het werd moeilijk om contact met haar te krijgen en haar reactievermogen verminderde sterk.

 

Ze was steeds omringd door haar medezusters en het verplegend personeel tot de dag kwam dat ze in stilte en in vrede de overtocht maakte op 24 april 2007.

 

DANK

 

Ik wil hierbij graag allen bedanken die zoveel voor Netty hebben gedaan, het verzorgend personeel en haar medezusters ter plaatse die haar met zoveel liefde en  zorg hebben omringd.

 

In een kort gebed dat zij naliet schreef ze het volgende, waaruit blijkt hoe ze haar verbondenheid met God als missionaris beleefde:

                            

 

                               “Beproef mij God en doorgrond mijn hart

                             Toets mij en ken mijn gedachten.

                              Wezer, mijn Meester en Beminde

                              Hoe groot is jouw Naam

                              Jij die aan ons missionarissen denkt,

                                 Ons zoekt, ons ontmoet en ons thuis brengt.

                              Wat is de mens dat hij Jou toebehoort?”

                         

 

                     Netty, je behoort Hem nu toe, heel en al, rust in vrede bij Hem.