Een loflied voor de Heer heel mijn leven; een psalm tot het laatst voor mijn God.
Ps.146,2.
Na een liefdevolle verzorging in het Verzorgingshuis St. Charles te Heythuysen, na een welbesteed leven, dertig jaar lang, als priester-missionaris in Zambia, en meer dan tien jaar als pastor hier in Nederland, is onverwachts van ons heengegaan in de leeftijd van 79 jaar
onze medebroeder
Pater Charles Janssens Missionaris van Afrika
Geboren te s-Hertogenbosch, 30 juni 1924
Overleden te Heythuysen, 09 mei 2003
Charles kwam bij de Witte Paters op het St. Paulus-College in Sterksel voor zijn gymnasiale studies, en na deze in 1944 voltooid te hebben ging hij naar het grootseminarie in Boxtel om ingewijd te worden in de filosofie. Hij vervolgde zijn weg naar naar het priester-missionaris zijn in =s-Heerenberg voor geestelijke vorming, om vervolgens in Groot-Brittannië theologie en bijbelse exegese te studeren.
Op 29 mei 1950 legde hij de eed van gehoorzaamheid af, en een jaar later werd hij priester gewijd. Hij was missionaris, maar de eerste negen jaren van zijn missionarisleven bracht Charles in Nederland door: in de klaslokalen van onze kleinseminaries in Sterksel en in Santpoort, met een onderbreking van twee jaar als missie-propagandist. Hij toonde zich een betrouwbaar priester met een groot plichtsbesef, alsook een menslievend iemand. In september 1960 kreeg hij eindelijk een benoeming voor Afrika: Zambia , waar hij pastoraal ging werken in het vicariaat Fort Jameson. Hier werkte hij twaalf jaar lang in verscheidene parochies, zijn dagelijkse leven was zoals dat van veel andere missionarissen: safari=s naar buitenposten, bijscholing geven aan catechisten, ziekenbezoek, enz. enz.
In mei 1979, na een pastorale cursus te hebben gevolgd in Manilla op de Filippijnen, kreeg Charles de leiding over de vorming van de catechisten in het pastorale centrum in Chikungu. Hier zette hij zich in met hart en ziel, en Charles de perfectionist kreeg alles tot in de puntjes voor elkaar. In de klas probeerde hij de bijbelverhalen te transporteren naar onze eigen tijd en omgeving. Daarbij leerde hij veel van de mensen want zij openden steeds nieuwe >bronnen= voor hem uit hun eigen bestaan. Leven met de mensen en onder de mensen, met elkaar omgaan en hen op die manier de weg wijzen naar de Heer. Maar het vermoeide hem wel. Maar nog erger was de malaria welke hij intussen had opgelopen. In 1990 noodzaakte deze hem tenslotte om voor behandeling terug te keren naar Nederland, en na genezing kreeg hij van de dokter te horen dat hij niet meer naar Afrika terug mocht keren.
Op 66-jarige leeftijd werd hij in 1990 door Mgr. ter Schure benoemd als pastoor in Langenboom. Hier zette hij zich in voor het wel en wee van zijn parochianen die hem graag in hun midden hadden. Hij was gastvrij voor ieder die op de pastorie bij hem op bezoek kwam, en de mensen waren ook bijzonder zorgzaam voor hem. Maar langzaam maar zeker werd leeftijd een factor waar rekening mee gehouden moest worden. Hij verminderde zijn werk totdat hij er tenslotte mee moest ophouden, hoe ongaarne dan ook.
Hij bleef nog een tijd in Langenboom wonen, maar in oktober 2001 vertrok Charles naar ons verzorgingshuis te Heythuysen. Hier hadden de bewoners hem graag in hun midden want hij bleef de opgewekte man die hij altijd was geweest. Geheel onverwachts werd hij hier door de Heer geroepen om bezit te nemen van de plaats welke Hij voor Charles had klaar gezet.
Op donderdag, 15 mei, om 15 uur zullen we afscheid nemen van Charles in de kapel van Huize St. Charles te Heythuysen (Op de Bos 2), en u bent uitgenodigd om dit samen met ons te doen. Na afloop van deze viering zal hij op ons kerkhof aldaar worden begraven.
Namens de familie en de medebroeders,
F. van Vlijmen, m.afr. prov. secretaris.
Postbus 118
5100 AC Dongen.
