Webmaster-NL
Gekomen tot de leeftijd der sterken is van ons heengegaan
onze medebroeder
Benedictus Cornelius Jan Marie
Missionaris van Afrika
Op 19-jarige leeftijd kwam Benoît bij de Witte Paters in Boxtel om er zijn eerste stappen te zetten in zijn vorming tot broeder-missionaris. Het jaar daarop,1932, vertrok hij naar Tunesië in Noord Afrika voor verdere missionaire en religieuze vorming. In die zelfde periode werd hij ook ingeschakeld bij de bouw van het Groot Seminarie van de Witte Paters in Thibar. Dit was zijn eerste parktijk-school. Hij verbond zich aan de Sociëteit door een tijdelijke eed van gehoorzaamheid af te leggen op 24 oktober 1934 in Thibar. Hier bleef hij werken tot hij in 1936 zijn benoeming kreeg voor Nyassaland, het tegenwoordige Malawi.
Benoît was een fijn mens in de omgang, altijd bereid een dienst te verlenen, een doorzetter ook. die zijn uiterste best deed om talen te leren: hij sprak goed Frans, legde zich toe om het Engels te bemachtigen, en was heel goed in het Cinyanje en Citumbuka. Bovendien was hij een man met een diep religieus leven. Hier komt nog bij dat hij een geschoold timmerman was. Hij werd ook een bekwaam bouwer en monteur.
Toen hij in Centraal Afrika aankwam, stond er veel werk op hem te wachten. In de eerste tien jaar van zijn verblijf zette hij zich op talloze plaatsen in: Bembeke, Mua, Mpherere, Katete, Mzambazi, Likuni. Na zijn verlof in Nederland in 1948 ging het in deze zelfde trant door: Benoît bouwde het bisschopshuis in Lilongwe, een technische school in Namitete, het bisschopshuis in Dedza, een ziekenhuis in Ciphwanya, een kerk in Kasina, een meisjes-kweekschool in Bembeke. Het is ongelooflijk om te horen wat deze man allemaal klaar heeft gekregen in zijn missionarisleven, maar deze inzet vroeg hem wel al zijn krachten. Hij deed het uit liefde voor zijn Heer en Meester.
Tenslotte kwam hij in 1991 terug naar Nederland - hij was ziek, uitgeput en helemaal versleten, en bij aankomst op Schiphol ging hij direct per ambulance naar het ziekenhuis in Amsterdam. Korte tijd later nam hij zijn intrek in Huize St. Charles te Heythuysen, waar hij vanwege zijn mooie witte baard, de "gandoura" waarmee hij altijd gekleed was, en daarbij ook nog zijn kleine postuur, spoedig "onze kabouter" als bijnaam kreeg. Hij apprecieerde heel goed de uitstekende zorg welke hem hier geboden werd, en was er uiterst dankbaar voor. De laatste twee jaar verminderden zijn krachten wel tamelijk vlug, en meer en meer ging zijn verlangen uit naar "huis" : hij wilde naar huis... Hij kon het soms uitschreeuwen: "Kunt u me helpen? Ik wil naar huis!!" Op zondagochtend, 16 februari is Benoît dan eindelijk naar huis gegaan, en ongetwijfeld is hij er met open armen door de Heer ontvangen.
Op donderdag, 20 februari, zullen we afscheid van hem nemen tijdens een eucharistieviering om 15 uur in de kapel van Huize St. Charles, Op de Bos 2, te Heythuysen, en hierna zullen we hem begraven op ons kloosterkerkhof aldaar. Wij nodigen u uit om dit samen met ons te doen.
Contactadres van de familie:
F. van Vlijmen, m. afr.
Prov. secr.
Postbus 118
Webmaster-NL |
|