Maria ten Hemel opneming.

Dikwijls wordt ten onrechte dit feest door de gelovigen genoemd: Maria Hemelvaart. De Oosterse Christenen hebben het liever over de “dormitio” of de “assumptio” het “ontslapen” van de Moeder van de Heer: de Verrezen Christus heeft zijn moeder “opgenomen” in de Heerlijkheid van God de Vader.

Het vijfde geheim van de Glorievolle geheimen van de rozenkrans heeft het over de “Kroning” van Maria in de Hemel: Koningin des Hemels verheug U alleluia ! Die kroning van Maria in de Hemel allemaal in menselijke termen uitgedrukt - is de vrucht van haar geloof, zoals Elisabeth het haar vertelde toen zij haar gelukkig achtte: niet omdat ze de moeder van Jezus zou worden, maar omdat ze geloof had in wat haar gezegd werd !
In de loop der eeuwen raakte Maria's naam verstrikt in overwoekerende devoties, en verborgen onder tal van geloofsuitspraken en eretitels. Ze raakte beschadigd door rooms - katholieke overdrijving en protestantse afweer.
Maar op deze 15de augustus bieden wij haar onze hulde aan omdat we in haar de gelovige vrouw erkennen, aan wie God grootse dingen heeft gedaan, zoals ze zelf zegt in haar magnificat.

Zij was de moeder van een kind, dat van kleins af aan zijn eigen weg ging. Wij willen haar ook eer betonen aan haar, die vrouw uit Galilea, stil en onopvallend, bescheiden aanwezig op de achtergrond in het leven van haar zoon.

Het was pas in 1950 dat de Kerk en Paus Pius XII dit dogma als geloofspunt aanrkondigde na eeuwen van theologische debatten - en de paus deed dat met deze formule: “..dat Maria opgenomen is met haar lichaam en ziel in de heerlijkheid van de hemel: verheven (gekroond) door de Heer tot koningin van het heelal, en om zó nog meer één te zijn met haar zoon, de Heer aller Heren, die de zonde en de dood heeft overwonnen”.

Dit dogma werd niet op 15 augustus afgekondigd, zoals met zou verwachten, maar op 1 november, op het feest van alle heiligen: “want de opneming van Maria in de hemel is nóch een privilege, nóch een uitzondering, maar een voorafbeelding van wat ons allen te wachten staat: van wat ons is aangeduid door ons Doopsel: te weten onze eenwording met God, of, zoals Paulus het zegt aan Thimotheus: (2;2,11-12)

Als we met Hem gestorven zijn, zullen we ook met hem leven. Als we volharden, zullen we ook met hem heersen..”

Geloven we vandaag de dag dan ook nog echt in wat we belijden in ons Credo: ik geloof in de verrijzenis van het lichaam ?
Welnu, Maria IS belofte geworden van wat ook ons te wachten staat: haar ten hemel opneming is een teken van het voornaamste wat wij aan de wereld van vandaag te zeggen hebben: dat de dood is overwonnen door de kracht van de verrezen Jezus: daarvan leven wij, dit belijden wij, daarom zeggen wij door Maria de Heer vandaag tezamen dank !

De Islaam in de Koran spreekt eigenlijk meer over Maria de ze Mirjam of Mérièm noemen dan de Bijbel. In sourat 3, vers 22 zegt de koran: “O Maria, God heeft je uitverkoren, voorwaar; hij heeft je gezuiverd, en heeft je uitverkoren boven alle vrouwen van het heelal. “ In Maria ziet de Islaam de volmaakte mens die waardig bevonden werd de Profeet Jezus ter wereld te brengen. De magnifieke beschrijvingen in de Koran van de menswording van Jezus en de aankondiging van de geboorte van de verlosser, en van de verhevenheid van Maria - is hen zeer geliefd.

Kenners van de Koranen en de Islam die deze teksten grondig hebben bestudeerd, hebben er ook de betekenis van nagegaan. Ze hebben dat gedaan met groot respect voor Mirjam,(Maria) en geven haar de eerste plaats onder alle vrouwen, zelfs vóór Fatma, de dochter van Mahomed, of Aïcha, de lievelingsvrouw van de profeet.

In het gedicht "De tenhemelopneming" laat Anton van Wilderode, een Vlaamse dichter - Jezus tot zijn moeder zeggen:

Webmaster-NL