Nr.84***NIEUWS  VAN  HER  EN  DER*** 1 maart 2007.

 

Kwame Nkrumah, de Ghanese “vader des vaderlands”zette op 6 maart 1957 de Engelse machthebbers opzij en riep de onafhankelijkheid uit. Zo werd hij het boegbeeld van de onafhankelijkheidsstrijd in Afrika beneden de Sahara.

 

Zoals dat wereldwijd meestal gebeurt worden bij zo’n jubileum feestelijkheden gehouden met een elitair gezelschap dat daarvoor uitgenodigd wordt. Eregasten zijn de presidenten van Libië, Zimbabwe, Namibië, Burkina Faso, Togo, Ruanda, Tanzania e.a. en namens Engeland Prins Edward. 50 BMW’s, 50 Chryslers, 50 Peugots, 30 Jaguars en 50 bussen zijn aangeschaft om de eregasten te vervoeren. De feestkleding heeft de regering in China laten maken.

Maar het Comitee for Joint Action (CJA) organiseert op dezelfde dag een alternatieve optocht: de PEOPLE’S JUBILEE PROCESSION. “Dit zal een feest worden voor de gewone Ghanezen, die uitgesloten zijn van de officiële vieringen. Wij gaan de onafhankelijkheid herdenken als een revolutionaire gebeurtenis, wat het ook werkelijk was”. De politie wilde deze optocht twee weken uitstellen, maar vergeefs, hij gaat gewoon door.

Het gewone volk is woedend dat speciaal auto’s en bussen voor het vervoer van de eregasten aangeschaft zijn. En de grote lokale Ghanese textielbedrijven, Printex, ATL en Vlisco Ghana zijn razend op de regering dat zij de feestkleding in China besteld heeft, zogenaamd omdat de Ghanese bedrijven niet op tijd de nodige kleding konden leveren. De voorzitter van de textiel vakbond zei: “Wij zijn al tijden bezig met de bestrijding van goedkope Chinese kleding die op de Ghanese markt wordt gedumpt. Omdat de overheid nu zelf kleding in China bestelt, lijkt het wel alsof het lozen van goedkope kleding officieel wordt aangemoedigd”.

( Bron: www.afrikanieuws.nl 1 maart)

46 LANDEN WILLEN EEN VERBOD OP CLUSTERBOMMEN.

Een clusterbom explodeert enkele meters boven de grond en verspreidt honderden kleine bommen om een gebied schoon te vegen van militairen en tanks. Clusterbommen maken niet alleen tijdens oorlogen, maar ook lang daarna erg veel burgerslachtoffers. 5 tot 30 procent van de kleine bommen komt namelijk niet tot ontploffing als het op de grond belandt, maar blijft wel op scherp staan. Als iemand dan nietsvermoedend op zo’n blindganger gaat staan of alleen maar in de buurt komt, volgt alsnog een explosie

Noorwegen nam het initiatief tot deze conferentie. Zelf heeft het in 2006 een moratorium op clustermunitie afgekondigd. Omdat in november 2006 een ontwapeningsconferentie van de Verenigde Naties mislukte, nam Noorwegen samen met een aantal landen het initiatief om zelf afspraken te gaan maken. Van de 49 aanwezige landen stemden alleen Japan, Roemenië en Polen er niet mee in een begin te maken om tot een verbod te komen. “De tijd is gekomen te besluiten dat wapens die zoveel menselijk leed veroorzaken niet langer meer gebruikt mogen worden”, zei Jonas Stoere, de minister van buitenlandse zaken van Noorwegen.

Rusland, de VS, China, India, Israël en Pakistan zijn fel tegen zulk een verbod en hebben  de conferentie geboycot door weg te blijven.

“De bijeenkomst is positiever geweest dan verwacht werd, de deur tot een verbod staat nu wijd open”, aldus Aartsbisschop Silvano Tomasi, de waarnemer van het Vaticaan in Genève. “Deze politieke stellingname is van grote waarde voor de internationale gemeenschap om tot een verbod te komen”.

Meer dan 70 landen hebben nog een voorraad aan clusterbommen. Ook Nederland heeft er in bezit en heeft ze nog in Kosovo in 2005 gebruikt. Op het laatste ogenblik heeft Nederland besloten aan de conferentie deel te nemen en ook met de slotverklaring ingestemd, hoewel ze het gebruik ervan nog niet opgeeft, omdat er volgens Defensie geen goed alternatief is.

De internationale Cluster Munitie Coalitie, waarvan IKV/Pax Christi tot de oprichters behoort, is een van de drijvende krachten achter een wereldwijd verbod op deze wapens.

(Bronnen: www.ikvpaxchristi.nl , www.zenit.org 27 februari en Trouw 24 februari)

“WIJ KLAGEN DE EUROPESE UNIE (EU) AAN
VOOR DE DRUK DIE ZIJ OP AFRIKAANSE LANDEN UITOEFENT
OM HEN TOT HANDELSOVEREENKOMSTEN TE BRENGEN”.

De EU wil vóór 1 januari 2008 nieuwe handelsovereenkomsten sluiten met 4 regio’s van Afrikaanse landen. Hoewel de Afrikaanse landen zeggen dat ze hiervoor niet klaar zijn en Afrikaanse en Europese NGO’s hetzelfde zeggen en ondanks het feit dat een rapport van de VN  ook tot dezelfde conclusie komt, blijft de EU druk uitoefenen en allerlei (chantage)middelen gebruiken om dit door te drukken.

Die druk moet stoppen, zeggen Oxfam/Novib, ICCO, Both ENDS, SOMO en het Afrika-Europa Netwerk in een brief van 14 februari j.l.gericht aan de EU, de Nederlandse Tweede Kamer en tevens aan de pers doorgegeven.

“De Economische Commissie voor Afrika van de VN (UNECA) concludeert in haar evaluatie van de Economische Partnerschap Overeenkomsten (EPA’s) dat de vier Afrikaanse regio’s er op geen enkele manier aan toe zijn om een overeenkomst te sluiten vóór het verstrijken van de officiële deadline op 31 december 2007...

De Europese Commissie heeft de laatste weken het spel hard gespeeld bij de onderhandelingen. De Commissie weigert de landen extra tijd te geven en waarschuwt hen voor nadelige consequenties als er niet getekend wordt…

Zo werd  aan West Afrikaanse en Centraal Afrikaanse onderhandelaars vorige week door de EU Commissarissen Peter Mandelson van Handel en Louis Michel van Ontwikkelings-samenwerking te verstaan gegeven, dat ze konden rekenen op hogere importtarieven voor hun producten als zij niet op tijd tekenden. Ook werden toezeggingen voor ontwikkelingshulp afhankelijk gemaakt van het afsluiten van de EPA’s….

De organisaties zijn van mening zijn van mening dat:

·        EU lidstaten meer oog dienen te hebben voor de ondoorzichtige manier waarop de EPA’s worden uitonderhandeld en voor de mogelijke schadelijke gevolgen voor de ontwikkeling;

·        Lidstaten moeten zorgen dat de Commissie haar handelspreferenties verlengt tot de EPA onderhandelingen achter de rug zijn.

·        Lidstaten moeten zorgen dat de landen voldoende informatie hebben over de impact van een EPA, zodat ze een afgewogen besluit kunnen nemen en dat alternatieven voor een EPA afdoende zijn onderzocht

(Bron: www.epa2007.org  14 februari)