8 december 2005

Patroonsfeest van de Witte Paters

Missionarissen van Afrika

 

Ruim 70 Witte Paters afkomstig uit de verschillende plaatsen van Nederland, maar ook een aantal die vanuit Afrika op verlof waren, kwamen in Heythuysen samen om dit feest te vieren. Bij het begin van de Eucharistieviering heette de Provinciaal, Pater Piet Kramer, iedereen welkom:

"Welkom allemaal hier in dit gastvrije huis dat nog altijd van ons is.[1]
Samen vormen we een gemeenschap die Maria erkent als de Moeder van Jezus, die door haar jawoord nauw betrokken werd bij de missie van haar Zoon. Haar roeping was om Hem ter wereld te brengen. Ze deed dat met grote liefde en in de kracht van de Heiige Geest.

Daarom vereren we haar ook als Onze Lieve Vrouw van Afrika. En als patrones van onze Sociëteit. Met haar gaan we tot Christus en bidden vandaag - voor onze Sociëteit en voor de Congregatie van de Missiezusters van Onze Lieve Vrouw van Afrika.

Voor onze Oversten, de Algemene Overste en zijn Raad, en voor al onze medebroeders en medezusters. -Voor al onze medewerkers: priesters, broeders en zusters, de catechisten en hun gezinnen, ons verzorgsters en verzorgers hier in Heythuysen. Voor allen die ons in ons werk bijstaan en het mogelijk maken: als vrijwilligers en weldoeners.

 We bidden ook voor onze vroegere medebroeders die nog banden met ons onderhouden. - We bidden vooral ook voor onze zieken: Piet Horsten, Wim Settels, Paul van Thiel, Adalbert Tilman en anderen.

 Voor onze medebroeders in gebieden van oorlog en onrust: Jozef de Bekker in Ivoorkust, Harrie van de Ven en Jan Rademaker in Oost Congo, Peter van den Heuvel en Jo van Os in Noord Oeganda, voor Jan Heuft in Algerije, voor Kees Maas in Rwanda, en anderen.

Voor onze mensen in de "Internationale Sectie": Ferdinand van Campen uit Brazilië, Cor de Visser uit India,[2] en Andre Schaminee de Verantwoordelijke van de "Intercontinentale Sectie"; en voor de kandidaten M.Afr. en onze jongere medebroeders.

Moge de zegen van Christus die altijd weer komt op voorspraak van Maria op ons rusten."

HOMILIE

Pater Hans Pauwels van het "Missionair Project" van de Witte Paters in Den Haag, hield de Homilie:

"In het Evangelie lezen wij maar enkele woorden die volgens de traditie door Maria gesproken zijn. Zij vroeg aan de engel:"Hoe kan ik Gods wil volbrengen en een kindje krijgen terwijl ik geen man beken?" Om dan na de uitleg van de engel te zeggen: “Ik ben het dienstmeisje van de Heer, laat zijn Woord in mij geschieden.”

 Als Jezus’ moeder wees zij haar zoon terecht: “Hoe kon je ons dit aandoen? je vader en ik zijn drie dagen naar jou op zoek geweest.”
-En in Kana vertelde zij het keukenpersoneel: “Doet alles wat Jezus jullie zal zeggen.”

Allemaal belangrijke woorden van Maria, maar wat het Evangelie over Haar zegt is minstens even belangrijk! Want twee keer wordt ons verteld dat “Maria alles wat zij hoorde en had meegemaakt in haar hart bewaarde en bij zichzelf overwoog.” En dat deed zij in diep geloof, want juist vanwege haar geloof werd zij zalig geprezen door haar nicht Elisabeth. Dit geloof sprak zij uit in haar ‘Magnificat’ waarin zij God loofde die zulke wonderwerken aan haar verrichtte.

En het is daarom in het bijzonder erg vreemd dat in de hele litanie van Maria haar geloof geen enkele keer wordt genoemd !

Wij kunnen Maria niet navolgen in haar unieke moederschap en leven ook niet in dezelfde omstandigheden waarin Maria haar leven heeft doorgebracht. Maar zoals zij heeft ook ieder van ons wonderlijk mooie, en lieve herinneringen. En hebben ook wij allemaal op veel manieren in ons eigen persoonlijk bestaan Gods bescherming en liefdevolle zorg mogen ervaren.

God heeft ook ons geholpen om zoals Maria te blijven geloven toen wij het moeilijk kregen. Geloven is een gave: wij zelf zijn een gave van God aan ons zeif. Ons hele leven is een gave en daarom moeten wij, zoals Maria, al onze ervaringen in ons hart bewaren en in diep geloof overwegen, om zo God steeds opnieuw te danken voor zijn ontzagwekkende liefde. Het leven moet vooruitblikkend geleefd worden, maar kan alléén terugblikkend begrepen worden!

Gods grote daden overwegen, die zijn eindeloze liefde aan ons kenbaar maakte door één van ons te worden als een weerloze baby, en zich naderhand door zijn eigen schepselen liet vermoorden zonder zijn geduld met ons te verliezen. Daarin te mogen geloven is een voorrecht en een bron van diepe vreugde en blijdschap.

Dit doet ons denken aan een ander woord van Maria op het bruiloftsfeest in Kana: “Zij hebben geen wijn meer.” 'Wijn verheugt het hart van de mens, wijn is een teken van vreugde op sabbat en op feestdagen' luidt een oud Joods gezegde. Maria verlangde toen dat mensen zich dáár in Kana zouden blijven verheugen. Nu verlangt zij van ons dat wij ons blijven verheugen.

Daarom vragen wij haar vandaag dat zij ons helpt altijd blij te zijn door samen met haar te blijven overwegen hoe goed God op onze levensweg voor ons heeft gezorgd en hoe wonderlijk wijs Hij ons zo dikwijls geleid heeft.

Wij willen denken aan het vele mooie en lieve dat wij in Afrika en elders in ons missionarisleven zijn tegengekomen. En we zijn verheugd en dankbaar dat wij mogen geloven in een God die Onze Vader is.

Denken aan dit alles wordt dan danken voor dit alles:
"God, in wonderwerken en plannen voor ons kan niemand zich met U meten;
het zijn er te veel om te tellen.” Zo bidden wij in psalm 40.

“Mijn hart prijst hoog de Heer, van vreugde juicht mijn geest om God mijn redder”
jubelde Maria, en wij sluiten ons bij haar aan.
Samen met haar danken wij onze Vader in de hemel
die steeds alleen het goede met ons voorheeft
en het gewoon niet kan laten eindeloos veel van ons te houden.  
AMEN