Gemaakt voor het Lieve Vrouwebeeld door Br.Willy de Boer

Bij gelegenheid van het zestig-jarig Jubileum van zijn "Missionaris-Eed",
te Heythuysen, augustus 2002.

Het bloemstuk bestaat uit kunstig geschikte zonnebloemen, waarin allerlei soorten gereeschappen als werksymbolen voor architecten, bouwers, timmerlieden etc. zijn toegevoegd. Maar laten we "Frère Willy" zoals hij bij iedereen in Ouagadougo, Burkina Faso, bekend stond - zelf aan het woord:

"De Zonnebloem staat tussen twee naar elkaar toegebogen bloembladeren: toegebogen naar Maria, zoals zij naar haar nicht Elisabeth te Ain Karim "afdaalt" en ontmoet (beschreven in het evangelie van Lukas 1, 39-56) Die zelfde weg heb ik óók gelopen, toen ik op pelgrimstocht was in het Heilig Land. Voor mij is dit de betekenis: we hebben zorg voor elkaar in de ontmoeting. De kleine klimop die er rondomheen gedrapeerd staat symbool voor "trouw" Zó geeft dit bloemstuk een "gouden" overzicht van zestig jaar leven, toegewijd aan mijn Heer !

Druiven en graan: wijn en brood. Iedere morgen vieren we de Eucharistie, de bron van ons leven. De taak die je als missionaris toevertrouwd wordt, wordt bezien in dit teken van TROUW. Maar het was uiteindelijk altijd de verantwoordelijke van mijn communiteit die op een of andere manier - naargelang de behoefte van de Missie - bepaalde welk beroep je moest uitvoeren: en dat betekende voor een Broeder: "niks kennen en alles doen" !

Toen ik als jonge missionaris in Burkina Faso aankwam, zei mijn Overste tegen me:"Broeder, jij gaat naar Ouagadougou als directuer van de textielfabriek van de Missie, want de broeder die daarover gaat is nu ziek, dus….En zou je dan tevens de "bouw" kunnen nemen ?". Welnu, ik wist nog nieteens hoe textiel in elkaar zat, laat staan de bouw ! Maar men zegt wel eens: "wie IETS weet van het vak, weet meer dan iemand die NIETS weet van het vak". En ik herinnerde me nog de woorden van de Directeur van mijn vroegere Ambachtsschool. Na de eindexamens zei hij ons: "Jongens, jullie weten nog niks van je vak: nu begint pas de school !!"

De symbolen van de spijkers, klauwhamer, de schilderskwast, de moersleutel en de zaag staan voor : "O ja, neem je de timmerwinkel er ook even bij !"

De rozenkranstang deed goede diensten in mijn vrije tijd voor de catechumenen die ik onder mijn hoede had. De krabber staat voor de tuinman.. En bij dit alles nog: de kam en de schaar voor het haren knippen. Dan hoor je ineens weer: "Willy, heb je even de tijd om mijn haren te knippen ?" - "Ja hoor, ga maar zitten". Maar ook de thermometer niet vergeten: de eerste baan bij mijn opleiding was ziekenbroeder in de verpleging. Uit die tijd herinner ik me nog dat een van onze paters "bediend" moest worden. Na afloop kwam ik bij hem terug. Toen zei hij: "Willy, zou je me een sigaartje willen geven ?" Kennelijk had de heilige olie haar uitwerking gedaan !!

Voor de meeste Broeders geldde wèl dat men zonder enig diploma bouwtekeningen maakte. Daar is de meetlat en de teken-driehoek het symbool van. Eigenlijk oefenden ze het ingenieursvak uit met alle risico's van dien. Maar die waren voor de verantwoordelijkheid van onze Oversten ! En dan weer kon je de woorden van de directeur van de Ambachtsschool aanhalen: "met een gezond verstand tóch mooie dingen maken" !

Vergeten we ook niet de metselaars en de timmerlui die we opgeleid hebben: van hen zei men: "waar hebben ze het geleerd" ? Bij de Broeders, pardi ! Die boksten dat allemaal voorelkaar. - En als het werk van de dag klaar was, konden ze ook nog eens gaan koken voor de communiteit, en kaart spelen gedurende de recreatie: zo bevorderden ze ook nog eens het gemeenschapsleven van de missiepost.

In de tachtiger jaren van de vorige eeuw kwam het afscheid: ik was toch wel moe geworden. Maar ik heb een prachtig afscheid mogen nemen van mijn pastoor Abbé Johanny Ouedraogo, en van de vele werklui - allemáál mijn beste mensen - alvorens naar Nederland te vertrekken.

Ik kwam in Breda terecht: hier kregen we, Ben Balink en ik, een prachtige Missie: daar leerden we als VAK: "met mensen bezig zijn" De verdrukten, de woonwagenbewoners, de asielzoekers en nog veel meer mensen die zich aan ons konden toevertrouwen. Het werd een echt "Open Huis". Ja. En tesamen met Mgr Ernst van Breda hielden we anti-kruisraketten - demonstraties, en steunden we vredes - bewegingen, zoals het IKV. Het symbool hiervan vind je terug in de sjaal gedrapeerd om de voet van de bloemenvaas : deze was een familie-kado bij gelegenheid van mijn 40 jaar Jubileum.

Per slot van rekening zie je onderaan het boeket (niet op de foto te zien…) nog een pleeborstel als herinnering aan het Postulaat op Sint Charles in Boxtel: iedere morgen moesten we de de nachtspiegels van de paters en de studenten leegmaken ! Dat was een goede oefening voor : "alles aannemen" !

Als besluit mag ik zeggen dat ik zeer dankbaar ben voor al het mooie dat ik in mijn 60 jaar als Broeder Missionaris heb meegemaakt: en dit voor God, onder Maria's aanreikende hand, mocht volbrengen !".

Heythuysen, 22 augustus 2002.

Webmaster-NL