Homepagina > Onze overledenen > Jaar 2022. > Pater Hans Peters is overleden.

Pater Hans Peters is overleden.

zaterdag 4 juni 2022, door Webmaster

In medeleven en dankbare herinnering
delen wij U mede dat

Pater Hans Peters


Henricus Theodorus Maria
Missionaris van Afrika - Witte Pater,

op 2 juni 2022 is overleden.



Hans werd geboren op 23 februari 1930 te Lobith, in de nabijheid van ’s-Heerenberg waar zeven jaar later de Missionarissen van Afrika een opleidingshuis begonnen. Hij was het zesde van de tien kinderen die het gezin telde. Om Missionaris van Afrika te worden volgde hij na zijn middelbare school in Nijmegen (Canisiuscollege) de opleiding in onze vormingshuizen van ’s-Heerenberg en Monteviot (Schotland). Op 2 juli 1957 verbond hij zich in ’s-Heerenberg aan onze Sociëteit door het afleggen van de Missionariseed. In diezelfde plaats werd hij op 12 juli 1958 priester gewijd.

Hans was dienstvaardig en openhartig; hij had een sterke wil met doorzettingsvermogen en toewijding. Zijn goedhartigheid kon zijn gezond verstand beïnvloeden. Hij stond dicht bij de mensen, parochianen of anderen, en zij waardeerden dat zeer. Hij was een harde werker met groot plichtsbesef, maar was soms ook traag in wat hij deed, of dat nu op intellectueel of materieel vlak was. Hij kon spreekwoordelijk verstrooid zijn.

Door een aangeboren gebrek (open gehemelte en hazenlip) had Hans een handicap om te spreken. Die handicap speelde een rol bij de beslissing over zijn toekomst. Van de ene kant was het een handicap voor het leren van een vreemde (en Afrikaanse) taal, maar van de andere kant kon Hans zelf heel goed met deze handicap leven en wilde hij zijn missionaris-roeping volgen. Na een serieuze operatie ging het spreken veel beter. Daarna deed hij een stagejaar bij het Zeemansapostolaat in Rotterdam. Dat werd een uitstekende ervaring voor Hans zelf, en degenen die hem daar ontmoetten waren erg tevreden over zijn pastorale inzet.

Op 27 oktober 1958 kon Hans vertrekken naar het bisdom Kigoma in Tanzania. In de parochie Navyumbu leerde hij de Ha-taal en -cultuur. In mei 1959 verhuisde hij naar de parochie Marumba, die nog maar vijftien jaar jong was en vierhonderd katholieken telde. Zijn werk bestond uit godsdienstonderricht geven aan schoolkinderen en geloofsleerlingen, safari´s maken naar de buitenposten en zorgen voor de polikliniek. Na twee jaar in de parochie Kiganza, verhuisde hij begin 1962 naar de parochie Kasumo waar hij vier jaar kapelaan was, en daarna ook twee jaar pastoor.

Naast het gewone pastorale werk had hij de materiële zorg voor alle zeven lagere scholen en de bijbehorende onderwijzershuizen. Daaraan moest niet alleen regelmatig reparatiewerk verricht worden, maar Hans bracht er ook verbeteringen aan, zoals het leggen van cementen vloeren. Om de kwaliteit en capaciteit van de onderwijzers te verhogen leende hij graag boeken aan hen uit. Samen met pater Jan Steyn werkte Hans aan de vernieuwing van de liturgie. Ze maakten veel kerkliederen op plaatselijke melodieën die erg geliefd werden in het bisdom. Ook begonnen ze met de jeugdbeweging “Xaveri”, die door medebroeders in Congo begonnen was. In september 1965 ging hij voor bijna een jaar naar Nederland, voor een welverdiend verlof en voor een intensieve mondbehandeling.

Van augustus 1966 tot augustus 1969 was Hans kapelaan in drie verschillende parochies en van 1969 tot 1972 was hij pastoor in Kasumo. Als pastoor stimuleerde hij zijn kapelaans om vaak naar de buitenposten te gaan en om huis-aan-huis bezoeken af te leggen samen met een plaatselijke kerkleid(st)er, voor een pastoraal gesprek. Hij gaf hierin zelf het voorbeeld en nam alle tijd om te luisteren. Daarna was hij van 1972 tot 1979 pastoor in Kiganza. Hans vond het niet altijd gemakkelijk om pastoor te zijn: hij moest soms een zware kar trekken. Later schreef hij het volgende daarover: “Ik moet er soms hard tegen aan, anders laat ik mij overwinnen door zorgen en pessimisme”.

Om vanuit de bisschopsstad in Kasumo te komen moest je via een steile weg de Heruberg op. Bovenaan was er een driesprong met wegen die naar verschillende parochies leidden. Hans vertelde dat wanneer hij bovengekomen was, hij vaak even moest stoppen om zich af te vragen welk van die drie wegen hij moest nemen. Verstrooid als hij was, reed hij soms verkeerd. Ook gebeurde het eens dat hij ´s morgens met de motor naar een buitenpost reed, en ´s avonds te voet terug kwam. De volgende morgen was hij verbaasd dat de motor niet in de garage stond.

Van 1980 tot 1982 was Hans kapelaan in Kakonko, en van 1983 tot 1993 kapelaan in Kabanga. Daar was een katholiek ziekenhuis met 150 bedden geleid door de Medische Missie Zusters. In die tijd begon de aids epidemie steeds grotere vormen aan te nemen. Veel patiënten hadden de besmetting opgelopen in de grote steden waar ze naar toe waren gegaan om betaald werk te zoeken; eenmaal ziek kwamen ze terug naar huis om te sterven. De parochie, in samenwerking met het ziekenhuis, voerde campagne in alle buitenposten, niet alleen hoe aids te vermijden, maar ook hoe met die patiënten om te gaan. Vanwege het ziekenhuis en andere diensten zoals een timmerwerkplaats en een garage, kwamen veel broeders en priesters voor een of meerdere dagen naar Kabanga en logeerden dan in de pastorie. Hans was dan een graag geziene gastheer en nam de tijd om bij een kop koffie of thee een gezellig praatje te maken.

In 1993 werd Hans kapelaan in de parochie Mabamba, een grote parochie met veel buitenposten. Naast het gewone pastorale werk vroegen de vluchtelingen uit Burundi veel zorg en tijd. De pastorie lag vlak bij de grensovergang. Bij elke golf vluchtelingen waren de missionarissen er als eersten bij betrokken. Voordat er officiële vluchtelingenkampen waren opgezet, had de parochie een opslagplaats ingericht met een voorraad dekens en eerste levensbehoeften. Hans schreef in april 2000: “Wij hebben getekend voor Afrika. Moeten wij geen getuigenis geven van trouw en beschikbaarheid in moeilijke omstandigheden?” Wel stonden er voor het vraagteken elf puntjes!

In 2003, het Rozenkransjaar, had de parochie op de hoogste berg van het district een kapel gebouwd. Men maakte er op 1 mei een bedevaart naar toe, en onderweg zwol de menigte aan tot een geschatte vierduizend mensen bij aankomst. Hans schreef op 5 mei van dat jaar: “Ik ben al 10 jaar in Mabamba, maar ik heb nog nooit zoveel gelovigen en nieuwsgierigen gezien, waaronder zeker enkele sekteleiders die onze jongeren op stang jagen met vragen zoals: ´Staat dat wel in de bijbel?´ ”

In juli 2003 kwam Hans vanwege gezondheidsredenen naar Nederland en besloot hij in Nederland te blijven. Hij ging in Heythuysen wonen waar hij zich actief inzette: als lid van de cliëntenraad, als penningmeester van het Dekenaal Religieuzen Beraad en als mantelzorger voor enkele confraters. Hij begeleidde enkele gebedsgroepjes in Heythuysen, bezocht regelmatig het AZC in Baexem en ging een keer per maand voor in de eucharistieviering in Zorgcentrum Martinus in Weert. Ook had hij meer tijd om gedichten te schrijven. In 2004 ging hij voor drie maanden terug naar Tanzania om rustig afscheid te nemen in de parochies waar hij geleefd en gewerkt had. Het was “een mooie belevenis” voor hem. In 2005 las hij een artikel over een abortus om reden dat de foetus eenzelfde handicap had als hijzelf. Sindsdien bleef hij sterk betrokken bij de anti-abortus beweging en nam deel aan demonstraties tegen abortus.

Ondanks al zijn lichamelijke beperkingen van de laatste jaren bleef Hans wie hij was: een confrater die bij iedereen betrokken was, bij zijn familieleden en bij zijn confraters, die alle activiteiten mee wilde maken, het naadje van de kous wilde weten, en een hart had vol liefde voor allen die in de misère zitten.

Op woensdag 8 juni 2022 zullen we om 14.30 uur afscheid nemen van pater Hans Peters tijdens een Eucharistieviering in de kapel van Huize St. Charles in Heythuysen en hem ter ruste leggen op het kerkhof aldaar.

Omdat de coronapandemie nog steeds niet helemaal tot het verleden behoort, wordt u verzocht om bij lichte verschijnselen van ziekte of bij twijfel niet naar de uitvaart te komen. Bent u gezond en is er geen twijfel, dan bent u van harte welkom.

Namens de familie

Dhr. en Mevr. R. Peters-Lahey
Rijnstaat 1-29
6916 BC Tolkamer

Namens de Witte Paters

Jozef de Bekker
Op de Bos 2
6093 NC Heythuysen