Homepagina > Onze overledenen > Jaar 2018. > Pater Piet Horsten overleden.

Pater Piet Horsten overleden.

woensdag 4 april 2018, door Webmaster

In medeleven en dankbare herinnering
delen wij U mede dat

Piet Horsten


Petrus Fredericus Marie
Missionaris van Afrika - Witte Pater

op 31 maart 2018 is overleden.



Piet werd geboren op 6 mei 1936 te Bergen op Zoom. Tijdens zijn lagere schooljaren verhuisde het gezin naar Roermond. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen St. Charles bij Boxtel, ‘s-Heerenberg en Carthago (Tunesië), waar hij zich op 27 juni 1960 door een missionariseed verbond aan onze Sociëteit. Hij werd op 2 februari 1961 te Veghel tot priester gewijd. Onze medebroeder Gerard Horsten (overleden 20 januari 1949) was een oom van zijn vader.

Piet had een gezond verstand, maar zag wel steeds zoveel mogelijkheden en vertakkingen dat hij de indruk gaf moeilijk tot een beslissing te kunnen komen. Hij was teruggetrokken van aard, meer de intellectueel dan de actieveling; een opmerkzame waarnemer zowel van personen als zaken. Een kalme doorzetter en harde werker, methodisch met oog voor detail, die toch vlug tot synthese kon komen. Hij had behoefte aan rust en ritme in zijn leven en werk, en verkeerde liever in kleine groep dan in een menigte. Steeds met een glimlach.

Tijdens zijn theologiestudie in Carthago, Tunesië, besteedde hij zijn vakanties om van de boom- en wijngaard in Gammarth “een juweeltje te maken”, zoals een medestudent schreef. In juni 1958 veranderde een zware hagelstorm met stenen zo groot als kippeneieren in enige minuten alles in een woestenij: fruitbomen en wijnstokken verloren alle bladeren en vruchten. Piet noemde het laconiek een “missionair experiment”. Tijdens die vier jaren ervoer hij in zichzelf een opening naar de wereld van de Islam en, zo schreef hij: “dat heeft mij getekend voor de rest van mijn leven”.

Na zijn wijding in 1961 ging hij aan de universiteit van Nijmegen 6 jaren de klassieke talen Latijn en Grieks studeren, met als bijvak Missiologie (het vertalen van de Christelijke boodschap naar de plaatselijke cultuur). Daarna specialiseerde hij twee jaren aan de “Londen School for Oriental and African Studies”. Het was een woelige periode in de Nederlandse Kerkprovincie. Sommigen vreesden dat de veranderingen te snel gingen. Piet vond het tegendeel en schreef op 27 februari 1970: “Ik houd mijn hart vast over wat er gebeurt met personen en organisaties als er niet genoeg veranderingen komen, of niet snel genoeg”.

In september 1971 ging Piet Taalkunde en Grieks doceren aan het internationale Missionaire Instituut te Londen (MIL) en meewerken aan de vorming van de Witte Pater studenten daar. Tezelfdertijd volgde hij zelf colleges aan de universiteit en werkte hij aan zijn proefschrift.

In de zomer van 1977 ging hij naar ons Generalaat (zetel van het hoofdbestuur van de Sociëteit) in Rome om de Witte Paters die aan de universiteit in die stad studeerden te begeleiden, en om een Secretariaat op te zetten voor de vorming van toekomstige Witte Paters. De inhoud en organisatie van die vorming moesten grondig aangepast worden aan de ontwikkelingen in Afrika en aan de besluiten van het Vaticaans Concilie. Tezelfdertijd werd hij adviseur van ons Algemeen Bestuur voor alles betreffende onze Constituties en het Kerkelijk recht. Dit laatste bleef hij heel zijn verdere leven doen.

In 1984 werd hij medewerker aan het “Institut de Belles Lettres Arabes” (IBLA) in Tunis, Noord Afrika; een centrum met een uitgebreide bibliotheek, door de Witte Paters begonnen in 1926 voor contact met de intellectuele en culturele wereld van Tunesië. Veel jaren later, in september 2010: schreef hij over deze benoeming: “Voor mij was dat een droom die waar werd!”. Hij begon met zijn Arabisch weer op te halen en verder te vervolmaken. Op 25 januari 1987 schreef hij: “Wij staan op het ogenblik onder strenge controle en we vermijden alle mogelijk aanstootgevende onderwerpen per brief en telefoon, en we vragen hetzelfde van onze correspondenten”. Al enige jaren had hij last van astmatische bronchitis en moest daar steeds rekening mee houden. In maart 1987 schreef hij: “Voor mij is het een opluchting als ik me goed genoeg voel om te vergeten erover te praten of te denken!”

In september 1992 ging Piet terug naar ons hoofdkwartier in Rome en werd er fulltime adviseur van ons Algemeen Bestuur voor al wat betrof onze Constituties en het Kerkelijk recht. Aanvankelijk deed hij dat samen met onze medebroeder Leonard Kaufmann, na diens overlijden ging Piet alleen verder, alles bij elkaar 16 jaar. Zijn werk bestond onder andere in: het interpreteren en uitleggen van de draagwijdte van artikelen van onze Constituties en het Kerkelijk recht, het toetsen van beslissingen van het Algemeen Bestuur en van de Algemene Kapittels aan Constituties en Kerkelijk Recht, en het helpen opstellen van statuten voor nieuw te vormen Provincies. Tussendoor probeerde hij zo veel mogelijk contact te houden met Tunis en de wereld van de Islam.

In de loop der jaren werd hij er zich van bewust dat het leidmotief van zijn denken en doen was het concept van “ten dienste staan”. Zelf legde hij uit in september 2010: “Ik werd geen missionaris om een carrière op te bouwen, maar voor het goed van de missie toevertrouwd aan onze Sociëteit. In mijn geval werd dat eerst voorzien in wat nodig was voor de Sociëteit, en slechts indirect voor de missie in Afrika”. Steeds meer verbreedde hij dat in bijbels perspectief: “Zoals ook de Mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen”, Mt.20,28

In juli 2008 ging Piet, als aanvullende en invallende kracht, leven en werken in het Pauselijk Instituut voor de studie van Islam (PISAI) in Rome. Dit was een tak van de IBLA, welke door de Witte Paters in 1964 in Rome werd opgezet en was uitgegroeid tot een onafhankelijk pauselijk instituut. Piet werd verantwoordelijk voor de bibliotheek, gaf les, en hielp bij de publicatie van de tijdschriften. In december 2010 schreef hij: “Wij proberen (de Islam) met respect te benaderen en de ander beter te leren kennen om beter met hem te kunnen dialogeren, op alle niveaus en manieren. En nooit vergeten dat wij ook een ‘ander’ zijn!” En: “Zoeken hoe God werkzaam is ook in niet-christelijke godsdiensten”.

Zijn hele leven lang was hij met heel veel zaken tegelijk bezig, die hij bovendien grondig aan wilde pakken. Ondertussen speelde zijn gezondheid hem geregeld parten, zodat elke e-mail of brief begon met een verontschuldiging dat hij zo laat was en een opsomming van de redenen waarom en van de zaken die nog op hem lagen te wachten. Typisch Piet.

Bij zijn gouden jubileum, terugkijkend op zijn leven, zag Piet hoe zijn wetenschappelijke vorming hem geleerd had alles te bevragen om door te dringen tot de grond van de dingen. “Er zijn minstens drie elementen die ik met elkaar in overeenstemming moet brengen: ten dienste staan van anderen, een gevoel van vrijheid (vooral intellectuele vrijheid, oordeel), en een gevoel van verantwoordelijkheid op meerdere niveaus. Ik ben mij er heel goed van bewust dat dit een constant jongleren vergt tussen de aanmatiging van de betweter en het waagstuk van de dienstbaarheid zoals Jezus die beleefde. Het is de ervaring van alle zoekers, ook de wetenschappelijke onderzoeker. Het is het gevoel van onderweg zijn naar de waarheid, doorheen bergen van gedeeltelijke en voorlopige waarheden.”

In november 2011 ging hij rusten in de Witte Pater gemeenschap in Castelfranco, omdat het klimaat in Italië beter is voor zijn gezondheid dan dat van Nederland. Hij behield zo ook de internationale dimensie in zijn leven en in dat van zijn gemeenschap. In september 2013 kwam hij naar Dongen. Omdat hij steeds meer zorg nodig had vestigde hij zich in juni 2014 in Heythuysen, met 15 meter (!) boeken, die hem dagelijks bezighielden.

Vanaf december 2017 ging de gezondheid van Piet snel achteruit, zowel lichamelijk als geestelijk. In het weekeinde van 13 januari 2018 viel hij, beschadigde zijn heup en moest meteen geopereerd worden. Sindsdien zat hij in een rolstoel. Op 31 maart 2018, Paaszaterdag of “Stille Zaterdag”, is hij rustig in zijn appartement overleden.

Het aspect van het Jezus-ideaal dat hij, zijn hele leven overziend, vooral beleefde was:

“Zoals de Mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden,
………maar om te dienen”
,
Mt.20,28

Op vrijdag 6 april 2018 zullen we om 14:30 uur afscheid nemen van Pater Piet Horsten in een uitvaartdienst in de kapel van Huize St. Charles in Heythuysen en hem te ruste leggen op het kerkhof aldaar.

Namens de familie

Q.J.M. Horsten
Van Zuylenstraat 31
3454 ET De Meern

Namens de Witte Paters

Jozef de Bekker
Op de Bos 2
6093 NC Heythuysen