Hans werd geboren op 2 november 1931 te Amsterdam. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormings-huizen van ’s-Heerenberg, Thibar (Tunesië), waar hij zich op 26 juni 1956 door de missionariseed verbond aan onze Sociëteit, en Carthago (Tunesië), waar hij priester werd gewijd op 21 april 1957.

Hij had een gezond en zakelijk oordeel, was meer gericht op het praktische, ordelijk en goed georganiseerd. Hij had een energiek karakter en wil, was een doorzetter voor wat hij belangrijk achtte, met gevoel voor verantwoordelijkheid voor de taken die hem werden toevertrouwd. In zijn jeugd was hij weinig spraakzaam en gesloten; tijdens zijn vormingsjaren is hij open gebloeid. Hij onthield een schat aan wetenswaardigheden en vertelde er graag over.
Hans gaf na zijn wijding enige maanden les op ons klein seminarie te Santpoort, om in 1958 Wiskunde te gaan studeren aan de Technische Hogeschool Eindhoven. Tijdens zijn studie gaf hij les op ons klein seminarie te Sterksel. Na zijn examens mocht hij op 19 november 1960 vertrekken naar het juist onafhankelijk geworden Opper-Volta (nu Burkina Faso). Zijn visum moest geregeld worden op hun ambassade in Parijs, en daar bleek al het personeel bekenden te zijn van de Witte Paters.

Hij ging 6 maanden naar Guilongou om de Mooré taal en cultuur te leren, en vertrok daarna naar de parochie Tikaré, in het bisdom Ouahigouya, om zich via het pastorale werk te bekwamen in taal en cultuur, en om de sociale situatie te leren kennen.
De parochie Tikaré, opgericht in 1953, was vrij dicht bevolkt, en telde 400 katholieken en 600 doopleerlingen.

In september 1961 werd hij benoemd als leraar op het klein seminarie van het bisdom Koudougou waar ook de seminaristen van het bisdom Ouahigouya naar toe gingen. Het bisdom Ouahigouya had slechts 4 parochies met een vijfde in het allereerste voorbereidingsstadium. Mgr. Durieux die onze Algemene Overste was geweest, was er de bisschop tot hij in 1965 overleed. Hij werd opgevolgd door Mgr. Tapsoba, een burkinabè witte pater.
Op het klein seminarie gaf Hans alle wiskundelessen in alle klassen, met de nodige voorbereiding, huiswerk nakijken, en surveilleren. Toen de leraar Engels met verlof ging, moest Hans hem vervangen voor alle lessen Engels. Het was moeilijk om voldoende leraren te vinden, omdat in die tijd leken personeel nog moeilijk te krijgen was. Tijdens de grote vakanties ging hij naar de parochies van zijn bisdom om de families van de seminaristen te bezoeken. Ook organiseerde hij elk jaar een vakantiekamp van 3 weken voor seminaristen. Op 18 augustus 1964 schreef hij: “Het leven gaat hier rustig zijn gang. Werk in overvloed, zorgen genoeg om de jongens een goede intellectuele en geestelijke vorming te geven. Wat de studie betreft slagen we vrij goed. We hadden dit jaar prima resultaten bij de officiële examens.”

Vanaf 2 juli 1965 kreeg hij een sabbat periode: 6 maanden verlof in Nederland en 1½ jaar pastoraal werk in Tikaré. Hij viel midden in de voorbereiding van 148 doopleerlingen op hun doopsel. In september 1967 ging hij weer terug naar het seminarie te Koudougou. Zijn regionale overste schreef in januari 1972: “Hij doet zijn werk goed en wordt gewaardeerd door de seminaristen”. Eind jaren 70 kreeg het seminarie zijn eerste Burkinabè Rector, waar Hans goed mee overweg kon.

Van september 1980 tot mei 1981 mocht Hans weer pastoraal werk doen in Tikaré. Per 1 mei 1981 werd hij gevraagd om Algemeen Econoom van het bisdom Ouahigouya te worden. Commentaar van Hans op 3 november 1981: “In mijn nieuwe job heb ik werkelijk geen gelegenheid om me te vervelen. Ik kijk met heimwee terug naar die 8 maanden brousse waarvan ik heb mogen genieten”. De bisschop had een flink aantal bouwplannen, waaronder op de eerste plaats een grote oogkliniek. Vanaf begin 1983 kreeg Hans een assistent.

In 1985, in de week vóór Kerstmis, brak er een “Oorlog der armen” uit tussen Burkina Faso en buurland Mali. Zijn regionale overste schreef in die tijd: “Hans bleef op zijn post en hielp de vluchtelingen aan onderdak, of om verder te komen". Twee of driemaal per dag werd hij opgebeld door de ambassadeur voor informatie over de toestand ter plaatse. Zijn krachtdadig optreden vond men “heldhaftig”. In 1986 ontving Hans de onderscheiding van Ridder in de orde van Oranje-Nassau.

De bisschop stuurde een priester van het bisdom naar Parijs voor een opleiding van twee jaar in bedrijfsvoering en boekhouding. Maar vóór hem tot opvolger van Hans te benoemen wilde de bisschop dat hij eerst weer drie jaar pastoraal werk deed in een parochie om doordrongen te worden van de echte behoeften van het bisdom. In 1991 hadden zij 4 priesterwijdingen en kwam het aantal bisdom priesters op 23 en 14 Witte Paters. Commentaar van Hans: “Hoog tijd dat één van hen de financiële administratie van het bisdom overneemt”.

Dat jaar hadden zij ook de gevolgen van een grote droogte; samen met andere organisaties en met de regering hielp Hans bij de voedselhulp. Uit het noorden trokken steeds meer families weg en er waren dorpen die al helemaal verlaten waren. De woestijn rukte op. De volgende oogst was “uitstekend”. Commentaar van Hans: “Gelukkig voor de mensen en een hele hoop zorg voor ons minder”.

Op 1 juli 1992 werd Hans Provinciaal Econoom van Nederland. Hij deed dat met toewijding en zorg. Op zondagen ging hij Eucharistie vieren in een bejaardenoord in St. Michielsgestel. Na 6 jaar die functie bekleed te hebben werd Hans in maart 1999 gevraagd om in Mauritanië Algemeen Econoom van het bisdom Nouakchott te worden. Sinds 1995 was een Witte Pater bisschop geworden van dat bisdom. Het bisdom besloeg een enorme oppervlakte, maar had slechts weinige “missies”. Zijn taak zou zijn toezicht te houden op de boekhouding van het bisdom, het beheren van de eigendommen en investeringen, en het kleine aantal pastorale werkers en religieuzen te helpen bij het opstellen van hun budgetten. Hans was er graag, en jaren later had hij hele verhalen en anekdotes over zijn tijd daar.

Begin 2003 kreeg hij een oogaandoening waardoor hij slechts een tunnelvisie overhield; op 19 februari kwam hij voor behandeling naar Nederland. Verbetering was zo miniem dat hij er voorgoed bleef en zich vestigde te Dongen. Het Provinciaal Economaat werd er bekwaam gedreven door leken. Hans werd gevraagd hen te adviseren, en het contact met ons Algemeen Bestuur te verzekeren die toen nog niet gewend waren aan een leek als Provinciaal Econoom. In mei 2010 vestigde hij zich te Heythuysen. Na enige tijd kreeg hij een rollator en een scootmobiel, waardoor hij zich onafhankelijk kon verplaatsen.

Hans was een computer enthousiast. Hij surfte veel op het Internet en kon daar gedetailleerd over vertellen. Hij wist ook veel af van de computer en was steeds bereid iemand te helpen die vast zat. Hij deed regelmatig vertaalwerk van en naar het Frans voor de Provinciale Overste en voor de Schakel, en was lid van ons Publiciteit Comité. Met zijn stentorstem vertelde hij ons zijn verhalen en anekdotes. De laatste jaren kreeg hij problemen met zijn heupen en zijn knieën, die hem veel pijn bezorgden.

Op de dag van zijn gouden priesterjubileum lichtte hij de sluier van wat hem inspireerde en zei dat hij Jezus ervaarde als een nabije vriend, die tijdens het zwoegen inspireert tot een extra inspanning met een wonderbaarlijk resultaat, en die op de oever hem opwacht met een door hem zelf klaargemaakte maaltijd. Joh. 21,1-3.

In september 2017 werd bij hem een ernstige aandoening geconstateerd. Twee maanden later is hij op 15 november in zijn appartement rustig overleden.

Het aspect van Jezus wat hij, zijn hele leven overziend, vooral beleefde was:

Op maandag 20 november 2017 zullen we om 14.30 uur afscheid nemen van Pater Hams Remhs in een uitvaartdienst in de kapel van Huize St. Charles in Heythuysen en hem ter ruste leggen op het kerkhof aldaar.


Namens de familie;

F.H.M. Remhs
Roelof Bootstraat 96
1135 CK Edam

Namens de Witte Paters;

Jozef de Bekker
Op de Bos 2
6093 NC Heythuysen