Homepagina > Onze overledenen > Jaar 2016. > Pater Rein Folst overleden.

Pater Rein Folst overleden.

dinsdag 20 december 2016, door Webmaster



_

In medeleven en dankbare herinnering

delen wij U mede dat

PATER REIN FOLST,
(Reinerus Marie),

Missionaris van Afrika
- Witte Pater -

op 16 december 2016 is overleden.


_

Rein werd op 14 september 1932 te Schiedam geboren. Om missionaris te worden volgde hij de broederopleiding in onze vormingshuizen van St. Charles bij Boxtel en van ‘s-Heerenberg, waar hij zich op 28 januari 1956 door een missionariseed verbond aan onze Sociëteit onder de naam Casimir. Vóór zijn intrede in onze Sociëteit had hij een opleiding voor pijpfitter en machinebankwerker gevolgd en had hij magazijnwerk verricht. Hij werkte rustig en stug door, wel wat langzaam, maar had oog voor details. Hij had een gezond oordeel, was flegmatisch van aard, en liet zich niet gemakkelijk uit zijn evenwicht slaan. Hij zat vol anekdotes en verhalen, en had een wat droge vorm van humor.

In januari 1956 ging hij naar Mariënthal, Luxemburg, voor verdere vorming. In februari 1958 werd hij portier op het Provincialaat te Boxtel, verzorgde hij technische diensten en deed ook huishoudelijke werkzaamheden. Als voorbereiding op zijn vertrek naar Afrika werkte hij 10 maanden in een garage.

Op 13 september 1960 vertrok hij naar het bisdom Mwanza in Tanzania. De bisschop, Mgr. Blomjous († 1992), stuurde hem eerst enige maanden naar Tabora om Swahili, de nationale taal en de cultuur te leren. Als afleiding maakte hij tekenwerk voor meubilair voor de timmerwinkel van dat aartsbisdom. Op 125 km afstand, in Urambo, had de Engelse regering een olienoten project opgezet voor de ontslagen officieren van het voormalige Indische leger. Toen dat mislukte kocht het aartsbisdom de huizen van enkele plantages, en Rein met 3 andere Broeders gingen, elk met een groepje werkers die huizen afbreken om de cementblokken, ramen en deuren te hergebruiken voor bouwwerken in het aartsbisdom. Voor Rein een goede gelegenheid om zijn Swahili in de praktijk te brengen.

Terug in Mwanza gaf Mgr. Blomjous hem ook de gelegenheid om de plaatselijke Sukuma taal en cultuur te leren. Daarna, in 1963, ging hij naar de parochie Ibindo voor “alle mogelijke karweitjes in en rond het huis”, zoals hij schreef. Hij was er met Jan Blekemolen († 1998) en een Amerikaanse medebroeder.
In 1965 vinden we hem in Nyegezi, waar hij aan de oever van het Victoria meer de grote waterpomp installeerde die alle - door Mgr. Blomjous opgerichte - instellingen van Nyegezi van water moest voorzien: ons Regionaal Hoofdkwartier (wat aanvankelijk jarenlang een onderzoekscentrum was), het klein seminarie, het Sociaal Vormings Centrum, het Landbouw Centrum, en twee middelbare kostscholen, een voor meisjes en een voor jongens. Hij was belast met de technische dienst in die streek, en de algemeen econoom van het bisdom Mwanza schreef op 6 oktober 1967 dat Rein zich ontwikkeld had tot een goede technicus. Vanaf mei 1968 installeerde hij ook de watervoorziening voor de pastorie en voor het zieken-huis in Bukumbi.

Maar Rein voelde de drang om pastoraal werk te gaan doen en wel als priester. In samenspraak met zijn oversten ging hij de opleiding volgen in Tanzania samen met de Tanzaniaanse kandidaten. In januari 1969 begon hij aan de filosofische opleiding in Ntungamo. De overgang van handwerk naar dagelijkse studie was harder dan hij verwachtte, maar hij zette door. Een van zijn leraren schreef 9 februari 1969: “Zijn integratie met de studenten, allemaal Tanzanianen die meer dan 10 jaar jonger zijn, is heel goed en bewonderenswaardig”.
In zijn vrije tijd legde hij in het watervalletje op het seminarie terrein 3 waterrammen aan om het water naar boven te stuwen voor de voorziening van het seminarie en het huis van de bisschop en de daaromheen liggende tuinen. In januari 1970 begon hij de theologische opleiding in Kipalapala. Vanwege zijn leeftijd en ervaring studeerde hij slechts één jaar filosofie, in plaats van de gangbare twee, en slechts 3 jaar theologie, in plaats van de gangbare 4 jaar. Hij studeerde met toewijding, maar vond wel dat beide opleidingen te academisch waren en te weinig gericht op de pastorale praktijk.

Op 8 juli 1973 werd hij priester gewijd door Mgr. Msakila, de bisschop van het bisdom Sumbawanga, waar hij zou gaan leven en werken. Na een goede vakantie in Nederland en nog eens vier maanden studie van de Swahili taal en cultuur, begon hij zijn pastorale werk in de parochie Mamba. Deze was zeer afgelegen en in de regentijd min of meer afgesloten. In januari 1977 schreef hij dat hij er zich best op zijn gemak voelde. Zijn werk bestond voor-namelijk uit het bezoeken van kerkdorpen, en gezinsbezoeken bij de mensen thuis. Naar sommige van die dorpen ging hij toen nog te voet, en moest soms door stukken moerassig terrein lopen. In juni dat jaar werd hij overgeplaatst naar de parochie Ulumi; in mei 1984 naar de parochie Tunduma.

In juni 1989 verhuisde hij naar het bisdom Kigoma, naar de parochie Kabanga. In zijn weinige brieven uit Kabanga schreef hij eigenlijk alleen dat hij er zich “echt thuis” voelde. In 2008 voerden zij een campagne onder de Katholieken om de traditionele huwelijken ook kerkelijk te laten inzegenen. Die inzegening vond plaats op Nieuwjaarsdag van 2009; wel 40 echtparen namen er aan deel waarvan enkelen al grootouders waren. Het werd dan ook een vrolijke plechtigheid!

In 1992 heeft hij enige maanden de econoom vervangen op het Taal en Cultuur Centrum in Kipalapala; daar was hij vooral belast met het keukenpersoneel, de dagelijkse maaltijden voor de soms veeleisende buitenlandse studenten, en de benodigde inkopen.

Terug in Kabanga schreef hij op 15 september 2010 dat hij geen afstanden meer kon lopen vanwege een pijnlijke rug. In het ziekenhuis van het bisdom te Kabanga waren toen twee jonge, pas afgestudeerde fysiotherapeuten, die na een langdurige behandeling zij vasstelden, dat het te wijten was aan slijtage.

Hij begon dan ook plannen te maken om terug te keren naar Nederland. Hij deed dat op 28 november 2011. Na enige maanden in onze gemeenschap in Dongen vestigde hij zich in Heythuysen. Hij liep moeilijk, maar fietsen ging wat beter; wel bleef hij steeds opgewekt. Hij hield van muziek, schuifelde neuriënd door de gangen, en was lid van het toen nog bestaande zangkoor. Tijdens zijn opleiding had hij de viool en de fluit bespeeld. In de loop van 2016 ging zijn gezondheid steeds verder achteruit. Op 16 december is hij rustig in zijn appartement overleden.

Terugkijkend op zijn leven mogen we zeggen dat op hem deze woorden van Jezus van toepassing zijn:

“Wij weten dat gij oprecht zijt
en de weg van God in oprechtheid leert”.

Mat. 22,16.


Op donderdag 22 december 2016 zullen we om 14:30 uur afscheid nemen van Rein in een uitvaartdienst in de kapel van Huize St. Charles te Heythuysen en hem daarna te ruste leggen op het kerkhof aldaar.

Namens de familie:

G. van Loosbroek-Folst
Nieuwstraat 156
5961 HH Horst

Namens de Witte Paters:

Piet Buijsrogge
Op de Bos 43
6093 NC Heythuysen