Pater Jan van den Kieboom overleden.

In medeleven en dankbare herinnering delen wij U mede dat Jan van den Kieboom (Johannes Adrianus), van de Missionarissen van Afrika - Witte Paters, op 10 oktber 2015 is overleden te Heythuysen. _

In medeleven en dankbare herinnering delen wij U mede dat
Jan van den Kieboom (Johannes Adrianus), van de
Missionarissen van Afrika - Witte Paters,
op 10 Oktober 2015 is overleden te Heythuysen.

Jan werd geboren op 9-3-1924 te Ginneken. Om missionaris te worden volgde Jan de opleiding in onze vormingshuizen van St. Charles bij Boxtel, en ’s-Heerenberg, waar hij zich op 9-4-1948 door een eed van trouw verbond aan onze Sociëteit en werd gewijd op 11-6-1949.
Jan had een gezond oordeel en was nuchter. Een van zijn gevleugelde uitspraken was: “Mensen met idealen moeten geen “hemelfietsers” worden”. Hij was beslist in zijn optreden, een doorzetter, met groot plichtsbesef, “wat onafhankelijk” en kon initiatief nemen. Hij was gemakkelijk in de omgang en steeds bereid een dienst te verlenen. Al tijdens zijn studie was hij handig, vooral in elektriciteit.

September 1949 ging hij naar de University of St. Andrews in Schotland, en studeerde af in juli 1953 met een MA in Politieke Economie en Economische Geografie. September dat jaar vertrok Jan naar Oeganda en ging in Kisubi de taal leren. Voordat hij op een klein seminarie les ging geven mocht hij een jaar pastorale ervaring opdoen om de achtergrond van de studenten te leren kennen. Hij deed dat in een vijftal parochies.
Toen ging hij naar het bisdom Masaka om les te geven op het klein seminarie Bukalasa in wis-, natuur-, en scheikunde in de 3 hogere klassen. Bukalasa had zijn 50 jarig bestaan al gevierd, en het bisdom werd geleid vanaf 1939 door de eerste Afrikaanse bisschop, zelf ook een M.Afr., Mgr. Kiwanuka.
Mei 1955 schreef Jan: “Ik vind het helemaal niet erg op een klein seminarie te zijn, ofschoon af en toe een beetje meer variatie niet onwelkom zou zijn”. Januari 1957 schreef hij dat hij “science–mathematics–geography” gaf in de hogere klassen, dat hij daarbij nog assistent econoom was, en pastor van de Goanezen en Europeanen in de stad. December 1957 schreef hij dat het seminarie dat schooljaar voor het eerst een Afrikaanse bisdompriester als Rector had gehad en “we waren er buitengewoon mee in onze schik”.

Eind december 1958 vertrok Jan uit Bukalasa seminarie en Oeganda voor zijn nieuwe benoeming in Tanzania, het klein seminarie Itaga bij Tabora. Hij ging er wiskunde geven. Sinds zijn wijding 10 jaar geleden had hij in 4 aartsbisdommen en in één bisdom gewoond en nu ook nog in een ander land. Hij schreef dat die overgang hem best bevallen was, ofschoon het toch een verandering betekende van klimaat, school systeem, medebroeders, en ook politiek. Behalve lesgeven, bouwde hij watertorens, legde waterpompen aan, metselde en timmerde, bouwde bruggen, en legde voetbalvelden aan. Op hoge leeftijd was hij er nog trots op dat je die voetbalvelden via Google kon zien!

September 1966 kwam Jan voorgoed naar Nederland. Na wat vakantie ging hij voorlopig assisteren in de parochie Kruisland bij Steenbergen. Dit hielp hem om te wennen in Nederland wat toen juist in een woelige periode was gekomen. Augustus 1967 ging hij naar ons klein seminarie in Santpoort, het Lavigerie College, waarvan de studenten toen les volgden op het Paulinum, het latere Ichtus College te Driehuis. Jan gaf les in wiskunde, was mentor van de brugklas, bibliothecaris, stond elke kleine pauze klaar voor wie een boek wilde lenen, en zorgde voor het boekenfonds.
Wanneer hij ontevreden was over leerlingen viel hij tegen hen uit in het Swahili. Een studentenraadseltje uit die periode: "Waar rennen de leraren het hardst?" Antwoord: "In de Sahara, want daar staan de koffietentjes het verst uit elkaar".
Zijn Afrika ervaring speelde mee in de klas, en de leerlingen reageerden er op.

In 1971 werd het Lavigerie College verkocht, behalve het voormalige Zusterhuis met een stuk grond, waar Jan een M.Afr. gemeenschap ging vormen.

Bij zijn afscheid na 16 jaren in 1983 schreef de schoolleiding: “Pater Jan staat bekend om zijn goede humeur, en zijn grote collegialiteit. Hij hielp mee de prettige sfeer op onze school te bevorderen.” Hij gaf de studenten iets mee van zijn geloof in de jeugd, iets van zijn geloof in een goede toekomst, iets van zijn eigen eenvoudige “echt mens zijn”. Voor die gelegenheid maakten zijn studenten en collega leraren een gedenkboekje van 38 bladzijden.
In een interview zei Jan in die tijd: “Ik heb tot mijn 30ste gestudeerd, tot mijn bijna 60ste les gegeven. Nu ga ik tot mijn 90ste jaar een beetje rustig aan doen. Ik vind dat een zeer uitgebalanceerde levensloop”. Zijn hobby’s waren tuinieren (bij het M.Afr. huis lag bijvoorbeeld een boomgaard die al jaren onbespoten was), wandelen en fietsen, en als “boer Jan” schapen houden. Hij was pastor van 2 Zuster gemeenschappen, en hij ging meehelpen in de bibliotheek van Spaarnberg, ons voormalig Lavigerie College.

Augustus 1998 ging Jan naar Leidschendam, waar hij samen met anderen een grote M.Afr. gemeenschap ging vormen. Omdat hij jaren met twee en later alleen geleefd had, was dit voor hem een hele overgang. Hij stond er steeds klaar voor technische karweitjes.

November 2003 verhuisde hij naar Heythuysen. In de loop der jaren had hij bijzondere stenen en steentjes mee terug gebracht van buitenlandse reizen. De kleintjes waren geklasseerd op kaarten, de groteren in schuiven met transparante vakjes, allen voorzien van naam, plaats, en land van herkomst. Die verzameling nam hij mee.

Vanaf 2010 ging zijn gezondheid achteruit, en had hij steeds meer een stok nodig voor zijn evenwicht. Bij het gaan zitten, liet hij zich neer ploffen, en noemde zichzelf dan een “plofkip”. Geestelijk bleef hij alert en ad rem zoals wij hem altijd gekend hebben. De in 2013 aangestelde leken Econoom voor de Nederlandse M.Afr. bleek een oud-student wiskunde van hem te zijn.
Zo vlug de weersgesteldheid het toeliet en de zon zich liet zien, genoot hij er van om buiten een stoel of bank in de zon te zoeken en daar een uurtje rustig door te brengen. In de loop van 2014 werd het lopen steeds moeilijker en moest er van tijd tot tijd een rolstoel aan te pas komen. Begin 2015 ontving hij bijzondere zorg. Op 10-10-2015 is hij rustig in zijn kamer overleden.

Het aspect van Jezus wat hij, zijn hele leven overziend, vooral beleefde was:

De uitvaart zal zijn op vrijdag 16 oktober om 14:30 uur in Heythuysen, waarna begrafenis op het missiekerkhof van St. Charles, Heythuysen.

Namens de familie,
Mevr. R. Bartels - van den Kieboom
St. Bavostraat 33d
4891 CG Rijsbergen

Namens de Witte Paters,
Pater W. Wouters w.p.
Modestusstraat 20
5101 BP Dongen