Pater Jos Hoppenbrouwers overleden.

In dankbare herinnering delen wij U mede dat Pater Jos Hoppenbrouwers (Josephus Henricus Elisabeth) Missionaris van Afrika - Witte Pater - op 9 maart 2013 is overleden. _

Jos werd geboren op 28 januari 1927 te St. Oedenrode. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormings-huizen van Sterksel, St.Charles bij Boxtel, ’s-Heerenberg en Monte-viot (Schotland), waar hij zich op 29 mei 1950 door de Missionaris-eed verbond aan onze Sociëteit en priester werd gewijd op 31 mei 1951.

Jos had een gezond oordeel, maar was soms te enthousiast. Hij was goed van karakter, een enkele keer geneigd te overheersen en steeds bereid een dienst te verlenen. Hij had een sterke wil, was een doorzetter, iemand van wie je op aan kon, met een groot plichtsbesef. Hij was open en uitgesproken.

Na 3 maanden Claughton Hall, Engeland, voor de fameuze cursus “Engelse leefstijl”, vertrok Jos op 4 maart 1952 naar Malawi, het Vicariaat Likuni, om in Mua de Nyanja taal te leren. In augustus 1952 ging hij naar Nambuma parochie voor pastoraal werk, maar na een maand werd hij al benoemd voor het klein seminarie Kasina. Eind december schreef hij: ”Ik moet studeren al wat ik kan om de leerlingen vóór te blijven”. Na enige tijd werd hij er ook nog econoom bij. Het was een hele toer om te zorgen voor genoeg en gevarieerde voeding voor negentig studenten en elf leraren, en voor de bouw van nieuwe klaslokalen. Soms was hij daar zo druk mee bezig dat hij zijn lesuren vergat! Jos was er van onder de indruk dat verschillende studenten volhielden en goede priesters werden.

Jos heeft daarna in zeven verschillende parochies van het bisdom Lilongwe (Malawi) pastoraal werk mogen verrichten. Hij kwam drie keer op verlof in Nederland en maakte in 1960 zijn grote retraite te Rome, de dertigdaagse Geestelijke Oefeningen van St. Ignatius.
In de weinige brieven die hij schreef vermeldde hij uiterst weinig over zijn eigen pastorale werkzaamheden of die van zijn medebroeders. Het pastorale werk in Namitete werd voor hem bemoeilijkt door het veelvuldig verplaatsen van zijn medepriesters. Jos had een sterk traditionele geloofsvisie. Daarom stond hij maar moeilijk open voor de vernieuwings-pogingen van het tweede Vaticaanse Concilie, zoals bedoeld door bisschop Kalibombe met zijn diocesane mini-synode in 1974.

In 1976 werd hij benoemd voor het Msamba Katholieke Centrum in Lilongwe. Daar kreeg hij op 2 april 1977 een zwaar auto-ongeluk. Jos was alleen in de auto en bij het verlaten van een brug raakte hij daar van af en stortte 6 meter naar beneden. Een passerende automobilist haalde hem uit het wrak en bracht hem naar het ziekenhuis. Hij kon zijn armen een beetje bewegen, zijn benen helemaal niet. Een Italiaanse chirurg opereerde hem binnen 24 uur, omdat enige zenuwen weer verbonden moesten worden. Deze operatie voorkwam totale verlamming. Voor een gezonde man van juist 50 moet dat alles een geweldige tegenslag zijn geweest. Zijn medebroeder Wiro van Asten was zo vriendelijk om elke week anderhalve maand lang een uitgebreid verslag aan ons en zijn familie in Nederland te sturen. De Witte Zusters bezochten hem dagelijks.
Jos werd op 16 mei 1977 in het revalidatiecentrum ‘Muiderpoort’ te Amsterdam opgenomen, waar hij meer dan 2 jaar verbleef. Het bleek een dwarslaesie, zijn benen bleven verlamd en hij verplaatste zich in een rolstoel. Hij kreeg in augustus 1979 aangepaste woonruimte (een focuswoning) en zorg in Den Bosch. Van daar uit reed hij in zijn aangepaste auto dagelijks naar St. Charles bij Boxtel om er ons projectbureau te beheren. Hij kanaliseerde de projectaanvragen vanuit Afrika naar de verschillende hulporganisaties en adviseerde aanvragers voor projectfinanciering. Pikant detail: zoals al opgemerkt schreef hij zelf vanuit Malawi weinig of niets inhoudelijks over zijn werkzaamheden daar, maar nu zat hij ons achter de veren om meer informatie en duidelijker beschrijvingen.

Toen St. Charles in 1987 naar Heythuysen verhuisde, werd ook het projectbureau daarheen verplaatst. Jos kreeg weer een focuswoning in Blerick/Venlo toegewezen. Omdat hij vanaf eind mei 2002 de nodige zorg kon ontvangen in onze gemeenschap in Heythuysen verhuisde hij graag naar Huize St. Charles.

De provinciale overste schreef hem 24 december 1990:
“Dank voor de vele malen dat je ... mensen van dienst bent geweest en de velen die zonder jou echt ´tussen wal en schip´ terecht gekomen zouden zijn. Je werk achter de schermen wordt door velen erg gewaardeerd”.
(Jos had voor mensen met een afgewezen financiële steun het solidariteitsfonds “Tussen wal en schip” opgericht).
Jos zei zelf bij zijn gouden jubileum in 2001:
“Dank zij vele goede, aardige en zorgzame mensen heb ik het kunnen rooien, en meer dan dat; ik heb nog een mooi en nuttig leven kunnen leiden ondanks mijn handicap de afgelopen 24 jaar”. “Ik heb veel confraters en veel landen leren kennen waarvan ik vroeger nauwelijks iets wist. Ik heb het graag en met plezier, gedaan.”
En... “Het is de kunst om Gods liefdevolle hand te zien achter ‘alles’ wat ons overkomt. ... Het heeft tijd gekost om dit te begrijpen. ... Ik weet nu uit ervaring dat God inderdaad zijn vrienden nooit in de steek laat”.

Vanaf de zomer van 2012 ging zijn gezondheid achteruit en kreeg hij steeds meer klachten. Op zijn appartement ten Huize St. Charles is hij op 9 maart 2013 rustig overleden.

De volgende woorden zijn Jos vanaf zijn priesterwijding altijd bijgebleven en hij heeft er zijn hele leven lang op vertrouwd:

Op vrijdag 15 maart 2013 om 14:30 was er een Eucharistieviering in de kapel van Huize St.Charles - Op de Bos 2 - 6093 NC Heythuysen om hem te gedenken, waarna we hem te ruste hebben gelegd op ons kerkhof aldaar.

Familie Hoppenbrouwers

Jan Mol
Gedelegeerde Overste Nederland
Modestusstraat 20
5101 BP Dongen