Homepagina > Nederland > Nieuws Archief > Sectordag 2012 te Dongen.

Sectordag 2012 te Dongen.

donderdag 10 mei 2012, door Pater Wim Wouters

Sectordag te Dongen.


Pater Wim Wouters zond ons zijn persoonlijke impressies naar aanleiding van onze Sectordag 2012 te Dongen. Dat is een inhoudelijke jaarlijkse bijeenkomst rond een gekozen thema voor de geïnteresseerde Witte Paters. Het thema voor dit jaar was:

De geschiedenis van het protestantisme.

Ze waren er weer: confraters uit Dongen samen met de confraters uit Heythuysen, Steensel, Sterksel, den Haag en Lage Mierde, samen ook met enkele Witte Zusters uit Boxtel en Eindhoven. Ze waren bij elkaar op 1 mei voor de jaarlijkse sectordag. Allemaal samen ongeveer 50 personen. Zoals gewoonlijk was er genoeg tijd vrijgemaakt voor de ontmoeting met elkaar, zowel voor als na het officiële gedeelte.

De inleiding van deze dag werd verzorgd door Mevrouw Gepke Kerssen, de echtgenote van onze vroegere confrater Pieter Reesink. Onderwerp was: de geschiedenis van het protestantisme.
Al gauw bleek in haar betoog dat er wortels van groei en verandering lagen in het begin van de zestiende eeuw zowel in kerken als maatschappij. Ook al in de tijden daarvoor. Van zowel Katholieke als Protestante zijde werden de invloeden van niet klerikalen (het gewone leven werd binnengebracht) belicht maar tevens hun negatieve invloeden (macht en politiek). De verwording van de geestelijke stand lag ook ten grondslag aan veel boosheid maar was tevens aanleiding tot een zoektocht naar hervorming. Al gauw begonnen beide, zij het op verschillende wijzen, met het institutionalisering van de gemeenschappen. Trente en Dordrecht. Beiden maakten hun keuzen. Wat kort door de bocht: de keuze voor het Mysterie, uitgedrukt in heilige tekenen die naar uniformiteit zou leiden en anderzijds de keuze voor het Woord en een vermenging daarvan in afbrokkelende gemeenschappen.
Tot op de dag van vandaag zie je de menselijke behoeften naar mysterie en naar redelijkheid. Maar ook is er de behoefte om de Christelijke verlossing te vieren in de vrijheid van gemeenschappen. Cultureel geloven is wat aan het verdwijnen om plaats te maken voor persoonlijk geloof .
Een avalanche van feiten en jaartallen kwam over ons neer, maar daar doorheen bleek al gauw dat we niet alleen op een geschiedenislesje werden getrakteerd, maar op een duidelijker verstaan wat het stiefkind van de kerken, de Oecumene, vandaag de dag nog kan betekenen.
Luisterend naar het kerkenverhaal, ontkom je niet aan de indruk dat we vandaag ook leven in één Europa, dat aan het afbrokkelen is. Enerzijds de keuzes om trouw aan de bron van onze inspiratie en bij elkaar te blijven, ook en vooral als het moeite kost, maar ook keuzes om de eigen identiteit te blijven waarderen.
Op het einde van de lezing was het protestants adagium weer eens duidelijk geworden: Ecclesia semper reformanda est. Institutionele reformaties redden het alleen niet. Vooral door het persoonlijke geloof zoals beleefd door mensen en uitgesproken in het leven en in verhalen.

Na een uitgebreide middagpauze, werden we verrast op een inleiding over de oecumene-aan-de-basis, opgediend door het persoonlijke verhaal van Mevr. Kerssen: van gereformeerde achtergrond, naar een flinke pauze in kerkelijke beleving tijdens jaar jeugd, dan tijdens studies in Wageningen en daarna, een sociale dip als bijstandsmoeder, de ervaring van een

gemeenschap (San Salvador in Den Bosch) waarna een “roeping” om theologie te gaan studeren eerst in Utrecht en daarna in Kampen. Toen beroepen in Zwammerdam, Spijkenisse en Heerwaarden, waar ze nu woont en werkt. Heerwarden is een plaatsje in de buurt van Zaltbommel.
Het werd een verhaal dat menig toehoorder geraakt en geroerd heeft: een verhaal van eenvoud en herkenning over de grenzen van Luther, Zwingli, Calvijn, Erasmus, over de reformatie en de contrareformatie heen, naar ‘n eenvoudig omgaan met mensen. Wat zwaarder gezegd: een beleefde dialoog ervaring. Wat lichter gezegd: zoals Jezus met mensen omging.

. - . - . - . - . - . - . - . - . - . - .