Pater Herman Schuur overleden

In medeleven en dankbare herinnering delen wij u mede dat
pater HERMAN (Hermanus Bernardus) SCHUUR, Missionaris van Afrika – Witte Pater, op 30 januari 2010 is overleden.

Herman werd geboren op 19 april 1932 te Emmer-Compascuum. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen van Sterksel, Esch bij Boxtel, ’s Heerenberg en Monteviot (Schotland). In s’Heerenberg verbond hij zich in juli 1957 door de missionariseed aan onze Sociëteit en werd er op 12 juli 1958 priestergewijd

Herman had een gezond oordeel en was een doorzetter. Hij wilde een taak zo goed mogelijk uitvoeren; kon wel eens verstrooid overkomen. Op hem was van toepassing: langzaam maar zeker. Hij was steeds bereid een dienst te verlenen, kon met iedereen goed overweg en was recht door zee; men wist wat men aan hem had. Tijdens zijn vormingsjaren typeerde een leraar en later ook zijn regionale overste in Tanzania hem: “Hij is aangenaam gezelschap, die met belangstelling luistert; een degelijke medebroeder. Zijn beoordeling van personen en gebeurtenissen vaak accuraat… Hij wil graag meer weten over personen en gebeurtenissen, en luistert steeds met belangstelling…Hij sprak de taal vloeiend en doet het parochiewerk graag”.

Op 30 september 1958 vertrok Herman naar Tanzania, het bisdom Mwanza, om in de parochie van Kahangala de Sukumataal en kultuur te leren. Vanaf april 1959 tot eind 2002 werkte hij in de parochies van Kalebejo, Buhinga, Nyalubere, Sumve en Nzera.
De parochie Kalebejo telde 10.000 katholieken, verspreid over vele kerkdorpen. Herman begon er met een maandelijkse vergadering van de parochieraad, met een vertegenwoordiging uit alle kerkdorpen van de parochie. Zijn collega toen vond “dat het goed op poten gezet was”. En in januari van dit jaar schreef een jongeman van toen van de parochie van Sumve, hij is nu priester,: “Pater Herman hield van Sumve en de bevolking van hem… Zij gaven hem de bijnaam ‘Nkwilima’ (schoonzoon). Dat wil zoveel zeggen als: opgenomen in zijn familie, en met iedereen goede relaties zoeken. Bij gelegenheid van zijn zilveren priesterfeest in Sumve in 1983 liet hij een aantal koeien slachten voor zijn vele gasten; dat geeft aan dat hij Msukuma met de Wasukuma was.
Herman was dicht bij de mensen, was vooral zorgzaam voor zieken en armen; was zeer pastoraal en ging het liefst op “safari” en buurten met de mensen.
Hij heeft met de bevolking veel kerken gebouwd, op enkele plaatsen geholpen door vrijwilligers uit Nederland. Hij had goede relaties met hen. Eind december bezochten hem nog twee oud-vrijwilligers in Heythuysen.
Jarenlang heeft hij de Derde Orde van St. Francisus begeleid in de verschillende parochies van het bisdom, waar hij veel tijd en energie in heeft gestoken.

Niet onopgemerkt mag blijven dat Herman op zaterdagmiddag het liefst bij de radio zat om naar de sportuitzendingen van de BBC te luisteren. Voetbal was zijn passie. Ook in Afrika heeft hij nog jaren gevoetbald en tijdens de Wereldkampioenschappen Voetbal was hij meestal in Nederland, om deze op de tv te volgen. Ook in Tanzania kreeg hij gratis het abonnement “Voetbal Internatonaal” en “Soccer”.
Omdat hij bijzondere aandacht had voor jongeren in de parochie waar hij werkte, vloeide uit deze passie voort dat hij hen enthousiasmeerde door het opzetten van veel voetbalverenigingen. Hij organiseerde zelfs voetbalcompetities voor de parochiebeker.

In 1997 schreef hij: “Mijn ouderdom begint zich ook te laten gelden in verminderend gehoor en vergeetachtigheid. Voor de rest ben ik redelijk gezond. Het werk beantwoordt nog steeds aan mijn innerlijke overtuiging dat het de beste manier is je leven te vullen”. Vandaar dat Herman zelf in 1999 vroeg dat iemand van hem de parochie als pastoor overnam. Hij bleef er pastor.

Herman kwam 16 november 2002 voor goed terug naar Nederland en vestigde zich te Heythuysen. Hij was een gezellige medebroeder, bescheiden, open, eenvoudig levend. Bleef genieten van voetbal; hield van wandelen en fietsen en van praten over het verleden, speciaal over zijn tijd in Kalebejo. In augustus 2009 gaf hij zijn kelk aan een diocesaan priester van Sumve, die hem kwam bezoeken.
Hij voelde zijn krachten minder worden. De laatste jaren zijn dan ook niet gemakkelijk geweest voor Herman, omdat zijn geestelijke vermogens afnamen. Daar was hij zich van bewust en dat maakte het juist zo moeilijk. Maar toch bleef hij sterk betrokken bij de noden van de mensen in Afrika, die hij ook daadwerkelijk bleef ondersteunen in zover dat voor hem mogelijk was: mensen die hij gekend had in Tanzania, maar ook vluchtelingen in Congo en Sudan. In die moeilijke jaren heeft hij ook veel steun ondervonden van zijn zus Riet, die hem vanuit Weert regelmatig kwam bezoeken en helpen.

Namens zijn familie en medebroeders nodig ik u uit deel te nemen aan de Eucharistieviering om Herman te gedenken op woensdag 3 februari 2010 om 15.00 uur in de kapel van St. Charles, Op de Bos 2, 6093 NC Heythuysen, en hem ter ruste te leggen op ons kerkhof aldaar.

“ Uw volk is mijn volk” (Ruth, 1.16)

Namens de Familie en de Witte Paters:

Mevr. M.G. Schuur
Prinsbisdomstraat 10
6004 VR Weert

Jan Mol M.Afr.
Gedelegeerde Overste Nederland
Modestusstraat 20
5101 BP Dongen